Α' Πέτρου ε:5-7
Η ταπείνωση δεν είναι δημοφιλής αρετή στον κόσμο μας. Δεν την αναφέρουν στα talk shows, ούτε στις εκπομπές διασκέδασης. Δύσκολα θα βρεις κάποιο βιβλίο που να προτίθεται έστω να σε μάθει την αξία της. Γιατί;
Ο βασικός λόγος για την γενικότερη απουσία της ταπείνωσης από το μυαλό μας είναι πως μπορεί να υπάρχει μόνο όταν ο Θεός είναι μέρος της εικόνας που έχουμε για τη ζωή. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως η ταπείνωση ακολουθεί το Θεό σαν σκιά. Όταν ο Θεός είναι ο μεγάλος απών στην καθημερινότητά μας, τότε και η ταπείνωση «πάει περίπατο». Χωρίς το Θεό η ταπείνωση είναι παράλογη.
Πριν από χρόνια κάποια εφημερίδα έγραφε στο σημείωμα του εκδότη, το εξής που δείχνει την ατμόσφαιρα η οποία προκαλεί ασφυξία στην ταπείνωση:
Υπάρχουν κάποιοι που με αφέλεια κλίνουν στην νοσταλγική ανάμνηση του Θεού. Ο μέσος θρησκευόμενος κάθε εβδομάδα θέλει να έχει την επαφή με αυτό που είναι «άγιο»… Στον υπόλοιπο χρόνο του όμως, βυθίζεται σε μια κοινωνία η οποία δεν αναγνωρίζει πλέον το Θεό ως παντογνώστη και παντοδύναμο, που τον αγαπάς και τον λατρεύεις… Σήμερα είμαστε πολύ προοδευμένοι για να έχουμε ανάγκη το Θεό. Μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας. Είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι να επιλέξουμε και να ορίσουμε την ύπαρξή μας.