ΙΙ.
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ
Αν και είναι πολλοί αυτοί που δεν αφήνουν τον
Ιησού να επηρεάσει τη ζωή τους, υπάρχουν αμέτρητοι άλλοι που έχουν πιστέψει σ’
Αυτόν «προς σωτηρίαν της ψυχής» (Εβρ.ι:39). Αυτοί έχουν ανακαλύψει ότι ο Ιησούς
δεν είναι μόνο το θεμέλιο που μπορεί κανείς να εμπιστευθεί, αλλά ότι είναι μια
ατελεύτητη αξία. Η αξία αυτή γίνεται τόσο μεγαλύτερη, όσο εμείς τη βάζουμε σε
δοκιμασία. Η τιμή ενός διαμαντιού ή κάποιου άλλου πολύτιμου λίθου αποφασίζεται
και ορίζεται από τεστ που φανερώνουν την καθαρότητά του.
Επειδή ο Ιησούς είναι ο Θεός που φανερώθηκε
στη σάρκα, όλα αυτά που απέδειξε σ’ αυτούς που Τον εμπιστεύθηκαν στην Παλαιά Διαθήκη,
μπορεί να τα αποδείξει και σ’ αυτούς που θα Τον εμπιστευθούν στην Καινή
Διαθήκη.
Α. Δοκιμασμένο θεμέλιο
Όταν ο Ιησούς είπε: «και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου», δεν
εννοούσε ότι θα τη χτίσει πάνω στον Πέτρο. Αυτός ήταν μια «πέτρα» στη βασιλεία
του Θεού, αλλά η εκκλησία οικοδομείται πάνω στο Χριστό που είναι η κεφαλή
γωνίας (Ματθ.ις:18 Εφεσ.β:20). Η
εκκλησία είναι κτισμένη πάνω σ’ αυτό που είναι ο Ιησούς Χριστός, στη θεότητά
Του, κι όχι στην αδυναμία ενός ανθρώπου όπως ο Πέτρος. Η εκκλησία της Καινής
Διαθήκης συμπεριλαμβανομένου και του Πέτρου αναγνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός
είναι το μόνο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να οικοδομήσουμε τη ζωή μας για
την αιωνιότητα «Διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον
είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορ.γ:11).
Όταν βλέπουμε τις αναφορές αυτών που
εμπιστεύτηκαν το Χριστό για βοήθεια, ανακαλύπτουμε ότι κάθε φορά Αυτός
αποδεικνυόταν αληθινός.
Η εκκλησία στην
έρημο.
Στο κήρυγμά του ο Στέφανος μίλησε για τον
Ισραήλ σαν «την εκκλησία εν τη ερήμω» (Πράξ.ζ:38). Επειδή όλα αυτά που
συνέβησαν στους Ισραηλίτες γράφτηκαν για δικά μας παραδείγματα, μπορούμε να
δούμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους παράλληλες καταστάσεις μ’ αυτές της εκκλησίας.
«Και
πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης
η δε πέτρα ήτο ο Χριστός» (Α’ Κορ.ι:4).
Όταν ο Ισραήλ άφησε την Αίγυπτο κι άρχισε να
βαδίζει προς τη γη Χαναάν, ήταν ένα ανάμικτο πλήθος ανθρώπων που βασικά ήταν ακατάλληλο
για το επικίνδυνο αυτό ταξίδι. Δεν είχαν αρκετές προμήθειες, ούτε στρατιωτική
εκπαίδευση που θα τους ετοίμαζε για τις μάχες που θα έδιναν. Η μοναδική ελπίδα
σωτηρίας τους βασιζόταν στο γεγονός ότι δεν ήταν μόνοι τους - είχαν την «Πέτρα»
που ταξίδευε μαζί τους.
Όταν χρειαζόταν οδηγία, ακολουθούσαν τη
νεφέλη τη μέρα και τη στήλη φωτιάς τη νύχτα. Όταν χρειαζόταν προστασία, ο Θεός
είτε στεκόταν ανάμεσα σ’ αυτούς και τους εχθρούς τους, ή τους έδινε υπερφυσικές
νίκες (Ιεριχώ). Όταν είχαν ανάγκη προμηθειών, ο Κύριος «έστρωνε τράπεζα» εις
την έρημο (Εξ.ις:15).
Ο Θεός έδινε καθημερινά το Μάνα για να
υποστηρίξει τους Ισραηλίτες και τους προμήθευε μ’ αυτό μ’ όλες τις απαραίτητες
βιταμίνες και θρεπτικές ουσίες που χρειαζόταν για να ζήσουν. Όταν παραπονέθηκαν
για το Μάνα, τους έστειλε ορτύκια. Όταν τέλειωσε το νερό, τους έδωσε νερό απ’
το βράχο. Όταν έφτασαν κάπου που τα νερά ήταν πικρά, ο Μωυσής οδηγήθηκε να
πετάξει μέσα στα νερά ένα ξύλο και τα νερά έγιναν γλυκά. Όλα αυτά, οδήγησαν τον
Ιησού του Ναυή να πει: «Δεν διέπεσεν ουδέ
είς εκ πάντων των αγαθών λόγων τους οποίους Κύριος ο Θεός σας ελάλησε δια σάς»
(Ι.Ναυή κγ:14).
Το νέφος των
μαρτύρων
Ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος μας επιτρέπει ν’
ασχοληθούμε με όλους που τοποθέτησαν την εμπιστοσύνη τους στο Θεό και δεν απογοητεύτηκαν.
Το Εβρ.ια μας δίνει μερικά ονόματα και εμπειρίες ανθρώπων που θριάμβευσαν δια πίστεως. Και
συμπληρώνει ο απόστολος Παύλος «θέλει με λείψει ο καιρός» για να μιλήσω για
όλους (ια:32). Τους ονομάζει όμως «νέφος μαρτύρων» (ιβ:1), όλους αυτούς που κατάλαβαν
ότι μπορεί κάποιος να εξαρτάται και να εμπιστεύεται το Θεό.
Ο Νώε γεννήθηκε και μεγάλωσε την εποχή που οι
διαλογισμοί των καρδιών των ανθρώπων ήταν μόνο και συνέχεια κακοί. Αυτές τις
μέρες της κακίας (που ο Ιησούς τις συμπαραβάλει με τις μέρες που ζούμε) ο Νώε
βρήκε χάρη στα μάτια του Θεού. Ο Κύριος είπε στο Νώε ότι προτίθεται να
εξαφανίσει κάθε είδους ζωή απ’ το πρόσωπο της γης με εξαίρεση αυτόν και όσους
βρισκόταν μαζί του μέσα στην κιβωτό.
Ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό, αλλά ο Θεός του
έδωσε το σχέδιο, κι ο Θεός ήταν Αυτός που έκλεισε την πόρτα της κιβωτού.
Έκλεισε το Νώε μέσα στην κιβωτό της σωτηρίας Του.
Η ιστορία των τριών Εβραιόπουλων που
αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη Βαβυλωνιακή εικόνα είναι πολύ γνωστή. Η αντίδρασή
τους στη διαταγή του βασιλιά έγινε αιτία να τους ρίξουν μέσα σ’ ένα καμίνι που
είχε πυρωθεί εφτά φορές περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ωστόσο, οι φλόγες δεν
μπόρεσαν να τους πειράξουν γιατί ο Θεός ήταν εκεί μαζί, στη δοκιμασία τους.
Όταν ο βασιλιάς κοίταξε μέσα στη φωτιά είπε: «Δεν ερρίψαμεν τρείς άνδρας δεδεμένους εις το μέσον του πυρός; Οι δε
απεκρίθησαν, και είπον πρός τον βασιλέα, Αληθώς βασιλεύ. Και αποκριθείς είπεν,
Ιδού, εγώ βλέπω τέσσαρας άνδρας λελυμένους, περιπατούντας εν μέσω του πυρός,
και βλάβη δεν είναι εις αυτούς και η όψις του τετάρτου είναι ομοία με υιόν Θεού»
(Δαν.γ:24,25).
Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που εμπιστεύονται το
Θεό ανακαλύπτουν ότι Αυτός είναι που τους βγάζει μέσα απ’ τις δοκιμασίες. Ο
Δαβίδ είπε: «Διότι διά σου θέλω διασπάσει
στράτευμα, και διά του Θεού μου θέλω υπερπηδήσει τείχος» (Ψαλμ.ιη:29).
Ο Θεός ήταν μαζί με τον Ιώβ στην αρρώστια
του, ήταν μαζί με τον Ιωσήφ μέσα στη φυλακή. Ήταν μαζί με τον Ιεζεκιήλ στην
αιχμαλωσία και μαζί με το Δανιήλ στο λάκκο με τα λιοντάρια. Η πιστότητα του
Θεού μπορεί να συνοψιστεί μ’ αυτό το εδάφιο: «Νέος ήμην, και ήδη εγήρασα και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον,
ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον» (Ψαλμ.λζ:25).
Συνεχίζεται
