Είναι δύο λέξεις. Οι περιστάσεις. Το περιβάλλον. Κι εμείς
είμαστε στη μέση. Και η ζωή μας επηρεάζεται απ’ αυτά. Μπορεί να είναι άνθρωποι,
γεγονότα, συνθήκες, εξελίξεις. Και η ζωή μας στα χέρια τους. Θα νόμιζε κανείς
πως είμαστε έρμαιο των περιστάσεων.
Αυτό είναι σωστό και λαθεμένο. Είναι σωστό, για τους
ανθρώπους που είναι μόνο με το κοινό, φυσικό, μυαλό. Έτσι τα βλέπουν και έτσι
κρίνουν. Τί να κάνουν; Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παλεύουν, να
χτυπιούνται με τις περιστάσεις προσπαθώντας να τις αλλάξουν σύμφωνα με τα
γούστα τους. Εκεί να δεις σπασμένα μούτρα, σπασμένες καρδιές, σπασμένες ζωές.
Μα είναι και άλλη όψη. Ο Κύριος λέει πως όλα ελέγχονται από
Αυτόν. Πως δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο. Πως και το πέσιμο μιας τρίχας από το
κεφάλι μας είναι από Αυτόν. Είναι προγραμματισμένο. Γύρω μας όλα συμβαίνουν.
Γιατί το θέλει Αυτός. Είτε μας αρέσουν, είτε όχι.
Ένα είναι βέβαιο. Για όλα τα άλλα μπορούμε ν' αμφιβάλουμε.
Μα ποτέ γι' αυτό. Είναι ότι ο Θεός είναι αγάπη. Και κάθε τι που επιτρέπει είναι
σκέτη, ανόθευτη αγάπη. Και οι περιστάσεις, που πλαισιώνουν τη ζωή μας είναι
σκέτη αγάπη. Ας έχουν οι περιστάσεις άσπρο η μαύρο, η γκρίζο χρώμα. Μα αυτό δεν
έχει καμιά σημασία.
Οι περιστάσεις είναι η έκφανση της αγάπης και των αιώνιων
σχεδίων του Θεού. Δεν υπάρχουν περιστάσεις. Υπάρχει μόνο ο Θεός και η αγάπη
Του. Και η προσδοκία μας να δούμε τις θαυμαστές εκπλήξεις που κρύβονται μέσα
στις περιστάσεις της ζωής μας. Να δούμε τί θα βγάλει ο Θεός και μετά θα έχουμε
να λέμε.
Αυτός που γνωρίζει τον Θεό καλά, ζωντανά, εμπειρικά με τη
ζωή του, δεν παγιδεύεται σε σχήματα, χρώματα, απειλές, κινδύνους. Περπατά
ανάμεσά τους και σφυρίζει. Χαμογελά στον Κύριό του. Μιλά μαζί Του. Ίσως
πασχίζει να μάθει που όλα αυτά, που είναι γύρω του, κατατείνουν.
Και οι περιστάσεις έρχονται και παρέρχονται. Και αποτελούν
εκφάνσεις των σχεδίων τού Θεού. Και μένουν σαν διάφορες μορφές ιστορίας της
μεγάλης Του αγάπης, της μοναδικής Του σοφίας. Και εμείς μελετούμε και
σπουδάζουμε τον Θεό «εν τοις έργοις του», δηλαδή στο ζύμωμα και στο πλάσιμο των
περιστάσεων.
