Είναι δύο λέξεις. Οι περιστάσεις. Το περιβάλλον. Κι εμείς
είμαστε στη μέση. Και η ζωή μας επηρεάζεται απ’ αυτά. Μπορεί να είναι άνθρωποι,
γεγονότα, συνθήκες, εξελίξεις. Και η ζωή μας στα χέρια τους. Θα νόμιζε κανείς
πως είμαστε έρμαιο των περιστάσεων.
Αυτό είναι σωστό και λαθεμένο. Είναι σωστό, για τους
ανθρώπους που είναι μόνο με το κοινό, φυσικό, μυαλό. Έτσι τα βλέπουν και έτσι
κρίνουν. Τί να κάνουν; Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παλεύουν, να
χτυπιούνται με τις περιστάσεις προσπαθώντας να τις αλλάξουν σύμφωνα με τα
γούστα τους. Εκεί να δεις σπασμένα μούτρα, σπασμένες καρδιές, σπασμένες ζωές.
