Ρωμ.ιε:25 Τώρα δε υπάγω εις Ιερουσαλήμ, εκπληρών την
διακονίαν εις τους αγίους.
Ωστόσο, πριν ο Παύλος θα μπορούσε να επισκεφθεί τη Ρώμη,
είχε ένα ειδικό καθήκον να ολοκληρώσει: χρειαζόταν να ταξιδέψει στην Ιερουσαλήμ
για να υπηρετήσει τους αγίους εκεί.
Ρωμ.ιε:26 Διότι ευηρεστήθησαν η Μακεδονία και Αχαΐα να
κάμωσί τινά βοήθειαν εις τους πτωχούς των αγίων των εν Ιερουσαλήμ.
Συγκεκριμένα, επρόκειτο να φέρει χρηματικές συνεισφορές από τις
εκκλησίες των Εθνικών στη Μακεδονία και την Αχαΐα προς τους φτωχούς αγίους της
Ιερουσαλήμ. Η Μακεδονία και η Αχαΐα ήταν ρωμαϊκές επαρχίες που αποτελούσαν το
κύριο σώμα της αρχαίας Ελλάδας. Η Μακεδονίας ήταν στα βόρεια της Ελλάδας, όπου
βρισκόταν οι πόλεις Βέροια, Θεσσαλονίκη και Φίλιπποι. Στην Αχαΐα βρισκόταν η
Αθήνα και η Κόρινθος. Αυτές οι δύο επαρχίες ήταν η περιοχή της πιο πρόσφατης
διακονίας του Παύλου (Πράξεις ιθ:21), αλλά προφανώς και άλλοι τομείς, όπως η
Γαλάτεια, συνέβαλαν επίσης (Α’ Κορ.ις:1).
Βρίσκουμε αναφορές περί αυτών στις Πράξ.κδ:17, Α’ Κορ.ις:1-4 και Β΄ Κορ.η και θ.
Ρωμ.ιε:27 Ευηρεστήθησαν τωόντι, και είναι οφειλέται
αυτών. Διότι εάν τα έθνη έγειναν συγκοινωνοί αυτών εις τα πνευματικά,
χρεωστούσι να υπηρετήσωσιν αυτούς και εις τα σωματικά.
Αν και αυτό ήταν μια ελεύθερη προσφορά, ο Παύλος θεώρησε αυτή
την προσφορά σαν ηθικό χρέος που όφειλαν οι Εθνικές εκκλησίες στη μαμά εκκλησία
στην Ιερουσαλήμ. Οι Εβραίοι Χριστιανοί, είχαν μοιραστεί το Ευαγγέλιο και όλες
τις πνευματικές ευλογίες του με τους Εθνικούς, έτσι οι τελευταίοι είχαν την
υποχρέωση να παρέχουν υπηρεσίες (κριτικό κείμενο λειτουργησαι) σε υλικά πράγματα. Η Εβραϊκή Εκκλησία είχε παράσχει
τις πνευματικές ανάγκες των Εθνικών, ήταν λοιπόν σωστό οι Εθνικοί να προμηθεύσουν
τις υλικές ανάγκες των φτωχών αγίων στην Ιερουσαλήμ.
Ρωμ.ιε:28 Αφού λοιπόν εκτελέσω τούτο και επισφραγίσω
εις αυτούς τον καρπόν τούτον, θέλω περάσει δι' υμών εις την Ισπανίαν.
Το ρήμα «επισφραγίσω»
με τη νομική και εμπορική έννοια, φανερώνει ότι ο Παύλος θεωρούσε προσωπικό του
καθήκον να παραδώσει επίσημα και με ασφάλεια αυτή την προσφορά στην εκκλησία της
Ιερουσαλήμ. Ίσως η λέξη «επισφραγίσω»
να σημαίνει ότι η επιθυμία του Παύλου γι’ αυτή την προσφορά ήταν να επαυξήσει την
κοινωνία αγάπης μεταξύ των Εθνικών και Εβραίων χριστιανών. Μετά την εκπλήρωση
αυτής της άγιας ευθύνης θα ήταν ελεύθερος να επισκεφθεί τη Ρώμη στο δρόμο για
την Ισπανία.
Ρωμ.ιε:29 Εξεύρω δε ότι ερχόμενος προς εσάς, θέλω ελθεί
με αφθονίαν της ευλογίας του ευαγγελίου του Χριστού.
Αν και ο ερχομός του στη Ρώμη θα καθυστερούσε κάπως από αυτή
την διακονία, ήταν πεπεισμένος ότι όταν έφτανε εκεί, θα ήταν γεμάτος με ευλογίες
γι’ αυτούς. (Το κριτικό κείμενο παραλείπει «του
Ευαγγελίου»)
Ρωμ.ιε:30 Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, διά του Κυρίου
ημών Ιησού Χριστού και διά της αγάπης του Πνεύματος, να συναγωνισθήτε μετ'
εμού, προσευχόμενοι υπέρ εμού προς τον Θεόν,
Σ’ αυτό το σημείο Παύλος με θέρμη ικετεύει τη Ρωμαϊκή εκκλησία να προσεύχεται
για την επιτυχία της αποστολής του. Τους παρακαλεί να συναγωνιστούν στην
προσευχή. Όπως και το α:9, αυτό το εδάφιο υπογραμμίζει την αξία και τη σημασία
της προσευχής μεσιτείας. Ο Παύλος πραγματικά πίστευε ότι οι προσευχές άλλων,
έκαναν σημαντική διαφορά στη ζωή και τη διακονία του. Βάσιζε την έκκληση του
αυτή προς τους Ρωμαίους, στα υψηλότερα κίνητρα: διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και διά της αγάπης του Πνεύματος.
Ρωμ.ιε:31 διά να ελευθερωθώ από των εν τη Ιουδαία
απειθούντων, και διά να γείνη ευπρόσδεκτος εις τους αγίους η εις την Ιερουσαλήμ
διακονία μου,
Το αίτημά προσευχής ήταν τριπλό. Το πρώτο αίτημά του ήταν να
ελευθερωθεί από τους άπιστους Εβραίους. Το δεύτερο ήταν να γίνει αποδεκτός από τους
Εβραίους πιστούς. Ο Παύλος προφανώς περίμενε πρόβλημα και στις δύο περιοχές,
και τα γεγονότα απέδειξαν ότι το προαίσθημα του ήταν σωστό (Πράξεις κα). Πολλοί
Εβραίοι Χριστιανοί είχαν αμφιβολίες γι' αυτόν, έχοντας ακούσει φήμες ότι δίδασκε
τους Εβραίους στις χώρες των Εθνικών να εγκαταλείψουν το Νόμο του Μωυσή. Οι
ηγέτες στην Ιερουσαλήμ του ζήτησαν να πάρει έναν εβραϊκό όρκο για να διαβεβαιώσει
τον κόσμο ότι ακόμα κρατάει τα Ιουδαϊκά έθιμα. Πολλοί άπιστοι Εβραίοι μισούσαν
τον Παύλο επειδή κήρυττε στους εθνικούς και στα μάτια τους, δυσφημούσε το Νόμο
του Μωυσή. Όταν πήγε στο ναό για να εκπληρώσει τον όρκο, ξεκίνησαν μια ταραχή
και προσπάθησαν να τον σκοτώσουν. Μόνο η παρέμβαση των Ρωμαίων στρατιωτών τον
έσωσε.
Ρωμ.ιε:32 διά να έλθω μετά χαράς προς εσάς διά
θελήματος του Θεού και να συναναπαυθώ με σας.
Το τρίτο αίτημα του Παύλου ήταν ότι να πάει στη Ρώμη με
χαρά, κατά το θέλημα του Θεού, και να βρει ανάπαυση εκεί. Όπως και στο α:10, ο Παύλος
ήταν προσεκτικός όσο αφορά στην επιθυμία του να επισκεφθεί τη Ρώμη και το
θέλημα του Θεού. Ήθελε να έρθει στη Ρώμη, αλλά μόνο αν το ήθελε και ο Θεός.
Όπως και στο α:12, τόνισε την αμοιβαία ευλογία που θα έφερνε η επίσκεψή του.
Οι προσευχές του Παύλου απαντήθηκαν, αλλά όχι όπως περίμενε.
Ο Θεός όντως τον ελευθέρωσε από τους άπιστους Εβραίους στην Ιερουσαλήμ. Κέρδισε
την εύνοια των Εβραίων χριστιανών. Πήγε στη Ρώμη, αλλά σαν αιχμάλωτος. Μέσα απ’
όλα αυτά, το θέλημα του Θεού εκπληρώθηκε.
