1. Στον Ψαλμ.ριθ:89 διαβάζουμε: «Εις τον αιώνα Κύριε διαμένει ο λόγος σου εν
τω ουρανώ». Ο Θεός εδώ εγκρίνει και επιβεβαιώνει το λόγο Του,
διακηρύσσοντας ότι είναι τοποθετημένος για πάντα μέσα στο θρόνο Του, γιατί ο
ουρανός είναι ο θρόνος του Θεού. Το αλάθητο του λόγου του Θεού διακηρύχτηκε κι
απ’ τον Ιησού όταν είπε στο Ματθ.κδ:35 «Ο
ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει».
Ο απόστολος Πέτρος έδωσε έμφαση
πάνω στο ίδιο θέμα όταν έγραφε ότι μέσα απ’ το κήρυγμα του ευαγγελίου, αυτός ο
λόγος που δεν εκπίπτει ποτέ έφθασε και σ’ εμάς: «Ο λόγος όμως του Κυρίου μένει εις τον αιώνα. Και ούτος είναι ο λόγος ο
ευαγγελισθείς εις εσάς» (Α’Πετρ.α:25).
2. Εφόσον ο λόγος του Θεού δεν
εκπίπτει, δεν πρέπει ποτέ να έχουμε έλλειψη πνευματικής τροφής αφού ο λόγος Του
είναι τροφή για τον πνευματικό άνθρωπο. Στο Δευτ.η:3 ο Θεός ήθελε να γνωρίζει ο
λαός Του ότι: «ο άνθρωπος δεν ζη με μόνον
άρτον, αλλ’ ο άνθρωπος ζη με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του
Κυρίου».
Κάποιος άνθρωπος του Θεού, είπε
κάποτε, ότι εκτιμούσε περισσότερο τα λόγια που έβγαιναν απ’ το στόμα του Θεού,
παρά την αναγκαία τροφή (Ιώβ κγ:12). Ξέρουμε ότι η φυσική τροφή είναι
απαραίτητη για να διατηρηθεί το σώμα μας στη ζωή, όμως εδώ ο Ιώβ εκτιμά ότι ο
λόγος του Θεού είναι πιο ζωτικός απ’ αυτήν.
Τρώγοντας απ’ το λόγο του Θεού,
αυτό φέρνει χαρά και αγαλλίαση μέσα στην καρδιά. «Καθώς ευρέθησαν οι λόγοι σου, κατέφαγον αυτούς. Και ο λόγος σου ήτο εν
εμοί χαρά και αγαλλίασις της καρδίας μου...» (Ιερ.ιε:16). Διάβασε ακόμα
Ψαλμ.ριθ:103 Α’ Πετρ.β:2 και Ματθ.δ:4.
3. Ο λόγος του Θεού θ’ αποδειχτεί
σε καθένα που είναι υπάκουος. Στο Ιωαν.ζ:17 ο Ιησούς εξήγησε ότι «Εάν τις θέλη να κάμη το θέλημα αυτού, θέλει
γνωρίσει περί της διδαχής, αν ήναι εκ του Θεού ή αν εγώ λαλώ απ’ εμαυτού». Με
άλλα λόγια, κάνε ότι ξέρεις και θα γνωρίσεις τί να κάνεις.
ΙΙ. Ο λόγος του Θεού είναι ο
κριτής μας.
1. Μπορούμε ν’ αφήσουμε το λόγο
του Θεού να μας κρίνει τώρα, ώστε να μην χρειαστεί να κριθούμε μετά. «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η
κρίσις από του οίκου του Θεού» (Α’ Πετρ.δ:17). Ξέρουμε ότι οίκος του Θεού είναι η εκκλησία του Θεού
(Α’ Τιμ.γ:15). Μας έχει δοθεί το θαυμαστό προνόμιο να κρίνουμε τους εαυτούς μας
κι έτσι να εκφύγουμε την κρίση του Θεού. Αυτό φαίνεται καθαρά στην Α’ Κορ.ια:31
«Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν
ηθέλομεν κρίνεσθαι».
2. Ωστόσο, αυτός που απορρίπτει το
λόγο του Θεού θα κριθεί απ’ αυτό τον λόγο γιατί ο Ιησούς είπε στο Ιωαν.ιβ:48 «Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους
μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν. Ο λόγος τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει
αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα».
3. Η μεγάλη αλήθεια της αρπαγής
των μελών του σώματος του Χριστού (Α’ Θεσ.δ:13-18) αποδεικνύει ότι δεν
χρειάζεται να περιμένουμε μια μελλοντική κρίση για να ξέρουμε αν είμαστε
εντάξει με το Θεό. Αν αναρωτιέσαι πώς στέκεσαι μπροστά στο Θεό, πάρε το λόγο
Του κι εξέτασε την καρδιά και τη ζωή σου. Είναι προνόμιο της Καινής Διαθήκης να
ξέρεις αν είσαι εντάξει με το Θεό εδώ και τώρα.
ΙΙΙ. Ο λόγος του Θεού μας
προμηθεύει τα όπλα του πολέμου μας.
1. «Διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ
προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων» (Β’ Κορ.ι:4).
2. Ο Θεός δεν θα στείλει τους
στρατιώτες Του στη μάχη χωρίς να τους εξοπλίσει για να πολεμήσουν. Ο απόστολος
Παύλος γράφει στην Εφεσ.ς:17 «Και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας και την
μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος
του Θεού». Προσέξτε πως δεν λέει ότι η μάχαιρα είναι δική μας αλλά «του Πνεύματος». Ο μόνος τρόπος να χρησιμοποιήσουμε
αποτελεσματικά το λόγο του Θεού, είναι να κατευθύνεται απ’ το Πνεύμα του Θεού.
Στη ζωή του Πέτρου, βλέπουμε ένα
άνθρωπο που αντάλλαξε ένα σαρκικό μαχαίρι μ’ ένα άλλο που ήταν πραγματικά
αποτελεσματικό στη βασιλεία του Θεού. Όταν ο Ιησούς είπε στον Πέτρο στο
Ιωαν.ιη:10,11 να βάλει το μαχαίρι του στη θήκη, αυτός δεν είχε άλλο όπλο με το οποίο
θα μπορούσε να πολεμήσει. Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο αβοήθητος αισθάνθηκε
αυτός ο άνθρωπος, αντιμέτωπος με το οπλισμένο πλήθος χωρίς να μπορεί να
χρησιμοποιήσει το μοναδικό του όπλο.
Όμως ο Πέτρος δεν έμεινε για πάντα αβοήθητος και με άδεια χέρια! Ο Θεός είχε
ένα άλλο μαχαίρι, κοπτερότερο και πιο δυνατό απ’ οποιοδήποτε άλλο, ναι κοπτερότερο «υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν»
(Εβρ.δ:12). Αυτό το μαχαίρι ο Θεός το εμπιστεύθηκε στον Πέτρο την ημέρα της
Πεντηκοστής και δεν χρειάζεται να κάνει κανείς τίποτε άλλο, από το να
παρακολουθήσει τη διακονία του Πέτρου στα πρώτα κεφάλαια των Πράξεων για να δει
τί επιτυχίες είχε έχοντας στην κατοχή του αυτό το δυνατό όπλο.
Σημειώστε ακόμα ότι ο λόγος του
θεού εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων είναι για το λαό του Θεού (Β’ Τιμ.γ:16,17). Εδώ
μας λέει ότι η Γραφή είναι «δια να ήναι
τέλειος ο άνθρωπος του Θεού» . Δες ακόμα Ψαλμ.ριθ:11,130,165.
Είναι αλήθεια ότι ο λόγος του θεού
προειδοποιεί τον ασεβή και τον καλεί σε μετάνοια. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο
λόγος του Θεού είναι για μας. Αυτή η αλήθεια απαντάει σε πολλές ερωτήσεις που
συχνά γίνονται. Πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να κρίνουν τον κόσμο
με νόμους που έχουν δοθεί για τους πιστούς. Η επί του όρους ομιλία έγινε σε
πιστούς ανθρώπους. Αυτά τα λόγια είναι αδύνατον να εφαρμοστούν από αμαρτωλούς
ανθρώπους. Το γεγονός αυτό, ότι ο λόγος του Θεού είναι για το λαό του Θεού, θα
ελαχιστοποιήσει τη διάσπαση οικογενειών που έρχονται στον Κύριο, απλά και μόνο
επειδή είχαν ξαναπαντρευτεί εν αμαρτία.
Είναι το ίδιο σημαντικό να μην
χρησιμοποιούμε για τους αγίους του Θεού, εδάφια που αναφέρονται στους
αμαρτωλούς. Για παράδειγμα, στους Ρωμ.γ:10 διαβάζουμε «Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ είς». Μερικοί χρησιμοποιούν αυτό το
εδάφιο για να διδάξουν ότι είναι αδύνατον να ζήσουμε άγια. Αν διαβάσουμε τα
εδ.9 & 19, θα δούμε ότι το Ρωμ.γ:10 αναφέρεται σ’ αυτούς που ποτέ δεν έχουν
σωθεί.
