Δανιήλ (8)

Δαν.α:5 Και διέταξεν εις αυτούς ο βασιλεύς καθημερινήν μερίδα από των βασιλικών εδεσμάτων και από του οίνου, τον οποίον αυτός έπινε· και αφού ανατραφώσι τρία έτη, να ίστανται μετά ταύτα ενώπιον του βασιλέως.

Διέταξε ο βασιλιάς να έχουν καθημερινή μερίδα από τα βασιλικά εδέσματα που παρασκευάζονταν στη βασιλική κουζίνα.

Εδέσματα του Βασιλέως: Σημαίνει νόστιμα εδέσματα που χορηγούντο με ειδική εντολή του βασιλιά. Ήταν πλούσια βασιλική τροφή. Έπρεπε επίσης να μελετήσουν, να ανατραφούν και να μάθουν τα ήθη και τα έθιμα των Βαβυλωνίων για τρία έτη, και κατόπιν θα ήταν ικανοί να στέκονται στην βασιλική αυλή.

Γιατί το λέμε....

Απ’ έξω κι ανακατωτά (απ’ την καλή και την ανάποδη)

Τον Σεπτέμβριο του 1155, σ’ ένα μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης συνέβησαν τέτοια έκτροπα, που ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Εμμανουήλ Κομνηνός, διέταξε να τιμωρηθούν όλοι με τις πιο βαριές ποινές εκείνης της εποχής. Έτσι, πολλοί τυφλώθηκαν, άλλοι εξορίστηκαν και άλλοι ρίχτηκαν στα φοβερά κελιά των φυλακών του Επταπυργίου. Οι τελευταίοι, πέραν του εγκλεισμού τους στην φυλακή, είχαν υποβληθεί και σε μια επιπλέον πρωτότυπη τιμωρία-μαρτύριο: Κάθε μέρα, ήταν υποχρεωμένοι να προσεύχονται και να ψάλλουν, φωναχτά, είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο!

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (7)

Δαν.α:2 Και παρέδωκε Κύριος εις την χείρα αυτού τον Ιωακείμ, βασιλέα του Ιούδα, και μέρος των σκευών του οίκου του Θεού· και έφερεν αυτά εις γην Σενναάρ, εις τον οίκον του θεού αυτού· και εισήγαγε τα σκεύη εις το θησαυροφυλάκιον του θεού αυτού.

Όπως είπαμε, αυτό έλαβε χώρα το 606 π.Χ. Η «γη Σεναάρ», είναι η τοποθεσία όπου κτίσθηκε ο πύργος της Βαβέλ. (Γέν.ια:1-9). Βαβέλ σημαίνει σύγχυση και είναι ίδιας σημασίας με τη λέξη Βαβυλώνα. Η Βαβέλ υπήρξε νωρίτερα βασίλειο, αλλά τον καιρό του Ναβουχοδονόσωρ, υπήρχε η νέα Βαβυλώνα, η οποία ξανακτίσθηκε και ενισχύθηκε και έτσι έγινε πάλι παγκόσμια αυτοκρατορία. Είναι όμως ακριβώς η ίδια τοποθεσία που υπήρχε η παλιά πόλη, την οποία έκτισε ο Νεβρώδ. Αρχικά ο Νεβρώδ έκτισε την Βαβέλ. (Γέν.ι:8-10). Η γη Σεναάρ περιλαμβάνει όχι μόνο την πόλη αλλά και ολόκληρη την επαρχία της Βαβυλώνας.

Γιατί το λέμε....

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου

Η παροιμιώδης αυτή έκφραση, οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης. Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους. Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη. 

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (4)

 

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ THΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Ο ίδιος ο Ιησούς μας λέει ότι το βιβλίο του Δανιήλ είναι αυθεντικό. Στο Ματθ.κδ:15,16, αναφέρει τον Δανιήλ με το όνομα του, καθώς αναφέρεται στους έσχατους καιρούς. Ο Ιησούς δέχτηκε το βιβλίο του Δανιήλ. Είπε ο Ιησούς: «όταν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως,το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ». Το παράλληλο εδάφιο βρίσκεται στο Δαν.ια:31.

Γιατί το λέμε....

Τον έπιασαν στα πράσα

Μόλις η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, κάποιος Θεόδωρος Καρράς έφτιαξε μια συμμορία κακοποιών, που ρήμαζαν τα σπίτια και τα μαγαζιά. Η αστυνομία τούς κυνηγούσε να τους πιάσει, μα ποτέ δεν το κατόρθωνε. Ο Καρράς είχε γίνει αληθινό φόβητρο των κατοίκων. Την εποχή εκείνη στην Κολοκυνθού των Αθηνών κατοικούσε ο παπά-Μελέτης, που έλεγαν ότι είχε φλουριά με το τσουβάλι.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (3)

   

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Ο Δανιήλ ήταν σύγχρονος του Ιερεμία και του Ιεζεκιήλ. Έζησε όμως και μετά το τέλος της διακονίας τους και τον θάνατό τους.

1. Ο Ιερεμίας ήταν προφήτης στον Ιούδα και προείπε την πτώση της Ιερουσαλήμ προτού να συμβεί το 587 π.Χ. Αργότερα μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ, πάρθηκε αιχμάλωτος με άλλους Ιουδαίους, οι οποίοι έφυγαν στην Αίγυπτο ενάντια στο θέλημα του Θεού. Και εκεί συνέχισε να προφητεύει, προσπαθώντας να τους φέρει σε μετάνοια.

2. Τον ίδιο καιρό που ο Ιερεμίας προφήτευε ότι θα πέσει η Ιερουσαλήμ και ο Ιούδας, ο Ιεζεκιήλ ήταν στη Βαβυλώνα. Φέρθηκε εκεί κατά την πρώτη περίοδο της αιχμαλωσίας. Διακονούσε στη Βαβυλώνα μεταξύ των πρώτων αιχμαλώτων που ήρθαν πριν την πτώση της Ιερουσαλήμ. Ακόμη προφήτευσε την πτώση του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, και οι άνθρωποι αρνήθηκαν να τον πιστέψουν, όπως ακριβώς στον Ιούδα αρνήθηκαν να πιστέψουν τον Ιερεμία.

Γιατί το λέμε....

Σιγά τον πολυέλαιο!

Βρισκόμαστε στα χρόνια του Όθωνα. Ο Βαυαρός βασιλιάς, που ντυνόταν με φουστανέλες και φέσι και στις πιο επίσημες εμφανίσεις του, μαζί με τη βασίλισσα Αμαλία οργάνωναν συχνά γιορτές στ’ Ανάκτορα. Η πιο διαλεχτή κοινωνία εκείνον τον καιρό ήταν, βέβαια, οι επιζώντες και οι απόγονοι των αγωνιστών του ‘21, μαζί με τους ξένους αυλικούς, που ήρθαν στην Ελλάδα, συνοδεύοντας τον Όθωνα. Το ότι στους απλούς αυτούς ανθρώπους ήταν άγνωστη η δυτική εθιμοτυπία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δε μείωνε καθόλου τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά των συγκεντρώσεων ούτε την οικειότητα με τους ξένους αξιωματικούς, που ήταν πάντα θαυμαστές κάθε ελληνικής εκδήλωσης.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (2)

4. ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΙΟΥΔΑ

Η Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία ήρθε κατά περιόδους:

1) 606 π.Χ. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ιωακείμ, ο Ναβουχοδονόσωρ μετοίκισε τον Δανιήλ και άλλους από την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα στη Βαβυλώνα, μαζί με τον βασιλιά Ιωακείμ.

Κατά την πρώτη αυτή αιχμαλωσία πάρθηκαν τα καλύτερα άτομα από την Ιερουσαλήμ, τα καλύτερα αργυρά και χρυσά σκεύη και μεταφέρθηκαν στη Βαβυλώνα. Υπάρχει κάποια ελαστικότητα σχετικά με τις ημερομηνίες εδώ, γιατί παραπάνω αναφέραμε ότι ο Ιωακείμ βασίλευσε το 609-598 π.Χ. αλλά συμπεριλαμβάνεται και η περίοδος που τον είχαν πάρει αιχμάλωτο. Αυτή η πρώτη περίοδος της αιχμαλωσίας αναφέρεται στον προφήτη Ιερεμ.κβ:19 και λς:30.

Το 606 π.Χ. είναι το έτος που η 70ετής αιχμαλωσία άρχισε.

Άλλες περικοπές: Β' Βας.κδ:1,2  Β' Χρον.λς:5-8.

Γιατί το λέμε....

Πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του

Οι φόροι πριν από τον 19^ο αιώνα ήταν τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, ώστε, όσοι δεν είχαν να πληρώσουν, έβγαιναν στο βουνό. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους φόρους, υπήρξε και ένας τον οποίον πλήρωναν όσοι είχαν μακριά…μαλλιά!

Για τη φοβερή αυτή φορολογία, ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά:

Κ α λ η μ έ ρ α

ΔΑΝΙΗΛ (1)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το βιβλίο του Δανιήλ είναι πράγματι ένα συναρπαστικό,  θαυμάσιο και καταπληκτικό βιβλίο, γεμάτο με τόσο ειδικές και λεπτομερείς προφητείες, για πράγματα που ο Δανιήλ δεν μπορούσε καν να φανταστεί ή να τα γνωρίζει.

Ένα από τα πιο θαυμαστά σε εκπλήρωση προφητειών βιβλίο. Είναι τόσο θαυμαστές οι προφητείες, που ήταν αδύνατον το βιβλίο αυτό να μείνει ανέπαφο από την επίθεση του Σατανά. Είναι τέτοια η ακρίβεια και η εκπλήρωση των προφητειών αυτών μέσα στην ιστορία, ώστε οι λεγόμενοι «υψηλοί κριτικοί» ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατον να τα έγραψε αυτά ο Δανιήλ 300 χρόνια πριν γίνουν, αλλά γράφτηκαν από κάποιον άλλο. Επειδή είναι τόσο ειδικό και λεπτομερές βιβλίο, ισχυρίζονται ότι πρέπει να έχει γραφτεί από κάποιον ο οποίος κοιτάζει προς τα πίσω αυτά τα γεγονότα, που έχουν ήδη συμβεί.

Τα μυαλά σου και μια λίρα και του Μπογιατζή ο κόπανος

Την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε στην Αθήνα ένας Αλβανός φοροεισπράκτορας, που γύριζε στα διάφορα σπίτια των Χριστιανών και μάζευε τον καθιερωμένο κεφαλικό φόρο. Ονομαζόταν Κιουλάκ Βογιατζή. Ήταν δύο μέτρα περίπου ψηλός και το άγριο πρόσωπο του ήταν κατάμαυρο και βλογιοκομμένο. Οι Έλληνες, μόνο που τον έβλεπαν, τους κοβόταν η ανάσα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ανανίας

Ποιος είναι ο Ανανίας; (Πράξ.θ:10-18).

Ποιος είναι ο Παύλος; Α’ Κορ.γ:5 Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται, διά των οποίων επιστεύσατε και, όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον;

Πιστός φάνηκε ο Ανανίας, πιστός φάνηκε και ο Παύλος σε ό, τι ο Ιησούς τους ζήτησε.

Εβρ.α:14 Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;

Β’ Κορ.ε:20 Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι' ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν·

Προς Ρωμαίους (088)

Ρωμ.ις:5 Ασπάσθητε και την κατ' οίκον αυτών εκκλησίαν. Ασπάσθητε Επαίνετον τον αγαπητόν μου, όστις είναι απαρχή της Αχαΐας εις τον Χριστόν.

Μια τοπική συνάθροιση μαζευόταν στο σπίτι αυτού του ζευγαριού. Ενώ όλοι οι άγιοι μιας πόλης, θεωρούντο μέλη της μίας εκκλησίας αυτής της πόλης, συνήθως δεν υπήρχε τόπος όπου θα μπορούσαν να μαζευτούν όλοι μαζί. Δεν υπήρχαν κτήρια εκκλησιών. Συνήθως μαζευόταν σε μικρές ομάδες στα σπίτια. 

Κάθε κατ’ οίκον συνάθροιση θα μπορούσε να ονομαστεί εκκλησία, υπό μία έννοια, όπως έκανε εδώ ο Παύλος. Από πολλές απόψεις, ο ηγέτης της κατ’ οίκον εκκλησίας, θα αντιστοιχούσε με ένα σύγχρονο ποιμένα. Προφανώς, οι εργάτες των κατ’ οίκων εκκλησιών, ήταν οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας της πόλης, με κάποιον Επίσκοπο πάνω από όλους στην πόλη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (6)

Δαν.α:1 Εν τω τρίτω έτει της βασιλείας του Ιωακείμ, βασιλέως του Ιούδα, ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς της Βαβυλώνας εις Ιερουσαλήμ και επολιόρκησεν αυτήν.

Αυτό συνέβη περίπου το 606 π.Χ. Υπάρχει μια μικρή διαφορά λίγων ετών μεταξύ των σχολιαστών σχετικά με αυτή τη χρονολογία. Το 622 π.Χ., 16 χρόνια νωρίτερα, ο Ιωσίας ήταν βασιλιάς του Ιούδα. Ήταν ο πιο δίκαιος βασιλιάς που είχε ποτέ ο Ιούδας. Ήταν ο πατέρας του Ιωακείμ και του Ιωάχαζ. Ο Ιωσίας ανακάλυψε τις πλάκες του νόμου. Τις βρήκε κρυμμένες μέσα σε έναν τοίχο του ναού από έναν γραμματέα που τις έφερε μπροστά του. Ο Ιωσίας διάβασε ότι ο Θεός είχε αναγγείλει βαριά καταδίκη για τον Ιούδα, εάν δεν φύλασσαν τον νόμο. Επειδή η καρδιά του ήταν ευθεία ενώπιον του Θεού, ταπεινώθηκε και κατάλαβε ότι η κρίση του Θεού επρόκειτο να πέσει πάνω στο λαό, διότι δεν είχαν φυλάξει τον νόμο Του. Έτσι, μετανόησε βαθύτατα. Επειδή ταπεινώθηκε η καρδιά του ενώπιον του Θεού, ο Θεός υποσχέθηκε στον Ιωσία ότι αυτή η κρίση δεν θα συνέβαινε στις μέρες του και δεν θα έβλεπε το κακό που θα επέφερε στην Ιερουσαλήμ. ( Β' Βας.κβ:8-20 και Β' Χρον.λδ:14,15).

Γιατί το λέμε....

Βγήκε ασπροπρόσωπος

Ένας Οθωμανός στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, ήθελε να πάει στη Μέκκα, για να προσκυνήσει. Βρήκε, λοιπόν έναν συγχωριανό του Οθωμανό και του άφησε τα πενήντα του πρόβατα να τα προσέχει μέχρις ότου γυρίσει.

Την άλλη μέρα, όταν είχε κιόλας αναχωρήσει ο φίλος του για το μεγάλο ταξίδι της Μέκκας βρήκε την ευκαιρία και πούλησε τα πρόβατα, που του είχε αφήσει να τα φυλάει.  

Κ α λ η μ έ ρ α