Ο λόγος του Θεού (18)

Ι. ΝΑΥΗ (συνέχεια)

ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΧΑΝΑΑΝ.

Η γη Χαναάν είναι η επαγγελία της ανάπαυσης του Ισραήλ. Δεν θα είχαν να κάνουν άλλα ταξίδια και ταλαιπωρίες μέσα στην έρημο (Δευτ.ς:10, Λευιτ.κς:6, Ησ.κη:11-12, Εβρ.δ:8-11).

Είναι ο τόπος της αφθονίας, «γη καλή και ευρύχωρος, γη ρέουσα γάλα και μέλι,....» (Έξοδ.γ:8), «γη σίτου και οίνου και οι ουρανοί αυτού θέλουσι σταλάζει δρόσον» (Δευτ.λγ:8, ια:10, Λευιτ.κς:5). Ο Ισραήλ ευλογήθηκε με κάθε υλική ευλογία πάνω στην γη δια μέσου του Αβραάμ, όπως η εκκλησία ευλογήθηκε με κάθε πνευματική ευλογία στα επουράνια δια μέσου του Χριστού (Εφεσ.α:3, Φιλιπ.δ:19).

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (056)

Γέν.η:5 Τα δε ύδατα ωλιγόστευον κατά συνέχειαν έως του δεκάτου μηνός· την πρώτην του δεκάτου μηνός εφάνησαν αι κορυφαί των ορέων.

Βλέπουμε πάλι ότι δίνει ακριβή ημερομηνία, πότε φάνηκαν τα όρη. Αυτό το εδάφιο υπονοεί καθαρά πως η κιβωτός παρέμεινε πάνω ή κοντά σε μια κορυφή του ψηλότερου βουνού της περιοχής και ότι «αι κορυφαί...» σημαίνει οι κορυφές των πιο χαμηλών βουνών. Αυτό ταιριάζει απόλυτα με το έλεος του Θεού, να δώσει δηλαδή στο Νώε μια ανάπαυλα από την περιστροφική κίνηση της δίνης του νερού όσο το δυνατόν συντομότερα. Δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος πέρα από τη φροντίδα του Θεού, να εμποδίσει την κιβωτό να κινείται συνεχώς για άλλους έξι μήνες.

Μισή αλήθεια, είναι μόνο ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Μισή αλήθεια #22: Ο Θεός με θέλει «ευτυχισμένο».

Ακόμα κι αν μερικές φορές χρησιμοποιούνται εναλλακτικά, υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ της χαράς και της κοσμικής ευτυχίας.

Μισή αλήθεια #23: Όταν ο Θεός με κοιτάζει, βλέπει μόνο τον Ιησού. 

Θα νομίζει κανείς ότι αυτό είναι ένα εδάφιο, με τον τρόπο που έχει τοποθετηθεί. Ο Ιησούς είναι ο εκπρόσωπός μας, όταν αντιμετωπίζουμε την τελική κρίση του Θεού και καλύπτει τις αμαρτίες μας με το αίμα του, αλλά εδώ και τώρα ο Θεός μας βλέπει όπως είμαστε και εμείς πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που έτσι είναι τα πράγματα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (055)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ

Γέν.η:1 Και ενεθυμήθη ο Θεός τον Νώε, και πάντα τα ζώα, και πάντα τα κτήνη, τα μετ' αυτού εν τη κιβωτώ· και διεβίβασεν ο Θεός άνεμον επί την γην, και τα ύδατα εστάθησαν.

Η κρίση είναι το «παράδοξο έργο» του Θεού και μολονότι ο Θεός δοξάστηκε μέσα από αυτή την κρίση, δεν ευαρεστείται σ’ αυτή. Είναι πάντοτε έτοιμος να αφήσει την κρίση, για να κάνει έλεος επειδή ευαρεστείται να ελεεί.

«Και ενεθυμήθη ο Θεός το Νώε»: Φυσικά δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι ο Θεός ξέχασε το Νώε. Απλά είναι ανθρωπομορφισμός. Ο Θεός ποτέ δεν ξεχνά, ποτέ δεν ξέχασε το Νώε και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει κανέναν από εμάς. Εδώ αναφέρεται πρώτη φορά ο άνεμος, κάτι που δεν υπήρχε πριν.

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

Α. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

Η θέση που είχε η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, στην ιστορία του λαού του Θεού δεν μπορεί ποτέ να κατανοηθεί, χωρίς ν’ ανατρέξουμε στην αρχή της. Άρχισε με το Νεβρώδ και τον πύργο της Βαβέλ περίπου 100 χρόνια μετά τον κατακλυσμό και 326 χρόνια πριν την κλήση του Αβραάμ.

1. Νεβρώδ

Η ιστορία του Νεβρώδ βρίσκεται στη Γεν.ι:8-10. Ήταν εγγονός του Χαμ, πατέρας του ήταν ο Χους. Ο Νεβρώδ είναι τύπος του Αντίχριστου. Η λέξη “Νεβρώδ” σημαίνει “επαναστάτης”. Αυτός είναι ένας τίτλος του Αντίχριστου όπως αναφέρεται στη Β’ Θεσ.β:8 “ο άνομος”. Η ανταρσία του Νεβρώδ ήταν να οδηγήσει μια κίνηση επανάστασης κατά του Θεού.

Τρεις φορές σ’ αυτό το εδάφιο κι επίσης στο Α’ Χρον.ι:10, αναφέρει ότι ο Νεβρώδ ήταν ισχυρός. Στη Γεν.ι:9 περιγράφεται σαν “ισχυρός κυνηγός εναντίον του Κυρίου”. Αυτό μας κάνει να συμπεράνουμε ότι προωθούσε τα δικά του σχέδια προκαλώντας τον Δημιουργό του.

Καλημέρα

Γένεση (054)

Γέν.ζ:12-16 Και έγεινεν ο υετός επί της γης τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας. Κατά την αυτήν ταύτην ημέραν εισήλθεν ο Νώε, και οι υιοί του Νώε, Σημ και Χαμ και Ιάφεθ, και η γυνή του Νώε, και αι τρεις γυναίκες των υιών αυτού μετ' αυτών, εις την κιβωτόν· αυτοί, και πάντα τα ζώα κατά το είδος αυτών, και πάντα τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και πάντα τα ερπετά τα έρποντα επί της γης κατά το είδος αυτών, και πάντα τα πτηνά κατά το είδος αυτών, και παν πτερωτόν παντός είδους. Και εισήλθον προς τον Νώε εις την κιβωτόν, δύο δύο από πάσης σαρκός ήτις έχει πνεύμα ζωής. Και τα εισερχόμενα, άρσεν και θήλυ από πάσης σαρκός, εισήλθον, καθώς προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός· και έκλεισεν ο Κύριος την κιβωτόν επάνω αυτού.

Μια φιλονεικία

Έγεινε δε και φιλονεικία μεταξύ αυτών, περί του, τις εξ αυτών νομίζεται ότι είναι μεγαλήτερος. Ο δε είπε προς αυτούς, οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά, και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. Σεις όμως ουχί ούτως, αλλ’ ο μεγαλήτερος μεταξύ σας ας γείνη ως ο μικρότερος, και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών  Λουκάς κβ:24-26

Αυτή η φιλονικία συνέβη αμέσως μετά από την διδασκαλία του Κυρίου προς τους μαθητές, σε σχέση με τα επικείμενα παθήματα και τον θάνατό Του, και το πώς θα έπρεπε να Τον θυμούνται.

Αλλά εκείνοι δεν σκεφτόντουσαν τον θάνατό Του! Στο μέσον όλων αυτών των βαθιών και σοβαρών αληθειών, οι σκέψεις τους ήταν στην ματαιοδοξία τους! Δεν έχει συμβεί ποτέ να αισθανθείτε, κατά τις πιο σοβαρές στιγμές, τις ματαιοδοξίες σας και τις επιθυμίες σας;

Καλημέρα

Σκληρόν πράγμα εζήτησας…

Β’ Βασ.β:9,10 Και ότε διέβησαν, είπεν ο Ηλίας προς τον Ελισσαιέ, Ζήτησον τι να σοι κάμω, πριν αναληφθώ από σου. Και είπεν ο Ελισσαιέ, Διπλασία μερίς του πνεύματός σου ας ήναι, παρακαλώ, επ' εμέ. Ο δε είπε, Σκληρόν πράγμα εζήτησας· πλην εάν με ίδης αναλαμβανόμενον από σου, θέλει γείνει εις σε ούτως· ει δε μη, δεν θέλει γείνει.

Α’ Κορ.α:26-29 Επειδή βλέπετε την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός διά να καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός διά να καταισχύνη τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεξεν ο Θεός, και τα μη όντα, διά να καταργήση τα όντα, διά να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.

Καθολικισμός αποκρυφισμός και "κωνάριο"

Η επίφυση είναι ένα μικρό κωνοειδές μόρφωμα που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου.

Λόγω της ομοιότητάς του με καρπό κωνοφόρου δέντρου ονομάζεται και κωνάριο. Στην πραγματικότητα είναι ενδοκρινής αδένας. Στους ενήλικες πολύ συχνά μεγενθύνεται πολύ ώστε γίνεται ορατή σε ακτινογραφία των οστών του κρανίου.

Η επίφυση παράγει την ορμόνη μελατονίνη, που στα ζώα έχει συνδεθεί με τη διατήρηση του ημερονύκτιου και του εποχιακού ρυθμού.

Καλημέρα

Γένεση (053)

Γέν.ζ:5 Και έκαμεν ο Νώε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Κύριος.

Μας ξαναλέει εδώ ότι ο Νώε έκανε κατά πάντα όσα πρόσταξε εις αυτόν ο Κύριος, για να μας δείξει την καρδιά της υπακοής και της υποταγής του Νώε. Ο Θεός δεν απαιτεί από εμάς υπακοή γιατί είναι απαιτητικός, αλλά επειδή είναι ο μόνος τρόπος για να σωθούμε.

Γέν.ζ:6 Ήτο δε ο Νώε εξακοσίων ετών, ότε έγεινεν ο κατακλυσμός των υδάτων επί της γης.

Η βροχή άρχισε να πέφτει στο 600στό έτος της ζωής του Νώε. Η αρπαγή γίνεται στο τέλος της 6ης χιλιετηρίδας από Αδάμ. Η μεγάλη θλίψη θα γίνει 6.000 χρόνια από Αδάμ.

Ο λόγος του Θεού (17)

ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ

ΤΙΤΛΟΣ.

Το βιβλίο αυτό πήρε την ονομασία του από τον διάδοχο του Μωυσή, τον γιο του Ναυή, του οποίου το όνομα ήταν Ιησούς, που θα πει «Ο ΓΙΑΧΒΕ ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΑΣ. Το όνομα του γιου του Ναυή ήταν πρώτα «ΑΥΣΗΣ» που σημαίνει «ΣΩΤΗΡΑΣ». Ο Μωυσής όμως το άλλαξε και πρόσθεσε στο «ΑΥΣΗΣ», το όνομα του Θεού που είναι «ΓΙΑΧΒΕ». Έτσι, αντί «Αυσή» τον ονόμαζαν «ΓΙΑΧΒΕ ΑΥΣΗ» το οποίο με τις συντμήσεις που ήταν συνήθειο των Εβραίων, έγινε «ΓΙΑ-ΣΗΣ» του οποίου η ελληνικά φόρμα είναι «ΙΗΣΟΥΣ» ή «ΓΙΕΣΟΥΣ» (Αριθ.ιγ:8,16). Αυτό είναι και το όνομα του Κυρίου μας, που σημαίνει ότι ο Ιησούς του Ναυή είναι τύπος του Χρίστου, ο οποίος είναι «Ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΩΤΗΡΑΣ».

Καλημέρα

Γένεση (052)

KΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

Γέν.ζ:1 Και είπε Κύριος προς τον Νώε, Είσελθε συ, και πας ο οίκός σου, εις την κιβωτόν· διότι σε είδον δίκαιον ενώπιόν μου εν τη γενεά ταύτη·

Όταν η κιβωτός ήταν έτοιμη, ο Κύριος καλεί το Νώε να εισ - έλθει!  Δεν του λέγει «πήγαινε» αλλά «έλα». Το μήνυμα του Ευαγγελίου είναι πάντοτε μια πρόσκληση και ο Κύριος ακόμα καλεί άνδρες και γυναίκες να εισ - έλθουν!

Βλέπουμε τη μακροθυμία του Θεού να εκδηλώνεται περιμένοντας 120 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια ο Νώε κήρυττε. Μάλλον το ίδιο θα έκανε και ο Μαθουσάλα που πέθανε ένα χρόνο πριν τον κατακλυσμό. Όμως ο Θεός μακροθυμεί μέχρι ένα σημείο. Τώρα πρέπει να πάρει το δίκαιο ανάμεσα από τους άδικους γιατί θα κάνει κρίση. Ο Θεός θα μπορούσε να είχε αρχίσει από την αρχή, αλλά αφενός εξαιτίας του Νώε και αφετέρου εξαιτίας της υπόσχεσης που είχε δώσει στη Γέν.γ:15 ότι θα χρησιμοποιούσε το σπέρμα του Αδάμ και της Εύας, συνεχίζει και σώζει το Νώε. Ο Θεός ποτέ δεν έρχεται σε αδιέξοδο. Γι’ αυτό όσοι είμαστε με τον Κύριο, δεν θα έλθουμε ποτέ σε αδιέξοδο όσο μένουμε κοντά Του κάνοντας το θέλημά Του.

Χωρίς φόβο, δεν υπάρχει πίστη!

Γιατί τόσες πολλές γραφές μας λένε να φοβόμαστε τον Κύριο;

Αναρωτιέμαι αν οι σύγχρονοι χριστιανοί, (κι εγώ μέσα), καταλαβαίνουν αληθινά τι σημαίνει να έχεις ένα θείο φόβο του Κυρίου.

Ενώ οι γενιές του παρελθόντος μπορεί να είχαν επικεντρωθεί πάρα πολύ έντονα στην οργή του Θεού, φοβάμαι ότι οι σύγχρονοι χριστιανοί την έχουμε αγνοήσει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (051)

Γέν.ς:16 Στέγην θέλεις κάμει εις την κιβωτόν, και εις πήχην θέλεις τελειώσει αυτήν άνωθεν· και την θύραν της κιβωτού θέλεις βάλει εκ πλαγίων· κατώγαια, διώροφα, και τριώροφα θέλεις κάμει αυτήν.

Εκεί που λέει “στέγην” η λέξη στα Εβραϊκά είναι “τσοάρ” από ένα ρήμα που σημαίνει φέγγω. Δηλ. κάποιο μέρος από το οποίο μπορεί να έρχεται φως (φεγγίτης). Με άλλα λόγια εννοούσε παράθυρο που όμως θα είχε κάτι σαν υπόστεγο για να μην μπαίνουν τα νερά μέσα. Το ύψος τώρα του παραθύρου πρέπει να ήταν μία πήχη. Αν υπήρχε ένα παράθυρο μόνο δεν θα ήταν αρκετό για φωτισμό και εξαερισμό εφόσον η κιβωτός ήταν αεροστεγώς κλεισμένη με πίσσα. Δεν αναφέρεται να υπήρχε κουπαστή, δεν είχε πρύμη και πλώρη γιατί δεν κατασκευάστηκε για να τρέχει αλλά να πλέει. Η Εβραϊκή λέξη για την κιβωτό είναι “τεβά” που σημαίνει κουτί, κιβώτιο.

Γιατί κάποιες αμαρτίες είναι «Διπλό αμαρτίες» για τους Χριστιανούς;

 Η Αγία Γραφή μας δίνει όμορφες εικόνες των λέξεων, επειδή ο Θεός θέλει να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τις αλήθειες Του.

Για παράδειγμα:

Ιερ.β:13 Διότι δύο κακά έπραξεν ο λαός μου· εμέ εγκατέλιπον, την πηγήν των ζώντων υδάτων, και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ.

Οι άπιστοι μπορεί να σπαταλούν τον χρόνο τους σε άχρηστα έργα, και αυτό είναι κακό.

Καλημέρα

Γένεση (050)

Γέν.ς:10-14 Και εγέννησεν ο Νώε τρεις υιούς, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ. Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης. Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ' αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην. Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν εκ ξύλων Γόφερ· κατά δωμάτια θέλεις κάμει την κιβωτόν, και θέλεις αλείψει αυτήν έσωθεν και έξωθεν με πίσσαν.

Αυτά τα λόγια μας δείχνουν την κατάντια του ανθρώπου, και τη σωτηρία του Θεού. Ο Θεός είχε επιτρέψει να ακολουθήσει ο άνθρωπος το δρόμο που διάλεξε μέχρι τέλους, να ωριμάσουν τέλεια οι αρχές του. Το προζύμι είχε ενεργήσει και είχε κάνει όλη τη ζύμη να φουσκώσει. Το κακό είχε φθάσει στο αποκορύφωμά του. “Πάσα σάρκα” είχε γίνει κακή και είχε διαφθείρει την οδό της. Και η διαφθορά είχε φτάσει σ’ αυτά τα όρια που δεν επέτρεπε τίποτε άλλο στο Θεό από το να εξολοθρεύσει “πάσα σάρκα”,  και συγχρόνως να σώσει εκείνους που θα υπάκουαν στον άνθρωπό Του!

Προς τους γονείς, των οποίων τα παιδιά εγκατέλειψαν τον Κύριο.

Ένα από τα πιο δυσβάσταχτα βάρη που ένας πιστός γονέας μπορεί να αντιμετωπίσει, είναι όταν ο γιος ή η κόρη του εγκαταλείψουν την πίστη που κάποτε ομολογούσαν.

Αυτό συμβαίνει. Και όταν συμβεί, σίγουρα θ’ αρχίσεις να αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά, που έκανες λάθος. Αποτύχαμε στη διδασκαλία μας; Αποτύχαμε στο παράδειγμά μας; Μήπως έπρεπε να πηγαίναμε σε μια άλλη εκκλησία που τα πράγματα ήταν πιο ελεύθερα…..; Αυτές οι σκέψεις και οι υποθέσεις, δεν τελειώνουν ποτέ.

Καλημέρα

Γένεση (049)

Γέν.ς:9 Αύτη είναι η γενεαλογία του Νώε. Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.

Τέλειος: στα Εβραϊκά είναι “Ταμίμ” και σημαίνει ολοκληρωμένος, πλήρης. Είναι τύπος του Χριστού που ήταν ο πρώτος με απόλυτη τελειότητα άνθρωπος πάνω στο πρόσωπο της γης. Ο Νώε ήταν τέλειος μεταξύ των συγχρόνων του, ανάλογα με το φως, τη γνώση και την αποκάλυψη που υπήρχε στη γενιά του. Σχετική τελειότητα εν σχέση με την απόλυτη τελειότητα του Ιησού. Ο Νώε ακόμα είναι τύπος του “Υιού Άρσεν” που θα είναι τέλειος μεταξύ των συγχρόνων του (Εφεσ.δ:13  ε:27  Φιλ.α:6).

Ο λόγος του Θεού (16)

ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ

Ο ΤΙΤΛΟΣ

Ο Εβραϊκός τίτλος είναι «έλλλε χαντεβαρίμ» που θα πει «Ούτοι είναι οι λόγοι», από το 1^ο κεφάλαιο και τις πρώτες τρεις λέξεις του βιβλίου.

Ο Ελληνικός τίτλος «Δευτερονόμιο», αναφέρεται στην επανάληψη του νόμου από τον Μωυσή στην καινούργια γενιά. Δεν είναι απλά μια επανάληψη, αλλά μάλλον επεξήγηση και διευκρίνηση του νόμου, έχοντας σαν βάση το παράδειγμα της παρακοής της παλιάς γενιάς και της τιμωρίας που υπέστη. Καταρτίζει τη νέα γενιά  δείχνοντας τη νέα ζωή στην γη της επαγγελίας και τους κινδύνους που μπορεί να παρουσιαστούν εάν δεν υπακούσουν στον Κύριο. Ο θάνατος της παλιάς γενιάς ήταν μια ζωντανή υπενθύμιση υπακοής για την καινούργια (Β' Πέτρ.α:12-15).

Καλημέρα

Γένεση (048)

Γέν.ς:4 Κατ' εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες επί της γης, και έτι, ύστερον, αφού οι υιοί του Θεού εισήλθον εις τας θυγατέρας των ανθρώπων, και αύται ετεκνοποίησαν εις αυτούς· εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί.

Γίγαντες: Δεν λέει ότι επειδή οι υιοί του Θεού εισήλθαν στις θυγατέρες των ανθρώπων γεννήθηκαν οι γίγαντες, αλλά ότι «Κατ’ εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες επί της γής», δηλαδή προϋπήρχαν. Στα Εβραϊκά είναι “Νεφελίμ” κι έχει την έννοια “κάνω να πέφτει” (μαντράχαλος). Η ίδια λέξη χρησιμοποιείται στους Αριθ.ιγ:32,33. Αυτή η κατάσταση (γιγαντισμός) είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας του ανθρώπου. Οι φθορές, οι προσμείξεις του ανθρώπινου σπέρματος καθώς και τα αφροδίσια είχαν αυτό το αποτέλεσμα. Ανασκαφές και ευρήματα φανερώνουν την ύπαρξη υπερμεγεθών ανθρώπων.

άνδρες ονομαστοί: Στα Εβραϊκά “Γκιμπορίμ” που σημαίνει “ήρωες” “κατακτητές”. Δεν αναφέρεται αναγκαία σε ανάστημα αλλά σε φήμη, δύναμη και ισχύ, όπως στρατιωτικοί ήρωες, ασεβείς ηγέτες όπως ο Νεβρώδ (Γέν.ιε8-14), ο Χίτλερ, ο Τζέκινγκς Χάν, ο Αλέξανδρος.