Γένεση (080)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ

Γέν.ιζ:1 Και ότε ήτο ο Άβραμ ενενήκοντα εννέα ετών, εφάνη ο Κύριος εις τον Άβραμ και είπε προς αυτόν, Εγώ είμαι Θεός ο Παντοκράτωρ· περιπάτει ενώπιόν μου, και έσο τέλειος.

Αυτό το κεφάλαιο μας δείχνει πώς ο Θεός θεραπεύει το σφάλμα του Αβραάμ, που είναι τώρα 99 χρονών !!!  Έχουν περάσει 13 χρόνια από τη γέννηση του Ισμαήλ δίχως τίποτα να έχει συμβεί ενδιάμεσα. Ο Θεός δοκιμάζει την πίστη του Αβραάμ. Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που εγκατέλειψε την Ουρ και ο Θεός του υποσχέθηκε σπέρμα που όμως ακόμα δεν έχει φανεί. Πολλές φορές ο Θεός περιμένει να φθάσουμε στα όρια των δυνατοτήτων μας πριν επέμβει για να ευλογήσει γιατί αυτή είναι η ώρα μας (Γαλ.δ:4), χωρίς όμως ποτέ να καθυστερεί χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος. Η σάρκα του Αβραάμ εδώ έχει νεκρωθεί τελείως.

Τι είναι το δέκατο;

Εγώ πρέπει να δίνω δέκατα;

Η σύντομη απάντηση είναι — όχι, δεν πρέπει να δίνεις. Ο Θεός δεν είναι φοροεισπράκτορας, ούτε ζητά την υπακοή σου. Ο Θεός σε αγαπά τόσο πολύ που σου δίνει το δικαίωμα της επιλογής. Αλλά γιατί δεν θα ήθελες να Του επιστρέψεις κάτι; Εάν έχεις τοποθετήσει την αιωνιότητά σου στα χέρια Του, γιατί δεν θα ήσουν πρόθυμος να φέρεις το δέκατο και τις προσφορές σου για να πεις ευχαριστώ στον Θεό για όλη αυτή τη δημιουργία;

Αλλά τι λέει η Γραφή για τα δέκατα; Μήπως είναι υπόθεση της Παλαιάς Διαθήκης;

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (079)

Γέν.ις:6 Ο δε Άβραμ είπε προς την Σάραν, Ιδού, η δούλη σου είναι εις την χείρα σου· κάμε εις αυτήν όπως είναι αρεστόν εις τους οφθαλμούς σου. Και μετεχειρίσθη η Σάρα αυτήν κακώς, και εκείνη έφυγεν από προσώπου αυτής.

Η Σάρρα ζητάει την άδεια του Αβραάμ να απαλλαγεί από τη δοκιμασία της. Ο Αβραάμ ήταν ειρηνοποιός. Για να αποφύγει ζήλιες που πολύ πιθανόν να είχε η Σάρρα για την Αγαρ, με σοφία της δείχνει ότι η Αγαρ δεν τον ενδιαφέρει. Είναι μια δούλη που είναι στην εξουσία της Σάρρας, και μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει. Η Σάρρα φέρθηκε σκληρά στην Αγαρ. Αλλά δεν πετυχαίνει κανείς τίποτα έτσι. Δεν απαλλάσσεται κανείς απ’ τη “δούλη” με την κακομεταχείριση. Όταν κάνουμε λάθη και πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες, δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε με βία και υπερηφάνεια. Αυτό που χρειάζεται είναι να ταπεινωθούμε, να ομολογήσουμε το σφάλμα μας και να περιμένουμε την ελευθερία από το Θεό. Σ’ αυτό το σημείο, μπορούμε να δούμε δύο όμορφες εικόνες μέσα από το λόγο του Θεού. Στον Ιερ.λα:18 μας μιλάει για τον “αδάμαστο μόσχο” και στον Ψαλμ.ρλα:2 για το “απογεγαλακτισμένο παιδίο”. Ο αδάμαστος μόσχος συμβολίζει εκείνον που αντιστέκεται και σφαδάζει απερίσκεπτα κάτω από το βάρος των περιστάσεων - κάνοντας έτσι τον ζυγό οδυνηρότερο, προσπαθώντας να απαλλαγεί απ’ αυτόν - ενώ το απογεγαλακτισμένο παιδίο είναι η εικόνα εκείνου που χαμηλώνει ταπεινά το κεφάλι του υποτάσσοντας το πνεύμα του.

Ο λόγος του Θεού (26)

Β΄ ΒΑΣΙΛΕΩΝ

ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Το βιβλίο συνεχίζει πάνω στις ίδιες βάσεις του A’ Βασιλέων, με τα ίδια κοινά χαρακτηριστικά και είναι η συνέχεια της ιστορίας του διχασμένου βασιλείου του Δαβίδ. Τα κύρια γεγονότα, με τη σειρά που συμβαίνουν, είναι:

Α. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ.

   1. Ο βασιλιάς του Ισραήλ Οχοζίας κα ο θάνατός του α:1-18

   2.Ο προφήτης Ηλίας χρίει τον Ελισσαιέ και μετά αρπάζεται από τον Κύριο β:1 25

  3. Ιωράμ και Ιωσαφάτ εκστρατεύουν εναντίον των Μωαβιτών γ:1-27

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (078)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΔΕΚΑΤΟ  ΕΚΤΟ

Γέν.ις:1 Η δε Σάρα, η γυνή του Άβραμ, δεν ετεκνοποίει εις αυτόν· είχε δε δούλην Αιγυπτίαν, ονομαζομένην Άγαρ.

Όπως είδαμε, ο Αβραάμ απέκτησε την Αγαρ όταν ήταν στην Αίγυπτο. “Αγαρ” σημαίνει φυγή και φαίνεται Σημιτικό όνομα παρά Αιγυπτιακό. Μάλλον της το έδωσε ο Αβραάμ όταν την πήρε στο σπίτι του.

Γέν.ις:2 Και είπεν η Σάρα προς τον Άβραμ, Ιδού, ο Κύριος με απέκλεισε της τεκνοποιΐας· είσελθε λοιπόν προς την δούλην μου, ίσως αποκτήσω τέκνον εξ αυτής. Υπήκουσε δε ο Άβραμ εις τον λόγον της Σάρας.

Ο Αδάμ έγινε παραβάτης ακούγοντας την Εύα, και τώρα βρίσκουμε τον Αβραάμ να κάνει το ίδιο πράγμα. Βλέπουμε την απιστία να κυριεύει το πνεύμα του Αβραάμ και ακόμα μια φορά να τον απομακρύνει για λίγο καιρό από το μονοπάτι της ευλογημένης και απλής εμπιστοσύνης στον Κύριο. Ο Θεός δεν δημιουργεί ήρωες όπως οι άνθρωποι όταν γράφουν ιστορία.

Άνθρωποι που ο Θεός μας λέει να αποφεύγουμε

Ο Θεός μας προειδοποιεί ενάντια στην υπεροπτική συμπεριφορά και τη μισαλλοδοξία, πράγματα που φαίνονται, αλλά μας λέει ακόμα να αποφεύγουμε ανθρώπους με κακό χαρακτήρα:

1. Κακές επιρροές (Α’ Κορ.ιε:33).

«Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί» 

2. Ψευδοδιδάσκαλους (Β’ Ιωάν.α:10).

Εάν τις έρχηται προς εσάς και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτόν εις οικίαν και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν·

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΣΠΟΝΔΥΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ = ΑΣΠΟΝΔΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Ο απόστολος Παύλος, όταν κήρυττε, όχι μόνο αντιμετώπιζε την αμαρτία, αλλά εξέθετε και κατονόμαζε συγκεκριμένες αμαρτίες, όπως τον οδηγούσε το Πνεύμα το Άγιο. Γιατί να μην μπορούμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο σήμερα;

Οι άνθρωποι συχνά παραπονούνται για τους θυμωμένους κήρυκες. Ούτε και σ’ εμένα αρέσουν, και συμφωνώ ότι εάν ένα άτομο χρησιμοποιεί στο κήρυγμα του γλώσσα μίσους, τότε είναι σε λάθος θέση. Ωστόσο, σήμερα έχουμε φτάσει στο αντίθετο άκρο. Τώρα φοβόμαστε να εκθέσουμε την αμαρτία.

Άφθονη Ζωή

Στον Ιωάννη ι:10, ο Ιησούς λέει για τα πρόβατά Του, «..εγώ ήλθα για να έχουν ζωή, και να την έχουν με αφθονία». Το να ακολουθούμε τον Κύριο Ιησού με απλή υπακοή στο λόγο Του θα μας κάνει χαρούμενους, υγιείς, ευλογημένους και όμορφους σ’ αυτή τη ζωή. Αυτό επίσης θα μας δώσει αιώνια ζωή στον ερχόμενο κόσμο.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο δίκαιος δεν θα έχει ποτέ προβλήματα; Όχι, τα προβλήματα της ζωής είναι σίγουρα, αλλά ο Θεός μας βοηθάει. Στον Ψαλμό λδ:19 διαβάζουμε: «Πολλές οι θλίψεις του δικαίου, αλλά απ’ όλες αυτές ο Κύριος θα τον ελευθερώσει».

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (077)

Γέν.ιε:10 Και έλαβεν εις αυτόν πάντα ταύτα, και διέσχισεν αυτά εις το μέσον, και έθεσεν έκαστον τμήμα απέναντι του ομοίου αυτού· τα πτηνά όμως δεν διέσχισε.

Οι δυο σειρές των σχισμένων ζώων ήταν ακριβώς ίδιες και συμβόλιζαν το μέρος του Θεού και το μέρος του ανθρώπου. Και οι δυο πρέπει να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Και βέβαια από τη μεριά του Θεού δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτός δεν μπορεί να αρνηθεί τον Εαυτό Του. Μένει λοιπόν το δικό μας το μέρος, να μείνουμε πιστοί και να μην ανησυχούμε καθόλου για το μέρος του Θεού.

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ. - Κήρυκες κηρύττουν σε κήρυκες

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Είδα το πρόσωπο ενός ποιμένα να γίνεται κόκκινο, όταν ένας κήρυκας είπε μερικά πράγματα,  που όλοι κατάλαβαν ότι κατευθυνόταν προς αυτόν. Το θέμα ήταν διαφορές απόψεων πάνω στα πρότυπα ντυσίματος, που η Βίβλος δεν αναφέρεται συγκεκριμένα. Προσωπικά συμφωνώ με τη θέση που πήρε ο νεαρός κήρυκας, αλλά αισθάνθηκα ότι ξεπέρασε κάποια όρια στην προσπάθεια του να διορθώσει τον ποιμένα μπροστά σε όλους. Τι πιστεύετε για αυτό; Είναι ηθικό για τους εργάτες να κηρύττουν ο ένας στον άλλο σε συνέδρια και κοινές συναθροίσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (076)

Γέν.ιε:6 Και επίστευσεν εις τον Κύριον· και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.

Ο καταλογισμός της δικαιοσύνης που γίνεται εδώ στον Αβραάμ, στηρίζεται στην πίστη του Αβραάμ στο λόγο του Θεού μόνο, αλλά και στο Θεό σαν Αυτόν που ζωοποιεί τους νεκρούς.

επίστευσε: Το Εβραϊκό ρήμα σημαίνει εμπιστεύομαι, και δεν είναι μια απλή διανοητική πίστη, αλλά πίστη αφιέρωσης και αφοσίωσης.

Μ’ αυτό το σκεπτικό, ο απόστολος Παύλος στην Ρωμ.δ:23 μας λέει ότι ισχύει και για μας “....τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν...”

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ. - Ο ποιμένας προσβάλλει

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Στην εκκλησία μας μερικές φορές, ο ποιμένας λέει κάτι που προσβάλλει τους νέους, και ορισμένοι από αυτούς θυμώνουν. Είπε κάτι σε μια κοπέλα που ενοχλήθηκε τόσο πολύ και ήθελε να φύγει από την εκκλησία, αλλά με τη βοήθεια του Θεού της μίλησα και έμεινε. Ορισμένοι λένε ότι είναι πάρα πολύ αδιάκριτος — ανακατεύεται σε πράγματα που δεν τον αφορούν. Τι πρέπει να κάνουν αυτοί οι νέοι; Πρέπει να του μιλήσουν οι ίδιοι, ή να μιλήσω εγώ με τον ποιμένα γι’ αυτούς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (075)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

Γέν.ιε:1 Μετά τα πράγματα ταύτα έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Άβραμ εν οράματι, λέγων, Μη φοβού, Αβραμ· εγώ είμαι ο υπερασπιστής σου, ο μισθός σου θέλει είσθαι πολύς σφόδρα.

 Έγεινε λόγος: Στα Εβραϊκά η λέξη “έγεινε” είναι “ουαγεχί” που σημαίνει “Υπήρξε, συνέβη”. Δηλαδή ο Κύριος μίλησε στον Αβραάμ μέσα από όραση. Αυτή η φράση υπάρχει για πρώτη φορά εδώ, μέσα στο λόγο του Θεού, και μετά είναι πολύ συνηθισμένη στους προφήτες.

Μη φοβού: Ο Κύριος δεν θα επιτρέψει να χάσει τίποτα ο υπηρέτης Του επειδή απέρριψε τις προσφορές του κόσμου. Μια πιο ακριβής έννοια αυτών των λόγων στα Εβραϊκά είναι: “Μη φοβού Άβραμ, εγώ είμαι ο υπερασπιστής σου και η πολύ μεγάλη αμοιβή σου”. Άξιζε ασύγκριτα περισσότερο για τον Αβραάμ να προφυλάσσεται πίσω από τον Κύριο, παρά να καταφύγει στην προστασία του βασιλιά των Σοδόμων. Άξιζε να περιμένει “τη μεγάλη του αμοιβή” (Αποκ.γ:21) παρά να δεχτεί τα λάφυρα των Σοδόμων.

Ο λόγος του Θεού (25)

A' BAΣIΛEΩN

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

    · Ο θάνατος του Δαυίδ (κεφ.α-β)

    · Η Βασιλεία του Σολομώντα. (κεφ.β-ια)

    · Η οικοδόμηση του Ναού, (κεφ.ε-η)

    · Ο διαχωρισμός της βασιλείας του Ισραήλ σε βόρειο και νότιο βασίλειο.(κεφ.ιβ)

    · Η διακονία του Ηλία. (κεφ.ιζ-κβ)

ΚΛΕΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Στο Β’ Σαμ. ο Κύριος υποσχέθηκε στον Δαυίδ ότι ο οίκος, ο θρόνος και η βασιλεία του θα στερεωθούν για πάντα (Β' Σαμ.ζ.) Στα βιβλία των Βασιλέων βλέπουμε τον Κύριο να κρατά πιστά την υπόσχεσή Του παρά τις σοβαρές απειλές της αμαρτίας. Α’ Βασ.η:25.

Τα 4 βιβλία από το Α’ Σαμ. μέχρι το Β’ Βασ. είναι θα λέγαμε μια πεντάπρακτη θεατρική τραγωδία:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (074)

Γέν.ιδ:18-20 Και ο Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του Υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του Υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γήν· και ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου. Και Άβραμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων.

Μια περιγραφή του Μελχισεδέκ δίνεται στους Εβρ.ζ. Εκεί βλέπουμε ότι: 

Αλλάζοντας μέρα με την μέρα

Δύο πράγματα που πάντα συμβαίνουν στις ζωές αυτών που ακολουθούν τον Ιησού Χριστό.

Ίσως η πιο διαδεδομένη αίρεση στη σύγχρονη εκκλησία είναι η άποψη ότι ο Χριστιανός δεν έχει ευθύνες.

Η σωτηρία βασίζεται στην πίστη, όχι στα έργα.

Αλλά η σωτηρία πάντα οδηγεί σε υπακοή και έργα.

Κ α λ η μ έ ρ α