Ο λόγος του Θεού (13)

ΣΚΟΠΟΣ

Ο σκοπός του βιβλίου είναι να δείξει πώς ο λαός Ισραήλ μπορεί να είναι άγιος και να έχει σωστή επικοινωνία με τον Θεό, ώστε μετά να γίνει φως για τα υπόλοιπα έθνη χωρίς φυσικά να έχει κοινωνία με τις αμαρτίες τους.

Να δείξει την αγιότητα του Θεού. Αυτό φαίνεται από το σύστημα των θυσιών που δείχνει ότι η αμαρτία του ανθρώπου χρειάζεται εξιλέωση. Ακόμα, από τις εντολές του νόμου που φανερώνουν μόνον ένα τρόπο ζωής και συμπεριφοράς. Τελικά, από τις τιμωρίες για όσους παρακούν τους νόμους Του, πράγμα του φανερώνει ότι ο Θεός δεν εμπαίζεται.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (040)

Γέν.δ:4 Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού·

Από τη θυσία του Κάιν ας περάσουμε τώρα στη θυσία του Άβελ. Ο Άβελ δια  πίστεως κατάλαβε ότι ο άνθρωπος μπορεί να βάλει το θάνατο ενός αθώου ανάμεσα στον εαυτό του και στις συνέπειες της αμαρτίας του, ότι μπορεί να ικανοποιήσει τις άγιες απαιτήσεις της δικαιοσύνης του Θεού με το αίμα ενός άμωμου θύματος. Αυτή είναι εν συντομία η διδασκαλία του σταυρού, η μόνη στην οποία η συνείδηση του αμαρτωλού βρίσκει ανάπαυση, επειδή ο Θεός δοξάστηκε πλήρως στο σταυρό.

Ο Άβελ μας λέει ο λόγος του Θεού ότι δια πίστεως προσέφερε πλείονα θυσία απ’ τον Κάιν. Δεν ήταν ζήτημα αισθημάτων όπως πολλοί θέλουν να νομίζουν, αλλά ζήτημα πίστης σ’ ένα τετελεσμένο γεγονός. Αυτή η πίστη διαφέρει τελείως από κάποιο αίσθημα της καρδιάς ή κάποια συγκατάθεση του νου. Η πίστη δεν είναι κάτι που υπάρχει τη μια μέρα και την άλλη δεν υπάρχει, η πίστη είναι μια αρχή παντοτινή. Αυτή η πίστη είναι που δικαιώνεται (Ρωμ.ε:1) αυτή καθαρίζει την καρδιά (Πράξ.ιε:9) ενεργεί δια της αγάπης (Γαλ.ε:6) και νικά τον κόσμο (Α’ Ιωάν.ε:4).

Η αιώνια ζωή, δια του αίματος του Ιησού Χριστού, είναι το δώρο του Θεού για τον καθένα.

Ρωμ.γ:10 καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις,

Ρωμ.γ:23 επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού,

Οι αμαρτίες μας, μας απομάκρυναν από τον δίκαιο και Άγιο Θεό, αλλά Αυτός, μέσα από το πολύ έλεος και την πολύ αγάπη που έχει για μας, δημιούργησε οδό διαφυγής για όποιον θέλει.

Καλημέρα

Γένεση (039)

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.δ:1 Ο δε Αδάμ εγνώρισεν Εύαν την γυναίκα αυτού· και συνέλαβε, και εγέννησε τον Κάϊν· και είπεν, Απέκτησα άνθρωπον διά του Κυρίου.

απέκτησα άνθρωπο διά του Κυρίου: Στα Εβραϊκά η κατά λέξη ερμηνεία της πρότασης είναι: «απέκτησα άνθρωπο, τον Γιάχβε» πολλές φορές μεταφράζεται και “με” ή “με τη βοήθεια” ή “δια μέσω του Γιάχβε”.

Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο γιατί η Εύα δεν γέννησε τον Γιάχβε βέβαια, αλλά εδώ μέσα κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Αναφέρεται προφητικά στη γέννηση του Μεσσία που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν ο Ίδιος ο Γιάχβε σαν Θεός.

Όταν οι ωδίνες της ξεχάστηκαν η Εύα θα θυμήθηκε την υπόσχεση του Θεού που ήταν παρηγοριά γι’ αυτήν, αμέσως μετά την πτώση.

 «αυτό (το σπέρμα σου) θέλει του συντρίψει την κεφαλήν». Σίγουρα το όνειρο της και η ευχή της θα ήταν αυτό το παιδί να διέγραφε και να ανακαλούσε την κατάρα που είχε πέσει πάνω τους.

Κάιν: σημαίνει “αποκτημένος”. Ο Κάιν είναι ο πρωτότοκος και κανονικά έπρεπε από τη γενιά του να έλθει ο Μεσσίας, όμως έχασε αυτή τη χάρη από απιστία και την πήρε ο Σηθ.

άνθρωπον: Στα Εβραϊκά είναι “ίς”, που σημαίνει ότι δεν λέει απέκτησα ένα μωρό, αλλά ένα άνδρα. Κι εδώ η Εύα είναι τύπος της εκκλησίας που γεννά στις τελευταίες μέρες τον Υιό τον άρσεν όπως βλέπουμε στην Αποκ.ιβ.

Ο λόγος του Θεού (12)

ΛΕΥIΤIΚΟΝ

Το βιβλίο του Λευιτικού έχει σαν επίκεντρο την λατρεία και το πνευματικό βάδισμα του λαού με τον Θεό. Στην Έξοδο ο Ισραήλ λυτρώθηκε και εδραιώθηκε σαν ο άγιος λαός του Κυρίου. Στο Λευιτικό φανερώνει πως πρένει αυτός ο λαός να εκπληρώσει την ιερατική αποστολή του. Οδηγήθηκαν έξω από τα δεσμά και την δουλεία της Αιγύπτου (Έξοδος) και τώρα μπαίνουν στο Αγιαστήριο του Θεού (Λευιτικό). Τώρα πρέπει να προχωρήσουν από την λύτρωση στην υπηρεσία, και από την απελευθέρωση στην αφιέρωση.

Το Λευιτικό είναι το εγχειρίδιο του Θεού για τον λυτρωμένο λαό Του, που τους δείχνει πως να λατρεύσουν, να υπηρετήσουν, και να υπακούσουν έναν άγιο Θεό.

Καλημέρα

Γένεση (038)

Γέν.γ:23 Όθεν Κύριος ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου της Εδέμ, διά να εργάζηται την γην εκ της οποίας ελήφθη.

Ο άνθρωπος διώχθηκε απ’ τον κήπο της Εδέμ κι έχασε τον γήινο παράδεισο, το όμορφο αυτό περιβάλλον μέσα στο οποίο τον είχε βάλει ο Θεός. Τώρα τον στέλνει να εργάζεται τη γη, κάτι που σημαίνει κόπο, κούραση. Όμως το έκανε αυτό ο Θεός για να κρατά τον άνθρωπο κάπου απασχολημένο. Τι θα γινόταν αν ο άνθρωπος με την πονηριά τώρα πλέον μέσα του, είχε τα πάντα έτοιμα και όλη την μέρα στη διάθεσή του; Ένας λόγος που το κακό έχει αυξηθεί σήμερα είναι γιατί οι άνθρωποι δεν δουλεύουν.

Γέν.γ:24 Και εξεδίωξε τον Αδάμ· και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής.

Χερουβίμ: εδώ αναφέρονται σε αγγελικές υπάρξεις που αντιπροσωπεύουν το Θεό ώστε να προστατεύουν το δρόμο προς το δένδρο της ζωής απ’ αυτούς που επιμένουν να ζουν μέσα στην αμαρτία.

“Χερουβίμ” είναι ο πληθυντικός της λέξης “χερούβ” που σημαίνει “φορέας”, άμαξα που κάποιος χρησιμοποιεί να πάει κάπου. Είναι μέσο μεταφοράς, και η μεγαλύτερη εκπλήρωσή του είναι στους αγίους του Θεού που είναι οι φορείς της παρουσίας του Θεού. Σήμερα το δένδρο της ζωής είναι ο Ιησούς Χριστός, και τα χερουβίμ είναι οι άγιοι που φυλάσσουν το δρόμο. Ο λόγος του Θεού λέγει ότι είμαστε οικονόμοι της θείας χάρης.

Λόγοι για τους οποίους η αρπαγή πρέπει να γίνει πριν από τη θλίψη.

Λουκ.ιβ:36 και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση.

Ο Λουκάς μας δίνει μια επιπλέον απόδειξη ότι όταν ο βασιλιάς φθάσει στη γη κατά τη Δεύτερη Έλευση, είναι ήδη παντρεμένος, κι αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο στον ουρανό, πριν από την Δεύτερη Έλευση.

Αποκ.δ:1 Μετά ταύτα είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα.

Καλημέρα

Γένεση (037)

Γέν.γ:20 Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων.

Εύα: Στα Εβραϊκά είναι “χαγουά” και προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει ζω. Από την ίδια ρίζα είναι και το “Εχγιέ & Γιάχβε”. Έτσι τώρα η Εύα είναι η μητέρα πάντων των ζώντων. Εδώ είναι μια “προφητική ειρωνεία” γιατί απ’ αυτήν προήλθε η αμαρτία και ο θάνατος αλλά και απ’ αυτήν βγαίνει το σπέρμα της ζωής, ο Μεσσίας που κατέστρεψε το θάνατο κι έφερε τη ζωή.

Η Εύα εδώ είναι τύπος της εκκλησίας που κάποτε ήταν μέσα στην αμαρτία, αλλά παίρνοντας τη ζωή του Χριστού μέσα της που είναι ο Γιάχβε, ο Ων που έχει τη ζωή εν Εαυτώ και ζει, η εκκλησία γίνεται πηγή ζωής που τη δίνει σε άλλους κι έτσι γεννιόνται νέες ψυχές στον Κύριο (Α’ Κορ.ιε:45 & Γαλ.δ:26).

Το όνομα της Εύας είναι προφητικό για την εκκλησία που είναι η μητέρα πάντων των ζώντων. Το κύριο χαρακτηριστικό της εκκλησίας του Χριστού είναι η ζωή. Γι’ αυτό βλέπουμε και τα 4 ζώα - ζωντανά όντα - μέσα στην παρουσία του Θεού.

Ο λόγος του Θεού (11)

Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ (τυπολογικά).

1. Η Αίγυπτος είναι τύπος του κόσμου της αμαρτίας καθώς είχε τον πλούτο την χλιδή αλλά και την δύναμη (Eβρ.ια:26 Α' Ιωάν.β:15)

2. Είναι τύπος της σαρκικής γήινης σοφίας και της ψεύτικης θρησκείας (Έξοδ.η:7 Α' Βασ.δ:30).

3. Ο Φαραώ είναι τύπος του Σατανά που κυβερνά τον κόσμο της αμαρτίας (Β' Κορ.δ:4)

4. Γενικά το σύστημα της Αιγύπτου συμβολίζει το σύστημα του Αντίχριστου που είναι γεμάτο από υπερηφάνεια μεγαλαυχία και ηδονή (Β' Τιμ.γ:4)

5. Ακόμη συμβολίζει το κοσμικό σύστημα που πάντοτε συνθλίβει και καταδιώκει τον λαό του Θεού (Δευτ.δ:20,  Ιωάν.ιε:18-19).

Καλημέρα

Γένεση (036)

Γέν.γ:17 Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ' αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου·

Βλέπουμε η κρίση να αρχίζει απ’ αυτόν που αμάρτησε πρώτα και που έκανε την μεγαλύτερη αμαρτία.

·     Ο Σατανάς αμάρτησε πρώτα. Προσπάθησε με πλήρη συνείδηση να καταστρέψει τον άνθρωπο από υπερηφάνεια και ζήλια.

·     Η Εύα αμάρτησε δεύτερη. Θέλησε να γίνει όπως ο Ελοχίμ.

·     Ο Αδάμ αμάρτησε τρίτος. Όχι γιατί απατήθηκε, αλλά από αγάπη προς την γυναίκα του.

Ο Θεός καταράστηκε τον όφη, αλλά και στον Αδάμ και στην Εύα έγινε κρίση - ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΕ ΑΝΘΡΩΠΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΛΕΕΙ

Ο άνθρωπος καλπάζει προς την επιτυχία !!! με σύμμαχο ποιόν; Τον ΕΥΑΤΟ του. Ξεπερνάει τα εμπόδια και κατακτάει συνεχώς τον ένα μετά τον άλλον στόχο.

Δεν υπάρχει κανείς να τον σταματήσει. Απλώνει το χέρι του και παίρνει ότι του αρέσει. Είναι στη διάθεσή του τα πάντα.

Οι φτωχοί λαοί της γης; Δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι για να διαμαρτυρηθούν.

Οι αμέσως πλουσιότεροι; Είναι πολύ απασχολημένοι με το να αποκτήσουν περισσότερα αγαθά.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (035)

Γέν.γ:15 και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.

έχθρα: Φρόνημα έχθρας ανάμεσα στο Σατανά και την γυναίκα.

σπέρματος αυτής: Γιατί λέει το σπέρμα της γυναίκας και δεν λέει το σπέρμα του άνδρα, αφού ό,τι γεννάει η γυναίκα είναι πρώτα απ’ τον άνδρα; Εδώ το Πνεύμα του Θεού μιλάει για τον Ιησού Χριστό, και ο Ιησούς δεν συνελήφθη μέσα στην μήτρα της Μαριάμ από σπέρμα ανδρός, αλλά κατ’ ευθείαν από το ζωντανό Θεό.

σπέρματός σου: Αναφέρεται στα τέκνα του Σατανά, όλους αυτούς που απειθούν και δεν υπακούουν στο λόγο και το θέλημα του Θεού. Το φρόνημα του κόσμου είναι έχθρα με το φρόνημα του Θεού (Ρωμ.η:7 & Ιακ.δ:4)

γυναίκα: Πρώτα αναφέρεται στην Εύα - και ονομάστηκε έτσι (γ:20) γιατί είναι η μητέρα όλων των ζώντων. Μετά αναφέρεται στην Μαρία, την μητέρα του Χριστού και τέλος στην εκκλησία της οποίας το σπέρμα είναι οι άγιοι. Ιδιαίτερα στις τελευταίες μέρες θα υπάρχει μεγάλη έχθρα ανάμεσα στο Σατανά και τα δαιμόνιά του και στον υιό τον άρσενα.

Ο λόγος του Θεού (10)

VI. ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Μετά από 4 αιώνες σκλαβιάς, ο λαός του Θεού κράζει στον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ για απελευθέρωση από την καταδυνάστευση των Φαραώ.

Ο Θεός ήδη έχει ετοιμάσει τον Μωυσή γι' αυτό τον σκοπό και του αναθέτει αυτή την αποστολή στην καιόμενη βάτο, να σταθεί μπροστά στον Φαραώ σαν Μεσίτης για τον Ισραήλ.

Ο Φαραώ όμως σκληραίνει την καρδιά του και λέει: «Τις είναι ο Κύριος εις την φωνήν του οποίου θέλω υπακούσει...» Έξοδ.ε:2.

Ο Θεός σύντομα αποκαλύπτει τον Εαυτό Του μέσα από τις 10 πληγές.

Κάθε μια από τις πληγές αυξάνει σε ένταση, μέχρι που η 10^η επιφέρει τον θάνατο σε όλα τα πρωτότοκα κάθε οικογένειας της Αιγύπτου.

Καλημέρα

Προσευχή

Ιακ.ε:17,18 Ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς και προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη, και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας έξ· και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.

Άνθρωπος ομοιοπαθής, σαν κι εμάς!

Κι εμείς θέλουμε να βρέξει τώρα!

Ο λόγος του Θεού (9)

ΕΞΟΔΟΣ

Το βιβλίο της Εξόδου αφηγείται την απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αιγυπτιακή αιχμαλωσία και την πορεία τους μέσα στην έρημο της Χερσονήσου του Σινά.

Ο Μωυσής, ο μεγάλος απελευθερωτής του Ισραήλ, εξήγγειλε 10 τρομερές και καταστρεπτικές πληγές κρίσης πάνω στην Αίγυπτο και στην συνέχεια οδήγησε τους Ισραηλίτες στο πρώτο σκέλος του ταξιδιού τους για την γη της επαγγελίας.

Το νεογέννητο αυτό έθνος αριθμούσε περί τα δύο έως τρία εκατομμύρια.

Καλημέρα

Γένεση (034)

Γέν.γ:10 Ο δε είπε, Την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω, και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός· και εκρύφθην.

Ο Αδάμ παρά το γεγονός ότι ήταν καλυμμένος με φύλα, πάλι κρύφθηκε. Έτσι είναι και ο άνθρωπος που ακολουθεί μια θρησκεία που δεν είναι ικανή να τον καλύψει μπροστά στην παρουσία του Θεού. Η σιγουριά που μπορούμε να αισθανθούμε στην παρουσία του Θεού έρχεται μόνο από την βεβαιότητα ότι είμαστε τακτοποιημένοι μ’ Εκείνον συγχωρώντας την αμαρτία μας και σκεπάζοντάς μας με το δικό Του τρόπο.

Πολλοί είναι αναπαυμένοι στα θρησκευτικά τους κατασκευάσματα, αλλά αισθάνονται πολύ άσχημα στην παρουσία του Θεού. Ζητούν σαρκικές εκκλησίες για να κρυφθούν από το Πνεύμα του Θεού. Η εκκλησία της Λαοδίκειας είναι γυμνή (Αποκ.γ:17).