Το όνομα

Ο Αδάμ έπρεπε να ονομάσει όλα τα ζώα.

Γέν.β:19 Έπλασε δε Κύριος ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού.

Ο Θεός ονόμασε τον Αδάμ και ο Αδάμ ονόμασε την Εύα.

Το όνομα είναι απαραίτητο και είναι δεμένο με το άτομο που το φέρει.

Πράξ.β:21 Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Α. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΤΑΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Κριτ.ιγ:17 ”Και είπεν ο Μανωέ προς τον άγγελον του Κυρίου, Τι είναι το όνομά σου;”
 

Γεν.λβ:29 “Ηρώτησε δε ο Ιακώβ, λέγων, Φανέρωσόν μοι, παρακαλώ, το όνομά σου”
 

Εξοδ.γ:13 “Και εκείνοι μ’ ερωτήσωσι, Τι είναι το όνομα αυτού;”
 

Παρ.λ:4 “Τι το όνομα αυτού; και τι το όνομα του υιού αυτού;”
 

Το όνομα

Εγώ είμαι Ιησούς (20)

ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ

Ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου ασήμαντο ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα στη μελέτη μας αυτή, γιατί το να έχει βαπτιστεί κάποιος σωστά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή είναι σίγουρα η ειλικρινής κι ένθερμη επιθυμία κάθε πραγματικού μαθητή του Χριστού. Σχετικά με τον τρόπο, ευχαριστούμε το Θεό γιατί έχουμε καταλάβει ότι ο μόνος σωστός τρόπος σύμφωνα με το λόγο Του είναι με καταβύθιση. Θ’ ασχοληθούμε όμως εδώ με το τυπικό, ακριβώς γιατί είναι στενά συνδεδεμένο με το θέμα της θεότητας που εξετάζουμε.

Εγώ είμαι Ιησούς (19)

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Τις ανέβη εις τον ουρανόν και κατέβη; τις συνήγαγε τον άνεμον εν ταις χερσίν αυτου; τις εδέσμευσε τα ύδατα εν ιματίω; τις εστερέωσε πάντα τα άκρα της γής; τί το όνομα αυτού; και τί το όνομα του υιού αυτού, εάν εξεύρης;» (Παρ.λ:4).

Ο προφήτης ρωτάει για ΤΟ ΟΝΟΜΑ του Πατέρα και του Υιού. Μπορούμε να δώσουμε την απάντηση μέσα απ’ το λόγο του Θεού; Είδαμε προηγουμένως, ότι αυτό που έκανε τον Ιησού Κύριο, ήταν η θεότητα που κατοικούσε μέσα Του κι όχι η ανθρώπινη φύση Του. Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι εύκολο να δούμε, ότι ήταν ο Θεός, όχι ο άνθρωπος, που έδωσε στο Χριστό το όνομά Του.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι τριάδα. Ότι υπάρχει δηλαδή θεός πατέρας, θεός υιός και θεός άγιο πνεύμα. 

Κάποιοι άλλοι το ωραιοποιούν λίγο, και λένε: ένας είναι ο Θεός, αλλά έχει τρία πρόσωπα ή τρεις υποστάσεις.

Αν και καμία απ’ αυτές τις θέσεις δεν υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή, θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς που τα πιστεύουν αυτά:

Οι άνθρωποι δεν ξέρουν το όνομα του Θεού

Δυστυχώς, το πρόβλημα στο μεγαλύτερο μέρος της Χριστιανοσύνης, είναι ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν το όνομα του Θεού επειδή έχουν διδαχτεί έναν άλλο Ιησού και ένα άλλο Ευαγγέλιο. Ο απόστολος Παύλος προειδοποιεί, «Διότι εάν ο ερχόμενος κηρύττη προς εσάς άλλον Ιησούν, τον οποίον ημείς δεν εκηρύξαμεν, ή λαμβάνητε άλλο πνεύμα, το οποίον δεν ελάβετε, ή άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν εδέχθητε, καλώς ηθέλετε υποφέρει αυτόν» Β’ Κορ.ια:4. Αυτό το εδάφιο περιγράφει την τυφλή αποδοχή της διδασκαλίας της τριάδας.
 

Το όνομα Ιησούς

«Τις ανέβη εις τον ουρανόν και κατέβη; τις συνήγαγε τον άνεμον εν ταις χερσίν αυτου; τις εδέσμευσε τα ύδατα εν ιματίω; τις εστερέωσε πάντα τα άκρα της γής; τί το όνομα αυτού; και τί το όνομα του υιού αυτού, εάν εξεύρης;» (Παρ.λ:4).

Ο προφήτης ρωτάει για ΤΟ ΟΝΟΜΑ του Πατέρα και του Υιού. Μπορούμε να δώσουμε την απάντηση μέσα απ’ το λόγο του Θεού; Είδαμε προηγουμένως, ότι αυτό που έκανε τον Ιησού Κύριο, ήταν η θεότητα που κατοικούσε μέσα Του κι όχι η ανθρώπινη φύση Του. Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι εύκολο να δούμε, ότι ήταν ο Θεός, όχι ο άνθρωπος, που έδωσε στο Χριστό το όνομά Του.

Διαβάζουμε: «Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν ΟΝΟΜΑ το υπέρ πάν ΟΝΟΜΑ, διά να κλίνη εις το ΟΝΟΜΑ του ΙΗΣΟΥ πάν γόνυ  επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων» (Φιλιπ.β:9,10). 

 

Το όνομα του Θεού

Όταν ο Θεός «εποίησε» τον πρώτο άνθρωπο, τον ονόμασε Αδάμ. Αργότερα έβαλε ο Θεός τον Αδάμ να ονομάσει την υπόλοιπη δημιουργία Του, έτσι ώστε το κάθε τι να πάρει όνομα. Όταν ο Θεός κατασκεύασε από την πλευρά του Αδάμ τη γυναίκα, ο Αδάμ της έδωσε όνομα (όπως ο Χριστός ονομάζει εμάς και μας καλεί κατ' όνομα). Το όνομα έχει να κάνει με τη φύση του κάθε πράγματος. Όταν λέμε ότι κάτι είναι γυαλί η ξύλο η σίδερο, προσδιορίζουμε τη φύση του, τι είδος είναι. Στα έμψυχα όντα χρησιμοποιούμε ονόματα τα οποία αναφέρονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα.

Τα ονόματα που χρησιμοποιεί ο Θεός για το λαό Του, έχουν να κάνουν και με τη φύση των ανθρώπων. Βλέπουμε ότι πριν γεννηθεί ο Χριστός, ήρθε ο άγγελος και είπε πως θα ονομασθεί το παιδί (Ματθ.α:20-21). Το ίδιο, πριν γεννηθεί ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο άγγελος πάλι ήρθε και είπε να μην τον ονομάσουν Ζαχαρία αλλά Ιωάννη. Το όνομα έχει να κάνει με τη φύση του ατόμου που φέρει το όνομα.

Το όνομα του Θεού στην Καινή Διαθήκη, είναι Ιησούς.

Η έννοια του Ματθ.κη:19 είναι ξεκάθαρη και ολοφάνερη. Το ενικού αριθμού όνομα του Πατέρα, του Γιου και του Αγίου Πνεύματος είναι Ιησούς. Πατέρας, Γιος και Πνεύμα είναι διαφορετικοί τίτλοι για το Θεό. Ο ένας Θεός που υπάρχει, είναι ο Πατέρας ολόκληρης της δημιουργίας. Αυτός ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί σαν Γιος και κατοικεί στις καρδιές μας σαν Άγιο Πνεύμα. Το όνομα που αποκαλύπτει όλους αυτούς τους ρόλους, είναι Ιησούς.

Η γλώσσα: αδάμαστο μέλος

Σπέρνοντας έριδες. Το θέμα του κουτσομπολιού είναι τόσο σημαντικό γιατί είναι το κύριο μέσο σποράς ερίδων ανάμεσα στους αδελφούς. Το θέμα μας είναι ένα από τα επτά πράγματα που αναφέρονται στη λίστα των βδελυγμάτων (Παρ.ς:19). Βδέλυγμα είναι κάτι που ο Θεός μισεί και που θα σε κρατήσει έξω από τον ουρανό (Αποκ.κα:8). Σπέρνω έριδες σημαίνει το να πηγαίνω από άτομο σε άτομο προξενώντας αντιπάθεια, δυσπιστία, και διαίρεση λέγοντας δήθεν εμπιστευτικά πράγματα ή με συνεχή κριτική. Αυτός που σπέρνει έριδες με λόγια, είναι ένα άτομο που νομίζει ότι μπορεί να λέει τα πάντα, παντού, πάντοτε και σε όλους. Επαναλαμβάνει πράγματα που άκουσε εμπιστευτικά και τα οποία κρατήθηκαν λόγω φιλίας. Δεν φοβάται να κριτικάρει τον οποιοδήποτε. Έλεγξε τον εαυτό σου σ’ αυτά: Μήπως σου αρέσει να κουτσομπολεύεις ανθρώπους; Μήπως σου αρέσει ν’ ακούς κακά λόγια για κάποιον; Μήπως σου αρέσει να μιλάς για όλα όσα ξέρεις; Μήπως σου αρέσει κα κάνεις συνέχεια κριτική και να ρίχνεις λάσπη σε άλλους; Μήπως ξεσηκώνεις φασαρίες διαφωνίες και διαμάχες;  Αν ναι, πρέπει να προσέξεις. Δεν έχει και τόσο σημασία πόσο δυνατός κήρυκας είσαι, ούτε πόσο τα καταφέρνεις στη ρητορική, αν σπέρνεις έριδες, θα έχεις προβλήματα με το Θεό!

Εγώ είμαι, Αυτός που Εγώ είμαι!

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι τριάδα. Ότι υπάρχει δηλαδή θεός πατέρας, θεός υιός και θεός άγιο πνεύμα. Κάποιοι άλλοι το ωραιοποιούν λίγο, και λένε: ένας είναι ο Θεός, αλλά έχει τρία πρόσωπα ή τρεις υποστάσεις.

Αν και καμία απ’ αυτές τις θέσεις δεν υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή, θα ήθελα να ρωτήσω αυτούς που τα πιστεύουν αυτά:

Η θεότητα (23)

ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΟΧΙΜ ΚΑΙ ΓΙΑΧΒΕ

Καθώς ο Θεός ενέπνευσε το Μωυσή να γράψει το βιβλίο της Γένεσης, βλέπουμε ότι έδωσε μεγάλη έμφαση στο όνομά Του και στους τίτλους Του. Για ένα προσεκτικό μελετητή, υπάρχουν πατρόν και σχέδια όσο αφορά στη χρήση του ονόματος ΓΙΑΧΒΕ και του τίτλου ΕΛΟΧΙΜ.

Η θεότητα (22)

Δ. ΓΙΑΧΟΥΕ ή ΓΙΑΧΒΕ και ΙΕΧΩΒΑ

Ο Θεός έχει μόνο ένα προσωπικό όνομα, και αυτό είναι, ΓΙΑΟΥΕ ή ΓΙΑΧΒΕ (κάποιοι το λένε ΙΕΧΩΒΑ). Αυτό το όνομα συναντάται 6823 φορές στην Εβραϊκή Π.Δ. και μεταφράζεται συνήθως σαν «Κύριος».

Η Βίβλος καθαρότατα και επίσημα διδάσκει ότι ΓΙΑΟΥΕ ή ΓΙΑΧΒΕ δεν είναι απλά ένας τίτλος του Θεού αλλά το ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ. Αυτό το γεγονός εδραιώνεται από επανειλημμένες φράσεις της Π.Δ. ορισμένες από τις οποίες αναφέρονται:

Η θεότητα (21)

ΕΛΟΧΙΜ Ο ΕΒΡΑΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Όπως είπαμε, ΕΛΟΧΙΜ είναι η πιο συχνά χρησιμοποιημένη λέξη για το Θεό. Είναι πληθυντικού αριθμού, αλλά με την έννοια ενικού, εξαιτίας της χρήσης του Εβραϊκού πληθυντικού μεγαλειότητας. Επειδή λοιπόν Ελοχίμ είναι πληθυντικός ποιότητας και όχι ποσότητας, συνεπάγεται ότι δεν υπάρχει Τριάδα προσώπων μέσα στη θεότητα.

Επίκληση του ονόματος του Κυρίου

Όταν λέει στους Ρωμ.ι:13 «Διότι πάς όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθεί», εννοεί πολύ περισσότερα από μια απλή, προφορική επίκληση του ονόματος Ιησούς. Διαφορετικά, η πίστη δεν θα ήταν απαραίτητη! Αντίθετα, η σώζουσα πίστη έχει να κάνει με περισσότερα πράγματα από μια απλή προφορική ομολογία του Χριστού, γιατί αυτή η πράξη από μόνη της δεν είναι αρκετή (δες Ματθ.ζ:21). Προφανώς το Ρωμ.ι:13 περιγράφει την ειλικρινή κραυγή της καρδιάς κάποιου που πιστεύει στον Ιησού. Η προφορική ομολογία είναι ένα βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνση, αλλά η ζωντανή πίστη και η υπακοή είναι απαραίτητα στοιχεία για να νομιμοποιηθεί αυτή η ομολογία.

Η θεότητα (19)

ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Α. Εβραϊκοί και Ελληνικοί όροι που υπάρχουν κάτω από τη λέξη Κύριος

1. ΑΔΟΝ (Εβραϊκό)

α. Σημαίνει «Κύριος» ή «Επιστάτης» και προέρχεται από μία αχρησιμοποίητη ρίζα που σημαίνει «το να κυβερνά κανείς».

β. Χρησιμοποιείται 337 φορές στην Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη.

γ. Κυρίως χρησιμοποιείται σε ανθρώπους και συναντάται χωρίς αρχικό κεφαλαίο όπως στο Α’ Βασ.α:37 «...κυρίου μου...», και στο Δευτ.κγ:15 δύο φορές.

Η θεότητα (11)

Η ΕΝΝΟIΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ «ΙΗΣΟΥΣ».

Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ σημαίνει «Ο ΓΙΑΧΒΕ είναι ΣΩΤΗΡ». Το ίδιο το όνομα δείχνει καθαρά ποιος είναι ο Ιησούς. Ήταν ο ΓΙΑΧΒΕ, ο ένας αληθινός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, που φανερώθηκε εν σαρκί για να μας απαλλάξει από τις αμαρτίες μας.

Η ζωή του Χριστού στα 4 ευαγγέλια (14)

α:29 Ήταν ταπεινή, και γι αυτό απορούσε τι να σήμαινε ο χαιρετισμός. Αν ήταν υπερήφανη θα συμφωνούσε με τον Γαβριήλ.

διελογίζετο αν ήταν ταπεινή, θα θεωρούσε τον εαυτό της ανάξιο αν ήταν υπερήφανη, θα θεωρούσε τον εαυτό της άξιο

Όμως η ταπείνωση δεν σ’ αφήνει να ξέρεις πόσο άγιος και πόσο μεγάλος είσαι (Γέν.ς:8, Εβρ.δ:16).