Α΄ Κορινθίους (3)

 

Γ. ΓΑΜΟΣ

Α’ Κορ.ζ

1. Ο χριστιανικός γάμος

Μερικοί φαίνεται να νομίζουν, ότι ο Παύλος ύψωσε την αγαμία πάνω απ’ το γάμο. Όμως, αυτό δεν είναι αλήθεια. Πρέπει να εξετάσουμε όλες τις οδηγίες που έδωσε πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Στο κεφ.ζ άρχισε ν’ απαντά σε μερικές απ’ τις ερωτήσεις που του είχαν κάνει και η πρώτη ερώτηση ήταν για τον γάμο. Ο Παύλος πίστευε αμετακίνητα, ότι οι άγιοι του Θεού δεν έπρεπε να υπερεντρυφούν σε σεξουαλικές σχέσεις. Προσωπικά εξύψωνε την αγνότητα. Ποτέ δεν θα υποστήριζε ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις πριν από τον γάμο ή εξωσυζυγικές. Πίστευε στην ιδανική οικογένεια, που τον πατέρα και την μητέρα υπακούν και τιμούν καλοανεθρεμένα και απρόκλητα παιδιά.

Α΄ Κορινθίους (2)

 

Α. ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ

 

Α’ Κορ.γ - δ

1. Η σαρκικότητα των σχισμάτων

Οι Κορίνθιοι πίστευαν, ότι ο Παύλος τους δίδασκε σ’ ένα κατώτερο πνευματικό επίπεδο από το δικό τους, όμως ο Παύλος τους υπηρετούσε σύμφωνα με τις επιτακτικές ανάγκες τους.

Δεν μπορούσε να τους δώσει πνευματικό κρέας γιατί ήταν ακόμα νήπια εν Χριστώ. Η σαρκικότητα των σχισμάτων ανάμεσά τους ήταν ενδεικτική της νηπιακής τους κατάστασης. Πρέπει να θυμόμαστε, ότι τα σχίσματα στην εκκλησία είναι πάντα ενδεικτικά νηπιότητας και σαρκικότητας.

Α΄ Κορινθίους (1)

 

Α. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Αυτή η επιστολή γράφτηκε από τον απόστολο Παύλο όπως διαβάζουμε στο α:1 «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού.....». Ακόμα στο ις:21 διαβάζουμε: «Ο δε ασπασμός εγράφη με την χείρα εμού του Παύλου».

Ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή πιθανόν την Άνοιξη του 57 μ.Χ. από την Έφεσο. Ξέρουμε δε ότι ήταν στην Έφεσο απ’ το ις:8 «θέλω δε μείνει εν Εφέσω έως της Πεντηκοστής».

Α΄& Β΄Θεσσαλονικείς (2)

 

Κεφάλαια δ’ & ε’

 

Α. Η ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

δ:1-12

Το πρώτο μέρος του τέταρτου κεφαλαίου είναι προτροπές για αγιασμό.

Ο Παύλος τους προτρέπει:

1.     Ν’ απέχουν από πορνεία

2.     Να μην αδικούν αδελφό

3.     Ν’ ασχολείται ο καθένας με τα δικά του πράγματα

4.     Να δουλεύει ο καθένας με τα ίδια του τα χέρια

5.     Να είναι τίμιοι με όλους τους ανθρώπους.

Α΄& Β΄Θεσσαλονικείς (1)

 

Α. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ήταν κτισμένη στην τοποθεσία της παλιάς πόλης Θέρμης, που πήρε το όνομά της από τις γειτονικές θερμές πηγές.

Η Θεσσαλονίκη κτίστηκε το 315 π.Χ. από τον στρατηγό Κάσσανδρο και πήρε το όνομά της από την γυναίκα του Κάσσανδρου που ήταν αδελφή του μ. Αλέξανδρου.

Το 146 π.Χ. όταν η Μακεδονία έγινε επαρχία της  Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η Θεσσαλονίκη έγινε πρωτεύουσά της και ο Καίσαρας Αύγουστος την τίμησε για τη νομιμοφροσύνη της κάνοντάς την «ελεύθερη πόλη».

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ (1)

Α. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Το πραγματικό όνομα του αποστόλου Πέτρου ήταν «Σίμων». Στην πρώτη καταγραμμένη συνάντηση με τον Κύριο μας, ο Ιησούς τον ονόμασε «Κηφά» (Ιωάν.α:40-43). Το νέο του όνομα ήταν «Πέτρος» (Ελληνικά) ή «Κηφάς» (Αραμαϊκά), που σημαίνει «βράχος».

Τρία χρόνια αργότερα ο Ιησούς το επαναβεβαίωσε αυτό (Ματθ.ις:18). Εδώ, ο Ιησούς χρησιμοποίησε δύο λέξεις, “Πέτρος” και “Πέτρα”.

“Πέτρος”, ένα απλό κομμάτι του βράχου, ήταν ο Πέτρος. “Πέτρα”, ένα μεγάλο κομμάτι του βράχου, ήταν η ομολογία του Πέτρου, ή η αλήθεια της θεότητας του Ιησού, πάνω στην οποία θα χτιζόταν η Εκκλησία.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (2)

 

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

1. Η Ελπίδα του Καθαρισμού

Α΄ Ιωάννου γ:1-3

Η πιο αγιαστική επιρροή στη ζωή ενός πιστού είναι η ελπίδα, ότι θα δει τον Ιησού. Η αγάπη του Θεού μας επέτρεψε να γνωρίσουμε, ότι είμαστε γιοι του Θεού, αλλά δεν γνωρίζουμε ολοκληρωτικά, τι πρόκειται να είμαστε. Όμως, γνωρίζουμε, ότι θα δούμε τον Ιησού και ότι θα είμαστε όμοιοι με Αυτόν. Αυτή είναι η ελπίδα της Εκκλησίας, και έχει μια τρομακτική επιρροή καθαρισμού (αγιασμού) στη ζωή του κάθε αγίου.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (1)

Α. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε πέντε βιβλία της Καινής Διαθήκης: ένα ευαγγέλιο, τρεις επιστολές και την Αποκάλυψη. Ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης. (Η Σαλώμη ήταν φαινομενικά αδελφή της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού). Ήταν συνεργάτης σε μια αλιευτική επιχείρηση, η οποία προσλάμβανε μισθωτούς υπηρέτες (Μάρκος α:16-20) και είχε γνωριστεί με τον αρχιερέα (Ιωάν.ιη:15-16). Στην αρχή υπήρξε ακόλουθος του Ιωάννη του βαπτιστή, αλλά μετά έγινε ένας από τους πρώτους πέντε μαθητές του Κυρίου μας. Ήταν ένας από τους τρεις μαθητές του εσωτερικού κύκλου, και ο ένας πιο στενός του Ιησού. Πέντε φορές αποκαλείται σαν ο μαθητής “τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς”.

Επιστολές (47)

 

Η ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

 

 

Α. Η ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η επιστολή αυτή είχε γραφτεί από τον απόστολο Ιωάννη περίπου τον ίδιο καιρό με τις δύο πρώτες του επιστολές.

Ήταν ένα πολύ προσωπικό γράμμα προς τον Γάϊο, που έδινε έμφαση στο καθήκον της φιλοξενίας και προειδοποιούσε κατά του κίνδυνου της άρχουσας ηγεσίας.

Στο γράμμα αυτό ο Ιωάννης επαίνεσε τον Γάϊο για τη φιλοξενία του προς τους Χριστιανούς εργάτες (του Κυρίου) και κατήγγειλε την αφιλόξενη στάση του Διοτρεφή.

Επιστολές (46)

 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

 

Α. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η επιστολή αυτή μοιάζει πολύ με την τρίτη επιστολή του Ιωάννη. Ήταν σύντομα προσωπικά γράμματα σε φίλους, τα οποία διαφυλάχτηκαν για χάρη της Εκκλησίας. Ήταν γραμμένα αναμφίβολα στο καθιερωμένο φύλλο παπύρου της εποχής εκείνη και κάθε ένα απ’ αυτά είχαν έκταση μίας σελίδας. Και τα δύο αυτά σύντομα γράμματα γράφτηκαν περίπου την ίδια εποχή και σχεδόν σίγουρα γράφτηκαν στην Έφεσο.

Ο σκοπός της δεύτερης αυτής επιστολής ήταν να προειδοποιήσει (τους πιστούς) κατά της αίρεσης και της κοινωνίας (τους) με τους ψευδοδιδασκάλους. Την συγκεκριμένη αυτή εποχή στην ιστορία της Εκκλησίας υπήρχαν πολλοί πλανόδιοι κήρυκες. Αυτοί περιπλανούνταν από εκκλησία σε εκκλησία και ζούσαν από τις δαπάνες των τοπικών συναθροίσεων. Πολλές φορές ήταν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι εκζητούσαν να υποσκάψουν τις θεμελιώδεις διδασκαλίες. Ο Ιωάννης τους προειδοποίησε ενάντια σ’ αυτούς τους ψευδοδιδασκάλους.

Επιστολές (45)

 

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

1. Η Ελπίδα του Καθαρισμού

Α΄ Ιωάννου γ:1-3

Η πιο αγιαστική επιρροή στην ζωή ενός πιστού είναι η ελπίδα, ότι θα δει τον Ιησού. Η αγάπη του Θεού μας επέτρεψε να γνωρίσουμε, ότι είμαστε παιδιά του Θεού, αλλά δεν γνωρίζουμε ολοκληρωτικά, τι πρόκειται να είμαστε. Όμως, γνωρίζουμε, ότι θα δούμε τον Ιησού και ότι θα είμαστε όμοιοι με Αυτόν. Αυτή είναι η ελπίδα της Εκκλησίας, και έχει μια τρομακτική επιρροή καθαρισμού (αγιασμού) στην ζωή του πιστού.

Επιστολές (44)

 

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

ΜΕΡΟΣ Ι

 

 

Α. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε πέντε βιβλία της Καινής Διαθήκης: ένα ευαγγέλιο, τρεις επιστολές και την Αποκάλυψη. Ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης. (Η Σαλώμη ήταν φαινομενικά αδελφή της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού). Ήταν συνεργάτης σε μια αλιευτική επιχείρηση, η οποία προσλάμβανε μισθωτούς υπηρέτες (Μάρκος α:16-20) και είχε γνωριστεί με τον αρχιερέα (Ιωάν.ιη:15-16). Στην αρχή υπήρξε ακόλουθος του Ιωάννη του βαπτιστή, αλλά μετά έγινε ένας από τους πρώτους πέντε μαθητές του Κυρίου μας. Ήταν ένας από τους τρεις μαθητές του εσωτερικού κύκλου, και ο ένας πιο στενός του Ιησού. Πέντε φορές αποκαλείται σαν ο μαθητής “τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς”.

Επιστολές (43)

 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

 

Α. ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ

Β΄ Πέτρου β:1-3

Όπως ακριβώς υπήρξαν ψευδοδιδάσκαλοι στις ημέρες των προφητών, θα έρθουν ψευδοδιδάσκαλοι και στις εκκλησίες, οι οποίοι θα εισάγουν καταστρεπτικές αιρέσεις σήμερα. Θα που ψέματα για τον Θεό και θα αρνηθούν τον Κύριο, ο οποίος πέθανε γι’ αυτούς πάνω στον σταυρό.

Δυο κύρια χαρακτηριστικά θα σημειωθούν: ανηθικότητα και πλεονεξία. Θα εκμεταλλευτούν (εμπορευτούν) τους αγίους με πλαστά επιχειρήματα. Θα επισύρουν ταχεία κρίση στους εαυτούς τους γιατί ο Θεός τους έχει ήδη καταδικάσει, και η απώλεια τους είναι καθοδόν.

Επιστολές (42)

 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΜΕΡΟΣ Ι

 

Α. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Η δεύτερη επιστολή του Πέτρου γράφτηκε προς τους ίδιους ανθρώπους, προς τους οποίους έγραψε και την πρώτη (Β΄ Πέτρου γ:1).

Η χρονολογία, που γράφτηκε η επιστολή είναι περίπου το 66 μ.Χ., λίγο πριν τον μαρτυρικό θάνατο του Πέτρου το 68 μ.Χ., την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70μ.Χ., και το τέλος της αυτοκρατορίας του Νέρωνα.

Πιθανόν να γράφτηκαν περίπου την ίδια εποχή με την Β΄ επιστολή του Παύλου προς Τιμόθεο. Τόσο ο Παύλος, όσο και ο Πέτρος γνώριζαν, ότι ο μαρτυρικός θάνατος πλησίαζε (Β΄Τιμ.δ:6 και Β΄Πέτρ.α:14).

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε, ότι  ήταν παρών στη μεταμόρφωση του Χριστού (Β΄Πέτρ.α:16-17) και είχε προειδοποιηθεί από τον Ιησού ως προς τον επερχόμενο μαρτυρικό θάνατό του.

Επιστολές (41)

 

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

 

Α. ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

Α΄ Πέτρου γ:1-7

Οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται στους άνδρες τους (εδ.1 & 2).  Εάν οι σύζυγοι (άνδρες) δεν υπακούν στον λόγο του Θεού, μπορούν να κερδηθούν στον Κύριο, όχι με καυγάδες, αλλά με την αξιοσέβαστη, καθαρή διαγωγή. Οι άγιες ζωές των γυναικών μιλούν καλύτερα από τα λόγια.

Οι γυναίκες δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για την εξωτερική ομορφιά, για κοσμήματα, όμορφα ρούχα ή περίπλοκα χτενίσματα. Πρέπει να είναι όμορφες μέσα στις καρδιές τους, «με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον» (εδ.3-5).

Στο εδάφιο 6, δίνεται σαν παράδειγμα η Σάρα, η οποία τιμούσε τον άνδρα της σαν κεφαλή του σπιτιού. Αποκαλούσε τον Αβραάμ “κύριο” ή “αφέντη”. Σαν κόρες της Σάρας, οι Χριστιανές γυναίκες πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμα της και να δείχνουν απόλυτο σεβασμό στους άνδρες τους.

Στο εδάφιο 7, ο Πέτρος μίλησε στους άνδρες. Τους λέει ότι πρέπει να είναι ευγενείς με τις γυναίκες τους, και να τις τιμούν σαν ασθενέστερα σκεύη. Εάν δεν συμπεριφέρονται στις γυναίκες τους, όπως πρέπει, τότε οι προσευχές τους εμποδίζονται.

Επιστολές (40)

 

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΜΕΡΟΣ Ι

Α. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Το πραγματικό όνομα του αποστόλου Πέτρου ήταν «Σίμων». Στην πρώτη καταγραμμένη συνάντηση με τον Κύριο μας, ο Ιησούς τον ονόμασε «Κηφά» (Ιωάν.α:40-43). Το νέο του όνομα ήταν «Πέτρος» (Ελληνικά) ή «Κηφάς» (Αραμαϊκά), που σημαίνει «βράχος».

Τρία χρόνια αργότερα ο Ιησούς το επαναβεβαίωσε αυτό (Ματθ.ις:18). Εδώ, ο Ιησούς χρησιμοποίησε δύο λέξεις, “Πέτρος” και “Πέτρα”. “Πέτρος”, ένα απλό κομμάτι του βράχου, ήταν ο Πέτρος. “Πέτρα”, ένα μεγάλο κομμάτι του βράχου, ήταν η ομολογία του Πέτρου, ή η αλήθεια της θεότητας του Ιησού, πάνω στην οποία θα χτιζόταν η Εκκλησία.

Ο Πέτρος ήταν γηγενής της Βηθσαϊδά (Ιωάν.α:45) και είχε ένα σπίτι στην Καπερναούμ (Μαρκ.α:29). Είχε μια γυναίκα (Μαρκ.α:30), η οποία τον συνόδευε στην διακονία του (Α΄Κορ.θ:5).

Ο Πέτρος ήταν γεννημένος αρχηγός, ενθουσιώδης και αυθόρμητος. Είναι ένας πολυαγαπημένος χαρακτήρας της Βίβλου, εξαιτίας της ανθρώπινης φύσης του. Ο Ιησούς του έδωσε τα κλειδιά της Βασιλείας. Ο Πέτρος κήρυξε το πρώτο μήνυμα του ευαγγελίου, όπως καταγράφεται στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων. Παρόλο που μια φορά αρνήθηκε τον Κύριο του και μια φορά επίσης κρύφτηκε στην Αντιόχεια, δεν φοβόταν καθόλου τον διωγμό. Ο Πέτρος υπέφερε μαρτύρια από τον Νέρωνα στην Ρώμη. Η παράδοση λέει, ότι σταυρώθηκε με το κεφάλι προς τα κάτω, επειδή δεν αισθανόταν άξιος να σταυρωθεί, όπως ο Κύριος του.

Επιστολές (39)

 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Α. ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ

Ιάκωβος δ:1-10

Αφού ο Ιάκωβος έκανε την δήλωση του ως προς την ειρήνη, εξήγησε τους λόγους, στους οποίους οφείλονται οι μάχες και οι πόλεμοι - είναι αποτέλεσμα των ηδονών.

Είπε στους Ιουδαίους Χριστιανούς, ότι επιθυμούν αυτό, που δεν μπορούν να έχουν, γι’ αυτό μισούν και είναι έτοιμοι για φόνο. Δεν αποκτούν αυτά που επιθυμούν επειδή δεν προσεύχονται.  Και όταν προσεύχονται, οι προσευχές τους δεν απαντώνται, γιατί παρακινούνται από λάθος επιθυμίες.

Δύο λόγοι δίνονται για τις αναπάντητες προσευχές:

1.     Δεν ζητούν.

2.     Ζητούν με λανθασμένα κίνητρα (κακώς ζητούν).

Επιστολές (38)

 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟΛΗΨΙΑ

Ιάκωβος β:1-7

Φαινομενικά, στην πρώτη Εκκλησία υπήρξε μια τάση διάκρισης μεταξύ πλούσιου και φτωχού. Ο Ιάκωβος τους επίπληξε γι’ αυτό και τους έγραψε, ότι δεν μπορούν να ισχυρίζονται, ότι ανήκουν στον Κύριο Ιησού, και συγχρόνως να δείχνουν προσωποληψία. Ήταν ανάρμοστο από μέρους τους να δείχνουν προσωποληψία.

Σε έναν άνθρωπο με χρυσό δαχτυλίδι και ακριβά ρούχα θα δινόταν θέση τιμής. Στον φτωχό, με τα κουρελιασμένα ρούχα θα δινόταν η πιο ευτελής θέση, ή ίσως και να καθόταν στο πάτωμα. Η λέξη “ρυπαρό” στο εδάφιο 2 σημαίνει “φθαρμένο” ή “κουρελιασμένο”.

Ο Θεός ασχολείται όμοια με όλους τους ανθρώπους. Ο Θεός δεν βλέπει τα ρούχα, που φορούν οι άνθρωποι, ή τα αυτοκίνητα, που οδηγούν. Έχει εκλέξει τους φτωχούς του κόσμου αυτού, αλλά πλούσιους στην πίστη, ώστε να είναι κληρονόμοι της βασιλείας.

Το γεγονός, που τους χαρακτηρίζει κληρονόμους της βασιλείας δεν είναι η φτώχεια τους, αλλά το γεγονός ότι αγαπούν Αυτόν (εδ.5).

Επιστολές (37)

 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΜΕΡΟΣ Ι

Α.  ΙΑΚΩΒΟΣ

Δύο από τους μαθητές του Κυρίου μας είχαν αυτό το όνομα. Ο αδελφός του Ιωάννη, ο Ιάκωβος, ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου. Ήταν ψαράδες, και ζούσαν στην Καπερναούμ. Ο Ιάκωβος ήταν ο μεγαλύτερος απ' τους δύο αδελφούς επειδή πάντα αναφέρεται πρώτος. Πάντα βλέπουμε, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης.

Το έτος 44 μ.Χ., αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη Αγρύπα τον πρώτο, που σημαίνει ότι ήταν ο πρώτος απόστολος, ο οποίος μαρτύρησε.

Ο άλλος μαθητής που ονομαζόταν Ιάκωβος, ήταν ο γιος του Αλφαίου. Ήταν ένας από τους αποστόλους, αλλά γνωρίζουμε πολύ λίγα για την διακονία του.

Ο συγγραφέας της επιστολής αυτής ήταν ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Ιησού (Ματθ.ιγ:55). Ήταν ποιμένας στην εκκλησία της Ιουδαίας για τριάντα χρόνια. Σύμφωνα με τον Κλήμη της Αλεξάνδρειας, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης επέλεξαν τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Κυρίου, να είναι επίσκοπος της Ιερουσαλήμ μετά την ανάληψη του Κυρίου.

Επιστολές (36)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ V

 

 

Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων.

Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν κι εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Για να κερδίσουμε σ’ αυτό τον αγώνα, πρέπει ν’ αδειάσουμε τους εαυτούς μας απ’ οτιδήποτε περιττό και αμαρτωλό. Κάθε τι που μπορεί να εμποδίσει πρέπει ν’ απορριφθεί. Κάθε Χριστιανός έχει τα αδύνατά του σημεία και κάποιες αμαρτίες που τον πειράζουν, ενώ άλλες δεν τον ενοχλούν.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει ν’ αναγνωρίσει αυτές τις αμαρτίες που τον ενοχλούν και του βάζουν τρικλοποδιές και να τις απορρίψει αμέσως.

Καθώς τρέχουμε τον αγώνα μας, τα μάτια μας δεν πρέπει να είναι στο πλήθος των θεατών αλλά μάλλον στον Ιησού. Αυτός είναι ο αρχηγός και ο τελειωτής της πίστης μας.

Αυτός ακόμα είναι το τέλειο παράδειγμά μας. Ο Ιησούς υπέμεινε το σταυρό και καταφρόνησε την αισχύνη. Εξαιτίας αυτής της στάσης Του, τώρα βρίσκεται στη θέση της δόξας και της δύναμης.

«Συλλογίσθητε», σημαίνει να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας μ’ Αυτόν. Όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον Ιησού, δεν θα αποκάμεις γιατί δεν έχεις ακόμα αντισταθεί υποφέροντας μαρτύριο πολεμώντας κατά της αμαρτίας.