Α΄ Κορινθίους (3)

 

Γ. ΓΑΜΟΣ

Α’ Κορ.ζ

1. Ο χριστιανικός γάμος

Μερικοί φαίνεται να νομίζουν, ότι ο Παύλος ύψωσε την αγαμία πάνω απ’ το γάμο. Όμως, αυτό δεν είναι αλήθεια. Πρέπει να εξετάσουμε όλες τις οδηγίες που έδωσε πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Στο κεφ.ζ άρχισε ν’ απαντά σε μερικές απ’ τις ερωτήσεις που του είχαν κάνει και η πρώτη ερώτηση ήταν για τον γάμο. Ο Παύλος πίστευε αμετακίνητα, ότι οι άγιοι του Θεού δεν έπρεπε να υπερεντρυφούν σε σεξουαλικές σχέσεις. Προσωπικά εξύψωνε την αγνότητα. Ποτέ δεν θα υποστήριζε ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις πριν από τον γάμο ή εξωσυζυγικές. Πίστευε στην ιδανική οικογένεια, που τον πατέρα και την μητέρα υπακούν και τιμούν καλοανεθρεμένα και απρόκλητα παιδιά.

 

2. Γάμος μ’ ένα άπιστο.

Ο χριστιανός δεν πρέπει ποτέ να παντρεύεται έναν άπιστο. Όμως, είναι πιθανό να σωθεί κάποιος που ήταν ήδη παντρεμένος μ’ έναν άπιστο. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να παραμείνουν μαζί. Είναι υπευθυνότητα του πιστού να διαφυλάξει την ειρήνη. Ωστόσο, αν ο άπιστος φύγει, ο πιστός δεν είναι δεσμευμένος.

 

3. Γάμος μιας παρθένας.

Το τελευταίο κομμάτι του κεφ.ζ ασχολείται με την κατάλληλη στάση του πατέρα προς την παρθένα κόρη του. Εκείνες τις μέρες, ο πατέρας είχε την εξουσία να παντρέψει την κόρη του ή να την αφήσει απάντρευτη. Ο Παύλος συμβούλεψε, ότι και οι δύο περιπτώσεις, έγγαμη ή άγαμη, είναι σωστές ενώπιον του Κυρίου. Έδωσε την άδεια στις χήρες να ξαναπαντρευτούν, αλλά τις συμβούλεψε, ότι θα είναι πιο ευτυχισμένες αν παραμείνουν χείρες.

 

 

Δ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

Α’ Κορ. η - ι

1. Άσκηση της χριστιανικής ελευθερίας.

Ο απόστολος Παύλος συνέχισε ν’ απαντά στις ερωτήσεις που του είχε κάνει αυτή η εκκλησία. Μια άλλη ερώτηση αφορούσε τη βρώση των ειδολοθύτων, κρεάτων που είχαν προσφερθεί θυσία στα είδωλα.

Αυτό μπορεί να μη φαίνεται και τόσο σημαντικό σ’ εμάς σήμερα, αλλά ο Παύλος αφιέρωσε τρία κεφάλαια σαν απάντηση, εφαρμόζοντάς το σε διαφορετικούς τομείς της χριστιανικής ζωής. Η απάντησή του έφερε στην επιφάνεια το γεγονός της επιρροής αυτής της νέας εκκλησίας στην πόλη της Κορίνθου.

Στην Κόρινθο ήταν συνηθισμένο να βρίσκεις κρέας που είχε προσφερθεί στα είδωλα, στους ναούς των ειδωλολατρών, να προσφέρεται για πούλημα, σε τιμή ευκαιρίας.

Η ερώτηση που ενδιέφερε τους χριστιανούς ήταν η εξής: Η αγορά και η χρησιμοποίηση αυτού του κρέατος, μήπως μας εμπλέκει στη λατρεία των ειδώλων;

Το γεγονός ότι ρώτησαν κάτι τέτοιο, έδειξε ότι δεν ήταν σίγουροι, αλλά και διχασμένοι πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η απάντηση του Παύλου μπορεί να συνοψιστεί έτσι: Επειδή ήταν χριστιανοί, έπρεπε να ξέρουν ότι ένα είδωλο δεν είναι κάτι πραγματικό. Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρξει μίασμα από κάτι ανύπαρκτο. Γι’ αυτό, δεν θα ήταν κακό ν’ αγοράσουν και να φάνε αυτό το κρέας.

Αν πήγαιναν στην αγορά για να αγοράσουν κρέας, δεν ήταν ανάγκη να ρωτήσουν αν αυτό ήταν θυσιασμένο στα είδωλα ή όχι. Ωστόσο, όταν καθόταν για να φάνε, αν κάποιος έλεγε ότι αυτό το κρέας είχε προσφερθεί στα είδωλα, τότε δεν έπρεπε να το φάνε. Αν το έτρωγαν, δεν θα έκαναν κάτι που δεν ήταν σωστό παρά μόνο ότι μπορεί να γινόταν λίθος προσκόμματος στους άλλους και θα πρόσβαλλαν μια ασθενή συνείδηση. Η αμαρτία τους θα ήταν ότι θα εμπόδιζαν κάποιον άλλο και γι’ αυτό, δεν έπρεπε ν’ αγγίξουν αυτό το κρέας, αφού σκανδάλιζε.

 

2. Οι ελευθερίες του Παύλου.

Ο Παύλος πήρε αρκετό χρόνο συζητώντας για τις ελευθερίες και τα προνόμιά του. Όμως δεν έκανε ποτέ χρήση κάποιου απ’ αυτά τα προνόμια, γιατί το πιο σημαντικό πράγμα γι’ αυτόν ήταν το κήρυγμα του ευαγγελίου. Δεν κήρυττε για να κερδίσει τα προς το ζην, αλλά γιατί ο Θεός τον είχε καλέσει να κηρύττει. Δεν εκμεταλλεύτηκε τη δύναμή του στο ευαγγέλιο. Ήταν ελεύθερος, κι όμως έγινε υπηρέτης όλων.

 

3. Εις πάντας τα πάντα.

Στην Α’ Κορ.θ:22 βρίσκουμε το κλειδί της τρομακτικής επιτυχίας του Παύλου στη διακονία του ευαγγελίου. Διαφύλαξε τη διακονία του πηγαίνοντας παντού και οπουδήποτε, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις που επικρατούσαν ή το περιβάλλον, με σκοπό ν’ αγγίξει ανθρώπους μέσω του ευαγγελίου. Ξεπέρασε τα όρια της προκατάληψης ως προς τις φυλές και τις θρησκείες με σκοπό να κερδίσει ανθρώπους στον Ιησού Χριστό.

 

4. Ο δρόμος της διαφυγής.

Το εδ.27, ρίχνει περισσότερο φως πάνω στη μεγαλειότητα του Παύλου. Σαν τον αθλητή που προπονείται συνεχώς στα παρασκήνια για να κερδίσει ένα επίγειο στεφάνι, ο Παύλος δουλαγωγούσε το σώμα του.

Μετά απ’ αυτό ο απόστολος συνέχισε μ’ ένα απολογισμό των σημείων της αποτυχίας και της ήττας των Ισραηλιτών προειδοποιώντας τους Κορίνθιους πάνω σ’ αυτά τα σημεία.

Είπε, ότι σε τέσσερα πράγματα οι Ισραηλίτες απέτυχαν και νικήθηκαν στο ταξίδι τους μέσα στην έρημο: σαρκική επιθυμία, ειδωλολατρία, πορνεία και απιστία.

Ακόμα τους είπε, ότι κανείς δεν χρειάζεται ν’ αποτύχει, γιατί ο Θεός τους είχε δώσει τον τρόπο διαφυγής, επειδή με κάθε πειρασμό, Αυτός θα έκανε και την έκβαση. Τελικά τους πρότρεψε να φύγουν απ’ την ειδωλολατρία και να τρέξουν για τη ζωή τους.