Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (1)

Α. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε πέντε βιβλία της Καινής Διαθήκης: ένα ευαγγέλιο, τρεις επιστολές και την Αποκάλυψη. Ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης. (Η Σαλώμη ήταν φαινομενικά αδελφή της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού). Ήταν συνεργάτης σε μια αλιευτική επιχείρηση, η οποία προσλάμβανε μισθωτούς υπηρέτες (Μάρκος α:16-20) και είχε γνωριστεί με τον αρχιερέα (Ιωάν.ιη:15-16). Στην αρχή υπήρξε ακόλουθος του Ιωάννη του βαπτιστή, αλλά μετά έγινε ένας από τους πρώτους πέντε μαθητές του Κυρίου μας. Ήταν ένας από τους τρεις μαθητές του εσωτερικού κύκλου, και ο ένας πιο στενός του Ιησού. Πέντε φορές αποκαλείται σαν ο μαθητής “τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς”.

Ο Ιωάννης είχε κάνει έδρα του την Ιερουσαλήμ, φροντίζοντας τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού, μέχρι τον θάνατο της. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, έζησε στην Έφεσο. Εκεί έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα και ήταν ο τελευταίος απόστολος που πέθανε. Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Πολύκαρπος, ο Παπίας και ο Ιγνάτιος.

Ο Ιωάννης είναι γνωστός σαν ο “μαθητής της αγάπης” αλλά ήταν επίσης ένας άκαμπτος άνθρωπος, ο οποίος ήταν αδιάλλακτος στις αιρέσεις. Ήταν γνωστός για τη μεγάλη αγάπη του προς τους αδελφούς, αλλά σκληρός στην καταδίκη του προς τις αιρέσεις.

 

Β. Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η επιστολή γράφτηκε περίπου το 90 μ.Χ. από την Έφεσο. Ο συγγραφέας δεν αναφέρεται, αλλά υπάρχει με βεβαιότητα μια ισχυρή μαρτυρία, ότι ο συγγραφέας ήταν ο Απόστολος Ιωάννης. Στην επιστολή αυτή, ο Ιωάννης κράτησε μια δυνατή στάση ενάντια στην αμαρτία του γνωστικισμού.            

Στην ίδια του επιστολή αναφέρει τον λόγο, που την έγραψε:

1.   Ότι τα παιδία του Θεού πρέπει να έχουν κοινωνία με τον Πατέρα κι με τον Γιο του Ιησού Χριστό και μεταξύ τους (Α΄ Ιωάννου α).

2.   Ότι τα παιδιά του Θεού πρέπει να έχουν πληρότητα χαράς (Α΄Ιωάν.α:4).

3.   Για να μην αμαρτήσουν (Α΄Ιωάν.β:1).

4.   Για να αναγνωρίσουν τη βάση της βεβαιότητας τους ως προς την αιώνια ζωή (Α΄Ιωάν.ε:13).

 

Γ. Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ

Η ηθικότητα ήταν πολύ ξεπεσμένη στην Έφεσο. Ο ναός της Αρτέμιδος ήταν άντρο αμαρτίας στο όνομα της θρησκείας. Δεν είναι άξιο απορίας, ότι με ένα τέτοιο χαμηλό επίπεδο ηθικότητας θα γεννιόταν μια αίρεση, η οποία θα προσπαθούσε να εισβάλλει στην Εκκλησία.

Ο Γνωστικισμός ήταν ένα φιλοσοφικό σύστημα, το οποίο έθιγε την αλήθεια της ενσάρκωσης. Δίδασκε, ότι ο Ιησούς ήταν είτε η εμφάνιση του Θεού, ο οποίος δεν ήταν καθόλου ανθρώπινος είτε ο φυσικός γιος του Ιωσήφ και της Μαρίας πάνω στον οποίο ήρθε ο Χριστός κατά τη βάπτιση του. Δίδασκαν, ότι όλη η ουσία ήταν το κακό, το οποίο οδηγούσε σε δύο άκρα: το ασκητισμό και τον αντινομισμό.

Ο Ιωάννης έδωσε την απάντηση στα δύο αυτά σφάλματα με το να δώσει έμφαση στην ενσάρκωση και τη δύναμη της παραδειγματικής ζωής του Χριστού.

 

Δ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

1. Εισαγωγή

Α΄ Ιωάννου α:3

Ο Ιωάννης άρχισε την επιστολή του με μια ισχυρή δήλωση, η οποία επικυρώνει την αλήθεια της ενσάρκωσης. Αυτό το δήλωσε με την ανακοίνωση της προσωπικής του εμπειρίας.

Ανακοίνωσε λοιπόν ότι:

1.   Είχε ακούσει τον Χριστό.

2.   Είχε δει τον Χριστό.

3.   Είχε θεωρήσει τον Χριστό.

4.   Είχε αγγίξει τον Χριστό (ψηλαφίσει).

Η επιστολή αρχίζει με μια παρόμοια δήλωση με αυτήν στην εισαγωγή του ευαγγελίου του Ιωάννη. Στο ευαγγέλιο ο Ιωάννης αποκάλεσε τον Χριστό “Λόγο”, Ζωντανό Λόγο. Στην επιστολή αυτή μιλά για τον Χριστό, σαν να είναι ο Λόγος της Ζωής. Στον επίλογο της επιστολής αυτής, ο Ιωάννης έγραφε σχετικά με τον Ιησού Χριστό: “ούτος είναι ο αληθινός Θεός, και η ζωή η αιώνιος”. (Α΄Ιωάν.ε:20).

Η αιώνια ζωή δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Γι’ αυτό η ζωή αυτή ήταν μαζί με τον Πατέρα, αλλά κατά την Ενσάρκωση η ζωή αυτή έγινε ορατή. Ο Ιωάννης της είδε και μαρτύρησε γι’ αυτήν.

            «Ο Λόγος έγινε σάρξ και κατώκησε μεταξύ ημών» (Ιωάν.α:14).

Ο Ιωάννης ανακοίνωσε την προσωπική του εμπειρία στο ότι είδε και άκουσε τον Χριστό, έτσι ώστε όλοι να μοιραστούν την ευλογία του να δουν και να ακούσουν κι αυτοί τον Λόγο της Ζωής, τον Ιησού Χριστό.

Ο σκοπός, που έγραφε ο Ιωάννης αυτήν την επιστολή, είναι να βιώσουν οι άνθρωποι την πληρότητα της χαράς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτήν του να γνωρίζει κανείς τον Κύριο. Καθώς ένα άτομο βιώνει την κοινωνία του με τον Ιησού Χριστό και λαμβάνει αιώνια ζωή, η χαρά του γίνεται πλήρης.

 

2. Ο Θεός είναι φως

Ο Ιωάννης δήλωσε, ότι ο Θεός είναι δύο πράγματα: Φως και Αγάπη. “Ο Θεός είναι φως” (Α΄Ιωάν.α:4). “Ο Θεός είναι αγάπη” (Α΄Ιωάν.δ:8).

Η αλήθεια αυτή αποκαλύπτει την καθαρότητα και αγιότητα του Θεού. Μιλά για την απόλυτη, τέλεια αγιότητα του Θεού. Σ’ Αυτόν δεν υπάρχει ούτε μια σκιά σκοταδιού.

Το σκοτάδι είναι ένα σύμβολο της αμαρτίας, της άγνοιας και του σφάλματος. Στον Θεό δεν υπάρχει ούτε μια σκιά αμαρτίας ή σφάλματος. Αμαρτία και σφάλμα αποκαλύπτονται στην παρουσία του Θεού. Ψεγάδια και κηλίδες, που δεν φαίνονται στο σκοτάδι αποκαλύπτονται στο φως. Καθώς ο Χριστιανός πλησιάζει τον Θεό, όλες οι ατέλειες αποκαλύπτονται ξεκάθαρα.

 

3. Κοινωνία

Α΄ Ιωάνου α:6-7

Κοινωνία είναι μια μοιρασιά αυτού, το οποίο είναι κοινό σε όλους. Δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς αυτή τη μοιρασιά. Για τον λόγο αυτό, δεν υπάρχει κοινωνία μεταξύ φωτός και σκοταδιού, αλήθεια και σφάλματος, ζωής και θανάτου.

Για το λόγο αυτό, οποιοσδήποτε ισχυριστεί, ότι έχει μερίδιο στη ζωή του Χριστού και εξακολουθεί να ζει μια ζωή αμαρτίας και σκοταδιού, λέει ψέματα. Όλη η ζωή του είναι ένα ψέμα. Μόνο όταν περπατάμε στο φως καθώς ο Ιησούς είναι στο φως είμαστε ικανοί να έχουμε μια ζωή κοινωνίας. Όταν περπατούμε στο φως, καθαριζόμαστε από κάθε αμαρτία με το αίμα του Ιησού Χριστού. Οτιδήποτε λιγότερο απ’ αυτό, δεν είναι αληθινή κοινωνία.

 

4. Εξομολόγηση της αμαρτίας

Α΄ Ιωάννου α:8-10

Τέσσερεις φορές στην επιστολή αυτή κατηγορεί το Ιωάννης τους ψευδοδιδασκάλους, ότι είναι ψεύτες. Ο Θεός είπε, ότι όλοι αμάρτησαν. Αν εμείς το αρνιόμαστε, απλώς εξαπατούμε τους εαυτούς μας και καθιστούμε τον Θεό ψεύτη. Στην περίπτωση αυτή, η αλήθεια και ο Λόγος Του δεν είναι μέσα μας. Μόνο μέσω της διερευνήσεις της καρδιάς και της ομολογίας μπορεί να βιώσει κανείς τη χαρά της συγχώρησης και την ευλογία του καθαρισμού.

Ο μελετητής πρέπει να σημειώσει προσεκτικά, ότι αυτό δεν αναφέρεται σε μια εκούσια εμμονή στη φανερή αμαρτία. Αν είμαστε αναγεννημένοι από τον Θεό, θα έχουμε ελευθερωθεί από μια ζωή σκλαβιάς. Το ότι είμαστε όμως άνθρωποι, υπάρχουν πολλές ατέλειες, οι οποίες θα αποκαλυφτούν από το φως. Αν εμείς τις εξομολογηθούμε, θα υπάρξει τότε καθαρισμός και συγχώρηση. Στο να βιώσουμε αυτήν τη συγχώρηση, είναι απόλυτα ουσιώδης η εξομολόγηση.

 

Ε. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

1. Ιησούς, ο Παράκλητος Μας

Α΄ Ιωάννου β:1-2

Ένας παράκλητος, είναι κάποιος, που καλείται για βοήθεια προς κάποιον άλλο. Είναι δικαστικός όρος και χρησιμοποιείται μόνο στα συγγράμματα του Ιωάννη (Α΄Ιωάν.δ:10). Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη, η λέξη μεταφράζεται σαν “παρηγορητής” (Ιωάν.ιδ:16).

Αφού απέδειξε τη βεβαιότητα της συγχώρησης, ο Ιωάννης προειδοποίησε να μην έχουν μια ελαφριά (ελαστική) άποψη για την αμαρτία. Υπέδειξε στους αναγνώστες του να μην αμαρτάνουν. Ακόμη, εάν κάποιος αμαρτήσει, υπάρχει ένας δίκαιος παράκλητος να ικετεύσει για αυτόν. Εδώ αναφέρεται σε μια απλή πράξη αμαρτίας, και όχι σε μια εμμονή στην αμαρτία. Ο Ιησούς είναι δίκαιος και αυτό Του δίνει το δικαίωμα να ικετεύει υπέρ του παιδιού του Θεού, το οποίο σφάλει.

Η εξιλέωση είναι ικανοποίηση. Ο Ιησούς Χριστός, ήταν ικανός να ικανοποιήσει τη δικαιοσύνη του Θεού προς όλους τους ανθρώπους μέσω του θανάτου Του στο Γολγοθά. Ενώ η παράκληση Του είναι μόνο για τους πιστούς, η εξιλέωση είναι για όλους τους ανθρώπους.

 

2. Γνωρίζοντας το Θεό

Α΄ Ιωάννου β:3-6

Υπάρχει ένα αληθινό τεστ, το οποίο αποδεικνύει, εάν γνωρίζουμε τον Θεό, ή όχι. Αυτό είναι, το να τηρούμε τις εντολές Του και να ζούμε όπως έζησε ο ίδιος ο Χριστός. Εάν κάποιος λέει, “Εγώ Τον γνωρίζω” και δεν υπακούει στις εντολές Του, είναι ψεύτης και ξένος προς την αλήθεια.

 

3. Η Παλαιά και Νέα Εντολή

Α΄ Ιωάννου β:7-8

Ο Ιωάννης δήλωσε, ότι δεν έγραφε μια νέα εντολή, γιατί αυτή υπήρξε από την αρχή. Έγινε όμως νέα καθώς υπάκουαν στην εντολή του να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Το σκοτάδι στη ζωή του εξαφανίστηκε και το φως του Χριστού έλαμψε.

 

4. Φως και σκότος

Α΄ Ιωάννου β:9-11

Ο Ιωάννης τόνισε τον συσχετισμό μεταξύ αγάπη και μίσους με το φως και το σκοτάδι. Εάν αγαπάμε τον αδελφό μας, περπατάμε στο φως και δεν υπάρχει τίποτα μέσα μας, που να μας σκανδαλίζει. Όμως, εάν μισούμε τον αδελφό μας, δεν ξέρουμε, που πηγαίνουμε, γιατί το σκοτάδι μας τύφλωσε.

 

5. Νουθεσία προς όλους

Α΄ Ιωάννου β:12-14

Ο όρος “παιδία” αναφέρεται σ’ ολόκληρη την Εκκλησία. Οι πιστοί είναι χωρισμένοι σε πατέρες και νεανίσκους σ’ αυτούς με ωριμότητα και πείρα και στους νεανίσκους με τη δύναμη και ζωτικότητα τους. Ο λόγος που προσφωνούνται χωριστά είναι ο εξής:

Πατέρες: Γιατί γνωρίσατε τον Χριστό τον απ’ αρχής

Νεανίσκοι: Γιατί νικήσατε τον Σατανά και είστε δυνατοί και ο Λόγος του Θεού μένει μέσα σας.

 

6. Μην αγαπάτε τον κόσμο

Α΄ Ιωάννου β:15-17

Ο “κόσμος” είναι εκείνο το σύστημα, το οποίο ενεργεί σαν αντίπαλος του Θεού. Ο Θεός αγαπά τον κόσμο (Ιωάν.γ:16), αλλά εμείς δεν πρέπει να αγαπάμε το σύστημα, το οποίο αντιτίθεται στον Θεό. Η φιλία με τον κόσμο είναι έχθρα προς τον Θεό (Ιάκ.δ:4).

Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους. Ο κόσμος είναι εφάμιλλος του σκοταδιού, γι’ αυτό ο Θεός, ο οποίος είναι φως, εξαιρείται απ’ αυτόν. Ο Ιωάννης έδωσε δύο λόγους, σύμφωνα με τους οποίους δεν πρέπει να αγαπάμε τον κόσμο:

1.   Τα πράγματα του κόσμου δεν είναι από τον Πατέρα.

2.   Τα πράγματα του κόσμου παρέρχονται.

 

Ο Ιωάννης ονόμασε τρία πράγματα, τα οποία συνιστούν τα πράγματα του κόσμου:

1.   Η επιθυμία της σάρκας.

2.   Η επιθυμία των οφθαλμών.

3.   Η αλαζονεία του βίου.

Η τριάδα της επιθυμίας του κακού είναι προφανής τόσο στον πειρασμό της Εύας στον κήπο όσο και στον πειρασμό του Χριστού στην έρημο. Είναι φανερό, ότι:

1.   Δεν μπορεί κάποιος να αγαπά συγχρόνως τον Θεό και τον κόσμο.

2.   Η αιώνια ζωή είναι έκδηλη, όταν πράττουμε το θέλημα του Θεού.

 

7. Ο Αντίχριστος

Α΄ Ιωάννου β:18-23

Η λέξη “αντίχριστος” εμφανίζεται μόνο στις επιστολές του Ιωάννη. Είναι ταυτόσημη με τον άνθρωπο της αμαρτίας (Β΄Θεσσαλ.β) και το θηρίο (Αποκ.ιγ).

Ο Ιωάννης χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη αναφερόμενος σε όλους εκείνους τους ψευδοδιδασκάλους, οι οποίοι αρνούνται, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Κάποτε, αυτοί ανήκαν φαινομενικά στην Εκκλησία, αλλά αποχώρησαν. Αυτή η αποχώρηση απέδειξε το ψεύτικο επάγγελμα τους. Οι αληθινοί όμως Χριστιανοί έχουν ένα χρίσμα, το οποίο τους επιτρέπει να διακρίνουν μεταξύ του αληθινού και του ψεύτικου.

Μια δήλωση πρέπει ιδιαίτερα να σημειωθεί στο εδάφιο 23. Ένα άτομο, το οποίο δεν πιστεύει στον Χριστό δεν μπορεί να έχει τον Θεό, τον Πατέρα, αλλά εκείνος, ο οποίος έχει τον Χριστό, έχει και τον Θεό, τον Πατέρα.

 

8. Εμμονή στον Χριστό

Α΄ Ιωάννου β:24-29

Δίνεται έμφαση στην αναγκαιότητα, του να παραμένουμε σταθεροί στον Χριστό. Μπορεί κάποιος να αποδείξει εάν εμμένει στον Χριστό ή όχι, με τον τρόπο της ζωής του (Α΄Ιωάν.β:29). Το χρίσμα θα τους διδάξει όλη την αλήθεια, η οποία είναι το να εμμένουν στον Χριστό.