Επιστολές (44)

 

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

ΜΕΡΟΣ Ι

 

 

Α. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε πέντε βιβλία της Καινής Διαθήκης: ένα ευαγγέλιο, τρεις επιστολές και την Αποκάλυψη. Ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης. (Η Σαλώμη ήταν φαινομενικά αδελφή της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού). Ήταν συνεργάτης σε μια αλιευτική επιχείρηση, η οποία προσλάμβανε μισθωτούς υπηρέτες (Μάρκος α:16-20) και είχε γνωριστεί με τον αρχιερέα (Ιωάν.ιη:15-16). Στην αρχή υπήρξε ακόλουθος του Ιωάννη του βαπτιστή, αλλά μετά έγινε ένας από τους πρώτους πέντε μαθητές του Κυρίου μας. Ήταν ένας από τους τρεις μαθητές του εσωτερικού κύκλου, και ο ένας πιο στενός του Ιησού. Πέντε φορές αποκαλείται σαν ο μαθητής “τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς”.

Ο Ιωάννης είχε κάνει έδρα του την Ιερουσαλήμ, φροντίζοντας την Μαρία, την μητέρα του Ιησού, μέχρι τον θάνατο της. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, πήγε στην Έφεσο. Εκεί έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα και ήταν ο τελευταίος απόστολος που πέθανε. Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Πολύκαρπος, ο Παπίας και ο Ιγνάτιος.

Ο Ιωάννης είναι γνωστός σαν ο “μαθητής της αγάπης” αλλά ήταν επίσης ένας άκαμπτος άνθρωπος, ο οποίος ήταν αδιάλλακτος στις αιρέσεις. Ήταν γνωστός για την μεγάλη αγάπη του προς τους αδελφούς, αλλά σκληρός στην καταδίκη του προς τις αιρέσεις.

 

Β. Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η επιστολή γράφτηκε περίπου το 90 μ.Χ. από την Έφεσο. Ο συγγραφέας δεν αναφέρεται, αλλά υπάρχει με βεβαιότητα μια ισχυρή μαρτυρία, ότι ο συγγραφέας ήταν ο απόστολος Ιωάννης. Στην επιστολή αυτή, ο Ιωάννης κράτησε μια δυνατή στάση ενάντια στην αμαρτία του γνωστικισμού.            

Στην ίδια του επιστολή αναφέρει τον λόγο, που την έγραψε:

1.   Τα παιδία του Θεού πρέπει να έχουν κοινωνία με τον Πατέρα, με τον Γιο του Ιησού Χριστό και μεταξύ τους (Α΄ Ιωάννου α).

2.   Τα παιδιά του Θεού πρέπει να έχουν πληρότητα χαράς (Α΄Ιωάν.α:4).

3.   Για να μην αμαρτήσουν (Α΄Ιωάν.β:1).

4.   Για να βεβαιωθούν ως προς την αιώνια ζωή (Α΄Ιωάν.ε:13).

 

Γ. Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ

Η ηθική ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα στην Έφεσο. Ο ναός της Αρτέμιδος ήταν άντρο αμαρτίας στο όνομα της θρησκείας. Δεν είναι άξιο απορίας, ότι με ένα τέτοιο χαμηλό επίπεδο ηθικότητας θα γεννιόταν μια αίρεση, η οποία θα προσπαθούσε να εισβάλλει στην Εκκλησία.

Ο Γνωστικισμός ήταν ένα φιλοσοφικό σύστημα, το οποίο έθιγε την αλήθεια της ενσάρκωσης. Δίδασκε, ότι ο Ιησούς ήταν είτε μια θεοφάνια, που δεν ήταν καθόλου ανθρώπινη είτε ο φυσικός γιος του Ιωσήφ και της Μαρίας πάνω στον οποίο ήρθε ο Χριστός κατά την βάπτιση Του. Δίδασκαν, ότι η ύλη είναι κακή, το οποίο οδηγούσε σε δύο άκρα: το ασκητισμό και τον αντινομισμό (θεωρία και πρακτική που απορρίπτει τον θεϊκό ή ηθικό νόμο προτάσσοντας την ελευθερία της βούλησης).

Ο Ιωάννης έδωσε την απάντηση στα δύο αυτά σφάλματα με το να δώσει έμφαση στην ενσάρκωση και την δύναμη της παραδειγματικής ζωής του Χριστού.

 

Δ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

1. Εισαγωγή

Α΄ Ιωάννου α:3

Ο Ιωάννης άρχισε την επιστολή του με μια ισχυρή δήλωση, η οποία επικυρώνει την αλήθεια της ενσάρκωσης. Το ισχυρίστηκε σαν αποτέλεσμα προσωπικής του εμπειρίας.

Είπε λοιπόν ότι:

1.   Είχε ακούσει τον Χριστό.

2.   Είχε δει τον Χριστό.

3.   Είχε αγγίξει τον Χριστό (ψηλαφίσει).

Η επιστολή αρχίζει με μια παρόμοια δήλωση της εισαγωγής του ευαγγελίου του Ιωάννη. Στο ευαγγέλιο ο Ιωάννης αποκάλεσε τον Χριστό “Λόγο”. Στην επιστολή αυτή μιλά για τον Χριστό, σαν να είναι ο Λόγος της Ζωής. Στον επίλογο της επιστολής αυτής, ο Ιωάννης έγραφε σχετικά με τον Ιησού Χριστό: “ούτος είναι ο αληθινός Θεός, και η ζωή η αιώνιος”. (Α΄Ιωάν.ε:20).

Η αιώνια ζωή δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Γι’ αυτό η ζωή αυτή ήταν μαζί με τον Πατέρα, αλλά κατά την ενσάρκωση η ζωή αυτή έγινε ορατή. Ο Ιωάννης της είδε και μαρτύρησε γι’ αυτήν.

            «Ο Λόγος έγινε σάρξ και κατώκησε μεταξύ ημών» (Ιωάν.α:14).

Ο Ιωάννης είπε την προσωπική του εμπειρία στο ότι είδε και άκουσε τον Χριστό, έτσι ώστε όλοι να μοιραστούν την ευλογία του να δουν και να ακούσουν κι αυτοί τον Λόγο της Ζωής, τον Ιησού Χριστό.

Ο σκοπός, που έγραφε ο Ιωάννης αυτήν την επιστολή, είναι να βιώσουν οι άνθρωποι την πληρότητα της χαράς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτήν του να γνωρίζει κανείς τον Κύριο. Καθώς ένα άτομο βιώνει την κοινωνία του με τον Ιησού Χριστό και λαμβάνει αιώνια ζωή, η χαρά του γίνεται πλήρης.

 

2. Ο Θεός είναι φως

Ο Ιωάννης δήλωσε, ότι ο Θεός είναι δύο πράγματα: Φως και Αγάπη. “Ο Θεός είναι φως” (Α΄Ιωάν.α:4). “Ο Θεός είναι αγάπη” (Α΄Ιωάν.δ:8).

Η αλήθεια αυτή αποκαλύπτει την καθαρότητα και αγιότητα του Θεού. Μιλά για την απόλυτη, τέλεια αγιότητα του Θεού. Σ’ Αυτόν δεν υπάρχει ούτε μια σκιά σκοταδιού.

Το σκοτάδι είναι ένα σύμβολο της αμαρτίας, της άγνοιας και του σφάλματος. Στον Θεό δεν υπάρχει ούτε μια σκιά αμαρτίας ή σφάλματος. Αμαρτία και σφάλμα αποκαλύπτονται στην παρουσία του Θεού. Ελαττώματα και κηλίδες, που δεν φαίνονται στο σκοτάδι αποκαλύπτονται στο φως. Καθώς ο Χριστιανός πλησιάζει τον Θεό, όλες οι ατέλειες αποκαλύπτονται ξεκάθαρα.

 

3. Κοινωνία

Α΄ Ιωάννου α:6-7

Κοινωνία μπορεί να υπάρξει, μόνο όταν υπάρχουν κοινά στοιχεία. Αν δεν υπάρχουν, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία. Για τον λόγο αυτό, δεν υπάρχει κοινωνία μεταξύ φωτός και σκοταδιού, αλήθειας και σφάλματος, ζωής και θανάτου.

Για τον λόγο αυτό, όποιος ισχυρίζεται, ότι έχει μερίδιο στην ζωή του Χριστού και εξακολουθεί να ζει μια ζωή αμαρτίας και σκοταδιού, λέει ψέματα. Όλη η ζωή του είναι ένα ψέμα. Μόνο όταν περπατάμε στο φως καθώς ο Ιησούς είναι στο φως μπορούμε να έχουμε κοινωνία μαζί Του. Όταν περπατάμε στο φως, καθαριζόμαστε από κάθε αμαρτία με το αίμα του Ιησού Χριστού. Οτιδήποτε λιγότερο απ’ αυτό, δεν είναι αληθινή κοινωνία.

 

4. Εξομολόγηση της αμαρτίας

Α΄ Ιωάννου α:8-10

Τέσσερεις φορές στην επιστολή αυτή ο Ιωάννης κατηγορεί τους ψευδοδιδασκάλους, σαν ψεύτες. Ο Θεός είπε, ότι όλοι αμάρτησαν. Αν εμείς το αρνιόμαστε, απλώς εξαπατούμε τους εαυτούς μας και κάνουμε τον Θεό ψεύτη. Στην περίπτωση αυτή, ο λόγος Του δεν είναι μέσα μας. Μόνο μέσω της διερεύνησης της καρδιάς και της ομολογίας μπορεί να βιώσει κανείς την χαρά της συγχώρησης και την ευλογία του καθαρισμού.

Πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή, ότι αυτό δεν αναφέρεται σε μια εκούσια συνεχόμενη φανερή αμαρτία. Αν είμαστε αναγεννημένοι, θα έχουμε ελευθερωθεί από την ζωή της σκλαβιάς στην αμαρτία. Επειδή όμως είμαστε άνθρωποι, υπάρχουν πολλές ατέλειες, που θα αποκαλυφτούν από το φως. Αν εμείς τις εξομολογηθούμε, θα υπάρξει καθαρισμός και συγχώρηση. Για να βιώσουμε αυτή την συγχώρηση, είναι απόλυτα ουσιώδης η εξομολόγηση.

 

Ε. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

1. Ιησούς, ο Παράκλητος Μας

Α΄ Ιωάννου β:1-2

Παράκλητος, είναι αυτός που καλείται για βοήθεια. Είναι δικαστικός όρος και χρησιμοποιείται μόνο στα γραφτά του Ιωάννη (Α΄Ιωάν.δ:10).

Αφού απέδειξε τη βεβαιότητα της συγχώρησης, ο Ιωάννης προειδοποίησε να μην έχουν μια ελαφριά (ελαστική) άποψη για την αμαρτία. Υπέδειξε στους αναγνώστες του να μην αμαρτάνουν. Ακόμη, εάν κάποιος αμαρτήσει, υπάρχει ο δίκαιος παράκλητος να ικετεύσει για αυτόν. Εδώ αναφέρεται σε μια απλή πράξη αμαρτίας, και όχι σε μια εμμονή στην αμαρτία. Ο Ιησούς είναι δίκαιος και αυτό Του δίνει το δικαίωμα να ικετεύει υπέρ του παιδιού του Θεού που σφάλει.

Ο Ιησούς Χριστός ικανοποίησε την δικαιοσύνη του Θεού προς όλους τους ανθρώπους μέσω του θανάτου Του στον Γολγοθά. Ενώ η υπεράσπισή Του είναι μόνο για τους πιστούς, η εξιλέωση είναι για όλους τους ανθρώπους.

 

2. Γνωρίζοντας τον Θεό

Α΄ Ιωάννου β:3-6

Υπάρχει μια δοκιμασία, που αποδεικνύει εάν γνωρίζουμε τον Θεό, ή όχι. Αυτή είναι, το να τηρούμε τις εντολές Του και να ζούμε όπως έζησε ο ίδιος ο Χριστός.

Α’ Ιωάν.β:4 Όστις λέγει, Εγνώρισα αυτόν, και τας εντολάς αυτού δεν φυλάττει, ψεύστης είναι, και εν τούτω η αλήθεια δεν υπάρχει·

 

3. Η Παλαιά και Νέα Εντολή

Α΄ Ιωάννου β:7-8

Ο Ιωάννης δήλωσε, ότι δεν έγραφε μια νέα εντολή, γιατί υπήρχε εξ αρχής. Έγινε όμως νέα, καθώς υπάκουσαν στην εντολή του να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Το σκοτάδι στη ζωή του εξαφανίστηκε και το φως του Χριστού έλαμψε.

 

4. Φως και σκότος

Α΄ Ιωάννου β:9-11

Ο Ιωάννης τόνισε τον συσχετισμό μεταξύ αγάπης και μίσους με το φως και το σκοτάδι. Εάν αγαπάμε τον αδελφό μας, περπατάμε στο φως και δεν υπάρχει τίποτα μέσα μας, που να μας σκανδαλίζει. Όμως, εάν μισούμε τον αδελφό μας, δεν ξέρουμε, που πηγαίνουμε, γιατί το σκοτάδι μας τύφλωσε.

 

5. Νουθεσία προς όλους

Α΄ Ιωάννου β:12-14

Ο όρος “παιδία” αναφέρεται σ’ ολόκληρη την Εκκλησία. Οι πιστοί είναι χωρισμένοι σε πατέρες και νεανίσκους, σ’ αυτούς με ωριμότητα και πείρα και στους νεανίσκους με τη δύναμη και ζωτικότητα τους. Ο λόγος που προσφωνούνται χωριστά είναι ο εξής:

Πατέρες: Γιατί γνωρίσατε τον Χριστό τον απ’ αρχής

Νεανίσκοι: Γιατί νικήσατε τον Σατανά και είστε δυνατοί και ο λόγος του Θεού μένει μέσα σας.

 

6. Μην αγαπάτε τον κόσμο

Α΄ Ιωάννου β:15-17

Ο “κόσμος” είναι εκείνο το σύστημα, το οποίο ενεργεί σαν αντίπαλος του Θεού. Ο Θεός αγαπά τον κόσμο (Ιωάν.γ:16), αλλά εμείς δεν πρέπει να αγαπάμε το σύστημα, το οποίο αντιτίθεται στον Θεό. Η φιλία με τον κόσμο είναι έχθρα προς τον Θεό (Ιάκ.δ:4).

Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους. Ο κόσμος είναι σαν το σκοτάδι, γι’ αυτό ο Θεός, ο οποίος είναι φως, δεν συμπεριλαμβάνεται. Ο Ιωάννης έδωσε δύο λόγους, σύμφωνα με τους οποίους δεν πρέπει να αγαπάμε τον κόσμο:

1.   Τα πράγματα του κόσμου δεν είναι από τον Πατέρα.

2.   Τα πράγματα του κόσμου παρέρχονται.

 

Ονόμασε τρία πράγματα, τα οποία συνιστούν τα πράγματα του κόσμου:

1.   Η επιθυμία της σάρκας.

2.   Η επιθυμία των οφθαλμών.

3.   Η αλαζονεία του βίου.

Η τριάδα της επιθυμίας του κακού είναι προφανής τόσο στον πειρασμό της Εύας στον κήπο όσο και στον πειρασμό του Χριστού στην έρημο. Είναι φανερό, ότι:

1.   Δεν μπορεί κάποιος να αγαπά συγχρόνως τον Θεό και τον κόσμο.

2.   Η αιώνια ζωή είναι έκδηλη, όταν πράττουμε το θέλημα του Θεού.

 

7. Ο Αντίχριστος

Α΄ Ιωάννου β:18-23

Η λέξη “αντίχριστος” εμφανίζεται μόνο στις επιστολές του Ιωάννη. Είναι ταυτόσημη με τον άνθρωπο της αμαρτίας (Β΄Θεσ.β) και το θηρίο (Αποκ.ιγ).

Ο Ιωάννης χρησιμοποιεί αυτή την λέξη αναφερόμενος σε όλους εκείνους τους ψευδοδιδασκάλους, οι οποίοι αρνούνται, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.

Κάποτε, αυτοί ανήκαν φαινομενικά στην Εκκλησία, αλλά αποχώρησαν. Αυτή η αποχώρηση απέδειξε την λάθος θέση τους. Όμως, οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν το χρίσμα, που τους επιτρέπει να διακρίνουν μεταξύ του αληθινού και του ψεύτικου.

Είναι άξιο προσοχής, αυτό που λέει στο εδ.23. Ένα άτομο, που δεν πιστεύει στον Χριστό δεν μπορεί να έχει τον Πατέρα Θεό, αλλά εκείνος που έχει τον Χριστό, έχει και τον Πατέρα.

 

8. Εμμονή στον Χριστό

Α΄ Ιωάννου β:24-29

Δίνεται έμφαση στην αναγκαιότητα, του να παραμένουμε σταθεροί στον Χριστό. Μπορεί κάποιος να αποδείξει εάν εμμένει στον Χριστό ή όχι, με τον τρόπο της ζωής του (Α΄Ιωάν.β:29). Το χρίσμα θα τον διδάξει όλη την αλήθεια, η οποία είναι το να εμμένει στον Χριστό.