Κήρυγμα

 

Η απάντηση του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής.

Στο πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές Του οδηγίες της τελευταίας στιγμής, λίγο πριν αναληφθεί στους ουρανούς. Τους είπε να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να περιμένουν για την υπόσχεση του Πατέρα, δηλαδή για την βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα. Περίπου 120 μαθητές υπάκουσαν και μαζεύτηκαν στο ανώγειο, στην Ιερουσαλήμ.

Στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων, διαβάζουμε ότι την μέρα της Εβραϊκής γιορτής της Πεντηκοστής, η υπόσχεση της βάπτισης με Άγιο Πνεύμα εκπληρώθηκε. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, άνθρωποι που ήταν τριγύρω, άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τους μαθητές, γιατί άκουσαν ένα υπερφυσικό θόρυβο (βοή) που ακολούθησε αυτή την πρώτη έκχυση του Πνεύματος, καθώς και από τις ξένες γλώσσες που μιλούσαν υπερφυσικά όσοι είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Ο Ιησούς και ο Νικόδημος

Στο τρίτο κεφάλαιο του Ιωάννη, αναφέρεται μια σημαντική συνομιλία ανάμεσα σ’ ένα Εβραίο θρησκευτικό ηγέτη που τον έλεγαν Νικόδημο και τον Ιησού. Ο Νικόδημος ήρθε στον Ιησού ένα βράδυ και Τον αναγνώρισε σαν δάσκαλο, σταλμένο από τον Θεό. Ο Ιησούς απάντησε, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού (Ιωάν.γ:3). Ο Νικόδημος δεν το κατάλαβε αυτό και γι’ αυτό ρώτησε τον Κύριο πως μπορεί ένας άνθρωπος να γεννηθεί για δεύτερη φορά από την κοιλιά της μητέρας του. Ο Ιησούς του εξήγησε: Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού (γ:5). Ο Ιησούς στόχευε στην καινούρια εποχή, που η βασιλεία του Θεού θ’ αποκαλυπτόταν σύντομα και καθένας που θα ήθελε να μπει σ’ αυτή τη βασιλεία έπρεπε να γεννηθεί εξ αρχής, να γεννηθεί δηλαδή από το νερό και το Πνεύμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΤΟ ΥΠΕΡΠΑΝ ΟΝΟΜΑ

Πιστεύουμε και διακηρύττουμε ότι το όνομα του Ιησού είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ξέρουμε τι υπάρχει μέσα στο όνομά Του. Ξεκινάμε ανακαλύπτοντας τι υπάρχει μέσα στο σπουδαίο όνομα του Θεού, (Γιάχβε).

Ο Ισραήλ θεωρούσε αυτό το όνομα άγιο και θαυμαστό. Στην αρχή, ήταν απλά ένας τίτλος, ένα σφραγισμένο βιβλίο. Δεν ήξεραν τι υπήρχε μέσα σ’ αυτό. Η οντότητα του Θεού ήταν ένα μυστήριο, ένα άγιο μυστικό. Ακόμη κι ο Μωυσής αναγκάστηκε να ρωτήσει τον Θεό ποιος είναι, και η απάντηση του Θεού ήταν απλή, «Εγώ είμαι ο Ων» (Έξοδ.γ:14). Το ποιος ήταν στ’ αλήθεια, δεν είχε αποκαλυφθεί ακόμη. Παρόλα αυτά, ο Θεός «Εφανέρωσε τας οδούς αυτού εις τον Μωϋσήν, τα έργα αυτού εις τους υιούς Ισραήλ» (Ψαλμ.ργ:7).

Έπειτα, «με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με στίχον επί στίχον, στίχον επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί» (Ης.κη:10), ο Κύριος αποκάλυψε την δόξα Του στον λαό Ισραήλ. Σιγά σιγά, πρόσθεσε κι άλλα ονόματα στο πρώτο όνομα, αλλά το μεγαλύτερό Του όνομα δεν το είχε κάνει γνωστό ακόμη.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η νύμφη είναι η δόξα του Υιού!

Γέν.κδ  Η κλήση και ανύψωση της Ρεβέκκας, στηριζόταν στον όρκο που σφράγισε την συμφωνία.

κδ:3 και θέλω σε ορκίσει εις Κύριον τον Θεόν του ουρανού και τον Θεόν της γης, ότι δεν θέλεις λάβει γυναίκα εις τον υιόν μου εκ των θυγατέρων των Χαναναίων, μεταξύ των οποίων εγώ κατοικώ·

Η ίδια αγνοούσε τα πάντα, αν και ήταν το αντικείμενο της συμφωνίας.

Εφεσ.α:3-4 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης,

Ρωμ.η:29-30 διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Μαθαίνουμε από την Αγία Γραφή ότι κάποιοι φόβοι είναι καλοί, και κάποιοι φόβοι είναι κακοί. Τα βιβλία των Ψαλμών και των Παροιμιών αναφέρονται δεκατέσσερις φορές στον «φόβο του Κυρίου» σαν μια αρετή!

•    «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου» (Ψαλμ.ρια:10)
•    «Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου» (Παρ.ιδ:27)
•    «Η αμοιβή της ταπεινώσεως και του φόβου του Κυρίου είναι πλούτος και δόξα και ζωή» (Παρ.κβ:4).
•     Α΄ Ιωάν.δ:18 λέει, «Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ' η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον, διότι ο φόβος έχει κόλασιν· και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη».
•     Στην Έξοδ.κ:20, βρίσκουμε και τις δύο πτυχές του φόβου: «Μη φοβείσθε· διότι ο Θεός ήλθε διά να σας δοκιμάση, και διά να ήναι ο φόβος αυτού έμπροσθέν σας διά να μη αμαρτάνητε».

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Τι είναι σωτηρία;

Αρχικά, θα εδραιώσουμε τι εννοούμε με τον όρο σωτηρία. Γενικά, αυτός ο όρος, μπορεί να αναφέρεται σε κάθε είδους απελευθέρωση. Σε θεολογικό πλαίσιο σημαίνει απελευθέρωση «από την δύναμη και την επιρροή της αμαρτίας». Μέσα από την Αγία Γραφή, είναι φανερό ότι η σωτηρία έχει να κάνει με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μπορούμε να πούμε σωθήκαμε, με την έννοια, ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες μας, ελευθερωθήκαμε από τον έλεγχο της αμαρτίας στην ζωή μας, και πήραμε δύναμη να ζήσουμε για τον Θεό. 

Για παράδειγμα, ο Παύλος είπε: «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος» (Τίτ.γ:5).

Μπορούμε ακόμα να πούμε ότι είμαστε σωσμένοι, γιατί τη στιγμή που το λέμε απολαμβάνουμε την συγχώρεση των αμαρτιών μας, την δύναμη που μας ικανώνει να ζούμε για τον Θεό και την ελευθερία από την δύναμη και τα αποτελέσματα της αμαρτίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Παύλος λέει: «κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι» (Εφεσ.β:5).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;

 

«Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;» (Πράξ.β:37)

«Κύριοι, τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» (Πράξ.ις:30)

 

Κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός κι έχει ανάγκη από σωτηρία. Δια μέσου των αιώνων, πολλοί άνθρωποι έχουν καταλάβει αυτό το γεγονός κι έχουν αναρωτηθεί «Πως μπορώ να σωθώ;». Ο χριστιανισμός διακηρύττει ότι ο Θεός έχει προμηθεύσει την σωτηρία δια Ιησού Χριστού. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει, «Πως εγώ μπορώ να λάβω την σωτηρία που ο Ιησούς Χριστός προμηθεύει;».

Εμείς, πιστεύουμε, ότι ο λόγος του Θεού απαντάει σ’ αυτό το τόσο απλό αλλά και τόσο σημαντικό ερώτημα. Ο στόχος μας, είναι να βρούμε την Βιβλική απάντηση στο ερώτημα που μόλις αναφέραμε, αλλά και να εξετάσουμε τις διάφορες απόψεις που υπάρχουν γύρω από αυτό το θέμα. Θα προσπαθήσουμε να παραμερίσουμε ανθρώπινες διδασκαλίες και δόγματα για να δούμε τι διδάσκει η Αγία Γραφή πάνω στο θέμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΠΙΣΤΗ ΧΩΡΙΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Ο φόβος και η απιστία δεν είναι αντιδράσεις του μυαλού, αλλά συναισθηματικές αντιδράσεις της καρδιάς, λόγω έλλειψης πίστης στον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι η ρίζα της απιστίας δε βρίσκεται στο μυαλό, αλλά στην καρδιά.

Δυστυχώς, η «πίστη» έγινε μια θρησκευτική γενικότητα σήμερα. Η αυθεντική πίστη αποδέχεται την πιστότητα του Θεού – «διότι πιστός ο υποσχεθείς» (Εβρ.ι:23).

Πιστεύω σημαίνει ότι αφήνω τα πράγματα στα χέρια του Κυρίου και κάνω το βήμα να Τον εμπιστευθώ και να υπακούσω σ’ Αυτόν και στον λόγο Του. «Η πίστη στον Κύριο» είναι μια θεμελιώδης Βιβλική αρχή και θα πρέπει να συνοδεύεται από την στάση, «και αν με θανατώνει, εγώ θα ελπίζω σ' αυτόν» (Ιώβ ιγ:15).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ

Α.  ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΤΑΔΙΟ

Αποκ.κ:14 “Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός, ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.”

Όταν οι ασεβείς πεθαίνουν οι ψυχές τους πηγαίνουν στον Άδη, ο οποίος είναι μια φυλακή, όπου και μένουν σε βασανισμό συνείδησης μέχρι την τελική ανάσταση και την Κρίση του Λευκού Θρόνου. Μία παραστατική εικόνα του Άδη μας δίνεται στην ιστορία του Λάζαρου και του πλούσιου (Λουκ.ις:10-31).

 

Β. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Αποκ.κ:14 “Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.”

Ρωμ.ς:23 “Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.”

Ο προορισμός των ασεβών είναι αιώνιος αποχωρισμός από τον Θεό και τα αιώνια βασανιστήρια της οργής Του είναι γνωστά σαν ο δεύτερος θάνατος. Εξαιτίας της φοβερής φύσης του, είναι ένα θέμα που κανονικά πρέπει να κάνει κάθε άνθρωπο να τρέμει. Ωστόσο, είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί γιατί είναι μία θετική αλήθεια της θείας αποκάλυψης. Ο Χριστός της αγάπης και της γλυκύτητας προειδοποίησε τους ανθρώπους για τον βασανισμό που περιμένει τους ασεβείς στην κόλαση.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η ΝΙΚΗ Η ΝΙΚΗΣΑΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

Η Βίβλος λέει, «διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού» (B’ Τιμ.α:7).

Αυτό το εδάφιο ξεκαθαρίζει ότι το πνεύμα του φόβου δεν είναι από τον Θεό. Όταν ο κίνδυνος μας απειλεί, ο φόβος προσπαθεί να μας αιχμαλωτίσει. Ακόμη και η χημεία του σώματός μας αλλάζει όταν διαισθανόμαστε μια επερχόμενη καταστροφή, όταν οι καταστάσεις είναι σκοτεινές, ή όταν ο πόνος γίνεται ανυπόφορος και η φυσική αντίδρασή μας είναι ανησυχία και φόβος.

Τι κάνει, λοιπόν, το πνεύμα της δύναμης, της αγάπης και του σωφρονισμού μπροστά στον φόβο; Απομακρύνει από πάνω μας το θανατηφόρο δέσιμο του φόβου, που προσπαθεί να μας παραλύσει. Ο φόβος μπορεί να έρθει, αλλά δε μπορεί να παραμείνει και να δέσει εκείνους που ανήκουν στον Κύριο, διότι εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς!

Κ α λ η μ έ ρ α