Κ α λ η μ έ ρ α

Η διττή υπόσταση

Ιωάν.ιζ:9-12

Εγώ περί αυτών παρακαλώ· δεν παρακαλώ περί του κόσμου, αλλά περί εκείνων, τους οποίους μοι έδωκας, διότι ιδικοί σου είναι. Και τα εμά πάντα σα είναι και τα σα εμά, και εδοξάσθην εν αυτοίς. Και δεν είμαι πλέον εν τω κόσμω, αλλ' ούτοι είναι εν τω κόσμω, και εγώ έρχομαι προς σε. Πάτερ άγιε, φύλαξον αυτούς εν τω ονόματί σου, τους οποίους μοι έδωκας, διά να ήναι εν καθώς ημείς. Ότε ήμην μετ' αυτών εν τω κόσμω, εγώ εφύλαττον αυτούς εν τω ονόματί σου· εκείνους τους οποίους μοι έδωκας εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απωλέσθη ειμή ο υιός της απωλείας, διά να πληρωθή η γραφή.

Γάμος, Δεύτερη έλευση

Αποκ.δ:1 Μετά ταύτα είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα.

Όταν μαθαίνεις πώς να ορθοτομείς το λόγο του Θεού, όπως μας λέει ο απόστολος Παύλος, ένα πράγμα μεταξύ πολλών γίνεται κρυστάλλινα ξεκάθαρο, πολύ γρήγορα: Ότι η Αρπαγή της εκκλησίας πρέπει να γίνει πριν ξεκινήσει η στενοχωρία του Ιακώβ.

Κ α λ η μ έ ρ α

10 εντολές

1) Κράτα τη γλώσσα σου υπό έλεγχο. «Θάνατος και ζωή είναι εις την χείρα της γλώσσης» (Παρ.ιη: 21). Λέγε λιγότερα απ’ όσα σκέφτεσαι. Το πώς λες κάτι, συνήθως σημαίνει περισσότερα απ’ αυτό που λες.

2) Δίνε υποσχέσεις με φειδώ αλλά όταν υποσχεθείς κάτι, πραγματοποίησέ το, ανεξάρτητα από το κόστος

3) Εκμεταλλεύσου κάθε ευκαιρία να πεις ένα καλό λόγο σε κάποιον ή για κάποιον. Επαίνεσε τη δουλειά που έγινε σωστά, ανεξάρτητα από το ποιος την έκανε. Να επαινείς δημόσια και να διορθώνεις ιδιωτικά.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΚΡΙΣΗ;

Ιεζ.θ:1 – ι:2

Στο παραπάνω ερώτημα, ένας θα βιαζόταν να απαντήσει: «βέβαια από κει που η αμαρτία έχει απελπιστικά πληθύνει». 

Τέτοια είναι η ανθρώπινη λογική και διαδικασία: Τιμωρείται ο πολύ φταίχτης, έπειτα ο λιγότερο και ούτω καθεξής. 

Όμως στο σημερινό μας ανάγνωσμα - και όχι μόνο σ’ αυτό - διδασκόμαστε ότι αντίστροφη είναι η διαδικασία του Θεού.

«Αρχίσατε από του αγιαστηρίου μου» (6).

Κ α λ η μ έ ρ α

«Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή»

Β’ Τιμ.β

Ο Παύλος προτρέπει τον Τιμόθεο να ενδυναμώνεται στη χάρη που είναι μόνο στο Χριστό Ιησού. Σαν εργάτης του ευαγγελίου, έπρεπε να είναι όλα τα παρακάτω:

1. Οικονόμος (β:1-2)

Στον Τιμόθεο είχαν εμπιστευθεί μεγάλες αλήθειες. Η υπευθυνότητά του ήταν να τις διδάξει σε αξιόπιστους ανθρώπους οι οποίοι με τη σειρά τους θα δίδασκαν άλλους. Αυτό είναι το μεγάλο τεστ του ικανού δασκάλου. Οι αλήθειες πρέπει να διδάσκονται τόσο καθαρά ώστε εύκολα να γίνονται κατανοητές. Ο Τιμόθεος ήταν οικονόμος αυτών των αληθειών του ευαγγελίου.

2. Στρατιώτης (β:3-4)

Ο Τιμόθεος έπρεπε να συγκακοπαθήσει σαν καλός στρατιώτης του Χριστού. Έπρεπε να παραιτηθεί από κάθε βιοτική απασχόληση και να αφιερωθεί απόλυτα στο να ευαρεστεί Αυτόν που τον στρατολόγησε.

ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ

Ψαλμός ριθ:97-104

Μεμ. Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι μελέτη μου. Διά των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου, διότι είναι πάντοτε μετ' εμού. Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου. Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου. Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, διά να φυλάξω τον λόγον σου. Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας. Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου. Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.

Κ α λ η μ έ ρ α

Αμετακίνητο στήριγμα

Ψαλμ.ριθ:41-48 Και ας έλθη επ εμέ το έλεός σου, Κύριε, και η σωτηρία σου κατά τον λόγον σου. Τότε θέλω αποκριθή προς τον ονειδίζοντά με· διότι ελπίζω επί τον λόγον σου. Και μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου. Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα του αιώνος. Και θέλω περιπατεί εν ευρυχωρία· διότι εξεζήτησα τας εντολάς σου. Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή. Και θέλω εντρυφά εις τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα. Και θέλω υψόνει τας χείρας μου προς τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα· και θέλω μελετά εις τα διατάγματά σου.

Δεν πενθήσατε......

Κύριο χαρακτηριστικό του πιστού ανθρώπου που ξέπεσε, της εκκλησίας που πήρε τον κατήφορο, είναι η απώλεια της πνευματικής ευαισθησίας.

Έχει χαρά και ικανοποίηση για πράγματα, που καμιά αξία δεν έχουν. Αντίθετα, μένει απαθής και αδιάφορη εκεί που έπρεπε να πέσει σε μεγάλη θλίψη και πένθος μπροστά στον Κύριο, με «σάκο και σποδό». Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό στοιχείο, που να φανερώνει την κατάσταση.

Δεν πενθήσατε όταν τα παιδιά σας έπαυσαν να δείχνουν ενδιαφέρον για τα αιώνια πράγματα του Θεού. Την προσοχή σας τη στρέψατε αλλού, στους καλούς βαθμούς του ελέγχου ή στις προοπτικές ενός επιτυχημένου, κατά κόσμο, μέλλοντος.

Κ α λ η μ έ ρ α

Το Ματθ.κδ:30-31 αναφέρεται στην Αρπαγή ή στην Δεύτερη Έλευση;

Ερώτηση:

Πιστεύω στην Αρπαγή πριν από την Μ. Θλίψη. Το Ματθ.κδ:15 αναφέρεται στο βδέλυγμα της ερήμωσης που νόμιζα ότι εμφανίζεται στη μέση της θλίψης. Αλλά έχω μπερδευτεί με το Ματθ.κδ:30. Αυτό αναφέρεται στην Αρπαγή ή στη Δεύτερη Έλευση του Χριστού; 

Βιβλική απάντηση:

Το κλειδί για την κατανόηση του τι περιγράφεται στο Ματθ.κδ:30 είναι να καταλάβουμε το χρονοδιάγραμμα του Ματθ.κδ. Θα εξετάσουμε αυτό το χρονοδιάγραμμα, ξεκινώντας από το εδάφιο 3.

Χρονοδιάγραμμα των γεγονότων πριν από την επιστροφή του Χριστού

Τα Ματθ.κδ & κε περιγράφουν την επί του όρους ομιλία του Χριστού. Και τα δύο κεφάλαια μαζί μας δίνουν μια επισκόπηση των μελλοντικών γεγονότων. Στο Ματθ.κδ:3 οι μαθητές ζήτησαν από τον Ιησού να τους πει τι θα γίνει στο μέλλον και τα κεφάλαια κδ και κε καταγράφουν την απάντηση του Χριστού.

Ματθ.κδ:3 Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ' ιδίαν, λέγοντες· Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;

Παρατηρήστε ότι οι μαθητές ενδιαφέρονται κυρίως για τα σημάδια του ερχομού Του, ή τα σημαντικά γεγονότα που θα συμβούν πριν από την Δεύτερη Έλευση του Χριστού. Ως εκ τούτου, το Ματθ.κδ είναι χρονολογικής φύσης, με αποκορύφωμα την επιστροφή του Χριστού. Στο εδάφιο 4 ο Χριστός αρχίζει να περιγράφει τα γεγονότα που θα συμβούν πριν από την επιστροφή Του.

Εδάφια για την Αρπαγή και την Δεύτερη Έλευση

Εδάφια για την Αρπαγή

Ιωάν.ιδ:1-3 Ας μη ταράττηται η καρδία σας· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.

Ρωμ.η:19 Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού.

Α’ Κορ.α:7-8 ώστε δεν μένετε οπίσω εις ουδέν χάρισμα, προσμένοντες την αποκάλυψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· όστις και θέλει σας στηρίξει έως τέλους αμέμπτους εν τη ημέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Αδειανά δίχτυα

Ιωάν.κα:1-14

Πείρα και τούτη!..

Έπειτα από τον άγονο ιδρώτα μιας ολόκληρης νύχτας, να στέκεσαι στο γιαλό της αποτυχίας σου, χωρίς να ’χεις πιάσει λέπι και με τα δίχτυα των προσπαθειών σου σκισμένα. Έχω δει, σαν νησιώτης, τέτοιες σκηνές στους γιαλούς του νησιού μου και πρέπει να 'ναι κάποιος πολύ ανευαίσθητος, να μη κατανοήσει και να μη συμπονέσει. Τρύπια δίχτυα, άδεια καλάθια και το πιο πολύ, καρδιές πικραμένες κι απογοητευμένες.

Σκέψεις...

«Μετριότητα» δεν σημαίνει μέτρια νοημοσύνη. Είναι μία μέτρια νοημοσύνη που μισεί και φθονεί αυτούς που είναι καλύτεροι.

Ένας στενόμυαλος άνθρωπος δεν έχει άλλο τρόπο να δείξει ότι είναι άξιος, από το να προσπαθεί να περνάει πάντα το δικό του.

Η επιθυμία για δύναμη και εξουσία δεν είναι χαρακτηριστικό των δυνατών, αλλά -όπως ο φθόνος και η πλεονεξία- είναι ελάττωμα των αδύναμων ψυχών και, συχνά, πολύ επικίνδυνο.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΜΙΑ ΘΕΟΤΗΤΑ & ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ

Οι τριαδικοί διδάσκουν ότι ο Θεός δίνει έμφαση στη μονότητά Του, μόνο σε αντίθεση με τις παγανιστικές θεότητες ή είδωλα, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει σαν πλειονότητα προσώπων ή υποστάσεων. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε γιατί ο Θεός δεν το έκανε σαφές στους Εβραίους, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που έγραψαν την Παλαιά Διαθήκη, που επέμεναν στον απόλυτο μονοθεϊσμό και όχι σε μια θεολογία προσώπων;

Δύναμη για να Συνεχίσουμε το Ταξίδι

Μια από τις μεγαλύτερες βιβλικές φυσιογνωμίες της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο προφήτης Ησαΐας. Η κλήση του στο προφητικό λειτούργημα πραγματοποιήθηκε το 740 π. Χ., τη χρονιά δηλαδή που ο βασιλιάς Οζίας πέθανε. Ο Θεός τον κάλεσε να υπηρετήσει σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του λαού Ισραήλ. Δυσκολότατη περίοδος, γιατί εσωτερικά υπήρχε πνευματική παρακμή και εξωτερικά η χώρα κινδύνευε από την επικείμενη εισβολή των Βαβυλωνίων.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟ

Αν ο Χριστός περίμενε να Τον καλωσορίσει ο κόσμος, ακόμη θα περίμενε να γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Αντιμετώπισε την απόρριψη από τους περισσότερους. Άλλες φορές Τον καλοδέχονταν στην αρχή, για να Τον εγκαταλείψουν αργότερα όταν έβλεπαν ποιες είναι οι απαιτήσεις της μαθητείας δίπλα Του. Δεν νομίζω ότι υπήρξε κανείς ποτέ τόσο ανεπιθύμητος όσο ήταν ο Ιησούς. Οι άγγελοι ίσως να ήρθαν ένδοξα για να Τον προϋπαντήσουν, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι τους μιμήθηκαν. Και στο ψηλότερο σημείο της διακονίας Του, η μοναξιά Του ήταν απίστευτη.

Μιλώντας μειωτικά

Το πράγμα είναι απλό: μειώνουμε κάποιον για να αυξήσουμε τη δική μας αυτοαξία. Για να νιώσουμε πιο έξυπνοι, πιο όμορφοι, πιο ψηλοί, για να δώσουμε στον εαυτό μας την αίσθηση της υπεροχής και της εκτίμησης. Επίσης υποδηλώνονται οι δικοί μας φόβοι. Ό,τι χαρακτηρίζουμε με κακία είναι αυτό που ουσιαστικά φοβόμαστε.

Υπάρχει και η περίπτωση της ανταποδοτικότητας: μειώνουμε κάποιον, γιατί νιώθουμε απειλή από αυτόν ή προσπαθούμε να αμυνθούμε, γιατί κάποτε νιώσαμε απειλή ή και καταπίεση. 

Κ α λ η μ έ ρ α

Τι χρειάζονται κατά βάθος οι άνθρωποι

Ο φόβος της κόλασης κάποτε κινητοποιούσε βαθύτατα τους ανθρώπους.

Σίγουρα όμως, στην εποχή μας έχουμε αλλάξει το λεξιλόγιο μας. Σπάνια μιλάμε για το ότι «πρέπει να σωθείς». Και η κόλαση μνημονεύεται σπάνια ή καθόλου από τους περισσότερους άμβωνες της χώρας μας. Και σ’ αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται και οι παραδοσιακά βιβλικοί άμβωνες!

Σήμερα μας απασχολεί το «τώρα» και όχι το «μετά».

Η πιο τρελή... λογική απόφαση

Ας παρακολουθήσουμε μια στιχομυθία ανάμεσα σε ένα ανδρόγυνο, στην εποχή του Χριστού. Ας ονομάσουμε τον άνδρα Αράμ και τη γυναίκα Ρουθ.

—Γιατί, Αράμ, μαζεύεις τις καρέκλες; Θα δώσεις αυτές και θα πάρεις άλλες;

—Όχι, Ρουθ. Τις πουλάω. Δε θα πάρω άλλες.

—Καταλαβαίνω. Δε φτάνουν για τη συντήρηση μας τα λεφτά που παίρνεις. Πουλάς τις καρέκλες για πιο αναγκαία πράγματα. Δεν πειράζει, Αράμ. Θα βολευτούμε. Εσύ να ’σαι καλά. Υγεία να υπάρχει και τα ξανακάνουμε.

—Ξέρεις, Ρουθ, και άλλα πράγματα έχω πουλήσει στον άνθρωπο που ήρθε μαζί μου.

—Ελπίζω να μην είναι πρώτης ανάγκης. Μα τι βλέπω; Αυτός παίρνει και το τραπέζι. Τι να γίνει; Θα στρώνουμε στο πάτωμα για να τρώμε.

—Και πού είσαι ακόμη;

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο φόβος του Κυρίου

«ο υιός τιμά τον πατέρα, και ο δούλος τον κύριον αυτού. Αν λοιπόν Εγώ ήμαι Πατήρ, πού είναι η τιμή Μου; Και αν Κύριος Εγώ, πού ο φόβος Μου;» (Μαλαχ.α:6).

Ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του χριστιανού είναι ο φόβος Του Κυρίου.

Ο Κύριος κάνει πράγματα φοβερά, που σημαίνει πράγματα που προκαλούν φόβο «και πας ο λαός έβλεπε τας βροντάς, και τα αστραπάς, και την φωνήν της σάλπιγγος, και το όρος καπνίζον. Και ότε ο λαός είδε ταύτα, εσύρθησαν, και εστάθησαν μακρόθεν. Και είπον προς τον Μωϋσήν, Συ λάλησον προς ημάς, και θέλομεν ακούσει. Και ας μη λαλήσει προς ημάς Ο Θεός, δια να μη αποθάνωμεν. Και είπε ο Μωϋσής προς τον λαόν, Μη φοβείσθε. Διότι Ο Θεός ήλθε δια να σας δοκιμάση, και δια να ήναι ο φόβος Αυτού έμπροσθέν σας, δια να μη αμαρτάνητε» (Έξοδ.κ:18-20).

Επίδειξη δύναμης και ισχύος

Η επιθυμία για ύψος τι εκφράζει;

Έχει σχέση με τη δύναμη. Δύναμη και κυριαρχία. Ο άνθρωπος επιθυμεί να ανέβει ψηλά. Αυτό είναι διάχυτο μέσα στην ιστορία. Το συναντούμε σε κάθε πολιτισμό. Αν ανατρέξουμε με τη μνήμη μας πίσω στην ιστορία θα δούμε ότι το πρώτο σύμβολο δύναμης που ύψωσε ο άνθρωπος, ήταν σχεδόν εκατό χρόνια μετά τον κατακλυσμό και έκφραζε ακριβώς ότι εκφράζει και σήμερα το κάθε σύμβολο δύναμης του ανθρώπου. Επιθυμία για φήμη, για δόξα, για ένα πολύ υψηλό όνομα που να φτάνει ως τα ουράνια.