ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΕΣ

Α. ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

Η Γραφή μας διδάσκει ότι οι κρίσεις διαφέρουν σε χρόνο, τόπο, θέμα, σκοπό, κλπ.

 

1.  Στο Σταυρό

Β’ Κορ.ε:21 “Τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτία.”

Α’ Πέτρ.β:24 “Οστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου.”

Η αμαρτία έπρεπε να κριθεί.  Οι αμαρτίες των λυτρωμένων έχουν κριθεί στον Γολγοθά.  Ο Χριστός τιμωρήθηκε για τις αμαρτίες μας.

 

«Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή»

Β’ Τιμ.β

Ο Παύλος προτρέπει τον Τιμόθεο να ενδυναμώνεται στη χάρη που είναι μόνο στο Χριστό Ιησού. Σαν εργάτης του ευαγγελίου, έπρεπε να είναι όλα τα παρακάτω:

1. Οικονόμος (β:1-2)

Στον Τιμόθεο είχαν εμπιστευθεί μεγάλες αλήθειες. Η υπευθυνότητά του ήταν να τις διδάξει σε αξιόπιστους ανθρώπους οι οποίοι με τη σειρά τους θα δίδασκαν άλλους. Αυτό είναι το μεγάλο τεστ του ικανού δασκάλου. Οι αλήθειες πρέπει να διδάσκονται τόσο καθαρά ώστε εύκολα να γίνονται κατανοητές. Ο Τιμόθεος ήταν οικονόμος αυτών των αληθειών του ευαγγελίου.

2. Στρατιώτης (β:3-4)

Ο Τιμόθεος έπρεπε να συγκακοπαθήσει σαν καλός στρατιώτης του Χριστού. Έπρεπε να παραιτηθεί από κάθε βιοτική απασχόληση και να αφιερωθεί απόλυτα στο να ευαρεστεί Αυτόν που τον στρατολόγησε.