ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Εννοείται ότι ο Αδάμ και η Εύα έζησαν αρκετό καιρό μέσα στον κήπο της
Εδέμ όμορφα και ταπεινά, μέσα στο θέλημα του Θεού και γίνονταν καθ’ ομοίωσή Του
εφ’ όσον ζούσαν δια πίστεως.
Το κεφάλαιο αυτό του βιβλίου της Γένεσης μας φανερώνει την τέλεια
καταστροφή της κατάστασης των πραγμάτων που μας απασχόλησε μέχρι εδώ. Εδώ
περιέχονται αρχές ύψιστης σπουδαιότητας και βλέπουμε την κατάσταση που έφθασε ο
άνθρωπος, αλλά και τα μέσα που χρησιμοποίησε ο Θεός για να τον ξανασηκώσει!
Γέν.γ:1 Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων
των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε Κύριος ο Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα,
Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;
Όφις: Στα Εβραϊκά είναι «Ναχάς» και προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει
ψιθυρίζω, συρίζω. Ακόμη η ρίζα αυτή έχει την έννοια του κάνω μάγια και ξόρκια
κι έχει να κάνει με τους ψιθυρισμούς των μάγων.