Ρωμ.α:16 Διότι δεν
αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού
προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίόν τε, πρώτον και Έλληνα.
Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να πούμε τα καλά νέα της σωτηρίας στους ανθρώπους, αλλά πολλοί πιστεύω ότι έχουμε πολύ καιρό να μιλήσουμε σε κάποιον.
Πριν μπούμε στη μελέτη περί του λόγου, επειδή υπάρχουν πολλές
θέσεις και διδασκαλίες, σχετικά με το θέμα αυτό, καλό θα ήταν να αφήσουμε το λόγο
του Θεού να μας διδάξει ώστε να μορφώσουμε άποψη σχετικά με το αν υπάρχει δεύτερη ή τρίτη θεότητα,
εάν μπορούμε να δεχθούμε άλλο προϋπάρχον πρόσωπο μέσα στη Θεότητα.
Το πρώτο που πρέπει να δούμε, είναι οι καθαρές διακηρύξεις
μέσα στο λόγο του Θεού σχετικά με το θέμα αυτό.
Στην αρχή της μελέτης μας αποδείξαμε ότι ο Θεός είναι Εις και μονήρης στη φύση Του. (βλέπε κεφ. II και III.) Τώρα όμως θα εγκύψουμε λεπτομερέστερα στο θέμα αυτό, ώστε να μη μείνουν περιθώρια για θεωρίες πολυθεϊσμού.
Μέσα από τα εδάφια που εξετάσαμε
στα οποία είδαμε τη χρησιμοποίηση κάποιου πληθυντικού που έχει κάποια σχέση με
τον Θεό, διαπιστώσαμε ότι:
O κανόνας της Εβραϊκής Γραμματικής που λέει ότι, όταν γενικά υπάρχουν αναφορές στον αληθινό Θεό (Ελοχίμ), είναι πάντοτε στον ενικό αριθμό, είναι όντος αλήθεια.
«Είπε προς αυτούς ο Ιησούς·
Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι» (Ιωάν.η:58)
Το εδάφιο αυτό στο κριτικό
κείμενο, είναι ως εξής: «εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς·
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ΕΓΩ ΕΙΜΙ».
Είναι αλήθεια, ότι ο Χριστός εδώ φανερώνει τη θεότητα που κατοικούσε και κατοικεί μέσα Του, διότι λέει «πριν γίνει ο Αβραάμ, ΕΓΩ ΕΙΜΙ». Δεν λέει πριν γίνει ο Αβραάμ «εγώ ήμουν», αλλά «ΕΓΩ ΕΙΜΙ», που φανερώνει την ύπαρξη Του πέρα από το χρόνο, ότι ήταν είναι και θα είναι, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.
Όταν ο Ιωάννης έγραφε το πρώτο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του,
πρέπει να ξέρουμε ότι δεν ήταν καθόλου επηρεασμένος από τις θεωρίες των εθνικών
φιλοσόφων.
Αυτό που το Πνεύμα του Θεού κάνει, είναι να εκθέσει τη σωστή
Χριστολογία του Λόγου, να μας δείξει από την πλευρά των Γραφών και από τη
μαρτυρία των αγίων, ποιός ήταν ο Λόγος του Θεού.
Μαζί με τον Ιωάννη κι εμείς, δεμένοι με όλο το θεόπνευστο και
αψευδή λόγο του Θεού, θα δούμε τώρα το μεγαλείο του Λόγου που για μας είναι ο
ενσαρκωθείς Χριστός.
Ο λόγος του Θεού σε πολλά σημεία μας λέει ότι τα πάντα έγιναν δια του Λόγου.
Είναι φανερό όχι ο εχθρός της σωτηρία μας, επιβουλεύεται
συνεχώς την ψυχή μας και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας πλανήσει όπου και όπως
μπορεί.
Ένας από τους τρόπους του είναι να εκμεταλλεύεται την άγνοιά μας σχετικά με τις αλήθειες του Θεού, τις οποίες διαστρεβλώνει λίγο ή πολύ, ανάλογα με την περίπτωση, για να μας οδηγήσει αλλού και να χάσουμε τον προσανατολισμό μας.
Άλλη μία μαρτυρία του κορυφαίου των αποστόλων, που δεν πίστευε σε κανένα «θεό υιό», αλλά στον «προεγνωσμένο Χριστό», το Μεσσία του κόσμου. Μέσα σ' αυτή τη πρόγνωση και την ορισμένη βουλή του Θεού, που είναι ο λόγος του Πατέρα, ο Πέτρος μας λέει ότι ήταν όχι μόνον ο Υιός, αλλά και όλοι οι άγιοι: «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, διά του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού· πληθυνθείη χάρις και ειρήνη εις εσάς» Α’ Πέτρ.α:2.
Οι πιστοί στην πρώτη εκκλησία
ανήκαν σε τρεις κοινωνικές ομάδες. Σκλάβοι, πρώην σκλάβοι και άνθρωποι που
γεννήθηκαν ελεύθεροι.
Οι σκλάβοι στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν ήταν πάντα σκλάβοι. Εξαναγκάστηκαν σε σκλαβιά από τις συνθήκες της ζωής.
