Η ΕΞΙΛΕΩΣΗ (Μέρος Ι)

Α. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ

Εβρ.θ:22  «Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.»

Ολόκληρη η διδασκαλία της σωτηρίας είναι οικοδομημένη πάνω στην εξιλέωση η οποία επιτυγχάνεται με το θάνατο, τη θυσία του Χριστού. Αν ο άνθρωπος μπορούσε να σωθεί διαφορετικά, ο Χριστός ποτέ δεν θα πέθαινε τον απολυτρωτικό θάνατο στο Γολγοθά. Καθώς μελετούμε την εξιλέωση, μπορούμε να δούμε τι έκανε ο Θεός για να προμηθεύσει τη σωτηρία στον πεσμένο άνθρωπο.

Ο απολογισμός του τι έκανε, η φανέρωσή Του εν Χριστώ, η διακονία του Χριστού στη γη, ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Χριστού, βρίσκονται στα τέσσερα ευαγγέλια. Μία μελέτη του βιβλίου των Πράξεων θα αποκαλύψει τι ο άνθρωπος θα πρέπει να κάνει για να είναι ικανός να λάβει αυτό που ο θεός έχει προμηθεύσει γι’ αυτόν.

Κ α λ η μ έ ρ α

70 εβδομάδες

Θα δούμε την προφητεία που αναφέρεται στο Δαν.θ:24-29, η οποία εφαρμόζεται τέλεια στο σφράγισμα των 144.000.

Είναι η προφητεία των εβδομήντα εβδομάδων του Δανιήλ.

Αυτός που μιλάει στο Δανιήλ, είναι ένας άγγελος που ήρθε για να του δώσει αυτή την αποκάλυψη.

Οι 70 εβδομάδες διαιρούνται αρχικά σε δύο χρονικά διαστήματα των 7 εβδομάδων και των 62 εβδομάδων.

Στο εδ.27 λέει: και θέλει στερεώσει την διαθήκη σε πολλούς εν μια εβδομάδι. Αυτός που θα στερεώσει τη διαθήκη είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτή είναι η 70ή εβδομάδα. Επομένως έχουμε 7+62+1=70 εβδομάδες.

Οι 70 εβδομάδες πρέπει να περάσουν για να γίνουν έξι πράγματα:

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 Α. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ

Α’ Ιωάν.δ:8  «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη».

Α’ Ιωάν.δ:16 «Και ημείς εγνωρίσαμεν και επιστεύσαμεν την αγάπην, την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς, ο Θεός είναι αγάπη, και όστις μένει εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, και ο Θεός εν αυτώ.»

            Υπάρχουν κι άλλες Γραφές που δηλώνουν ότι:

·     ο Θεός είναι πνεύμα - Ιωάν.δ:24

·     ο Θεός είναι φως - Α’ Ιωάν.α:5

Αυτά τα εδάφια μιλούν για την βαθιά ουσία του είναι Του. Δεν είναι σωστό να πιστεύουμε ότι «πνεύμα» και «φως» είναι ιδιότητες του Θεού.

Για να κάνουμε πιο ζωντανή αυτή την εικόνα ας σκεφτούμε το νερό.  Το νερό συνίσταται από Η₂ & Ο, είναι στερεό, αέριο αλλά και υγρό. Το ότι είναι υγρό είναι μια ιδιότητα του νερού, αλλά το Η₂Ο δεν είναι.

Ο Θεός είναι πνεύμα και φως αλλά είναι επίσης και αγάπη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

«Χριστιανικές» μεταμφιέσεις

Υπάρχει κίνδυνος να πέσουν σε θρησκευτικό καρναβάλι ακόμη και οι πιστοί. Αυτό συμβαίνει όταν παρασυρθούμε από τον ΠΑΛΑΙΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ στην παγίδα να θέλουμε να μοιάζουμε με τον κόσμο. Απέναντι σ’ αυτό ο απόστολος προειδοποιεί και συμβουλεύει: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον» (Ρωμ.ιβ:2).

Συμμορφώνονται εκείνοι που ενώ από την φύση τους πρέπει να έχουν μια άλλη μορφή, για λόγους που οι ίδιοι ξέρουν, αποφασίζουν ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ – και στο προκείμενο αυτός ο άλλος είναι Ο ΚΟΣΜΟΣ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

Έχεις αναγεννηθεί;

Ιωάν.γ:5 Απεκρίθη ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.

Η αναγέννηση, είναι κάτι που οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει πολύ λάθος. Τυφλωμένοι από τον διάβολο, οι κήρυκες πλανώνται εν τη οράσει, προσκόπτουσιν εν τη κρίσει και λένε ότι κάποιος έχει αναγεννηθεί με διάφορες αντιγραφικές δηλώσεις όπως:

   · Δέξου τον Χριστό στην καρδιά σου τώρα, όπως είσαι.

   · Πάρε μια απόφαση για τον Χριστό.

   · Σκύψε το κεφάλι σου και σήκωσε τα χέρια ψηλά. 

   · Έλα στην εκκλησία.

   · Αφού έκλαψες….

   · Επανέλαβε τα λόγια που θα πω…

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Α.  Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα με πολλές ανάγκες. Έξω απ’ το Χριστό ελαττώνεται, αδυνατίζει και δεν έχει πνευματική κι αιώνια ζωή. Η κατάστασή του μακριά απ’ το Χριστό μπορεί να περιγραφεί με τις εξής Γραφές:

1.  Έχει αποξενωθεί εκ μήτρας

Ψαλμ.νη:3 «Απεξενώθησαν οι ασεβείς εκ μήτρας.»

2.  Έχει συλληφθεί εν ανομία

Ψαλμ.να:5 «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία.»

3.  Η καρδιά του είναι σφόδρα διεφθαρμένη

Ιερεμ.ιζ:9 «Η καρδιά είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη .»

4.  Ελέγχεται από το Σατανά

Εφεσ.β:2 «...κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.»

Κ α λ η μ έ ρ α

Το Καρναβάλι

Παρότι το καρναβάλι έχει, τις ρίζες του αιώνες πριν, το εύρος των εκδηλώσεων, η φαντασία και η συμμετοχή του κόσμου αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Χιλιάδες είναι οι καρναβα­λιστές που συμμετέχουν στα δρώμενα και αυτό προξενεί σοβαρό προβληματισμό για τη θέση που πρέπει να κρατήσει ο Χριστιανός.

Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα» ο ορισμός του καρναβαλιού έχει ως εξής: «ονομασία της Αποκριάς και ιδίως του εορ­τασμού της με τις μεταμφιέσεις και τις άλλες εκδηλώσεις». Εδώ θα αναλύ­σουμε τους λόγους που φανερώνουν ότι το καρναβάλι δεν είναι χριστιανικό και, κα­τά συνέπεια, ένας πιστός άνθρωπος του Θεού δεν μπο­ρεί να συμμετέχει σ' αυτό. Η προέλευση του καρναβαλι­ού φανερώνει τον ειδωλολατρικό του χαρακτήρα, ο οποί­ος οδηγεί σε ηθική ασυδοσία και εναντιώνεται στις αρχές της Γραφής.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Α. ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Γεν.γ:1  «Ο δε όφις...μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;»

Γεν.γ:3 «Από δε του καρπού του δένδρου...δια να μη αποθάνετε.»

Γεν.γ:6 «Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον...και αυτός έφαγε.»

Α’ Τιμ.β:14 «Και ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ’ η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτης.»

Μια μελέτη στα παραπάνω εδάφια θα δείξει ότι υπήρχαν κάποια συγκεκριμένα βήματα τα οποία έλαβαν χώρα στην πτώση του ανθρώπου.

1. Απιστία

Το πρώτο βήμα ήταν ότι ο Σατανάς κατάφερε να σπείρει αμφιβολία, ένα σπόρο απιστίας μέσα στην καρδιά της Εύας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

Σατανικές μεταμφιέσεις

Οι άνθρωποι συχνά μεταμφιέζονται και χωρίς να είναι η εποχή του καρναβαλιού, αρκεί αυτό να εξυπηρετεί διάφορες επιδιώξεις τους. Από το αστυνομικό δελτίο μαθαίνουμε για άτομα που παρουσιάζονται ως δήθεν αστυνομικοί, υπουργοί, πλούσιοι γαμπροί, γιατροί κ.λπ., για να κερδίσουν από την ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ συνανθρώπων τους. Χρησιμοποιώντας ΠΛΑΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ (ταυτότητες, διαβατήρια κ.λπ.) αλλά και ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ, επιδιώκουν –και πολλές φορές κατορθώνουν– να ιδιοποιηθούν περιουσίες ή άλλα οφέλη, πράγματα που δε θα μπορούσαν να γίνουν αν δεν έπαιρναν τη μορφή ή το σχήμα κάποιου άλλου, προσποιούμενοι ότι δήθεν είναι εκείνος.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Α. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ.

Γέν.α:27  Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού

Γέν.θ:6  Διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον

Οι Γραφές είναι πολύ καθαρές όσον αφορά τη δημιουργία του ανθρώπου. Κύριος ο Θεός μόρφωσε τον άνθρωπο από χώμα της γης και φύσηξε στους μυκτήρες του πνοή ζωής. Ο άνθρωπος ήταν το τελειότερο δημιούργημα του Θεού.

Β. ΣΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Η «ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»;

1. Η ηθική φύση του ανθρώπου.

Πιθανώς εκεί που μοιάζει περισσότερο από κάθε τι άλλο ο άνθρωπος στο Δημιουργό του, είναι η ηθική φύση. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε χωρίς αμαρτία, με μια τέλεια καθαρότητα και αγιότητα. Στην πραγματικότητα ήταν ντυμένος με τη δικαιοσύνη του Θεού. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος μπορούσε να έχει κοινωνία με το Θεό. Αυτό ήταν που έχασε με την πτώση του και μετά αισθανόταν γυμνός!

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Απόκρεω είναι το επίσημο και βυζαντινό όνομα της Αποκριάς και σημαίνει καρναβάλι. Η  λέξη αυτή πιθανά προέρχεται από την απαγόρευση της κρεοφαγίας, γιατί στα λατινικά «carne vale» σημαίνει «κρέας έχε γεια». Ωστόσο και απόκρεω σημαίνει την αρχή αποχής στην κατανάλωση κρέατος.

Βασικό στοιχείο της Αποκριάς είναι οι μεταμφιέσεις κι οι έξαλλες εκδηλώσεις των ανθρώπων. Όλα αυτά προέρχονται απευθείας από τα Σατουρνάλια (Κρόνια) της αρχαίας Ρώμης, γιορτή στην οποία συναντώνται τα υπολείμματα θρησκευτικών τελετών που γίνονταν σ’ όλους τους λαούς, από αρχαιοτάτων χρόνων.

Μ’ αυτές γιόρταζαν την έναρξη του νέου έτους ή προσπαθούσαν να επιτύχουν ώστε ο νέος χρόνος να είναι ευνοϊκός και την άνοιξη γιόρταζαν την αναγέννηση της φύσης. Παρόμοιες γιορτές γίνονταν από τους Βαβυλώνιους, τους Αιγυπτίους προς τιμή της Ίσιδος, από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους, οι οποίοι γιόρταζαν τα Διονύσια,  τα Βακανάλια, τα Σατουρνάλια, τις Καλένδες του Ιανουαρίου, τα Λουπερκάλια του Φεβρουαρίου.

Κ α λ η μ έ ρ α