Τα έργα της αγάπης

Πλούσιοι είναι οι καρποί και πολύς ο μισθός των έργων που γίνονται από αγάπη.

ΠΟΤΕ να μην κάνεις το κακό. Έστω κι αν το ζητά η αγάπη κάποιου προσώπου.

Μπορεί όμως, χάριν ενός προσώπου που αγαπούμε, να αναβάλουμε κάποιο καλό έργο, ή να το αντικαταστήσουμε με κάποιο καλύτερο. Αυτό δεν είναι παράλειψη καλής πράξης. Είναι εκτέλεση πράξης ακόμη καλύτερης.

Ας μην αγνοούμε την υποκρισία μας

Η υποκρισία είναι ένα υποπροϊόν των περισσότερων αμαρτιών.

Συχνά συνδέουμε την υποκρισία με τον νομικισμό, αλλά η υποκρισία είναι ένα υποπροϊόν των περισσότερων αμαρτιών.

Οι πικροί άνθρωποι γίνονται σαν αυτούς που τους έχουν βλάψει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (8)

ΕΡΩΤΗΣΗ  7

Ο Θεός του Ισραήλ, δεν παραβίασε σε ορισμένες περιπτώσεις, την ίδια Του την αρχή, ότι τα παιδιά δεν θα τιμωρούνταν για τις αμαρτίες των γονέων τους;  

Ας δούμε ένα παράδειγμα:  Στο Β’ Σαμ.κα:1-14, ο Δαβίδ ρωτάει τον Θεό γιατί δεν έστειλε βροχή επί τρία ολόκληρα χρόνια. Ο Κύριος του απάντησε ότι ήταν τιμωρία εναντίον της χώρας, επειδή ο βασιλιάς Σαούλ είχε αθετήσει κάποια συνθήκη, που είχαν κάνει οι Ισραηλίτες με τους Γαβαωνίτες (Ιησ.θ). Ο Θεός ήθελε να επανορθώσει ο Δαβίδ με το να δώσει στους Γαβαωνίτες εκείνο που ζητούσαν σαν αποζημίωση. Οι Γαβαωνίτες ζήτησαν και πήραν από τον Δαβίδ, δύο από τους γιους του Σαούλ και πέντε από τους εγγονούς του για εκτέλεση. Μόνο όταν θανατώθηκαν οι γιοι και οι εγγονοί του Σαούλ, έστειλε ο Θεός τη βροχή. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να καταλάβουν, πώς μπορούσε να δεχτεί ο Θεός τον θάνατο των παιδιών,  εξαιτίας των αμαρτιών των γονέων τους.

Η αποφυγή της επιπόλαιης κριτικής

Όχι τους άλλους, άλλα τον εαυτό σου να κρίνεις.

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ τον εαυτό σου και ν’ αποφεύγεις να κρίνεις τους άλλους.

Αυτός που κρίνει τους άλλους, κάνει κόπο άσκοπο, τις περισσότερες φορές γελιέται και πολύ εύκολα αμαρτάνει.

Αυτός όμως που κρίνει και προσέχει τον εαυτό του κάνει αποδοτική δουλειά.

Κ α λ η μ έ ρ α

Το κήρυγμα

Μετά από ένα σωστό κήρυγμα, όταν το εκκλησίασμα αποχωρεί, δεν λέει «Τι υπέροχο κήρυγμα!», αλλά, «Κάτι πρέπει να κάνω»!

Το κήρυγμα του λόγου του Θεού είναι  απαραίτητο μέρος της χριστιανικής ζωής. Ποτέ μην το υποτιμήσεις. Το κήρυγμα διεγείρει τα άτομα σε δράση.

Θα πρέπει να αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε την πραγματικότητα και διαμορφώνουμε τις διάφορες κοσμοθεωρίες μας, ώστε να τα αντιλαμβανόμαστε από την βιβλική σκοπιά. Το κήρυγμα προκαλεί τους ανθρώπους να ζήσουν με καλύτερα εφόδια από ό, τι πριν πιστέψουν.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (7)

ΕΡΩΤΗΣΗ  6

Γιατί ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης φαίνεται να τιμωρεί πιο αυστηρά τις παραβάσεις του τελετουργικού νόμου, παρά τις σοβαρές ηθικές παρεκτροπές;

Η ερώτηση αυτή θα μπορούσε να διευρυνθεί έτσι: «Ο Θεός της Π.Δ. φαίνεται ότι οργιζόταν περισσότερο, όταν οι άνθρωποι παράβαιναν τους νόμους του Σαββάτου ή τις τελετουργικές απαγορεύσεις, παρά όταν αυτοί ήσαν ένοχοι πολύ σοβαρών ηθικών παρεκτροπών. Για παράδειγμα, δεν τιμώρησε τον Λωτ, που ενεπλάκη σε αιμομιξία (Γεν.ιθ:30-38) και ούτε αφαίρεσε από τον Δαβίδ το βασιλικό αξίωμα, παρά το γεγονός ότι διέπραξε μοιχεία και φόνο (Β’ Σαμ.ια), ενώ διέταξε τον άμεσο λιθοβολισμό ενός ανθρώπου, που μάζευε ξύλα το Σάββατο (Αριθ.ιε:32-36) και πάταξε επί τόπου τον Ουζά με θάνατο, επειδή άγγιξε την Κιβωτό της Διαθήκης, που μεταφερόταν με άμαξα (Β’ Σαμ.ς:1-10).   

Κ α λ η μ έ ρ α

Πως λατρεύεις τον Θεό;

Αν έπρεπε να συναντηθείς ΤΏΡΑ, πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ιησού, τι θα έκανες;

   -       Θα φοβόσουν;

   -       Θα παρέμενες απλά στη θέση σου;

   -       Θα γονάτιζες;

   -       Θα έπεφτες να προσκυνήσεις;

   -       Θα μπορούσες να πεις κάτι;

   -       Θα μιλούσες στον ενικό ή στον πληθυντικό;

Μια σκηνή από τον ουρανό:

Η αντίσταση στους πειρασμούς

Ο πειρασμός σ’ αυτόν τον κόσμο είναι αναπόφευκτος.

ΑΔΥΝΑΤΟΝ είναι να περάσουμε αυτή τη ζωή, χωρίς λύπες και δοκιμασίες. Γι' αυτό ακριβώς λέει ο Iώβ: «Δεν είναι εκστρατεία ο βίος του ανθρώπου επί της γης; αι ημέραι αυτού ως ημέραι μισθωτού;» (ζ:1).

Είναι λοιπόν απαραίτητο καθένας να προσέχει πολύ τους ύπουλους πειρασμούς που τον περιβάλλουν και να είναι πάντοτε άγρυπνος, πάντοτε σε προσευχή, ώστε ο Σατανάς που αγρυπνεί και «ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη» (Α' Πετρ.ε:8), να μην κατορθώσει να τον παραπλανήσει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Όταν τίποτα δεν παρηγοράει

«Η φωνή μου είναι προς τον Θεόν, και εβόησα· η φωνή μου είναι προς τον Θεόν, και έδωκεν εις εμέ ακρόασιν. Εν ημέρα θλίψεώς μου εξεζήτησα τον Κύριον· εξέτεινον την νύκτα τας χείρας μου και δεν έπαυον· η ψυχή μου δεν ήθελε να παρηγορηθή».

Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινάει ο Ασάφ τον Ψαλμό οζ.

Αλλά δεν σταματάει εκεί. Θυμάται την προηγούμενη πιστότητα του Θεού και θυμίζει στον εαυτό του τον χαρακτήρα και τη δύναμη του Θεού (Ψαλμ.οζ:11-15).

Έτσι, την επόμενη φορά που θα νιώσεις μπερδεμένος, εγκαταλειμμένος, απογοητευμένος, ή πληγωμένος, και τίποτα δεν φαίνεται να βοηθάει, δοκίμασε αυτό:

Σύνδρομο ψεύτικης ανωτερότητας:

Όταν η άγνοια είναι μεταμφιεσμένη σαν γνώση!!!

Η ανωτερότητα είναι μια ιδέα που υπάρχει ανεξάρτητα από το επίπεδο εκπαίδευσης, μισθού ή κοινωνικής καταξίωσης.

Από τον Σωκράτη μέχρι τον Δαρβίνο έχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες για να προσδιοριστεί τι ξυπνά την ανώτερη συμπεριφορά στους ανθρώπους, η οποία σχεδόν πάντα προέρχεται από μια μεγάλη αίσθηση της εσωτερικής έλλειψης. Μια από τις πιο αποδεκτές θεωρίες είναι το φαινόμενο Dunning Kruger, που υποστηρίζει πως ορισμένοι άνθρωποι είναι εμφανώς ανεπαρκείς σε ορισμένες δραστηριότητες, παρόλα αυτά ισχυρίζονται πως γνωρίζουν τα πάντα, δημιουργώντας το ερώτημα: «Είναι δυνατόν το εν λόγω άτομο να μην αντιλαμβάνεται ότι είναι ανίκανο;»

Κ α λ η μ έ ρ α

Από που προέρχεται το κακό;

Στο Ησαΐας με:7 λέει, «ο ποιών ειρήνην και κτίζων κακόν».

Ένας από τους θεμελιώδεις κανόνες των ερμηνευτικών σχετικά με την κατανόηση της Βίβλου με ακρίβεια, είναι να διαβάσεις ένα δύσκολο στην κατανόηση εδάφιο μέσα στο πλαίσιο που βρίσκεται, καθώς και στο ευρύτερο πλαίσιο της υπόλοιπης γραφής. Ένας άλλος κανόνας είναι να εξετάσεις άλλες πιθανές μεταφράσεις του εδαφίου.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (6)

ΕΡΩΤΗΣΗ  5

Εφόσον ο Θεός κατέκρινε τα ψέματα του Αχάν και του Ανανία, γιατί προέτρεψε τον Σαμουήλ, τον προφήτη και ιερέα του Ισραήλ, να μη πει την αλήθεια;

Το υπόβαθρο αυτής της ιστορίας το βρίσκουμε στο Α’ Σαμ.ις:2. Εκεί ο Θεός προτρέπει  τον Σαμουήλ να δώσει παραπλανητική απάντηση, έτσι ώστε να μη μάθει ο Σαούλ ότι πήγε στη Βηθλεέμ για να χρίσει τον Δαβίδ επόμενο βασιλιά του Ισραήλ. Πώς συμβιβάζεται η προτροπή αυτή από μέρους του Θεού για παραπλάνηση, με τα εδάφια εκείνα που μας λένε ότι ο Θεός μισεί το ψέμα και ότι ο Ίδιος είναι αναμάρτητος; Το να λες σε κάποιον να πει ψέματα, δεν είναι το ίδιο κακό όπως όταν το κάνεις εσύ;

Κ α λ η μ έ ρ α

Οι δυσκολίες ωφελούν

Η ψυχή που δοκιμάζεται, γίνεται πιο θερμή και λαχταρά με δύναμη το Χριστό.

ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ να συναντούμε κάποτε στη ζωή μας δυσκολίες και εμπόδια. Είναι ωφέλιμο να δοκιμάζουμε πόνους και στεναχώριες. Όλα αυτά μας βοηθούν να συγκεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και να καλλιεργούμε τη σκέψη ότι στον κόσμο αυτόν, είμαστε ξένοι και πάροικοι και ότι είναι μάταιες οι ελπίδες μας, όταν τις στηρίζουμε στα πράγματα αυτού του κόσμου.

Τι νέο πράγμα μπορείς να κάνεις;

Οι πολλές όψεις του να είσαι ΝΕΟΣ εν Χριστώ.

Έμπνευση για να κάνεις κάτι νέο αυτό τον χρόνο.

Είναι μια νέα χρονιά, και ο Χριστιανισμός έχει να κάνει με τα νέα ξεκινήματα.

Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε νέα κτίσματα:

Β’ Κορ.ε:17 Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Πώς θα αποκτήσεις εσωτερική ειρήνη και θα προοδεύσεις στην αρετή

Αν ελευθερωθείς από την περιέργεια για τη ζωή των άλλων και στρέψεις όλη σου την προσοχή στη νέκρωση των παθών, η ψυχή σου θα γεμίσει ειρήνη.

ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ πολλή ειρήνη αν δεν απασχολούμαστε συνεχώς με τα λόγια και τις πράξεις των άλλων που δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν.

Είναι αδύνατον να ζει ειρηνικά εκείνος που προσέχει τα ζητήματα των άλλων, τα ελαττώματά τους και δεν συγκεντρώνεται στον εαυτό του.

Η Κουλτούρα Της Αγένειας

«Ανάγωγος»: «Αυτός που μεγάλωσε, αντί να ανατραφεί».

Ερώτηση: υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο ρημάτων του παραπάνω ορισμού;

Απάντηση: υπάρχει η διαφορά που, θεωρούμε, ότι χωρίζει το ανθρώπινο από το ζωικό βασίλειο. Τα ζωάκια, ας πούμε, απλώς μεγαλώνουν και συνηθίζουν σε καταστάσεις από τον άνθρωπο, εν πολλοίς, οριζόμενες, ενώ εμείς οι άνθρωποι θα έπρεπε να ανατρεφόμαστε, μεγαλώνοντας.

Κ α λ η μ έ ρ α