ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ

ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

Β’ Κορ.δ:3 Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον,

Γαλ.α:9 Καθώς προείπομεν, και τώρα πάλιν λέγω· Εάν τις σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον παρελάβετε, ας ήναι ανάθεμα.

Α’ Πέτρ.δ:17 Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ' ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (118)

Γέν.λθ:10 Αν και ελάλει προς τον Ιωσήφ καθ' εκάστην ημέραν, ούτος όμως δεν υπήκουσεν εις αυτήν να κοιμηθή μετ' αυτής, διά να συνευρεθή μετ' αυτής.

Καθημερινός, συνεχής πειρασμός. Πολλές φορές ο διάβολος δουλεύει έτσι για να μας κουράσει να μας κάνει ν’ αποκάμουμε, να χάσουμε την αφιέρωση και τον αγιασμό μας και να μας πιάσει στον ύπνο.

Γέν.λθ:11,12 Και ημέραν τινά εισήλθεν ο Ιωσήφ εις την οικίαν διά να κάμη τα έργα αυτού, και ουδείς εκ των ανθρώπων του οίκου ήτο εκεί εν τω οίκω. Και εκείνη ήρπασεν αυτόν από του ιματίου αυτού, λέγουσα, Κοιμήθητι μετ' εμού· αλλ' εκείνος αφήσας το ιμάτιον αυτού εις τας χείρας αυτής, έφυγε, και εξήλθεν έξω.

Μάλλον που όλα ήταν προσχεδιασμένα απ’ τη γυναίκα του Πετεφρή, όμως ο Ιωσήφ ξέφυγε απ’ τον πειρασμό (Α’ Κορ.ς:18 Β’ Τιμ.β:22).

Μάρτυρες του Ιεχωβά (5)

Η πλάνη ότι η γη θα μένει εις τον αιώνα

Λένε ότι ο Θεός από την αρχή ήθελε ο Αδάμ να ζει όμορφα σε τέλειες γήινες συνθήκες. Αλλά επειδή ο Αδάμ αμάρτησε ο παράδεισος αυτός χάθηκε, μπήκε η αμαρτία, χάλασε η γη, χαλάσανε όλα, όμως ο Θεός θα αποκαταστήσει τη γη αυτή και ο άνθρωπος ξανά, εφόσον πιστεύει στον Ιεχωβά και είναι μέλος της οργάνωσης των ΜΤΙ, θα μπορέσει ν’ απολαύσει τον παράδεισο σε όλη την αιωνιότητα πάνω στη γη.

Χρησιμοποιούν γι’ αυτό τα παρακάτω εδάφια:

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (117)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η πρώτη μεγάλη δοκιμασία για τον Ιωσήφ ήταν το μίσος και η προδοσία απ’ τα ίδια του τ’ αδέλφια. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο η αρχή. Δουλεία και φυλάκιση τον περίμεναν στην Αίγυπτο. Πέρασε κάθε είδους δοκιμασία κι όμως η διαγωγή του κι η ζωή του στην Αίγυπτο ήταν άμεμπτη. Είχε κάθε λόγο να γεμίσει με πικρίες. Πρέπει να γεύθηκε τη μοναξιά, τη νοσταλγία του τόπου του, στεναχώρια, αποθάρρυνση κι όμως μέσα σ’ όλα αυτά δεν άφησε τις πεποιθήσεις του.

Όταν διαβάζουμε αυτό το τόσο ενδιαφέρον μέρος του βιβλίου του Θεού, ανακαλύπτουμε μια αλυσίδα αξιοπρόσεκτων γεγονότων, που οδηγούνται απ’ το χέρι του Θεού, για ένα μεγάλο σκοπό, την εξύψωση του ανθρώπου που ήταν στο λάκκο, αλλά και την εκπλήρωση κάποιων άλλων υποδεέστερων σκοπών (Λουκ.β:35). Ψαλμ.ρε:16-22.

Ο λόγος του Θεού (35)

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

ΤΙΤΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ.

Ο τίτλος του βιβλίου δόθηκε από τις πρώτες δυο λέξεις του που είναι «Σιρ χασιρίμ» που σημαίνει «το άσμα των ασμάτων» με την έννοια ότι είναι το καλύτερο άσμα από όλα τα υπόλοιπα.

Συγγραφέας είναι ο Σολομώντας (α:1), που έγραψε 1005 ωδές (Α’ Βασ.δ:32).

Το βιβλίο γράφτηκε μάλλον στην αρχή της βασιλείας του Σολομώντα (970 - 930 π.Χ.).

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (116)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο είναι μια παρεμβολή στο θέμα που εξετάζουμε. Ο λόγος είναι ότι ο Ιούδας υπήρξε ο κατά σάρκα πρόγονος του Μεσσία και το Πνεύμα του Θεού, σύμφωνα με το σκοπό της  Παλαιάς Διαθήκης, έπρεπε να περιλάβει και να διασώσει λεπτομερή κατάλογο ολόκληρης της γραμμής της διαδοχής.

Μάρτυρες του Ιεχωβά (4)

Τι λένε για την ανάσταση του Χριστού!

Δεν αναφερόμαστε στην ανάσταση γενικά, αλλά στην ανάσταση του Χριστού. Οι ΜΤΙ λένε ότι ο Χριστός δεν αναστήθηκε με το φυσικό Του σώμα. Λένε ότι το σώμα του Χριστού μετατράπηκε σε αέρια και εξαφανίστηκε. Και αυτό που είδε η Μαρία και όλοι οι μαθητές ήταν μια οπτασία. Χρησιμοποιούν γι’ αυτό κάποιες γραφές:

Α’ Πέτρ.γ:18 Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος·

Οι ΜΤΙ δεν το διαβάζουν όλο, αλλά σταματούν εκεί που λέει... ζωοποιηθείς δε δια του Πνεύματος

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (115)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο περιέχει τις γενεαλογίες των γιων του Ησαύ με τους διάφορους τίτλους και τόπους που κατοίκησαν. Το κεφάλαιο τελειώνει λέγοντάς μας ότι ο Ησαύ είναι ο πατέρας των Εδωμιτών.

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.λζ:1 Κατώκησε δε ο Ιακώβ εν τη γη, εν ή παρώκησεν ο πατήρ αυτού, εν τη γη Χαναάν.

Ο Ιακώβ φεύγοντας απ’ την Παδάν-αράμ κατοίκησε στη γη Χαναάν, στη γη που ο Θεός του είχε υποσχεθεί ότι θα του δώσει. Ο Ιωσήφ ήταν ο μεγαλύτερος γιος της Ραχήλ και ήταν πέντε ή έξι χρονών όταν ο πατέρας του έφυγε απ’ την Παδάν-αράμ. Έτσι, γλύτωσε κάποιες ζηλοτυπίες και τους φόνους που έγιναν εκεί. Ενώ τ’ αδέλφια του έβλεπαν στον πατέρα τους τον παλιό Ιακώβ, αυτός μεγάλωσε κι επηρεάστηκε απ’ τον νέο Ιακώβ τον Ισραήλ. Ξεκινώντας να μελετάμε τον Ιωσήφ, η Γραφή μας τον παρουσιάζει δεκαεφτά χρονών νέο.

ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΩΣ ΟΥ»

Ματθ.α:25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως [οὗ] ἔτεκεν υἱόν· καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.

Αντικείμενο αυτής της σύντομης μελέτης είναι η ακριβής εξήγηση κι ερμηνεία του «έως ού» που αναφέρεται στο Ματθ.α:25. Θα μελετήσουμε αυτή τη λέξη από γραμματική άποψη, θα δούμε τί ακριβώς σημαίνει και πώς χρησιμοποιείται και θα αναφερθούμε, τέλος, στα εδάφια Γέν.η:7,  Α’ Βασ.ιε:35,  Β’ Βασ.ς:23.

Αυτό που βλέπουμε μέσα στο λόγο του Θεού, στην Π. Διαθήκη, ειδικότερα, σχετικά με την Μαριάμ, τη μητέρα του Κυρίου Ιησού, είναι πως η έμφαση σ’ αυτή την προφητεία δίνεται στο γεγονός ότι «η παρθένος θέλει συλλάβει». Το θαυμαστό ήταν αυτό, να γίνει η σύλληψη με υπερφυσικό τρόπο, απ’ τον ίδιο το Θεό, γεγονός που αποτελούσε ένα απ’ τα πολλά σημεία της γέννησης του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Εδώ θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι ο Θεός μέσα  απ’ τις προφητείες  στην Π. Διαθήκη μιλούσε για το Σωτήρα του λαού Του. Η αναφορά στο σημείο της σύλληψης από παρθένο ήταν ένα από τα σημεία, όπως είπαμε,  για τη γέννηση του Σωτήρα. Τί θέλουμε να πούμε;  Η σύλληψη από παρθένο δεν έφερε καμία σωτηρία από μόνη της, αλλά ο καρπός αυτής της σύλληψης έπρεπε να ζήσει, ν’ αποδειχθεί κατά πάντα τέλειος και να πεθάνει στο σταυρό. Μόνο έτσι μπορούμε εμείς σήμερα, πιστεύοντας σ’ Αυτόν να έχουμε σωτηρία κι αιώνια ζωή. Όπως βλέπουμε, δηλαδή, μέσα σ’ όλο το λόγο του Θεού, ο οποίος γράφτηκε από ανθρώπους  που κινήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα, οι αναφορές στη Μαριάμ είναι μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών μας. Αντίθετα, όλη η έμφαση δίνεται στη ζωή, το έργο και τις διδασκαλίες τις οποίες άφησαν ο Κύριος κι αργότερα οι απόστολοι.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (114)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

«Και είπεν ο Θεός εις τον Ιακώβ: Σηκωθείς ανάβηθι εις Βαιθήλ και κατοίκησον εκεί». Αυτά τα λόγια επιβεβαιώνουν την αρχή ότι όταν υπάρχει πνευματική πτώση ή απομάκρυνση, ο Κύριος καλεί την ψυχή να επιστρέψει σ’ Αυτόν.

Αποκ.β:5 Η ψυχή πρέπει να επιστρέψει στην υψηλή θέση που είχε, στο μέτρο του Θεού. Ο Κύριος δεν λέει: «Ενθυμού που είσαι», αλλά «Ενθυμού την υψηλή θέση απ’ την οποία εξέπεσες». Μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο μαθαίνει κανείς πόσο έχει αποπλανηθεί, πόσο χαμηλά έχει πέσει και πώς μπορεί να επανέλθει εκεί απ’ όπου απομακρύνθηκε.

Προσοχή στα παιδιά

Διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν (Εβρ.ια:6)

Η μεγάλη επιδίωξη του σατανά είναι να κρατά τις ψυχές σε άγνοια σε σχέση με τη θεία αποκάλυψη, να τους κρύβει τη δόξα του σταυρού και του προσώπου του Χριστού. Ο διάβολος πάντοτε μισούσε την αλήθεια του Θεού, και θα κάνει τα πάντα για να εμποδίσει την αλήθεια αυτή από το να ενεργήσει στην καρδιά του ανθρώπου.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (113)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο μας δείχνει ποιοι υπήρξαν οι πικροί καρποί της παραμονής του Ιακώβ στη Συχέμ, ποια κηλίδα προέκυψε απ’ αυτή για την οικογένειά του, παρά τις προσπάθειες του Συμεών και του Λευί να την εξαλείψουν με βίαια σαρκικά μέσα, κάνοντας έτσι μεγαλύτερη τη θλίψη του Ιακώβ.

Ο Ιακώβ στεναχωρήθηκε και ζημιώθηκε περισσότερο μ’ αυτό που έκαναν οι γιοι του, παρά μ’ αυτό που συνέβη στην κόρη του (λδ:30). Οι συνέπειες που θα μπορούσαν να προκύψουν απ’ αυτή την υπόθεση για τον ίδιο και για την οικογένειά του στεναχωρούν περισσότερο τον Ιακώβ. Φαίνεται ότι ζει μ’ ένα διαρκή φόβο για τον εαυτό του και για την οικογένειά του, φανερώνοντας συνέχεια ένα ανήσυχο και φοβισμένο πνεύμα, που κάνει διάφορους υπολογισμούς, ασυμβίβαστους με μια ζωή πίστης στο Θεό.

Ο λόγος του Θεού (34)

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ

ΤΙΤΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ.

Ο Εβραϊκός τίτλος είναι «Κοχελέθ» και θα πει «συζητητής, ομιλητής, κήρυκας» και αυτή είναι η έννοια του «Εκκλησιαστή». Είναι αυτός που συγκαλεί συνέλευση και συζητεί μέσα σ’ αυτήν.

Συγγραφέας είναι ο Σολομώντας, όπως φαίνεται και από το α:1,12,16, β:9, ιβ:9. Περιγράφει την σοφία του (α:16), τις απολαύσεις του (β:3), τα οικήματά του (β:4-6) κ.τ.λ.

Υπολογίζεται ότι γράφτηκε όταν ο Σολομών ήταν σε περασμένη ηλικία. Στο ς:13 μπορεί ο Σολομώντας να μιλάει για τον εαυτό του. Βασίλευσε από το 970 έως το 930 π.Χ.

Κ α λ η μ έ ρ α

3 κλειδιά για να δεις την εκκλησία σου να μεγαλώνει:

1. να είσαι εκεί!

-η παρουσία σου και η συμμετοχή σου είναι μεταδοτική για τους άλλους και ενθαρρύνει τον ποιμένα σου.

2. ομολόγησε σε όσους συναντάς για το μήνυμα και τις εμπειρίες κάθε συνάθροισης.

-Οι αυτόπτες μάρτυρες έχουν δυνατά επιχειρήματα

Τρέχοντας τον αγώνα της πίστης

Η Γραφή συχνά αναφέρεται στην πίστη μας σαν ένα αγώνα δρόμου.

Α’ Κορ.θ:24-27 Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω πάντες μεν τρέχουσιν, εις όμως λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό. Πας δε ο αγωνιζόμενος εις πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν διά να λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον. Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως, ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα, αλλά δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.

Σκόπιμα πειθαρχούμε τους εαυτούς μας - θυσιάζοντας χρόνο και προσπάθειες για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Θεό, και να τρέξουμε έτσι ώστε να πάρουμε το βραβείο.

Διά πίστεως

Εβρ.ια:7-10 Διά πίστεως ο Νώε, ειδοποιηθείς θεόθεν περί των μη βλεπομένων έτι, εφοβήθη και κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού, δι' ης κατέκρινε τον κόσμον και έγεινε κληρονόμος της διά πίστεως δικαιοσύνης. Διά πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ, ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβη εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων που υπάγει. Διά πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.

Όλοι κάποια στιγμή, βρέθηκαν μπροστά στο αδύνατον!

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (112)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Για 20 ολόκληρα χρόνια, ο Ιακώβ περιέθαλψε μια ένοχη συνείδηση  και τον είχε καταλάβει φόβος και τρόμος να μην συναντήσει τον αδελφό του. Θα δούμε όμως πόσο αβάσιμοι ήταν όλοι οι φόβοι του Ιακώβ και πόσο ανώφελα τα σχέδιά του. Παρά την πάλη, αν κι ο Θεός μετατόπισε την άρθρωση του μηρού του και τον έκανε χωλό, αυτός εξακολουθεί να καταστρώνει σχέδια (λγ:1,2).

Ο Ιακώβ δεν σταμάτησε να φοβάται την εκδίκηση του Ησαύ κι εκθέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο αυτούς για τους οποίους ενδιαφέρεται λιγότερο. Πόσο παράξενα είναι τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς!  Πόσο αργή είναι στο να εμπιστεύεται το Θεό! Όλοι ξέρουμε πόσο δυσκολεύεται η καρδιά να στηρίζεται με απλότητα κι εμπιστοσύνη στο Θεό που είναι πάντοτε παρών, Παντοδύναμος και Πολυέλαιος.