Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ (2)

 

ΣΤ. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

1. Ο Ισραήλ (εδ.5)

Ο Κύριος έσωσε τον Ισραήλ από την Αίγυπτο και μετά τους άφησε στην έρημο εξαιτίας της απιστίας τους.

 

2. Άγγελοι που έπεσαν (εδ.6)

Οι άγγελοι, που έπεσαν αναφέρονται επίσης στη Β΄ Πέτρου β:4. Αυτοί είναι οι άγγελοι του Σατανά, που οδηγήθηκαν σε ανταρσία εναντίον του Θεού. Φυλάσσονται με αλυσίδες σκότους, περιμένοντας την κρίση.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ (1)

Α. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η επιστολή αυτή γράφτηκε από τον Ιούδα, τον αδελφό του Ιακώβου και ετεροθαλή αδελφό του Ιησού (Ιούδας 1). Αναφέρεται στα παρακάτω εδάφια: Ματθ.ιγ:55 και Μάρκ.ς:3.

Ο Ιούδας δεν ήταν απόστολος. Μετά την ανάσταση του Κυρίου μας παραδέχτηκε το Μεσσιανικό έργο του αδελφού του. Κατά τη διάρκεια της διακονίας του Κυρίου μας, ο Ιούδας ήταν άπιστος. Μετά την εμφάνιση του Ιησού στον Ιάκωβο πίστεψε ο Ιούδας.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

 

Α. ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ

Ιάκωβος δ:1-10

Αφού ο Ιάκωβος έκανε τη δήλωση του ως προς την ειρήνη, εξήγησε τους λόγους, στους οποίους οφείλονται οι μάχες και οι πόλεμοι - είναι αποτέλεσμα των ηδονών.

Ο Ιάκωβος είπε στους Ιουδαίους Χριστιανούς, ότι επιθυμούν αυτό, που δεν μπορούν να έχουν, γι’ αυτό μισούν και είναι έτοιμοι για φόνο. Δεν αποκτούν αυτά που επιθυμούν επειδή δεν προσεύχονται,  Και όταν προσεύχονται, οι προσευχές τους δεν απαντώνται, γιατί παρακινούνται από λάθος επιθυμίες.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ (2)

 

Ζ. ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Ιάκωβος α:26-27:

“Εάν τις μεταξύ σας νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινόνη την γλώσσαν αυτού, αλλ’ απατά την καρδιάν αυτού, τούτου η θρησκεία είναι ματαία. Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αυτή, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου”.

Σ’ αυτά τα δύο εδάφια διαβάζουμε, τι χρειάζεται μια αληθινή θρησκεία:

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ (1)

Α.  ΙΑΚΩΒΟΣ

Δύο από τους μαθητές του Κυρίου μας είχαν αυτό το όνομα. Ο αδελφός του Ιωάννη, ο Ιάκωβος, ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου. Ήταν ψαράδες, και ζούσαν στην Καπερναούμ. Ο Ιάκωβος ήταν ο μεγαλύτερος απ' τους δύο αδελφούς επειδή πάντα αναφέρεται πρώτος. Πάντα βλέπουμε, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Το έτος 44 μ.Χ., αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη Αγρύπα τον πρώτο, που σημαίνει ότι ήταν ο πρώτος απόστολος, ο οποίος μαρτύρησε.

Η ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Α. Η ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η επιστολή αυτή είχε γραφτεί από τον Απόστολο Ιωάννη περίπου τον ίδιο καιρό με τις δύο πρώτες του επιστολές.

Αυτή ήταν ένα πολύ προσωπικό γράμμα προς τον Γάϊο, που έδινε έμφαση στο καθήκον της φιλοξενίας και προειδοποιούσε κατά του κίνδυνου της άρχουσας ηγεσίας.

Στο γράμμα αυτό ο Ιωάννης επαίνεσε τον Γάϊο για τη φιλοξενία του προς τους Χριστιανούς εργάτες (του Κυρίου) και κατήγγειλε την αφιλόξενη στάση του Διοτρεφή.

Β΄ Τιμοθέου (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ.

γ:1-9

Ο Παύλος περιγράφει την κατάσταση που θα βρίσκεται το ανθρώπινο γένος στις τελευταίες μέρες της οικονομίας της εκκλησίας. Ήθελε να είναι ενήμερος ο Τιμόθεος ότι θα είναι μια περίοδος έντασης, πίεσης και ακαταστασίας πριν την επιστροφή του Κυρίου. Ότι θα είναι πολύ δύσκολο να ζήσει κανείς σαν Χριστιανός.

Β΄ Τιμοθέου (1)

 

ΜΕΡΟΣ Ι

 

 

Α. ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ.

Αυτή η επιστολή είναι η τελευταία της Καινής Διαθήκης που έγραψε ο απόστολος Παύλος. Περιέχει τα τελευταία λόγια προτροπής και την προσωπική του ομολογία λίγο πριν πεθάνει. Είναι σημαντικό να μελετηθεί προσεκτικά.

Το βιβλίο των Πράξεων τελειώνει με τον Παύλο στη φυλακή περίπου το έτος 63 μ.Χ.

Κατά την πρώτη του φυλάκιση, ο Παύλος ζούσε σε “ιδιαιτέρα μισθωτή οικία” (Πραξ.κη), μπορούσε να δέχεται τους φίλους που ερχόταν να τον δουν και φυλαγόταν από ένα μόνο στρατιώτη. Τον μεταχειρίστηκαν δηλαδή αρκετά καλά για φυλακισμένο. Αθωώθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα και την Ασία. Τον συνέλαβαν πάλι περίπου το 66 μ.Χ. - πιθανόν στη Νικόπολη της Ηπείρου (Τιτ.γ:12) - και τον πήγαν πίσω στη Ρώμη με την κατηγορία ότι σαν Χριστιανός συνωμότησε στην πυρπόληση της Ρώμης το 64 μ.Χ. και γιατί εισήγαγε καινούρια παράνομη θρησκεία.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Α. ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ

Β΄ Πέτρου β:1-3

Όπως ακριβώς υπήρξαν ψευδοδιδάσκαλοι στις ημέρες των προφητών, θα έρθουν ψευδοδιδάσκαλοι και στις εκκλησίες, οι οποίοι θα εισάγουν καταστρεπτικές αιρέσεις σήμερα. Θα που ψέματα για τον Θεό και θα αρνηθούν τον Κύριο, ο οποίος πέθανε γι’ αυτούς πάνω στον σταυρό.

Δυο κύρια χαρακτηριστικά θα σημειωθούν: ανηθικότητα και πλεονεξία. Θα εκμεταλλευτούν (εμπορευτούν) τους αγίους με πλαστά επιχειρήματα. Θα επισύρουν ταχεία κρίση στους εαυτούς τους γιατί ο Θεός τους έχει ήδη καταδικάσει, και η απώλεια τους είναι καθοδόν.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ (1)

Α. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Η δεύτερη επιστολή του Πέτρου γράφτηκε προς τους ίδιους ανθρώπους, προς τους οποίους έγραψε και την πρώτη (Β΄ Πέτρ.γ:1).

Η χρονολογία, που γράφτηκε η επιστολή είναι περίπου το 66 μ.Χ., λίγο πριν τον μαρτυρικό θάνατο του Πέτρου το 68μ.Χ., την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70μ.Χ., και το τέλος της αυτοκρατορίας του Νέρωνα.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Α. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η επιστολή αυτή μοιάζει πολύ με την τρίτη επιστολή του Ιωάννη. Ήταν σύντομα προσωπικά γράμματα σε φίλους, τα οποία διαφυλάχτηκαν για χάρη της Εκκλησίας.

Ήταν γραμμένα αναμφίβολα στο καθιερωμένο φύλλο παπύρου της εποχής εκείνη και κάθε ένα απ’ αυτά είχαν έκταση μίας σελίδας. Και τα δύο αυτά σύντομα γράμματα γράφτηκαν περίπου την ίδια εποχή και σχεδόν σίγουρα γράφτηκαν στην Έφεσο.

Α΄ Τιμοθέου (3)

 

Η. ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ

δ:6-8

Ο απόστολος Παύλος λέει στον Τιμόθεο ότι θα είναι ένας καλός διάκονος του Ιησού Χριστού, αν θα δώσει αυτές τις συμβουλές στην εκκλησία. Ακόμα παραγγέλλεται στον Τιμόθεο να μην σπαταλά τον χρόνο του συζητώντας για βέβηλους και γραώδεις μύθους. Αντίθετα πρέπει να γυμνάζεται στα πνευματικά γιατί η σωματική γυμνασία είναι λίγο ωφέλιμη.

Ο Τιμόθεος σαν αληθινός δάσκαλος πρέπει να αποσαφηνίσει τις θέσεις της εκκλησίας και δεν φθάνουν μόνο τα λόγια. Ολόκληρη η ζωή του πρέπει να φανερώνει τα όσα διδάσκει στους άλλους. Πρέπει επομένως να αφήσει την αλήθεια να μετασχηματίσει την δική του ζωή (6) και να κρατάει τον εαυτό του σε φόρμα (7,8).

Α΄ Τιμοθέου (2)

 

H. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΕΟΣ

α:17

Ο Παύλος εδώ εκρήγνυται σε δοξολογία και λατρεία επειδή αν και ο πρώτος των αμαρτωλών τώρα είναι σωσμένος και δηλώνει ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Ο μόνος Θεός που ο Παύλος λατρεύει είναι αιώνιος, αόρατος, άφθαρτος και πάνσοφος.

Α΄ Τιμοθέου (1)

Α. ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

Τις Α’ & Β’ επιστολές προς Τιμόθεο και την προς Τίτο συνηθίζουν να τις ονομάζουν «ποιμαντορικές επιστολές» του αποστόλου Παύλου. Βρίσκουμε εδώ ένα σύνολο οδηγιών προς τον Τιμόθεο και τον Τίτο σχετικά με τον τρόπο που θα έπρεπε να χειρίζονται τα διάφορα προβλήματα, που συναντούσαν κατά την επίβλεψη των εκκλησιών που ήταν υπεύθυνοι.

Κεντρικό εδάφιο είναι το γ:15 “διά να εξεύρεις πώς πρέπει να πολιτεύεσαι εν τω οίκω του Θεού”.

Η υγιής πίστη και η καλή συμπεριφορά στην εκκλησιαστική ζωή είναι πολύ σημαντικό θέμα.

Β΄ Κορινθίους (3)

 

Β’ Κορινθίους η - ιγ

 

Α. Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Β’ Κορ.η-θ

 

1. Η συνεισφορά για τους φτωχούς αγίους στην Ιερουσαλήμ

Τα κεφάλαια η και θ περιλαμβάνουν οδηγίες για την συνεισφορά προς τους φτωχούς αγίους στην Ιερουσαλήμ. Το αντικείμενο αυτής της χρηματικής αρωγής βρίσκεται σε τέσσερα σημεία στην Καινή Διαθήκη (Α’ Κορ.ις:1-3, Β’ Κορ.η,θ, Ρωμ.ιε:26,27, Πράξ.κδ:17).

Β΄ Κορινθίους (2)

 

Β’ Κορινθίους ε - ζ

 

 Α. ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

Ο Παύλος εξέθεσε αρκετά πράγματα, τα οποία τον παρακίνησαν στο να αφιερωθεί στην διακονία. Θα τ’ αναφέρουμε εδώ, για περαιτέρω μελέτη και σπουδή:

1.   Η γνώση και βεβαιότητα της αθανασίας (ε:1-9)

2.   Κρίση (ε:10)

3.   Φόβος (ε:11)

4.   Ανιδιοτέλεια (ε:12,13)

5.   Αγάπη (ε:14,15)

6.   Ανανέωση (ε:16,17)

7.   Συνδιαλλαγή (ε:18-21)

8.   Χρόνος (ς:1,2)

9.   Δεινοπαθήματα (ς:3-10)

Β΄ Κορινθίους (1)

Β’ Κορινθίους α - δ

 

Α. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η επιστολή αυτή γράφτηκε απ’ τον απόστολο Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας, όχι πολλούς μήνες μετά την Α’ προς Κορινθίους επιστολή.

Ο Παύλος είχε περάσει σχεδόν τρία χρόνια στην Έφεσο. Δήλωσε, ότι θα παρέμενε στην Έφεσο μέχρι την Πεντηκοστή, η οποία θα ήταν τον Ιούνιο του 57 μ.Χ. Από εκεί σχεδίαζε να πάει στην Κόρινθο μέσω Μακεδονίας. Είχε στείλει τον Τιμόθεο σε μια ιεραποστολή στην Μακεδονία και Κόρινθο.

Α΄ Κορινθίους (6)

 

Α. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

 

Α’ Κορ. ιγ

Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα στολίδι λογοτεχνίας. Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης». Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο από τον Θεό (Α’ Ιωαν.δ:8). Μ’ αυτή την έννοια, δεν βρίσκεται πουθενά στους Έλληνες κλασικούς.

Υπάρχουν δύο λέξεις που εκφράζουν την έννοια της αγάπης στην Καινή Διαθήκη. Η μία είναι η λέξη «αγάπη», ο υπέρτατος τύπος αγάπης. Αυτό είναι το είδος της αγάπης που ο Θεός έχει για τον κόσμο.

Α΄ Κορινθίους (5)

Γ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ

 

Α’ Κορ.ιβ

1. Η ενότητα του σώματος

Το πρόβλημα της εκκλησίας της Κορίνθου ήταν τρίπτυχο:

1.   Σχίσματα και σαρκικότητα

2.   Ανηθικότητα και αμαρτία

3.   Διοικητικά προβλήματα στην εκκλησία και γενικά στην καθημερινή ζωή.

Α΄ Κορινθίους (4)

 

Α. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

 

Α’ Κορ.ια:6-16 & ιδ:34,35

Στο κεφ.ια ο Παύλος ασχολήθηκε με την σωστή συμπεριφορά την ώρα της λατρείας στην εκκλησία. Η συμπεριφορά της γυναίκας έπρεπε να βασίζεται στην αρχή της υποταγής στον άντρα. Το επίμαχο θέμα του Παύλου είχε να κάνει με την εξουσία. Η γυναίκα κάλυπτε το κεφάλι της σαν σημείο αναγνώρισης της εξουσίας του άντρα της και ο άντρας άφηνε το κεφάλι του ακάλυπτο για να φανερώσει την εξουσία του Χριστού.