Α΄ Κορινθίους (4)

 

Α. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

 

Α’ Κορ.ια:6-16 & ιδ:34,35

Στο κεφ.ια ο Παύλος ασχολήθηκε με την σωστή συμπεριφορά την ώρα της λατρείας στην εκκλησία. Η συμπεριφορά της γυναίκας έπρεπε να βασίζεται στην αρχή της υποταγής στον άντρα. Το επίμαχο θέμα του Παύλου είχε να κάνει με την εξουσία. Η γυναίκα κάλυπτε το κεφάλι της σαν σημείο αναγνώρισης της εξουσίας του άντρα της και ο άντρας άφηνε το κεφάλι του ακάλυπτο για να φανερώσει την εξουσία του Χριστού.

Πριν ο Παύλος διορθώσει τις γυναίκες, τις επαίνεσε για τις παραδόσεις που είχαν φυλάξει. Επιθυμία του ήταν ν’ ακολουθήσουν τον Χριστό τόσο πολύ, όσο κι εκείνος.

Ο Χριστός ατιμαζόταν, αν κάποιος άντρας προσευχόταν με σκεπασμένο το κεφάλι. Ήταν όνειδος για την γυναίκα να έχει το κεφάλι της κουρεμένο η ξυρισμένο, γιατί αυτό έδειχνε ότι δεν υποτασσόταν στον άντρα. Ο άντρας είναι η δόξα και εικόνα του Χριστού και η γυναίκα είναι η δόξα του άντρα.

Η Κόρινθος ήταν μια πόλη γεμάτη με ιέρειες πόρνες (ιερόδουλες). Αυτές οι πρόστυχες γυναίκες συνήθιζαν να περπατούν στον δρόμο χωρίς κάλυμμα στο κεφάλι, το οποίο ήταν σημάδι του χαρακτήρα τους. Μερικές χριστιανές, εκμεταλλευόμενες την νέα εν Χριστώ ελευθερία τους, έβγαζαν το κάλυμμα απ’ το κεφάλι τους στις συναθροίσεις της εκκλησίας και αυτό ήταν που προσπαθούσε ο Παύλος να διορθώσει.

Στο κεφάλαιο αυτό, ο Παύλος τόνισε την αναγκαιότητα των μακριών μαλλιών. Δήλωσε, ότι τα μαλλιά της γυναίκας ήταν η δόξα της και το κάλυμμα της (εδ.15). Δεν συνηθιζόταν στην εκκλησία να κόβει τα μαλλιά της η γυναίκα και συνεπώς δεν υπήρχε κανένας λόγος για φιλονικία (εδ.10).

Ο Παύλος δεν έδωσε έμφαση μόνο στη σπουδαιότητα του να έχει μακριά μαλλιά μια γυναίκα, αλλά τόνισε το γεγονός ότι ο άντρας πρέπει να έχει κοντά μαλλιά. Τελικά ο Θεός ήθελε μια διάκριση ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό. Όταν αυτό το θέμα έχει να κάνει με την λατρεία, τότε ο άντρας και η γυναίκα πρέπει να συμμορφώνονται με το σχέδιο του Θεού.

Στο εδ.10 η λέξη «εξουσία» έχει την έννοια «εξουσία κάλυψης». Ακόμα, μια χριστιανή γυναίκα πρέπει να λατρεύει το Θεό με σεβασμό. Στο εδ.11, μας υπενθυμίζεται επίσης, ότι δεν είμαστε τίποτα χωρίς Αυτόν και ακόμα ότι όπως η γυναίκα προέρχεται από τον άντρα ως προς την δημιουργία της, έτσι και ο άντρας προέρχεται απ’ την γυναίκα κατά την ανθρώπινη γέννησή του. Αλλά, όλα τα πράγματα είναι από το Θεό και εν Χριστώ Ιησού, ο άντρας και η γυναίκα είναι ενωμένοι με μια αγάπη, η οποία είναι υποτασσόμενη για τη δόξα του Κυρίου Ιησού.

 

Β. ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 

Α’ Κορ.ια:17-34

Ένα άλλο πρόβλημα, αφορούσε τον τρόπο που η εκκλησία της Κορίνθου τηρούσε το δείπνο του Κυρίου. Ο Παύλος εξήγησε, πως η τήρηση αυτής της τελετής μπορούσε να είναι μια ευλογία ή μια κατάρα.

Ο Παύλος δεν απέρριπτε την κυριολεκτική κοινωνία μεταξύ των πιστών, αλλά εξέθεσε την τακτική διαδικασίας της και έδωσε την πνευματική ανάλυση στο θέμα, ώστε να καταλήξει στην κοινωνία ανάμεσα στους πιστούς και τον Κύριο.

Ήταν συνήθεια της πρώτης εκκλησίας να συγκεντρώνονται μαζί για τις λεγόμενες «αγάπες». Αυτές ήταν κοινωνικές συναναστροφές συνοδευόμενες από κλάση του άρτου. Το πρόβλημα ήταν, ότι στην Κόρινθο είχε γίνει μια σκέτη εκμετάλλευση αυτού, εξαιτίας της υπερβολικής ποσότητας ποτού και φαγητού που κατανάλωναν. Πολλοί που έφερναν φαγητό, το έτρωγαν με τη δική τους παρέα κι εκείνοι που είχαν πολύ φαγητό δεν το μοιραζόταν μ’ αυτούς που είχαν λίγο.

Το ποτήρι με το κρασί αντιπροσώπευε το χυμένο αίμα του Χριστού και ο άρτος το σώμα Του. Αυτά ήταν σύμβολα. Δεν υπήρχε καμία αξία στο ψωμί και το κρασί καθαυτό. Δεν λέγεται τίποτα ως προς το πόσο συχνά έπρεπε να τηρείται αυτό, αλλά δεν έπρεπε να γίνει κάτι κοινό. Με το να τηρούμε το δείπνο του Κυρίου, θυμόμαστε το σταυρικό Του θάνατο και περιμένουμε τον ερχομό Του.

Ο Παύλος προειδοποίησε την εκκλησία της Κορίνθου για την αμαρτία να τρώνε τον άρτο και να πίνουν το κρασί ανάξια. Δεν έγραψε «αν είσαστε ανάξιοι», γιατί ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε άξιοι. Η αξία μας είναι εν Χριστώ. Είπε όμως ότι θα έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί και προειδοποίησε για τον τρόπο, που έπρεπε να τηρείται η τελετή και την στάση με την οποία θα πρέπει να προσεγγίζουμε την τράπεζα του Κυρίου.

Όταν συνερχόμαστε γύρω απ’ την τράπεζα του Κυρίου, πρέπει να θυμόμαστε το σώμα του Κυρίου. Όχι μόνο αυτό που κρεμάστηκε πάνω στο σταυρό, αλλά το σώμα του Ιησού Χριστού στον κόσμο σήμερα.

Αν διακρίνουμε ότι εμείς, ένα μέρος του σώματός Του, αμαρτάνουμε με οποιοδήποτε τρόπο ενάντια σ’ ολόκληρο το σώμα, τότε λυπούμε τον Κύριο κι αν φάμε, τρώμε ανάξια. Επίσης, αν δεν εξετάζουμε τους εαυτούς μας, τρώμε και πίνουμε ανάξια κι αυτό είναι η αιτία που πολλοί είναι άρρωστοι και μερικοί έχουν ακόμα πεθάνει.