ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η εκκλησία της Εφέσου

Πράξ.ιθ - Πράξ.κ:17-38

Α.   ΕΦΕΣΟΣ

Η Έφεσος ήταν μια δυνατή πόλη. Ήταν η έδρα του ανθύπατου της Ασίας και στους κατοίκους υπενθυμιζόταν σε μόνιμη βάση η δύναμη της Ρώμης.

Βρισκόταν κοντά στην εκβολή του ποταμού Καΰστρου και πάνω στον αυτοκρατορικό δημόσιο εμπορικό δρόμο που ένωνε τη Ρώμη με την Ανατολή - ήταν μια μεγαλόπρεπη κατασκευή με 127 κολώνες ύψους 18 μ. σε μια περιοχή μήκους 129 μ. και 67 μ. πλάτους. Ήταν το κέντρο κάθε ειδωλολατρικής λατρείας σ’ εκείνη την περιοχή.

Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην περιγραφή της ίδρυσης της εκκλησίας της Εφέσου. Η σημασία της εκκλησίας αυτής μπορεί να κατανοηθεί από το γεγονός, ότι μια από τις επιστολές του Παύλου γράφτηκε προς αυτήν. Επίσης, το πρώτο από τα γράμματα που γράφτηκαν προς τις εκκλησίες της Ασίας (Αποκ.β) απευθυνόταν σ’ αυτή την εκκλησία.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Ο Παύλος στην Αθήνα

Κείμενο: Πράξ.ιζ:15-34

Α.   ΑΘΗΝΑ

Η Αθήνα ήταν μια από τις φημισμένες πόλεις του αρχαίου κόσμου. Ήταν το παραδεκτό κέντρο διάνοιας, κουλτούρας θρησκείας. Ήταν η έδρα των επικρατέστερων σχολείων φιλοσοφίας. Η πόλη ήταν «γεμάτη από είδωλα» (εδ.16). Λεγόταν, ότι υπήρχαν πιο πολλοί θεοί απ’ ότι άνθρωποι στην Αθήνα.

Δεν διαφέρουν καθόλου τα πράγματα σήμερα στον κόσμο. Σχεδόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκυνά είδωλα που έχουν επινοήσει άνθρωποι και τα έχουν φτιάξει ανθρώπινα χέρια. Μερικοί λατρεύουν είδωλα από ξύλο και πέτρα, εικόνες και ομοιώματα, άλλοι λατρεύουν τους θεούς του χρυσού και του αργύρου, κουλτούρα και «καλούς τρόπους», τέχνες κι επιστήμες.

Ο απόστολος Παύλος άρχισε το μήνυμα του στον Άρειο Πάγο με την εξής δήλωση: «Κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας» (εδ.22). Αυτό μπορεί να μεταφραστεί ως εξής: «Είσαστε πολύ θρησκόληπτοι». Δεν υστερούσαν σε θρησκεία, αλλά μέσα σ’ όλα αυτά, δεν γνώριζαν τον ένα αληθινό Θεό. 

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η μεταστροφή του δεσμοφύλακα

Πράξ.ις:14-40

Α.  Η ΠΡΩΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η πρώτη Ευρωπαία πιστή ήταν η Λυδία, η οποία ζούσε στους Φιλίππους, μια πόλη της Μακεδονίας, που βρίσκεται περίπου 14. 5 χλμ. μακριά απ’ τη θάλασσα. Ήταν η πρώτη πόλη της Ευρώπης στην οποία κήρυξε ο Παύλος. Μια όμορφη εκκλησία αυξήθηκε εκεί προς την οποία ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς Φιλιππησίους.

Η παροικία των Ιουδαίων στους Φιλίππους ήταν πολύ μικρή. Καθώς δεν υπήρχαν οι απαραίτητοι δέκα άντρες ώστε να σχηματίσουν μια συναγωγή, οι Ιουδαίοι τελούσαν τη λατρεία τους κάθε Σάββατο στην ύπαιθρο στις όχθες του ποταμού. Ανάμεσα τους ήταν η Λυδία, μια Ιουδαία προσήλυτη από τα Θυάτειρα. Τα Θυάτειρα ήταν γνωστά για τις βαφικές τους τέχνες και η Λυδία πουλούσε βαφές και είδη βαφής. Προφανώς, η Λυδία ήταν μια κυρία αξιόλογης οικονομικής κατάστασης.

Το Σάββατο ο Παύλος συνάντησε την ομάδα των γυναικών στην όχθη του ποταμού και κήρυξε το ευαγγέλιο σ’ αυτές. Παρόλο που η Λυδία ήταν μια δίκαιη γυναίκα, είχε ακόμη ανάγκη σωτηρίας. Άκουσε το λόγο του Θεού κι ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της. Γενικά, σκεφτόμαστε ένα άτομο ν’ ανοίγει τις πόρτες της καρδιάς του και ν’ αφήνει τον Σωτήρα να εισέλθει. Στην περίπτωση αυτή ο Ίδιος ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της Λυδίας. Μετά αυτή βαπτίστηκε μαζί με την οικογένεια της.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Το δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι του Παύλου

Πράξ.ιε:36-41,  Πράξ.ις,  Πράξ.ιζ,  Πράξ.ιη:1-22

Α.   ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

Όταν οι απόστολοι γύρισαν στην Αντιόχεια, αφού είχαν παρακολουθήσει την πρώτη σύνοδο στην Ιερουσαλήμ, συνοδευόταν από δυο προφήτες, τον Ιούδα και τον Σίλα. Μερικές μέρες μετά την άφιξη τους, ο Παύλος είπε στο Βαρνάβα, «Ας επιστρέψωμεν τώρα και ας επισκεφθώμεν τους αδελφούς ημών κατά πάσαν πόλιν, εν αις εκηρύξαμεν τον λόγον του Κυρίου, πως έχουσι». Εξαιτίας της διαφωνίας τους για τον Ιωάννη Μάρκο, χωρίστηκαν. Ο Βαρνάβας πήρε τον ανιψιό του και πήγε στην Κύπρο. Ο Παύλος διάλεξε το Σίλα σαν σύντροφο του και αργότερα τον ακολούθησαν ο Τιμόθεος και ο Λουκάς.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η πρώτη σύνοδος

Πράξ.ιε:1-35

Α.  ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Όταν ο Παύλος κι ο Βαρνάβας επέστρεψαν από το πρώτο τους αποστολικό ταξίδι, συγκέντρωσαν την εκκλησία. Είχαν να διηγηθούν μια θαυμαστή ιστορία. Ο Θεός είχε ανοίξει την πόρτα της πίστης στους εθνικούς (Πράξ.ιδ:27). Ο Θεός είχε επιβεβαιώσει με χάρη το Λόγο Του και πολλές Εθνικές εκκλησίες είχαν ιδρυθεί.

Το τί ο Θεός είχε κάνει ανάμεσα στους Εθνικούς έγινε γρήγορα πλατειά γνωστό. Αυτό όμως άρχισε ν’ απασχολεί κάποια άτομα στην Ιουδαία, ότι άνθρωποι έγιναν δεκτοί στην εκκλησία πριν να περιτμηθούν. Μια αποστολή στάλθηκε στην Αντιόχεια για ν’ αμφισβητήσει το μήνυμα το οποίο κήρυττε ο Παύλος. Συνεπώς, αυτοί ήρθαν κι άρχισαν να διδάσκουν, ότι εάν δεν περιτμηθεί κάποιος, δεν θα σωθεί ποτέ. Αυτό έφερε μεγάλη σύγχυση ανάμεσα στους πιστούς. Η ερώτηση έγινε τόσο ανησυχητική, ώστε ακόμη κι ο Πέτρος, που επισκέφτηκε την Αντιόχεια, σκέφτηκε, ότι ίσως ήταν φρόνιμο να σταματήσει να έχει κοινωνία με τους Εθνικούς και να φυλάξει την παλιά Ιουδαϊκή παράδοση του διαχωρισμού.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Το πρώτο ιεραποστολικό ταξιδι του Παύλου

Πράξ.ιγ:4-52,  Πράξ.ιδ:1-28

Α.  ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

Η Αντιόχεια ήταν το σημείο εκκίνησης του πρώτου, δεύτερου και τρίτου αποστολικού ταξιδιού του Παύλου.

Αφού ο Θεός είχε μιλήσει στην εκκλησία, ο Βαρνάβας και ο Σαούλ ξεκίνησαν για το πρώτο αποστολικό ταξίδι. Αποφάσισαν να πάρουν τον Ιωάννη Μάρκο μαζί τους, αλλά δεν έμεινε για πολύ. Πρέπει να σημειωθεί, ότι ξεκίνησαν σαν Βαρνάβας και Σαούλ. Όμως δεν πέρασε πολύς καιρός που ήταν Παύλος και Βαρνάβας. Μ’ άλλα λόγια ο Παύλος σύντομα έγινε ο αναγνωρισμένος αρχηγός.

Το όνομα του Σαούλ αλλάχτηκε σε Παύλος (Πράξ.ιγ:9). Το όνομα Παύλος σημαίνει «μικρός». Ισως, ο ίδιος ο Παύλος υιοθέτησε αυτό το όνομα, εξαιτίας του πνεύματος της ταπείνωσης. Θεωρούσε τον εαυτό του σαν τον «πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων» (Εφεσ.γ:8).

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η αρχή των ιεραποστολών

Πράξ.ιγ:1-4

Α.   ANTIOXEIA

Η Αντιόχεια της Συρίας ιδρύθηκε το έτος 300 π.Χ. Βρισκόταν πάνω σε μια καμπή του ποταμού Ορόντη περίπου 24 χλμ. μακριά από τη θάλασσα. Στην εκβολή του ποταμού ήταν το λιμάνι της Σελεύκειας, επίνειο της Αντιόχειας.

Πολλοί Ιουδαίοι είχαν εγκατασταθεί στην Αντιόχεια και τους είχε επιτραπεί να έχουν τα ίδια πολιτικά προνόμια με τους Έλληνες.

Όταν ξέσπασε ο διωγμός στην Ιερουσαλήμ, πολλοί χριστιανοί βρήκαν καταφύγιο στην Αντιόχεια. Αμέσως άρχισαν να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Στην αρχή κήρυξαν στις συναγωγές και μόνο στους Ιουδαίους, αλλά αργότερα άρχισαν να κηρύττουν στους εθνικούς. Εδώ ιδρύθηκε η πρώτη εθνική εκκλησία και αρχικά εκεί ονομάστηκαν οι πιστοί, χριστιανοί (Πράξ.ια:26). 

Το όνομα «χριστιανός» σημαίνει «σαν το Χριστό», το οποίο προέρχεται από την ελληνική λέξη «Χριστός», που είναι όμοια της εβραϊκής «Μεσσίας» και σημαίνει «χρισμένος».  Η νέα συνάθροιση στην Αντιόχεια ήταν «κόρη» της «μητέρας εκκλησίας» στην Ιερουσαλήμ, αλλά πάρα πολύ γρήγορα αυξήθηκε μέχρι που ξεπέρασε την συνάθροιση της Ιερουσαλήμ σε όραμα και δύναμη, ώστε να γίνει μια «μητέρα εκκλησία» αυτή η ίδια.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η μεταστροφή των Εθνικών

Κείμενο: Πράξεις, κεφ. ι΄, ια΄

Α. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ

Όταν έδινε τη μεγάλη εντολή ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι θα γίνονταν μάρτυρες Του έως εσχάτου της γης.  Αυτό σήμαινε ότι το Ευαγγέλιο θα κηρυττόταν και στους Εθνικούς. 

Ο Κύριος είχε δώσει στον Πέτρο τα κλειδιά της βασιλείας (Ματθ.ις), ο οποίος άνοιξε τη βασιλεία στους Εβραίους την ημέρα της Πεντηκοστής.  Με την διακονία του Πέτρου και οι Σαμαρείτες έλαβαν Πνεύμα Άγιο. Στις Πράξεις κεφ.ι, διαβάζουμε για το κήρυγμα του ευαγγελίου από τον Πέτρο στους εθνικούς.  Έτσι, ο απόστολος Πέτρος χρησιμοποίησε για μια ακόμα φορά τα κλειδιά για να ανοίξει την πόρτα της βασιλείας.  

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Το ευαγγέλιο κηρύττεται στη Σαμάρεια

Κείμενο: Πραξ.η

Α. Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ

Ήταν ένας απ’ τους πρώτους εφτά διακόνους. Δεν είναι ο ίδιος Φίλιππος μ’ αυτόν που ήταν απόστολος, αλλά κάποιος άλλος που προφανώς έμενε στην Καισάρεια (Πραξ.κα:8-9). Ωστόσο, ήταν Ελληνιστής. Αργότερα διαβάζουμε ότι είχε τέσσερις κόρες που προφήτευαν.

Αν και ο Φίλιππος χειροτονήθηκε σαν διάκονος, έγινε ένας δυνατός ευαγγελιστής. Αναζωπύρωση ακολούθησε τη διακονία του στη Σαμάρεια και ο Θεός βεβαίωσε τη διακονία του με σημεία και θαύματα.

Μπορούμε να δούμε πόσο πολύ είχε παραχωρηθεί στο θέλημα του Θεού αυτός ο άνθρωπος, που άφησε την αναζωπύρωση στη Σαμάρεια και πήγε στην έρημο για να κηρύξει σ’ ένα άτομο! Τί μάθημα είναι αυτό για όλους εμάς!

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Ο πρώτος μάρτυρας της εκκλησίας

Πραξ.ς:8-15  ζ:1-60  η:1-2

Α. ΣΤΕΦΑΝΟΣ, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Ο Στέφανος ήταν Ελληνοεβραίος. Ήταν ένας απ’ τους 7 πρώτους διακόνους. Περιγράφεται σαν «πλήρης πίστεως και δυνάμεως» (Πραξ.ς:8). Ο Θεός του είχε δώσει τη διακονία του κηρύγματος του Λόγου κι όταν κήρυττε το χρίσμα του Θεού ήταν τόσο έντονο, που κανείς δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο μιλούσε. Πολλά σημεία και τεράστια ακολουθούσαν τη διακονία του. Το όνομά του που κατά μία έννοια σημαίνει «στέμμα», σίγουρα ήταν το κατάλληλο γιατί ήταν ο πρώτος που φόρεσε το στέμμα του μάρτυρα.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η διωκόμενη εκκλησία

Α. Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΛΕΧΘΕΙ

Μαρκ.ι:30 «δεν θέλει λάβει......μετά διωγμών»

Λουκ.κα:12 «θέλουσιν επιβάλει εφ’ υμάς τας χείρας αυτών και θέλουσι σας καταδιώξει»

Ιωαν.ιε:20 «Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του Κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει»

Ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τους μαθητές Του ότι έπρεπε να περιμένουν διωγμό. Αυτός ο διωγμός άρχισε σχεδόν αμέσως με τη σύλληψη του Πέτρου και του Ιωάννη επειδή είχαν θεραπεύσει τον χωλό στην ωραία πύλη. Πέντε φορές μέσα σε 11 χρόνια η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ αντιμετώπισε διωγμό:

1.  Απ’ τους Σαδδουκαίους, τους πρεσβυτέρους, τους νομικούς και τους γραμματείς (Πραξ.δ).

2.  Απ’ τους Σαδδουκαίους επειδή κήρυτταν την ανάσταση (Πραξ.ε:17).

3.  Η δοκιμασία και το μαρτύριο του Στέφανου (Πραξ.ς:8).

4.  Σφοδρός διωγμός υπό τον Σαούλ (Πραξη:1-3).

5.  Διωγμός υποκινημένος απ’ τον Ηρώδη (Πραξ.ιβ:1-25).

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Διάκονοι

Πράξεις ς:1 - 7

Α. ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ

Στις Πραξ.ς:1 διαβάζουμε για το γογγυσμό που έγινε ανάμεσα στους Ελληνιστές, οι οποίοι παραπονιόταν ότι οι χήρες τους παραβλεπόταν στην καθημερινή διακονία. Ποιοι ήταν αυτοί οι Ελληνιστές; Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί.

Πρώτ’ απ’ όλα, δεν ήταν Έλληνες, αλλά καθαρόαιμοι Εβραίοι. Δεύτερο, οι Ελληνιστές Εβραίοι  δεν ζούσαν στην Ιερουσαλήμ αλλά στο εξωτερικό και τώρα είχαν επιστρέψει ή για τη μέρα της Πεντηκοστής, ή για να μείνουν μόνιμα στην Ιερουσαλήμ. Μιλούσαν Ελληνικά κι ήταν πολύ επηρεασμένοι απ’ την Ελληνική κουλτούρα. Γι’ αυτό το λόγο ονομαζόταν Ελληνιστές. Ήταν επηρεασμένοι από τα Ελληνικά έθιμα και συνήθειες. Χωρίς αμφιβολία ήταν πλουσιότεροι και απολάμβαναν μια πιο ψηλή στάθμη ζωής. Είχαν πιο ανοικτό μυαλό και ήταν λιγότερο δεμένοι με την παράδοση απ’ τους Παλαιστίνιους Εβραίους.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Τα πάντα κοινά

Πραξ.δ:31-37 & ε:1-16

Α. Ο ΒΑΡΝΑΒΑΣ

Ο Βαρνάβας είναι ένας απ’ τους πιο ευγενικούς χαρακτήρες στη Βίβλο. Το όνομά του σημαίνει «Υιός παρηγοριάς», και σίγουρα εκφράζει τον αληθινό χαρακτήρα αυτού του τόσο καλού χριστιανού αδελφού.

Ήταν Λευίτης, καταγόταν απ’ την Κύπρο και προφανώς πολύ πλούσιος. Στις Πραξ.ια:24 περιγράφεται σαν αγαθός άνθρωπος πλήρης πνεύματος Αγίου και πίστης. Ήταν θείος του Ιωάννη Μάρκου και αδελφός της μητέρας του Μάρκου Μαρίας. Η Μαρία ήταν κι αυτή αρκετά πλούσια κι ήταν στο σπίτι της που μαζευόταν η εκκλησία (Πραξ.ιβ:12).

Ο Βαρνάβας σύστησε τον Παύλο στους αποστόλους (Πραξ.θ:27). Αυτός επίσης πήγε στην Ταρσό για να φέρει τον Παύλο όταν χρειάστηκαν ένα δάσκαλο στην Αντιόχεια (Πραξ.ια:25-26). Συνόδεψε τον Παύλο στο πρώτο του ιεραποστολικό ταξίδι. Ο Βαρνάβας ήταν αποφασισμένος ότι έπρεπε να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στον Ιωάννη Μάρκο και αυτό έγινε αιτία να χωρίσουν με τον Παύλο.

Ο Βαρνάβας ήταν γενναίος άνθρωπος, τέλεια αφιερωμένος στο έργο του Θεού.  Αγαπούσε τον Κύριο και τους αδελφούς τόσο πολύ, που πούλησε το χωράφι του κι έφερε τα χρήματα στα πόδια των αποστόλων.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Το όνομα του Ιησού

Κείμενο: Πράξ.γ & δ

Α. ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ

Στις Πράξ.β:43 διαβάζουμε ότι πολλά τεράστια και σημεία γινόταν δια των αποστόλων.  Στις Πραξ.δ:30, η εκκλησία προσευχήθηκε να γίνονται  σημεία και τεράστια στο όνομα του Ιησού όπως ο Ίδιος είχε πει και αναφέρεται στο Μαρκ.ις:17. Και σήμερα αυτή η αλήθεια ισχύει, ότι σημεία πρέπει να ακολουθούν το κήρυγμα του αποστολικού ευαγγελίου.  Εμείς δεν πρέπει ποτέ ν’ ακολουθούμε τα σημεία, μάλλον αυτά πρέπει ν’ ακολουθούν εμάς.

Ένα απ’ τα πρώτα θαύματα που αναφέρεται ότι ακολούθησαν την Πεντηκοστή, ήταν η θεραπεία του παράλυτου στην Ωραία πύλη.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η γέννηση της εκκλησίας

Κείμενο: κεφ.β

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ματθ.ις:18  ...επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου.

Ιωαν.ις:7  ...συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί πρός εσάς

Ο Ιησούς είπε: “...θέλω οικοδομήσει” . Όταν ο Ιησούς έλεγε αυτά τα λόγια, η ύπαρξη της εκκλησίας ήταν στο μέλλον. Μπορεί να είχε μαθητές και ακόλουθους, αλλά δεν είχε ακόμα εκκλησία. Ο βράχος πάνω στον οποίο θα χτιζόταν η εκκλησία  ήταν η αλήθεια σχετικά με τη θεότητα του Ιησού όπως την ομολόγησε ο Πέτρος. Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό καθώς μελετάμε το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων.

Η εκκλησία θα ήταν το μυστικό σώμα του Χριστού πάνω στη γη, ένα πνευματικό σώμα μέσα στο οποίο θα κατοικούσε ο ίδιος ο Ιησούς, ο Παράκλητος. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει μέχρι που ο Ιησούς αναλήφθηκε και το Πνεύμα το Άγιο ήρθε την ημέρα της Πεντηκοστής.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η ανάληψη του Ιησού

Κείμενο: Κεφάλαιο α

Α. ΑΛΑΝΘΑΣΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Ο τίτλος του βιβλίου θ’ ανταποκρινόταν καλύτερα αν ήταν «οι πράξεις του αναστημένου Χριστού». Το ευαγγέλιο του Λουκά μας περιγράφει τις πράξεις του Ιησού μέχρι την ανάστασή Του. Το βιβλίο των Πράξεων απλά συνεχίζει την ιστορία, αλλά τώρα έχουμε την ιστορία των πράξεων του αναστημένου και αναλυμένου Ιησού.

Στο εδάφιο 3 διαβάζουμε ότι ο Ιησούς φανέρωνε τον εαυτό Του ζωντανό με πολλά τεκμήρια. Στο ξεκίνημα της επίγειας διακονίας Του, ο Ιησούς νίκησε αποφασιστικά το Σατανά κατά την περίοδο των 40 ημερών του πειρασμού Του στην έρημο. Στο ξεκίνημα της ουράνιας διακονίας Του ο Ιησούς ξανά είναι ο νικητής κατά του Σατανά φανερώνοντας τον εαυτό Του ζωντανό πάνω στη γη για την ίδια περίοδο - 40 μέρες.

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Εισαγωγή

Α. Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

 

Το βιβλίο των Πράξεων είναι το ιστορικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης. Είναι η κύρια πηγή πληροφοριών σχετικά με την πρώτη αποστολική εκκλησία. Μας δίνει ακριβείς αναφορές για τη γέννηση της εκκλησίας και την εξάπλωσή της σε μια περίοδο περίπου 30 χρόνων.

Η Καινή Διαθήκη διαιρείται ως εξής:

·        Ευαγγέλια	Η ζωή και η διακονία του Κυρίου Ιησού
·        Πράξεις	Η ιστορία της πρώτης εκκλησίας
·        Επιστολές	Γράμματα με οδηγίες που γράφτηκαν σε ιδιώτες ή εκκλησίες που ήταν ήδη χριστιανοί.
·      Αποκάλυψη	Το προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης.