1. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. Στη Γέν.ιγ:1-4 διαβάζουμε ότι ο Άβραμ επέστρεψε μετά από πίεση στον τόπο που ο Θεός τον ήθελε, στη Βαιθήλ, και «επεκαλέσθη εκεί ο Άβραμ το όνομα του Κυρίου». Αν απομακρυνθούμε από τον Κύριο, κάποια στιγμή θα πρέπει να επιστρέψουμε ακριβώς στο σημείο όπου Τον αφήσαμε και να επικαλεστούμε το όνομά Του. Αν δεν επιστρέψουμε με τη θέλησή μας, διάφοροι μπελάδες μπορεί να μας αναγκάσουν, όπως έγινε με τον Άβραμ.
2. ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ.
Τώρα, ο Άβραμ πρόκειται ν’ αντιμετωπίσει μια χειρότερη δοκιμασία από την πείνα.
Οι βοσκοί του Άβραμ και του Λωτ τσακώνονται, κάνοντας αναγκαίο να ξεχωρίσουν ο
ένας απ’ τον άλλο. Μετά την κλήση του, ο Άβραμ καλείται να διαχωρίσει τη θέση
του από την Αίγυπτο και τώρα από το Λωτ.
3.
Ο διαχωρισμός
είναι αναγκαίος από κάθε τι που ενοχλεί την κλήση του Θεού (Β’ Τιμ.β:21). Ο
Θεός είχε πει στον Άβραμ να αφήσει τη συγγένειά του, αλλά αυτός πήρε μαζί του
το Λωτ και φυσικά μόνο μπελάδες μπορούσε να περιμένει κανείς. Οτιδήποτε
αρνείται να τοποθετήσει πάνω στο θυσιαστήριο ο χριστιανός, έχει αποδειχτεί ότι
με τον καιρό θα γίνει πηγή μιζέριας. Ο Θεός είχε πει στους Ισραηλίτες να
διώξουν όλα τα ειδωλολατρικά έθνη που βρισκόταν στη γη Χαναάν. Αυτοί όμως
επέτρεψαν σε κάποια να μείνουν, με αποτέλεσμα να γίνουν μια συνεχόμενη αιτία
βασάνων και θλίψεων στον Ισραήλ.
4.
ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΗ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. Μια αξιέπαινη πτυχή του χαρακτήρα του Άβραμ, ήταν ότι δεν ήθελε να
τσακώνεται. Αυτό, πρέπει να το μιμηθούν όλα τα παιδιά του Θεού. Αν και είχε το
δικαίωμα της πρώτης εκλογής, άφησε το Λωτ να διαλέξει πρώτος. Σε κάθε
συνάθροιση, η αρμονία του σώματος του Χριστού πρέπει να υπερτερεί κάθε
προσωπικής επιθυμίας. Όπως λέει και ο απόστολος Παύλος «Διά
τι μάλλον δεν αδικείσθε;»
(Α΄Κορ.ς:7). Σ’ αυτό το περιστατικό, βλέπουμε δύο αξιοσημείωτες αντιθέσεις
ανάμεσα στον Άβραμ και το Λωτ: ο Άβραμ βαδίζει με την πίστη, ο Λωτ με την όψη. Ο
Άβραμ αφήνει το Θεό να διαλέξει γι’ αυτόν, ενώ ο Λωτ αποφασίζει ο ίδιος. Ο Λωτ
διαλέγει τις καλοποτισμένες πεδιάδες του Ιορδάνη και «έστησε τας σκηνάς αυτού έως Σοδόμων». Ο Άβραμ δεν έχασε τίποτα
περισσότερο απ’ ότι είχε αφήσει για το Θεό, γιατί διαβάζουμε: «Και είπε Κύριος προς τον Άβραμ, αφού
διεχωρίσθη ο Λωτ απ' αυτού, Ύψωσον τώρα τους οφθαλμούς σου, και ιδέ από του
τόπου όπου είσαι, προς άρκτον και μεσημβρίαν και ανατολήν και δύσιν· διότι πάσαν την γην την
οποίαν βλέπεις, εις σε θέλω δώσει αυτήν και εις το σπέρμα σου έως αιώνος· και
θέλω καταστήσει το σπέρμα σου ως την άμμον της γής· ώστε εάν δύναταί τις να
εξαριθμήση την άμμον της γης, θέλει αριθμηθή και το σπέρμα σου. Σηκωθείς
διόδευσον την γην εις τε το μήκος αυτής και εις το πλάτος αυτής· διότι εις σε
θέλω δώσει αυτήν»
(Γέν.ιγ:14-17).
5.
Η ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ
ΛΩΤ. Σημειωτέο ότι ο Λωτ αρχικά «έστησε τας σκηνάς αυτού έως
Σοδόμων»
(Γέν.ιγ:12), αλλά αργότερα βρέθηκε μέσα στα Σόδομα. Στην αρχή, δεν
σκόπευε ποτέ να κατοικήσει μέσα σε μια τόσο αμαρτωλή πόλη. Η αποστασία συνήθως
δεν είναι στιγμιαίο γεγονός. Όταν οι πιστοί αρχίσουν να ελαττώνουν έστω και
λίγο την προσευχή τους, να αμελούν τη μελέτη της Βίβλου, δεν προτίθενται ν’
αφήσουν τελείως το Θεό, αλλά το ένα φέρνει το άλλο, μέχρι που ο Σατανάς
εκπληρώσει πλήρως το σκοπό του.
6.
Η ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΜ. Αν και ο Λωτ
αδικαιολόγητα είχε πλεονεκτήσει σε σχέση με τον Άβραμ, όταν ο Λωτ μεταφέρεται
αιχμάλωτος, ο Άβραμ αμέσως τρέχει να τον σώσει. Πραγματικά ανταπέδωσε καλό αντί
κακού. Επίσης ο Δαβίδ προσευχήθηκε για τους εχθρούς του σαν να ήταν φίλοι του
(Ψαλμ.λε:13-14).
7.
Ο ΑΒΡΑΜ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ.
Επιστρέφοντας από τη μάχη ο Άβραμ, ευλογείται από το Μελχισεδέκ στον οποίο
δίνει δέκατο απ’ όλα. Μετά, έρχεται αντιμέτωπος με μια προσφορά επιβράβευσης
από το βασιλιά των Σοδόμων, αλλά αρνείται να πάρει «από κλωστής έως λωρίου
υποδήματος, διά να μη είπης, Εγώ επλούτισα τον Αβραμ» (Γεν.ιδ:23). Θέλει να πάρει ο Θεός όλη τη
δόξα για τον πλούτο του. Η νέα αποκάλυψη μέσα από τον Μελχισεδέκ πρέπει να του
έδωσε δύναμη να πάρει αυτή την απόφαση, καθώς ο Θεός του αποκαλύφθηκε σαν ο
Δημιουργός του ουρανού και της γης (Γέν.ιδ:19). Τα «υπάρχοντα των Σοδόμων»
(υλικά πράγματα αυτού του κόσμου), φαίνονται πολύ μικρά σ’ αυτόν που βλέπει το
Θεό σαν Δημιουργό του ουρανού και της γης!
