ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
«Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει;» Αυτά τα
λόγια αναφέρονται στο βιβλίο του Ιωβ ιδ:14. Είναι σπουδαίο το γεγονός ότι αυτή
η ερώτηση βρίσκεται σ’ αυτό το βιβλίο. Και τούτο, γιατί ο Ιώβ είναι ένα από τα
πιο παλιά αν όχι το πιο παλιό βιβλίο της Αγίας Γραφής.
Πραγματικά, σ’ αυτό το
αρχαίο κείμενο βρίσκουμε μια ερώτηση που απασχόλησε πολλούς σκεπτόμενους
ανθρώπους, από την αρχή ακόμα της ανθρώπινης ιστορίας. Υπάρχει λοιπόν ζωή μετά
το θάνατο; Κι αν ναι, πώς θα ’ναι αυτή η ζωή; Θα είναι απλώς και μόνον μια
πνευματική κατάσταση ή θα πειραματιστούμε και μια φυσική ανάσταση;
Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές υπήρξαν πολλές και
ποικίλες. Μερικές θρησκείες διδάσκουν τη μετεμψύχωση -την πίστη δηλαδή ότι οι
ψυχές των ανθρώπων ενσαρκώνονται σε διάφορα σώματα μετά το θάνατο, ακόμα και σε
αγελάδες ή μαϊμούδες. Επίσης ξέρω μια ορισμένη αίρεση που διακηρύττει ότι η
ανθρώπινη ψυχή είναι αιώνια και υπάρχει σε τρία στάδια: σε μια προγενέστερη,
στην παρούσα και στη μέλλουσα κατάσταση. Λέγεται ακόμα από μερικούς ότι η ζωή
πάνω στη γη δεν είναι παρά μια περίοδος δοκιμασίας. Μ’ άλλα λόγια, ισχυρίζονται
ότι η κατάστασή μας στη μέλλουσα ζωή προσδιορίζεται με βάση τα έργα μας σε
τούτη τη γη. Και τέλος, υπάρχουν κι άλλες ομάδες ανθρώπων που αρνούνται ότι
υπάρχει ζωή μετά το θάνατο. Προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εαυτούς τους
νομίζοντας ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, είναι σαν να πεθαίνει ένα σκυλί κι
αυτό είν’ όλο. «Όλα εδώ τελειώνουν» λένε αυτοί. «Μόνο μια φορά ζει κανείς, γι’
αυτό θα πρέπει ν’ απολαύσει τη ζωή του. Φάε, πιες κι απόλαυσε όσο μπορείς
περισσότερο».
Χαίρομαι παρ’ όλα αυτά που οι πιστοί άνθρωποι του Θεού έχουν
πολύ καλύτερες και πιο αυθεντικές απαντήσεις στις ερωτήσεις σχετικά με την
μέλλουσα ζωή.
Αφού ο Ιώβ έκανε την ερώτηση: «Αν ένας άνθρωπος πεθάνει, θα
ξαναζήσει;» έδωσε τούτη την απάντηση:
«Διότι εξεύρω ότι ζη ο Λυτρωτής μου, και θέλει εγερθή εν
τοις εσχάτοις καιροίς επί της γης· και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα τούτο
φθαρή, πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν» (Ιώβ ιθ:25,26).
Προσέξτε εδώ ότι ο Ιώβ όχι μονάχα πίστευε ότι υπάρχει ζωή μετά
το θάνατο, αλλά ήταν απόλυτα βέβαιος και για μια σωματική ανάσταση. Τον
βλέπουμε να διακηρύττει, «...πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν».
Στις προηγούμενες μελέτες στρέψαμε την προσοχή μας ιδιαίτερα
στην ενδιάμεση κατάσταση. Δηλαδή, στον τόπο και τις συνθήκες που βρίσκεται η
ψυχή μεταξύ θανάτου και ανάστασης. Σ’ αυτή τη μελέτη θα εξετάσουμε τις μας λέει
η Αγία Γ ραφή σχετικά με την ανάσταση του σώματος. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός
έκαμε τούτη τη δήλωση:
«ΜΗ θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι
εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει οι
πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν
κρίσεως» (Ιωάν.ε:28,29).
Αυτό το ανάγνωσμα μας δείχνει καθαρά ότι όλοι οι άνθρωποι,
και οι ασεβείς και οι δίκαιοι, πρόκειται να αναστηθούν. Βέβαια πολλή συζήτηση,
και πολλή αμφισβήτηση υπήρξε κατά καιρούς σχετικά με την ερμηνεία των εδαφίων
αυτών.
Μερικοί πιστεύουν ότι θα γίνει μια γενική ανάσταση για όλους τους
ανθρώπους, για τους καλούς και για τους κακούς. Άλλοι όμως (που κατά την άποψή
τους βλέπουν δύο ξεχωριστές αναστάσεις, μια για τους πιστούς και μια για τους
απίστους), ερμηνεύουν τα λόγια του Χριστού μ’ ένα άλλο τρόπο. Λένε ότι ο Κύριος
δεν είχε την πρόθεση εδώ να μιλήσει με λεπτομέρεια και για τις δύο αναστάσεις.
Αντίθετα, ισχυρίζονται ότι ο σκοπός Του ήταν να δώσει έμφαση στο γεγονός ότι
ΟΛΟΙ οι άνθρωποι, και οι ασεβείς και οι δίκαιοι, πρόκειται να δοκιμάσουν μια
φυσική ανάσταση.
Συνεχίζεται
