Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

Α’ Θεσ.δ:3   “Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας.”

΄

Αγιασμός σημαίνει ξεχωρισμός απ’ το κακό κι αφιέρωση στο Θεό και την υπηρεσία Του.  Η Γραφή κάνει σαφές ότι ο αγιασμός συνδέεται με την απόρριψη όλων όσων είναι αμαρτίες και μολύνουν τη ψυχή και το σώμα.  Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο  ξεχωρισμό “από” αλλά και ξεχωρισμό “προς”.  Για να αγιαστεί κάποιος πρέπει να ξεχωρίσει απ’ την αμαρτία αλλά και να ξεχωριστεί σε αγιασμό.  Οτιδήποτε ξεχωρίζεται απ’ την κοσμικότητα για μία άγια χρήση και αφιερώνεται αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού είναι αγιασμένο.

Αναφορές:

Β’ Χρον.κθ:5, 15-18          Εξ.ιθ:20-22                                       Εβρ.θ:3

Λευιτ.κζ:14-16                   Αρ.η:17                                            Ιεζ.λς:23

Κ α λ η μ έ ρ α

"Διαρρήξατε την καρδίαν σας"

«Διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μεταμελούμενος διά το κακόν» (Ιωήλ β:13)

Ένα πανάρχαιο έθιμο

Μια πράξη που αναφέρεται αρκετά συχνά στις Άγιες Γραφές, είναι αυτή της διάρρηξης ή σχισίματος των ρούχων. Για πρώτη φορά τη συναντούμε στη Γέν.λζ:29, τότε που τα αδέλφια του είχαν πουλήσει τον Ιωσήφ στους Μαδιανήτες εμπόρους, ενώ ο Ρουβήν ήταν απών. Όταν ο Ρουβήν επέστρεψε στο λάκκο που τον είχαν φυλακίσει προσωρινά και είδε ότι ο Ιωσήφ δεν ήταν εκεί «διέσχισε τα ιμάτια αυτού» δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη θλίψη και την απελπισία του γι’ αυτό που συνέβηκε στον αδελφό του.

Το ίδιο έκανε και ο Ιακώβ, στη συνέχεια, όταν του είπαν ότι κάποιο θηρίο είχε φάει δήθεν τον Ιωσήφ, οπότε «διέσχισεν τα ιμάτια αυτού και έβαλε σάκκον εις την οσφύν αυτού και επένθησε τον υιόν αυτού ημέρας πολλάς» (Γεν.λζ:34).

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

Ιωάν.γ:3   “Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού”.

Β’ Κορ.ε:17 “Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα, τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα.”

Εφεσ.δ:24  “Και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας”.

Με την αναγέννηση μας επιτρέπεται η είσοδος στη βασιλεία του Θεού.  Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει κανείς παιδί του Θεού, παρά μόνο να γεννηθεί “άνωθεν”. Η αναγέννηση δεν είναι ένα φυσικό βήμα προόδου στην ανάπτυξη του ανθρώπου, είναι μια υπερφυσική ενέργεια του Θεού.  Δεν αποτελεί κάποια εξέλιξη, αλλά είναι η μετάδοση νέας ζωής. Είναι μια ολοκληρωτική μεταβολή, μια αλλαγή κατεύθυνσης που απορρέει απ’ αυτή τη νέα ζωή.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”

Ρωμ.δ:8 “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”

Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στο Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με το Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος. Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με το Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται το Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλλάσσονται απ’ την ενοχή και την καταδίκη. 

Κ α λ η μ έ ρ α

ΠΙΣΤΗ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Ιάκ.β:20 “Θέλεις όμως να γνωρίσης, ω άνθρωπε μάταιε, ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά;”

Ρωμ.ι:9  “...Και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή.”

Εβρ.ια:1 “Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.”

Τί είναι η σώζουσα πίστη; Είναι μια πίστη μέσα απ’ την καρδιά. Πίστη σημαίνει πεποίθηση κι εμπιστοσύνη. Είναι η συναίνεση του νου κι η συγκατάθεση της θέλησης. Η διανοητική πίστη δεν είναι αρκετή (Ιάκ.β:19, Πρ.η:13-21). Κάποιος μπορεί να συμφωνήσει διανοητικά με το Ευαγγέλιο, χωρίς όμως να παραχωρήσει τη ζωή του σ’ αυτό. Η πίστη μέσα απ’ την καρδιά είναι απαραίτητη (Ρωμ.ι:9). Διανοητική πίστη σημαίνει αναγνώριση ότι τα γεγονότα του Ευαγγελίου είναι αληθινά, ενώ πίστη μέσα απ’ την καρδιά σημαίνει την πρόθυμη αφιέρωση της ζωής μας στις υποχρεώσεις τις οποίες τα γεγονότα αυτά συνεπάγονται. Η πίστη σαν εμπιστοσύνη εμπεριέχει και το συναισθηματικό στοιχείο, έτσι η πίστη που σώζει είναι μια ενέργεια ολόκληρης της προσωπικότητας και περιλαμβάνει το νου, τα συναισθήματα και τη θέληση.

Κ α λ η μ έ ρ α

Με ή χωρίς τζίβα;

Είμαι σίγουρος ότι από τον τίτλο και μόνο, δεν μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος και να είναι σίγουρος για το τι εννοούμε. Καλύτερα να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όλοι μας συμφωνούμε νομίζω ότι μια μεγάλη εκκλησία είναι καλύτερη από μια μικρή εκκλησία. Μια εκκλησία γεμάτη είναι προτιμότερη από μια εκκλησία με λιγοστά άτομα στο ακροατήριο ή στα μέλη της. Μέχρι εδώ τίποτα το κακό, το μεμπτό. Άλλωστε ο ρόλος της εκκλησίας είναι να δέχεται αμαρτωλούς από το σκοτάδι του κόσμου γύρω μας και να τους οδηγεί στη σωτηρία του Ιησού Χριστού με τη διδασκαλία της, το παράδειγμά της, την άγια ζωή της, την υπηρεσία της αγάπης της.

Σωστά μέχρι εδώ.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Β’ Κορ.ζ:10 “Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον.”

Μετάνοια είναι η κατά Θεό λύπη για την αμαρτία. Ωστόσο, η λύπη για την αμαρτία από μόνη της δεν είναι μετάνοια, αν και μπορεί να εργαστεί μετάνοια. Μετάνοια δεν είναι  μόνο η λύπη αλλά κι ο θάνατος ως προς την αμαρτία  καθώς κι η ολοκληρωτική μεταστροφή που πρέπει να ακολουθήσει. Ένα μικρό αγόρι είπε, “Είναι το να λυπηθείς τόσο ώστε να μην το ξανακάνεις.”

Β.  Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Λουκ.ιγ:3 “Ουχί σας λέγω, αλλ’ εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή.”

Πρ.ιζ:30  “Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.”

Β’ Πέτρ.γ:9 “Αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.”

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΣΩΤΗΡΙΑ

Α. «ΣΩΤΗΡΙΑ» Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ρωμ.α:16 “Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού, επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα.”

Αυτή η θαυμαστή λέξη, σωτηρία, είναι το θέμα ολόκληρης της Γραφής και το θέμα κάθε κηρύγματος του ευαγγελίου. Οι υπέροχοι ύμνοι της εκκλησίας υμνούν τη μεγάλη σωτηρία που μας χαρίστηκε απ’ τον Ιησού Χριστό.

Η Εβραϊκή και η Ελληνική λέξη για τη σωτηρία περικλείουν την έννοια της απελευθέρωσης,  της ασφάλειας, της διατήρησης, της θεραπείας και της πληρότητας. Η σωτηρία είναι η μεγάλη περιεκτική λέξη του ευαγγελίου που περικλείει όλες τις λυτρωτικές ενέργειες και διαδικασίες, όπως τη δικαίωση, την απολύτρωση, τη χάρη, τον εξιλασμό, τη συγχώρεση,  τον αγιασμό και τη  μελλοντική δόξα..”

Κ α λ η μ έ ρ α

Γιατί αμαρτάνουμε;

Τι είναι αυτό που μας παρασύρει, μας σπρώχνει και τελικά μας ρίχνει στην αμαρτία;

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση με τη βοήθεια του προφήτη Ιεζεκιήλ.

Θα δούμε μια αμαρτία του λαού Ισραήλ, και θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τι είναι αυτό που ξεγέλασε τους Ισραηλίτες ώστε να φτάσουν να λατρεύουν είδωλα μέσα στον ίδιο το Ναό του Κυρίου.

Θα δούμε 4 ψέματα, 4 ψευδαισθήσεις που συχνά έχουμε και μας οδηγούν στην αμαρτία.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Α. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΤΑΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Κριτ.ιγ:17 ”Και είπεν ο Μανωέ προς τον άγγελον του Κυρίου, Τι είναι το όνομά σου;”

Γεν.λβ:29 “Ηρώτησε δε ο Ιακώβ, λέγων, Φανέρωσόν μοι, παρακαλώ, το όνομά σου.”

Εξοδ.γ:13 “Και εκείνοι μ’ ερωτήσωσι, Τι είναι το όνομα αυτού;”

Παρ.λ:4   “Τι το όνομα αυτού; και τι το όνομα του υιού αυτού;”

Ησ.νβ:6   “Διά τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου”

Ο λόγος που βλέπουμε αυτή τη  συνεχή αναζήτηση του ονόματος του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη είναι γιατί το όνομά Του ήταν κρυμμένο απ’ αυτούς για να αποκαλυφθεί σ’ αυτή την οικονομία.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Α. Η ΒΙΒΛΟΣ ΔΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.

Γεν:ιζ:5 “Και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Αβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ, διότι πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα.”

Γεν:λβ:28 “Και εκείνος είπε, Δεν θέλει καλεσθή πλέον το όνομά σου Ιακώβ, αλλά Ισραήλ.”

Όλα τα ονόματα μέσα στη Βίβλο σήμαιναν κάτι και γι’ αυτό ήταν πολύ σημαντικά. 

Αυτό φαίνεται καθαρά απ’ την αλλαγή του ονόματος του:

1. Άβραμ σε Αβραάμ

2. Ιακώβ σε Ισραήλ

3. Σαούλ απ’ την Ταρσό σε Παύλο

Η μεγάλη σημασία που είχαν τα ονόματα φαίνεται επίσης από την ονοματοδοσία του Ιωάννη του Βαπτιστή και του Κυρίου Ιησού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΙΠΛΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Α. Η ΘΕΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΞΙΛΕΩΣΗ

Ματθ.η:7 «Αυτός τάς ασθενείας ημών έλαβε, και τάς νόσους εβάστασεν».

Εξ.ιε:26 «Εγώ είμαι ο Κύριος ο θεραπεύων σε».

1. Τι είναι Θεία Θεραπεία

Θεία θεραπεία είναι η θεραπεία του σώματος, χωρίς κανένα φάρμακο. Είναι η δύναμη του Θεού που φανερώνεται σ’ ένα θαύμα θεραπείας. Είναι το Πνεύμα του Θεού που ζωοποιεί τα θνητά σώματά μας.

2. Τι σημαίνει Διπλή Θεραπεία

Όταν ο Ιησούς πέθανε, βάσταξε όχι μόνο τις ανομίες μας, αλλά και τις αρρώστιες μας. Στην εξιλέωση εσωκλείεται σωτηρία για την ψυχή και θεραπεία για το σώμα. Αυτό είναι γνωστό σαν διπλή θεραπεία, σωτηρία και θεραπεία.

Ένα όμορφο τύπο αυτού βλέπουμε στη Μερράν (Εξ.ιε:23-26). Το ξύλο που ρίχθηκε στα πικρά νερά είναι ένας τύπος της αμαρτίας. Με το γλύκισμα των νερών, δόθηκε και μια υπόσχεση θεραπείας και υγείας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ηθική νοημοσύνη - Το επίκτητο χάρισμα

Ηθική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να ξεχωρίζεις το καλό απ' το κακό, αλλά και να σέβεσαι τις αξίες των άλλων. Με άλλα λόγια, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σ’ ένα παιδί. Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τύποι νοημοσύνης. Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα της μαθηματικής και φιλοσοφικής σκέψης, όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Μπιλ Γκέιτς.

Κάποιοι άλλοι είναι συναισθηματικά προικισμένοι, για παράδειγμα οι μεγάλοι συγγραφείς, άνθρωποι δηλαδή που μπορούν να αποτυπώσουν ή να μεταφέρουν το συναίσθημά τους στο ευρύ κοινό. Επίσης, υπάρχει η πρακτική νοημοσύνη. Είναι οι άνθρωποι που δίνουν λύσεις σε προβλήματα, μπορούν να φτιάξουν ένα αυτοκίνητο, να δώσουν λύση όταν πλημμυρίσει το υπόγειο ή να λύσουν εύκολα μια εξίσωση.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (Μέρος ΙΙ)

Α. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

Ιωάν.κ:6-7 «Έρχεται λοιπόν ο Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτόν, και εισήλθεν εις το μνημείον, και θεωρεί τα σάβανα κείμενα, και το σουδάριον, το οποίον ήτο επί της κεφαλής αυτού, κείμενον ουχί ομού με τα σάβανα, αλλά χωριστά τετυλιγμένον εις ένα τόπον».

Ιωάν.ια:44 «Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τάς χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Λύσατε αυτόν, και αφήσατε να υπάγη».

Ένα από τα σπουδαιότερα μηνύματα του άδειου τάφου ειπώθηκε από τα σάβανα και το σουδάρι. Στην ανάσταση του Λάζαρου (Ιωαν.ια:44), αυτός εμφανίστηκε από τον τάφο δεμένος χειροπόδαρα με τα σάβανα. Ήταν απαραίτητο να τον λύσουν με το να τον ξετυλίξουν από τα σάβανα. Αυτό που εντυπωσίασε τον Πέτρο και Ιωάννη στην ανάσταση του Ιησού Χριστού ήταν το γεγονός ότι τα σάβανα και το σουδάρι ήταν στην θέση τους απείρακτα, όπως θα ήταν όταν το σώμα ήταν εκεί, αλλά τώρα το σώμα είχε φύγει. Δεν ήταν απαραίτητο να ξετυλιχτούν κάποια σάβανα για να αναστηθεί ο Ιησούς. Η πέτρα δεν κύλησε για να κάνει την ανάσταση δυνατή, είχε κυλιστεί για να δείξει στον κόσμο τον άδειο τάφο.

Κ α λ η μ έ ρ α

H ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (Μέρος Ι)

Α. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Πραξ.β:24 «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τάς ωδύνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού».

Πράξ.γ:15 «Τον δε αρχηγόν της ζωής εθανατώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες».

Πραξ.ιζ:31 «Και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών».

Φιλιπ.γ:21 «Όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνει σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού, κατά την ενέργειαν δια της οποίας δύναται και να υποτάξει τα πάντα εις εαυτόν».

Η ανάσταση του Χριστού είναι απαραίτητη στη σωτηρία μας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Έλεγχος στις σκέψεις μας

Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε. Εκείνα τα οποία και εμάθετε και παρελάβετε, και ηκούσατε, και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε, και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών. (Φιλιπ.δ:8,9)

Ένα λάθος που κάνουμε συχνά γύρω από το μεγάλο και σοβαρό θέμα της σωτηρίας μας, είναι ότι δεν τονίζουμε ότι υπάρχει το μέρος του Θεού, αλλά υπάρχει και το μέρος του ανθρώπου. Οι άνθρωποι μένουν με την εντύπωση ότι οι ίδιοι δεν έχουν να κάνουν τίποτα, ότι δεν έχουν καμία συμμετοχή, «ούτε να κουνήσουν το μικρό τους δαχτυλάκι…», όλα πληρωμένα, όλα τακτοποιημένα από τον Κύριο.

ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΤΗ ΣΑΚΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.  

Φανταστείτε την εικόνα με ένα μικρό παιδάκι που ξεκινάει το σχολείο και οι γονείς του του λένε πόσο όμορφα θα περνάει και πόσο έχει να ωφεληθεί από το σχολείο που θα πηγαίνει, ότι θα μορφωθεί, θα βρει μια καλή δουλειά, θα φτιάξει μια όμορφη, σωστή οικογένεια. Το παιδάκι πηγαίνει στο σχολείο με χαρά, μέχρι που οι γονείς του, του ζητούν να ανοίξει τη σάκα του, τα τετράδια, τα βιβλία και να στρωθεί να διαβάσει.…

Μα δεν μου είχατε πει ότι θα πρέπει να διαβάσω, να κοπιάσω, να ξενυχτήσω κάποτε, να δίνω εξετάσεις, ίσως διαμαρτυρηθεί ο πιτσιρίκος στο παράδειγμά μας…

Κ α λ η μ έ ρ α