ΔΕΚΑΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΧΑΡΗ

“Δεν εξεύρετε ότι οι εργαζόμενοι τα ιερά, εκ του ιερού τρώγουσιν; οι ενασχολούμενοι εις το θυσιαστήριον, μετά του θυσιαστηρίου λαμβάνουσιν μερίδιον;  Ούτω και ο Κύριος διέταξεν, οι κηρύττοντες το ευαγγέλιον να ζώσιν εκ του ευαγγελίου! (Α’ Κορ.θ:13-14).

           

Aυτά τα εδάφια παρουσιάζουν το πιο δυνατό στοιχείο που έχουμε για τον δεκατισμό στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Το εδάφιο 13 είναι μια άμεση αναφορά στο σύστημα δεκατισμού σύμφωνα με το Νόμο. Εκείνοι που εργαζόταν με τα ιερά πράγματα και υπηρετούσαν στο θυσιαστήριο, οι ιερείς και οι Λευίτες, αντλούσαν τα προς το ζην τους από τα δέκατα και τις θυσιαστήριες προσφορές του λαού Ισραήλ (Λευτ.ς:16,26, ζ:6 Αριθ.ε:9-10, Δευτ.ι:9, ιη:1-18).

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (1)

«Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον» (Γαλ.δ:4).

           

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα εξετάσουμε την ανθρώπινη φύση του Ιησού και τη Βιβλική θέση σχετικά με τον Υιό του Θεού.

Η σημασία των λέξεων Ιησούς και Χριστός.

Πριν μπούμε στην καρδιά του θέματος αυτού του κεφαλαίου, ας εξηγήσουμε σύντομα τη σημασία δύο λέξεων, Ιησούς και Χριστός.

Ιησούς είναι ο Ελληνικός τύπος της Εβραϊκής λέξης Γιεσούα, που προέρχεται από το Γιάχβε-ωσήα που σημαίνει, Αυτός είναι σωτήρας. Είναι το όνομα, που ο Θεός διάλεξε για το γιο Του - το όνομα με το οποίο ο Θεός φανέρωσε τον εαυτό Του στην Καινή Διαθήκη. Είναι το όνομα που κληρονομικά πήρε ο Υιός (Εβρ.α:4).

Κ α λ η μ έ ρ α

Το σωστό είναι σωστό

Η σεξουαλική ανηθικότητα και η εύκολη πίστη που «πουλιέται σε αυτόματους πωλητές», απειλούν την εκκλησία.

Το σωστό είναι σωστό, ακόμη και αν δεν το κάνει κανείς. Το λάθος είναι λάθος ακόμα κι αν το κάνουν όλοι.

Όλοι έχουμε ζήσει κάτω από το φρόνημα του κόσμου. Ίσως έχουμε διδάξει τις κοσμικές φιλοσοφίες και ζήσαμε στη μέθη και την ανηθικότητα πριν πιστέψουμε.

ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΡΟΞΕΝΗΣΩΜΕΝ ΕΜΠΟΔΙΟΝ ΤΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Αλλά δεν μετεχειρίσθημεν την εξουσίαν ταύτην, αλλ’ υποφέρομεν πάντα, διά να μη προξενήσωμεν εμπόδιον τι εις το ευαγγέλιον του Χριστού (Α’ Κορ.θ:12).

           

Yπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το τι εννοούσε ο Παύλος με τη φράση “διά να μη προξενήσωμεν εμπόδιον τι εις το ευαγγέλιον του Χριστού” (εδ.12). Στη Β’ Θεσ.γ:8-9 εξήγησε ότι εργάστηκε “νύχτα και ημέρα, διά να μη επιβαρύνωμεν μηδένα υμών. Ουχί διότι δεν έχωμεν εξουσίαν, αλλά διά να σας δώσωμεν εαυτούς τύπον εις το να μιμήσθε ημάς”. Στη Θεσσαλονίκη ένας από τους πρωταρχικούς του σκοπούς ήταν να δείξει την ανάγκη και την αξία της εργασίας, ιδιαίτερα αφού κάποιοι εκεί δεν ήθελαν να εργάζονται (Β’ Θεσ.γ:6-12).

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ (7)

Ο Ιησούς έχει όλες τις ιδιότητες και τα προνόμια του Θεού.

Αν χρειάζεται ακόμα περισσότερη απόδειξη σχετικά με το ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός, μπορούμε να συγκρίνουμε τις ιδιότητες του Ιησού με αυτές του Θεού. Όταν το κάνουμε, θα δούμε ότι ο Ιησούς κατέχει όλες τις ιδιότητες και τα προνόμια του Θεού και ιδιαίτερα αυτές που μπορούν ν’ ανήκουν μόνο στο Θεό. Σαν άνθρωπος, ο Ιησούς ήταν ορατός, περιορισμένος σ’ ένα φυσικό σώμα, αδύνατος, ατελής σε δύναμη κ.τ.λ. Σαν ο Θεός, όμως, ο Ιησούς είναι Πνεύμα, γιατί στις Πράξ.ις:7 μας μιλάει για το Πνεύμα Ιησού. Ήταν και είναι πανταχού παρών. Αυτή η ιδιότητα του έδινε το δικαίωμα να μιλάει στον ενεστώτα χρόνο και να λέει: «Διότι όπου είναι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Ματθ.ιη:20). Με άλλα λόγια, ενώ το πλήρωμα του χαρακτήρα του Θεού βρισκόταν στο ανθρώπινο σώμα του Ιησού, το πανταχού παρών Πνεύμα Ιησού δεν ήταν περιορισμένο. Ενώ ο Ιησούς βάδιζε πάνω σ’ αυτή τη γη σαν άνθρωπος, σαν ο Θεός βρισκόταν παντού την ίδια στιγμή.

Κ α λ η μ έ ρ α

Μήπως έχεις πλανηθεί από το Ευαγγέλιο της ευημερίας;

Αυτή η ψευδοδιδασκαλία στρεβλώνει το αγνό Ευαγγέλιο και την άποψή σου για τον Θεό. Ήταν ένα αιώνιο πρόβλημα, ακόμη και στην πρώτη εκκλησία. Αλλά ο Θεός σηκώνει πάντα εργάτες, ποιμένες και δασκάλους της Βίβλου για να φανερώνουν το φως της αλήθειας που ελευθερώνει τους ανθρώπους από την εξαπάτηση και τα δεσμά της αμαρτίας.

Το 2018, η εκκλησία είναι σε απελπιστική ανάγκη για τέτοιους εργάτες. Υπάρχει ένα ψεύτικο ευαγγέλιο που με την απάτη κερδίζει πολύ κόσμο, εδώ και δεκαετίες - το «ευαγγέλιο της ευημερίας».

ΕΝΑ ΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

“Εάν άλλοι μετέχωσι της εφ’ υμάς εξουσίας, δεν πρέπει μάλλον ημείς; Αλλά δεν μετεχειρίσθημεν την εξουσίαν ταύτην αλλ’ υποφέρομεν πάντα διά να μη προξενήσωμεν εμπόδιον τι εις το ευαγγέλιον του Χριστού” (Α’ Κορ.θ:12).

           

Ο Παύλος πίστευε ότι είναι δικαίωμα του εργάτη να συντηρείται από την εκκλησία. Δικαίωμα είναι «αυτό που οφείλεται σε κάποιον δια νόμου, παράδοσης, ή φύσης». Εξαρτάται από τον άνθρωπο του Θεού εάν θέλει ή όχι να εξασκήσει αυτό το δικαίωμα, δεν εξαρτάται από την εκκλησία. Αυτό το δικαίωμα δεν κάνει έναν ποιμένα πιο πνευματικό από έναν άλλο.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ (6)

Ο Ιησούς είναι Αυτός που κάθεται στο θρόνο.

Υπάρχει ΕΝΑΣ θρόνος στον ουρανό και ΕΝΑΣ που κάθεται στο θρόνο. Αυτό τουλάχιστον περιγράφει ο Ιωάννης στην Αποκ.δ:2 «Και ευθύς ήλθον εις πνευματικήν έκστασιν, και ιδού, θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ, και επί του θρόνου ήτο τις καθήμενος». Χωρίς αμφιβολία, ο καθήμενος στο θρόνο είναι ο Θεός, γιατί οι 24 πρεσβύτεροι που βρίσκονται κύκλω του θρόνου Τον προσφωνούν «Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Ην και ο Ων και ο ερχόμενος» (Αποκ.δ:8). Όταν συγκρίνουμε αυτή τη γραφή με το Αποκ.α:5-18, βρίσκουμε αξιοσημείωτη ομοιότητα στην περιγραφή του Ιησού και Αυτού που κάθεται στο θρόνο. «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ» (Αποκ.α:8). Από τα εδάφια 5-7 καταλαβαίνουμε ότι Αυτός που μιλάει στο εδάφιο 8 είναι ο Ιησούς. Επιπλέον, ο Ιησούς είναι το αντικείμενο των εδαφίων Αποκ.α:11-18. Στο εδάφιο 11, ο Ιησούς αποκαλύπτεται σαν το «Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος». Στα εδάφια 17-18 ο Ιησούς λέει: «εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος, και ο ζών και έγεινα νεκρός και ιδού, είμαι ζών εις τους αιώνας των αιώνων αμήν και έχω τα κλειδιά του άδου και του θανάτου». Απ’ την αρχή της Αποκάλυψης, ωστόσο, βλέπουμε ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος, ο Παντοκράτωρας, ο Ων ο Ην και ο ερχόμενος. Όμως οι ίδιοι τίτλοι και περιγραφικοί όροι αναφέρονται σ’ Αυτόν που κάθεται στο θρόνο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ελευθερία!

Ιωάν.η:36 Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι.

  · Πολιτικές ελευθερίες (πολλά έχουν γραφτεί που έχουμε ακούσει και διαβάσει).

   · Ελευθερία του Πνεύματος

Η εκκλησία αρπάζεται στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος της Μεγάλης Θλίψης;

Το χρονοδιάγραμμα της Αρπαγής.

Η περίοδος της Εκκλησίας ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, πριν πάνω από 2.000 χρόνια, και θα τελειώσει με την Αρπαγή.

Αμέσως μετά την Αρπαγή, θα αρχίσουν τα 7 χρόνια της Μεγάλης θλίψης, η οποία θα τελειώσει με τον ερχομό του Χριστού στη γη για να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του για 1.000 χρόνια.

Θα αναφέρω ορισμένες από τις λάθος απόψεις και θα δείξω μέσα από το λόγο του Θεού,  γιατί δεν είναι αλήθεια.

Η αρπαγή δεν είναι το ίδιο γεγονός με τον ερχομό του Χριστού στο τέλος της Μ. Θλίψης.

ΣΠΕΡΝΟΝΤΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, ΘΕΡΙΖΟΝΤΑΣ ΥΛΙΚΑ

“Εάν ημείς εσπείραμεν εις εσάς τα πνευματικά, μέγα είναι εάν ημείς θερίσωμεν τα σαρκικά σας;” (Α’ Κορ.θ:11).

Εάν οι ποιμένες σπέρνουν πνευματικά, αιώνια πράγματα, δεν είναι μεγάλο πράγμα εάν θερίσουν υλικά, γήινα από την εκκλησία. Ο εργάτης σπέρνει “πνευματικά” ανάμεσα στους πιστούς, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ο κόπος του είναι πολύτιμος. Είναι το πιο πολύτιμο έργο στην ιστορία της ανθρώπινης φυλής. Ούτε βασιλιάδες ούτε πρόεδροι μπορούν να φτάσουν την αρχοντιά και την ευγένεια αυτής της υπηρεσίας. Ο ποιμένας καθώς και ο πιστός πρέπει να είναι γνώστες της θέσης που έχει η διακονία του λόγου μέσα στο σχέδιο του Θεού.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ (5)

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΧΒΕ (Ι)

Γ Ι Α Χ Β Ε		Ι Η Σ Ο Υ Σ
ΤΙΤΛΟΣ	ΕΔΑΦΙΟ	ΤΙΤΛΟΣ	ΕΔΑΦΙΟ
Παντοκράτωρ	Γεν.ιζ:1	Παντοκράτωρ	Αποκ.α:8
ΕΓΩ ΕΙΜΙ	Εξ.γ:14-16	Εγώ ειμί	Ιωάν.η:58
Πέτρα	Ψαλμ.ιη:2 Ψαλμ.κη:1	Πέτρα	Α’ Κορ.ι:4
Κέρας σωτηρίας	Ψαλμ.ιη:2	Κέρας σωτηρίας	Λουκ.α:69
Ποιμήν	Ψαλμ.κγ:1, Ησ.μ:10-11	Καλός Ποιμήν, Μέγας Ποιμήν, Αρχιποιμήν	Ιωάν.ι:11, Εβρ.ιγ:20 Α’ Πέτρ.ε:4
Κύριος της Δόξης	Ψαλμ.κδ:7-10	Κύριος της Δόξης	Α’ Κορ.β:8
Φως	Ψαλμ.κζ:1, Ησ.ξ:19	Φως	Ιωάν.α:4-9, Ιωάν.η:12, Αποκ.κα:23
Σωτηρία	Ψαλμ.κζ:1, Ησ.ιβ:2	Μόνη Σωτηρία	Πρ.δ:10-12
Κύριος των κυρίων	Ψαλμ.ρλς:3	Κύριος των κυρίων	Αποκ.ιθ:16
Άγιος	Ησ.ιβ:6	Άγιος	Πρ.β:27
Νομοθέτης	Ησ.λγ:22	Διαθέτης της Πρώτης Διαθήκης (του Νόμου)	Εβρ.θ:14-17
Κριτής	Ησ.λγ:22	Κριτής	Μιχ.ε:1, Πρ.ι:42
Πρώτος και Έσχατος	Ησ.μα:4, μδ:6, μη:12	Άλφα και Ωμέγα, Αρχή και Τέλος, Πρώτος και Έσχατος	Αποκ.α:8, κβ:13
Μόνος Σωτήρας	Ησ.μγ:11, με:21, ξ:16	Σωτήρας	Τίτ.β:13, γ:6
Δοτήρ του Πνευματικού Ύδατος	Ησ.μδ:3,νε:1	Δοτήρ του Ζωντανού Νερού	Ιωάν.δ:10-14
Βασιλεύς του Ισραήλ	Ησ.μδ:6	Βασιλεύς του Ισραήλ, Βασιλεύς βασιλέων	Ιωάν.α:49, Αποκ.ιθ:16
Ο μόνος ποιητής	Ησ.μδ:24, με:8, μη:13	Ποιητής των πάντων	Ιωάν.α:3, Κολ.α:16, Εβρ.α:10
Ο Μόνος Δίκαιος Θεός	Ησ.με:21	Ο Δίκαιος	Πρ.ζ:52
Λυτρωτής	Ησ.νδ:5, ξ:16	Λυτρωτής	Γαλ.γ:13, Αποκ.ε:9

Κ α λ η μ έ ρ α

ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

“Διότι εν τω νόμω του Μωϋσέως είναι γεγραμμένον, δεν θέλεις εμφράξει το στόμα βοός αλωνίζοντος, μήπως μέλει τον Θεόν περί των βοών;” (Α’ Κορ.θ:9).

           

Ήταν συνήθεια ανάμεσα στους αρχαίους πολιτισμούς να χρησιμοποιούν βόδια για ν’ αλωνίζουν δημητριακά. Οι ειδωλολάτρες συνήθως φίμωναν το ζώο έτσι ώστε δεν μπορούσε να φάει το σιτάρι ενώ αλώνιζε, αλλά ο Νόμος του Μωϋσή απαγόρευε αυτή την τακτική στους Ισραηλίτες (Δευτ.κε:4). Εκείνοι δεν θα ήταν σαν τα ειδωλολατρικά έθνη. Η ιδέα πίσω απ’ αυτό το νόμο είναι η δικαιοσύνη. Ήταν άδικο να φιμώνουν το βόδι ενώ αλώνιζε, γιατί αφού εργαζόταν, δικαιούνταν (άξιζε) ανταμοιβή για τον κόπο του.

Ο τρόπος ζωής ενός ψευδοδιδάσκαλου

Αυτό το χαρακτηριστικό βρίσκεται σχεδόν πάντα σε ένα ψευδοδιδάσκαλο. Ξέρεις ποιο είναι;

Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τους ψευδοδιδάσκαλους που ο Ιησούς ονομάζει «λύκους με ενδύματα προβάτων» (Ματθ.ζ:15);

Μπορούμε να αρχίσουμε εξετάζοντας τον τρόπο ζωής τους. Μήπως είναι επιεικείς παραπάνω απ’ ότι πρέπει; Ζουν σαν τους πλούσιους και διάσημους; Κηρύττουν τον Χριστό για κέρδος; 

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ (4)

Ο Ιησούς είναι ο Γιάχβε

Τα εδάφια της Γραφής που αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας δεν αποδυναμώνουν τα αποδεικτικά στοιχεία ότι ο Ιησούς είναι ο ένας Θεός. Πιο κάτω παραθέτουμε 12 εδάφια που αποδεικνύουν ειδικά ότι ο Ιησούς είναι ο Γιάχβε-ο ένας Θεός της Παλαιάς Διαθήκης.

1.   Στο Ησ.μ:3 έχουμε την προφητεία ότι κάποιος θα φώναζε στην έρημο, «Ετοιμάσατε την οδόν του ΚΥΡΙΟΥ» (Γιάχβε) και στο Ματθ.γ:3 λέει ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν η εκπλήρωση αυτής της προφητείας. Φυσικά, ξέρουμε ότι ο Ιωάννης ετοίμασε το δρόμο για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Εφόσον το όνομα Γιάχβε ήταν το άγιο όνομα για τον ένα Θεό, η Γραφή δε μπορεί να το χρησιμοποιεί για κανένα άλλο πέρα από τον Άγιο του Ισραήλ και εδώ αναφέρεται στον Ιησού.

2.   Στο Μαλαχ.γ:1 λέει, «Ο Γιάχβε, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού, ναι ο άγγελος της διαθήκης». Αυτό εκπληρώθηκε από τον Ιησού, είτε πρόκειται, κυριολεκτικά, για το Ναό, είτε για το σώμα του Ιησού (Ιωάν.β:21).

Κ α λ η μ έ ρ α

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ.

“Μήπως κατά άνθρωπον λαλώ ταύτα; ή δεν λέγει ταύτα και ο νόμος;” (Α’ Κορ.θ:8).

           

Η αρχή της συντήρησης του εργάτη δεν είναι προϊόν ανθρώπινης σκέψης, αλλά βασίζεται στο λόγο του Θεού. Ο Παύλος πήγε στο Νόμο του Μωϋσή για ν’ αποδείξει την εγκυρότητα του ισχυρισμού του υπέρ της συντήρησης του εργάτη. Είναι επιτακτικό ο καθένας να δεχτεί αυτή την αλήθεια. Το επιχείρημα εκείνων που είναι εναντίον του αποδεκατισμού γυρίζει γύρω απ’ τον ισχυρισμό ότι το δέκατο είναι μέρος του Νόμου του Μωϋσή και επομένως δεν είναι για μας σήμερα. Εάν ήταν έτσι, γιατί ο Παύλος, ο απόστολος τον οποίο ο Θεός χρησιμοποίησε περισσότερο από κάθε άλλον για να πολεμήσει την τυπολατρία του Ιουδαϊσμού, πήγε στο Νόμο του Μωϋσή, για ν’ αποδείξει ότι ο εργάτης πρέπει να συντηρείται οικονομικά από την εκκλησία;

Κερδίζοντας μια μάχη, αλλά χάνοντας τον πόλεμο!

Μερικές φορές, η νίκη είναι ήττα και η ήττα είναι νίκη, στην οικονομία του Θεού.

Μερικές φορές μπορεί να κερδίσουμε μια μάχη αλλά να χάσουμε τον πόλεμο.

Συμβαίνει στις επιχειρήσεις, στη διακονία και στη φιλία, όταν το ένα μέρος απαιτεί εκτίμηση, αλλά δεν την επιστρέφει.