Γιατί ο θερισμός είναι τόσο μεγάλος αλλά οι εργάτες τόσο λίγοι;

 

 

Τροφή για σκέψη

 

Υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του:

«παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, διά να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού» (Ματθ.θ:38), γιατί όμως τόσο λίγοι αποφασίζουν να θερίσουν;

Ο Ιησούς τους είπε ακόμα να πάνε σε όλο τον κόσμο και να κάνουν μαθητές:

Ματθ.κη:18-20 Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν.

Πράξ.α:8 αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ' υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.

….αλλά πολλοί δεν θα πάνε ούτε δίπλα.

Υπάρχει σοβαρή έλλειψη εργατών του ευαγγελίου.

Οι περισσότεροι φοβούνται τους ανθρώπους παρά τον Θεό. Φοβούνται την απόρριψη και την περιφρόνηση παρά τη σωτηρία των ψυχών.

 

Πριν αρκετά χρόνια, κάποιοι άφησαν την πόλη τους, για να πάνε να υπηρετήσουν τον Θεό σε μια άλλη πόλη.

Μετά, ΤΙΠΟΤΑ! Κι αν έγινε κάτι, απέτυχε! Γιατί;

Είπαν το ναι αυτοί που δεν έπρεπε, ενώ αυτοί που έπρεπε, δεν το είπαν!

Είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει, αν και ξέρω ότι ήδη προβληματίζει κάποιους.

Όλοι αυτοί που μετακινήθηκαν τότε, είχαν τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τους φίλους τους, τους συγγενείς τους.

Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους, αλλά μπορώ να μιλήσω για μένα πάνω σ’ αυτό το θέμα, ίσως κάποια άλλη φορά.

Κολ.δ:7-8 Τα κατ' εμέ πάντα θέλει σας φανερώσει ο Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος και σύνδουλος εν Κυρίω, τον οποίον έπεμψα προς εσάς δι' αυτό τούτο, διά να μάθη την κατάστασίν σας και να παρηγορήση τας καρδίας σας,

Είναι κι αυτό ανάμεσα στα κομμάτια των επιστολών που δεν νοιάζεται κανείς να διαβάσει.

Συνήθως φτάνουμε μέχρι το δ:6 και μετά σκεφτόμαστε ότι είναι χαιρετισμοί, γενικά πράγματα με λιγότερη πνευματική ωφέλεια για μας.

Προφανώς δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Αυτό το τελευταίο τμήμα είναι σαν μια ομαδική φωτογραφία, που μπήκε εκεί για πολλούς λόγους.

Προφανώς ο Θεός την έβαλε για να διαβάσουμε και να σκεφτούμε.

Ο χριστιανισμός δεν είναι μόνο θρησκεία του «ατόμου». Αυτό το βλέπει κανείς στην πράξη όταν διαβάζει στην προς Κολοσσαείς ονόματα.

    · Τα δικά μου νέα θα σας τα φανερώσει ο Τυχικός.

    · Τον έστειλα μαζί με τον Ονήσιμο.

    · Σας χαιρετάει ο Αρίσταρχος, κι αυτός είναι μαζί μου αιχμάλωτος.

    · Ο Μάρκος ο ανηψιός του Βαρνάβα.

    · Ο Ιούστος που συνεργάζεται στο έργο.

    · Ο Επαφράς που προσεύχεται για σας,

    · ο Λουκάς ο αγαπητός γιατρός,

    · ο Δημάς, ο Νυμφάς που στο σπίτι του είναι η Εκκλησία,

    · ο Άρχιππος,  ο Παύλος.

Όλοι αυτοί είναι αδέλφια, είναι άνθρωποι που συν-εργάζονται.

    1) Η Εκκλησία αποτελείται από το σώμα των πιστών.

   2) Το έργο του Θεού δεν γίνεται ποτέ μα ποτέ από ένα μόνο άνθρωπο.

Δεν ήταν  ο Παύλος το Α’ και το Ω΄ του έργου του Θεού. 

Και εννοείται πως ούτε είναι σήμερα ο ποιμένας ή ο πρεσβύτερος. 

Όλοι έχουν ένα ρόλο να παίξουν, γι’ αυτό και είναι απαραίτητοι.

Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να τρέξει το έργο του Θεού.

Και είναι σωστό που τους αναφέρει ο Παύλος.

Το ήξερε και το καταλάβαινε ο ίδιος. Κανείς δεν κάνει το έργο του Θεού μόνος του. Χρειάζεται υποστήριξη. Έτσι θέλει ο Θεός.

Παντού στην Αγία Γραφή είναι ακριβώς το ίδιο.

Η συνεργασία οδηγεί στο δρόμο της σοφίας. Γιατί κανείς δεν τα ξέρει όλα, ούτε τα μπορεί όλα. Ούτε ένας Μωυσής, ούτε ένας Παύλος.

Εκκλ.δ:9-12 Καλήτεροι οι δύο υπέρ τον ένα· επειδή αυτοί έχουσι καλήν αντιμισθίαν εν τω κόπω αυτών. Διότι, εάν πέσωσιν, ο εις θέλει σηκώσει τον σύντροφον αυτού· αλλ' ουαί εις τον ένα, όστις πέση και δεν έχη δεύ-τερον να σηκώση αυτόν. Πάλιν, εάν δύο πλαγιάσωσιν ομού, τότε θερ-μαίνονται· ο εις όμως πως θέλει θερμανθή; Και εάν τις υπερισχύση κατά του ενός, οι δύο θέλουσιν αντισταθή εις αυτόν· και το τριπλούν σχοινίον δεν κόπτεται ταχέως

Ο πρώτος λοιπόν τον οποίο αναφέρει είναι ο Τυχικός: (Κολ.δ:7). 

Χρειαζόμαστε ανθρώπους πιστούς και πάντα διαθέσιμους όπως ο Τυχικός, ανθρώπους πιστότητας.

Ο Τυχικός ήταν χριστιανός με καρδιά υπηρέτη. Μέσα στην Αγία Γραφή τον συναντάμε 5 φορές σε πολύ σύντομες αναφορές.

Πράξ.κ:4 Συνηκολούθει δε αυτόν μέχρι της Ασίας Σώπατρος ο Βεροιαίος και εκ των Θεσσαλονικέων Αρίσταρχος και Σεκούνδος και Γάϊος ο εκ Δέρβης και ο Τιμόθεος, Ασιανοί δε ο Τυχικός και ο Τρόφιμος.

Ο Παύλος βρίσκεται στην Έφεσο, στο τελείωμα του τρίτου ιεραποστολικού ταξιδιού.

Σχεδιάζει να πάει στη Μακεδονία, για να μαζέψει χρήματα από τη Θεσσαλονίκη, τους Φιλίππους, την Κόρινθο και να τα στείλει σαν δώρο αγάπης προς την Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ.

Ελπίζει μ’ αυτό τον τρόπο να φέρει πιο κοντά τους εθνικούς και τους Ιουδαίους.

Γι’ αυτό, καθώς θα το κάνει αυτό, θέλει να πάρει μαζί του και μερικούς Εθνικούς χριστιανούς.

Μέσα σ’ αυτή τον ομάδα βρίσκεται κι ο Τυχικός. Τον ακολουθούν και όλοι αυτοί που διαβάσαμε.

Ήταν ο άνθρωπος που είναι εκεί και δεν φεύγει. Δεν τα παρατάει.

Καθώς κυλάει η ιστορία τον ξεχνάμε. Αυτοί που φαίνονται είναι άλλοι.

Όταν όμως, φτάνει ο Παύλος στην Ιερουσαλήμ, ο Τυχικός είναι εκεί, δεν έχει φύγει.

Είμαστε τώρα στο γράμμα προς τους Κολοσσαείς, γραμμένο από τη φυλακή και τους λέει τι; Όλα όσα αφορούν εμένα θα σας τα φανερώσει ο Τυχικός… Είναι μαζί, τον βοηθάει. Δεν τον έχει παρατήσει. Πιστότητα!

Ήταν λοιπόν, ένας από αυτούς που διάλεξαν οι εκκλησίες για να μεταφέρουν την προσφορά τους στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ (Β' Κορ.η:16-24).

Επίσης ήταν μαζί με τον Παύλο στη πρώτη του φυλάκιση στη Ρώμη και μετέφερε τις επιστολές του, προς Κολοσσαείς και προς Εφεσίους.

Εφες.ς:21-22 Αλλά διά να εξεύρητε και σεις τα κατ' εμέ, τι κάμνω, τα πάντα θέλει σας φανερώσει ο Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος εν Κυρίω, τον οποίον έπεμψα προς εσάς δι' αυτό τούτο, διά να μάθητε τα περί ημών και να παρηγορήση τας καρδίας σας

Καθώς ο Τυχικός πήγαινε από τη Ρώμη προς τις Εκκλησίες, τον συνόδευσε και ο Ονήσιμος (Κολ.δ:7-9) ο οποίος επέστρεφε στον κύριό του (Φιλήμ.εδ.10).

Ο Παύλος θέλοντας να βοηθήσει τον Τίτο, του είπε ότι θα έστελνε στην Κρήτη για να τον αντικαταστήσει ή τον Αρτεμά ή τον Τυχικό.

Όταν πέμψω προς σε τον Αρτεμάν ή τον Τυχικόν, σπούδασον να έλθης προς με εις Νικόπολιν· διότι εκεί απεφάσισα να παραχειμάσω (Τίτος γ:12).

Καταλαβαίνουμε τι σήμαινε για εκείνη την εποχή να πάει κάποιος από την Ασία στην Κρήτη!!

Δηλαδή, αν λείψει ο Τίτος, ο Τυχικός μπορεί να κάτσει στη θέση του.

Ο Τυχικός ήταν μαζί με τον Παύλο και κατά τη δεύτερη φυλάκισή του στη Ρώμη, τον οποίο αργότερα έστειλε στην Έφεσο:

Β’ Τιμ.δ:12 Τον δε Τυχικόν απέστειλα εις Έφεσον.

Εκεί είναι ενδιαφέρον γιατί λέει στον Τιμόθεο πως ουσιαστικά ξέχασε κάποια πράγματα. Φέρε μου του λέει το πανωφόρι, τα βιβλία τις μεμβράνες. Και μέσα σ’ αυτά: Τον Τυχικό τον έστειλα στην Έφεσο, δηλαδή, μην ανησυχείς, ο  Τυχικός είναι εκεί.

Ο Τυχικός ήταν άνθρωπος αξιόπιστος. Μπορεί να ήταν χαμηλών τόνων, να μην ήταν αυτό που σήμερα ονομάζουμε «φαντεζί», ήταν όμως εκεί, στρατιώτης, ό, τι του ζήτησε ο Παύλος, το έκανε. 

• Χρειάζεται ο Παύλος ταχυδρόμο για τις επιστολές; ο Τυχικός!

• Χρειάζεται κάποιον αξιόπιστο να μεταφέρει χρήματα; Ο Τυχικός.

• Έχει ανάγκη παρέα στη φυλακή; Ο Τυχικός.

• Λείπει ο Τιμόθεος από την Έφεσο; Ο Τυχικός! 

• Λείπει ο Τίτος από την Κρήτη; Ο Τυχικός.

• Θέλεις να μάθεις σωστές πληροφορίες για τον Παύλο; Ο Τυχικός.

Κολ.δ:7-9  Τα κατ' εμέ πάντα θέλει σας φανερώσει ο Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος και σύνδουλος εν Κυρίω, τον οποίον έπεμψα προς εσάς δι' αυτό τούτο, διά να μάθη την κατάστασίν σας και να παρηγορήση τας καρδίας σας

Ήξερε πώς να μιλήσει και να το κάνει σωστά. (Πέτρος-Νίκος)

Τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται η Εκκλησία. Είναι πολύτιμοι. Χωρίς αυτούς, δεν γίνεται. Αξιόπιστοι υπηρέτες. Που όποια είναι η ανάγκη θα τρέξουν και θα το κάνουν καλά.

Γράφει για τον εαυτό του ο Παύλος:

…Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού. Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός.… (Α΄ Κορ.δ:1-2).

Πολλές φορές υπάρχουν «σειρήνες». 

  Ø Ο πειρασμός ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΛΑ!

· Επειδή «γυαλίζουν»

· Για να μαζεύεις «likes» στο Facebook.

· Επειδή νομίζουμε πως μας «ταιριάζουν».

· Επειδή φαίνονται πιο εύκολα.

  Ø Ο πειρασμός ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ!

· Οι ζωές δεν χτίζονται σε ένα χρόνο…

  Ø Ο πειρασμός ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!        («όχι» στην απογοήτευση!)

Πιστεύω πως ένας από τους κοινούς παρανομαστές σ’ αυτές τις σειρήνες είναι ότι η σάρκα μας δεν θέλει το στοιχείο της θυσίας.

Το να μείνω σε κάποια διακονία χρειάζεται κόπο.

Το να αυτοπεριοριστώ για να μπορώ αυτό το ένα ή δύο που θα κάνω, να το κάνω καλά, χρειάζεται θυσία.

Η διακονία όμως, χρειάζεται ανθρώπους σαν τον Τυχικό. Η Εκκλησία τους χρειάζεται.

Η διακονία δεν είναι 100άρι, είναι μαραθώνιος.

Και η πιστότητα έχει ανταμοιβή:

χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν (Εβρ.ια:6).

Πρώτα απ’ όλα η ανταμοιβή είναι η ίδια η παρουσία του Θεού.

εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού (Φιλιπ.γ:14).

Όταν μένω πιστός στο Θεό, ο Θεός μου δίνει κι άλλη δουλειά. Με τον Τυχικό αυτό έγινε.

Με τους πρώτους διακόνους στις Πράξεις ς:1-8 αυτό έγινε. Ο Φίλιππος έγινε ευαγγελιστής. Ο Στέφανος κήρυκας.

Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, μεγαλύτερο προνόμιο από το να τον αξιώσει ο Θεός όσα χρόνια ζήσει, να γίνει συνεργάτης Του.

Δεν υπάρχει κάτι πιο μεγάλο από το να φύγω απ’ αυτό τον κόσμο και να έχω υπηρετήσει τη Βασιλεία του Θεού που είναι αιώνια.

Για να γίνει αυτό, πρέπει να είμαι άνθρωπος αξιόπιστος. Συνεπής. Και αυτό απαιτεί θυσία.

Περισσότερο από όσα πετύχω εδώ στη γη, αυτό που μετράει είναι τι θα πάρω όταν φύγω.

Ο θησαυρός που θα έχω στείλει στον ουρανό.

Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω (Α΄ Κορ.ιε:58).