Δανιήλ (33)

Δαν.ι:14 Και ήλθον να σε κάμω να καταλάβης τι θέλει συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις· διότι η όρασις είναι έτι διά πολλάς ημέρας.

Καθώς οι μέρες θα περνούν και θα πλησιάζουμε πιο πολύ στο τέλος, και η ασέβεια και η αμαρτία θα πληθύνονται, όλο και μεγαλύτερες δαιμονικές δυνάμεις θα ελευθερώνονται, και ο Σατανάς θα ασκεί όλο και μεγαλύτερη πίεση. Όσο περνά ο καιρός η πνευματική μάχη θα γίνεται όλο και εντονότερη. 

Να απαντάω στον άφρονα, ή όχι;

Στις Παρ.κς:4 μας λέει να μην απαντάμε σε έναν ανόητο, αλλά το αμέσως επόμενο εδάφιο λέει να απαντάμε σ’ έναν ανόητο. Επιφανειακά παραξενεύομαι, γιατί αυτά τα δύο εδάφια φαίνεται να αντιφάσκουν. Μπορώ λοιπόν, ή δεν μπορώ να απαντάω στον ανόητο; Αυτό εγείρει ένα μεγαλύτερο θέμα, σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόζουμε αυτά που διαβάζουμε στο βιβλίο των Παροιμιών.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο σπόρος που σπέρνουμε

Ο Κύριος δίδαξε σπουδαίες αλήθειες, χρησιμοποιώντας παραβολές. Κοινά, γνωστά πράγματα τα χρησιμοποιούσε αλληγορικά.

Μάρκ.δ:3-8 Ακούετε· ιδού, εξήλθεν ο σπείρων διά να σπείρη. Και ενώ έσπειρεν, άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά του ουρανού και κατέφαγον αυτό. Άλλο δε έπεσεν επί το πετρώδες, όπου δεν είχε γην πολλήν, και ευθύς ανεφύη, διότι δεν είχε βάθος γης, και ότε ανέτειλεν ο ήλιος εκαυματίσθη, και επειδή δεν είχε ρίζαν εξηράνθη. Και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό, και καρπόν δεν έδωκε· και άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα, και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν.

Προς Ρωμαίους (092)

Δοξολογία (ις:25-27)

Σε αντίθεση με άλλες επιστολές του Παύλου, η προς Ρωμαίους κλείνει με δοξολογία προς το Θεό. Η πλειοψηφία των ελληνικών χειρογράφων τοποθετεί αυτό το απόσπασμα μετά το ιδ:23. Ίσως οι παλιοί αντιγραφείς δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να είναι το τέλειωμα, δεδομένου ότι δεν ήταν μια ευλογία, (σαν τέλειωμα) σε άλλες επιστολές του Παύλου. Η εναλλακτική θέση ενδέχεται επίσης να υποδηλώνει ότι η προς Ρωμαίους διανεμήθηκε μερικές φορές σε άλλες εκκλησίες χωρίς το προσωπικό υλικό των κεφαλαίων ιε & ις. Ακόμα κι αν κάποιος αμφισβητεί την τοποθέτηση αυτού του εδαφίου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα.

Χριστιανική ζωή

Κ α λ η μ έ ρ α

Πώς μπορώ να είμαι χαρούμενος σε περιόδους στεναχώριας;

Αν είχα τη δυνατότητα στην αρχή της ζωής μου, να επιλέξω τις περιστάσεις που θα συναντήσω, είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα συμπεριλάμβανα τυχόν δυσκολίες.

Αμφιβάλλω αν ο Ιώβ, ο Ιωσήφ, ή ο Δαβίδ είχαν επιλέξει τις δυσκολίες που πέρασαν.

Εμείς σχεδιάζουμε όλα τα «καλά» πράγματα για τον εαυτό μας.

Φυσικά, μόνο ο Θεός ξέρει πραγματικά τι είναι καλό για εμάς, και κάθε δυσκολία που επιτρέπει απλά χτίζει την πίστη μας (Ιακ.α:16-17 Ρωμ.η:28).

Η χαρά του Κυρίου

Χαίρετε εν Κυρίω.

Η ζωή της πίστης είναι ζωή χαράς. Όλα τα άλλα που λέγονται και γράφονται είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Δεν έχεις χαρά, αδιάκοπη χαρά, μόνιμη χαρά, τότε κάτι δεν πάει καλά με σένα στη λειτουργία της πνευματικής σου ζωής. Φυσιολογικά αν ζούσες μια καθαρή ζωή πληρότητας, αν κυρίαρχο στοιχείο της ζωής σου ήτανε ο Χριστός, τότε η ζωή σου θα ήτανε γεμάτη από χαρά.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (32)

Δαν.ι:13 Πλην ο άρχων της βασιλείας της Περσίας ανθίστατο εις εμέ εικοσιμίαν ημέραν· αλλ' ιδού, ο Μιχαήλ, εις των πρώτων αρχόντων, ήλθε διά να μοι βοηθήση· και εγώ έμεινα εκεί πλησίον των βασιλέων της Περσίας.

Προφανώς πρόκειται για ένα δαιμονικό άρχοντα στην υπηρεσία του Σατανά που είχε εξουσία πάνω στην Περσία. Οπωσδήποτε ήταν μια εξουσία επαναστατική απέναντι στον Θεό. Από αυτό το εδάφιο και άλλα εδάφια μέσα στον λόγο του Θεού φαίνεται να υπάρχει ιεραρχία μεταξύ των δαιμονίων. Πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές βαθμίδες και τάξεις. Είναι οργανωμένα σε αρχές εξουσίες, σε κυριότητες και δυνάμεις. 

Ο Ιησούς πέθανε για να μας σώσει από την αμαρτία, όχι από την φτώχεια!

«Κήρυκας» του ευαγγελίου της ευημερίας, προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους για την αλήθεια των λόγων του - μάλιστα εκστομίζοντας κατηγορίες για όσους δεν συμφωνούν μαζί του - χρησιμοποιώντας μερικά εδάφια από το Δευτερονόμιο:

Δευτ.κη:1,2 Και εάν υπακούης επιμελώς εις την φωνήν Κυρίου του Θεού σου, διά να προσέχης να κάμνης πάσας τας εντολάς αυτού, τας οποίας εγώ προστάζω εις σε σήμερον, θέλει σε υψώσει Κύριος ο Θεός σου υπεράνω πάντων των εθνών της γής· και θέλουσιν ελθεί επί σε πάσαι αι ευλογίαι αύται και θέλουσι σε ευρεί, εάν υπακούσης εις την φωνήν Κυρίου του Θεού σου.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (31)

Δαν.ι:10 Και ιδού, χειρ με ήγγισε και με ήγειρεν επί τα γόνατά μου και τας παλάμας των χειρών μου.

Δεν λέει ότι ήρθε και τον άγγιξε. Αυτός που είδε την όραση τον άγγιξε με το χέρι του. Στο 18 εδάφιο του ίδιου κεφαλαίου λέει, «Και με ήγγισε πάλιν ως θέα ανθρώπου και με ενίσχυσε» αυτός δεν είναι ο ίδιος με εκείνον που ο Δανιήλ είδε στην όραση. Εδώ μιλάει αόριστα. Ως θέα ανθρώπου ήλθε κάποιος και τον ενίσχυσε. Φαίνεται να είναι ένας άλλος άγγελος εδώ που ο Θεός χρησιμοποιεί για να δώσει στον Δανιήλ αυτή την αποκάλυψη. Έτσι ο Δανιήλ ακούει τα λόγια του Θεού, αλλά μέσω ενός αγγέλου. 

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ

Είναι θαυμαστό το τι θα κάνει ο Θεός στην διακονία μας αν δεν μας νοιάζει για το κόστος.

Αν καταλάβουμε το κλειδί της δοξολογίας θα έχουμε θαυμαστά αποτελέσματα στη διακονία μας για τον Θεό. Η πραγματική βιβλική δοξολογία μας κρατάει ταπεινούς και σε μια θέση εξάρτησης από τον Θεό.

Αν πιστεύουμε πραγματικά ότι όλα όσα διαθέτουμε υπηρετώντας τους άλλους, απορρέουν απ’ το Θεό, δεν θα δυσκολευτούμε να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη και λατρεία στον Θεό κάθε μέρα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (30)

Δαν.ι:9 Ήκουσα όμως την φωνήν των λόγων αυτού· και ενώ ήκουον την φωνήν των λόγων αυτού, εγώ ήμην βεβυθισμένος εις βαθύν ύπνον επί πρόσωπόν μου και το πρόσωπόν μου επί την γην.

Εδώ δεν θέλει να πει ο λόγος του Θεού ότι ο Δανιήλ αποκοιμήθηκε επειδή η όραση δεν ήταν ενδιαφέρουσα. Σ' αυτήν την όραση του Κυρίου ο Δανιήλ έπεσε σε κατάσταση ασυνειδησίας λόγω της υπερβολής των αποκαλύψεων.

Το άροτρο

Κατάγομαι από αγροτική οικογένεια. Μικρός, μόλις γύριζα από το σχολείο, με περίμενε σκληρή δουλειά.

Κάποιο μεσημέρι η γιαγιά μου στο σπίτι με περιμένει. Άφησα την τσάντα του σχολείου για το χωράφι. Σήμερα θα δουλέψουμε αλέτρι, μου λέει. Θα πας εσύ μπροστά να κρατάς τα ζώα και εγώ πίσω θα κρατώ το αλέτρι για να οργώσω. Όχι, της είπα πεισματάρικα. Εσύ να πας μπροστά με τα ζώα και εγώ θα κρατώ το αλέτρι.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (29)

Δαν.ι:6 το δε σώμα αυτού ήτο ως βηρύλλιον, και το πρόσωπον αυτού ως θέα αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ως λαμπάδες πυρός, και οι βραχίονες αυτού και οι πόδες αυτού ως όψις χαλκού στίλβοντος, και η φωνή των λόγων αυτού ως φωνή όχλου.

Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στην περιγραφή αυτής της μορφής στα εδάφια 5 και 6, θα διαπιστώσουμε ότι είναι παρόμοια με εκείνη στο πρώτο κεφάλαιο του προφήτη Ιεζεκιήλ. Στο εδ.1 λέει ο Ιεζεκιήλ ότι είδε οράματα του Θεού. Και στα εδάφια 26-23 μας αναφέρει τι είδε στην όραση. Είδε τον Γιάχβε να κάθεται πάνω στο θρόνο Του υπεράνω των τεσσάρων ζώων. Ο θρόνος ήταν «ως θέα λίθου σαπφείρου». Και πάνω στον θρόνο είδε «ομοίωμα ως θέα ανθρώπου καθημένου επ' αυτόν άνωθεν. Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, ως θέαν πυρός εν αυτώ κύκλω, από της θέας της οσφύος αυτού και επάνω· και από της θέας της οσφύος αυτού και κάτω είδον ως θέαν πυρός, και είχε λάμψιν κύκλω».

Τα δαχτυλίδια

Το θέμα της καρποφορίας είναι ένα από τα δύσκολα και πολυσύνθετα πνευματικά θέματα. Πολλά ακούγονται, ελάχιστα όμως είναι κοντά στην πραγματικότητα.

Πιστεύουμε πως ο καρπός είναι αποτέλεσμα προσπάθειας, αγώνα βασανιστικού, τρεξίματος. Και είναι τούτο λάθος βασικό. Καρπό δεν μπορούμε να φέρουμε εμείς οι άνθρωποι. Εμείς κουβαλάμε απλά τις δυνάμεις της καρποφορίας μέσα μας, που είναι ο ζωντανός Ιησούς Χριστός. Εκείνος φέρει τον καρπό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (28)

Δαν.ι:2-3 Εν ταις ημέραις εκείναις εγώ ο Δανιήλ ήμην πενθών τρεις ολοκλήρους εβδομάδας. Άρτον επιθυμητόν δεν έφαγον και κρέας και οίνος δεν εισήλθεν εις το στόμα μου ουδέ ήλειψα εμαυτόν παντελώς, μέχρι συμπληρώσεως τριών ολοκλήρων εβδομάδων.

Ο Δανιήλ προσευχόταν και πενθούσε για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Δεν μας αναφέρει για ποιο λόγο προσευχόταν. Όμως πιστεύουμε ότι θα προσευχόταν για τα σχέδια του Θεού με το λαό Του τον Ισραήλ όπως συνήθως. Οπωσδήποτε δεν θα προσευχόταν για να καταλάβει ένα ανώτερο αξίωμα στην Περσική αυλή. Προσευχόταν για τον λαό του Θεού, πιθανόν επειδή υπήρχαν πολλά εμπόδια ως προς την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. Διαβάσαμε ήδη στο βιβλίο του Έσδρα, κεφάλαιο δ, σχετικά με τα εμπόδια που υπήρξαν.