ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΕΙΣ

(1860 - 1900)

1. Ντ.Λ.Μούντυ (1837-1899). Γεννήθηκε στο χωριό Μάς του Ηστ Νόρφιλντ. Ήταν ένας ρωμαλέος αποφασιστικός Αγγλοσάξωνας. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μόνο 4 χρονών. Δεν του άρεσε το σχολείο και το διάβασμα, ήταν σκανδαλιάρης και ανεξάρτητος. Η μητέρα του αναγκαζόταν συχνά να τον τιμωρεί. Παρ.κβ:15.

Νεαρός ακόμα, στα 17 του, πουλούσε παπούτσια στη Βοστόνη. Μετά από ένα χρόνο πίστεψε. Στα 19 του ξεκίνησε κάποιες επιχειρήσεις στο Σικάγο. Εκεί, μάζευε μια ομάδα φτωχόπαιδων απ’ τους δρόμους και τους έκανε Κυριακό σχολείο στην εκκλησία που παρακολουθούσε. Το 1858 ο Μούντυ άνοιξε ένα Κυριακό Σχολείο Ιεραποστολών, το οποίο γρήγορα αυξήθηκε κι έγινε εκκλησία. Ο νεαρός Χριστιανός εργάτης ήταν προσεχτικός, άγρυπνος, δραστήριος, αγαπητός στους ανθρώπους, πήγαινε από πίσω τους και τους οδηγούσε στις συναθροίσεις.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΣΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ 

(1783 - 1860)

1. Πέτερ Κάρτράϊτ (1785-1872).  Ματθ.θ:36-38

·        Γεννήθηκε στη Βιρτζίνια, αλλά γρήγορα ήρθε στο Κεντάκυ. Ήταν μεσαίου αναστήματος, αλλά με γεροδεμένο σώμα. Έγινε ο πιο περίβλεπτος Μεθοδιστής κήρυκας της περιοχής των συνοριακών δασών. Άρχισε να κηρύττει το 1801, χρίστηκε το 1806 και το 1808 έγινε προεδρεύων πρεσβύτερος. Περιοδεύοντας με το άλογό του, ταξίδεψε σ’ όλο το Κεντάκυ, Τέννεσυ, κηρύττοντας στους συνοικισμούς. Το 1824 μετακινήθηκε στο Ιλλινόϊς όπου μια φορά έγινε πολιτικός αντίπαλος του Αβραάμ Λίνκολ.

·        Εκείνο τον καιρό, η ζωή ήταν σκληρή κι επικίνδυνη. Ο Κάρτράϊτ για 50 χρόνια ήταν συνεχώς «στο πόδι». Ταξιδεύοντας πάντοτε πάνω σ’ ένα άλογο, μερικές φορές αναγκάστηκε να περάσει επικίνδυνα ποτάμια και να κοιμηθεί έξω κάτω απ’ τα άστρα, με τη σέλλα του αλόγου σαν μαξιλάρι. Πολύ συχνά συναντούσε δύστροπους και ταραχώδεις χαρακτήρες, αλλ’ αυτός κρατούσε πάντοτε το δικό του. Το απλό, αμόρφωτο, αλλά δυνατό κήρυγμά του κι η ετοιμολογία του τον έκαναν αγαπητό στις καρδιές των κατοίκων των συνόρων.  Ματθ.η:19-22   Λουκ.ζ:24-25.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΣΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ

(1734-1783)

1. Τζόναθαν Έντουαρτς (1703-1758)

·        Ο πατέρας του ήταν εργάτης του Ευαγγελίου καθώς και η μητέρα του ήταν κόρη εργάτη του Θεού. Γεννήθηκε στο Κοννέκτικατ το 1703. Σαν παιδί ήταν πολύ έξυπνος και του άρεσαν πολύ οι σοβαρές μελέτες. Το 1727 παντρεύτηκε τη Σάρα Πίηρποντ, κοπέλα γλυκιά, πολύ ευχάριστη, αλλά και βαθιάς ευσέβειας. Έκαναν 12 παιδιά για τα οποία αισθανόταν πολύ μεγάλη στοργή και οι δύο γονείς.

·        Ο Έντουαρτς έγινε εργάτης σε μια (Congregationalist = ανεξάρτητη) εκκλησία του Νόρθχάμπτον της Μασαχουσέτης το 1727 κι έμεινε εκεί μέχρι το 1750. Ήταν σκληροπυρηνικός Καλβινιστής, και το κύριο θέμα στα κηρύγματά του ήταν «Αμαρτωλοί στα χέρια του θυμωμένου Θεού». Αισθανόταν όμορφα κάτω απ’ το δόγμα του απόλυτου προορισμού. Έλεγε ότι ο Θεός ήταν απόλυτα δίκαιος με το να σώζει κάποιον και να καταδικάζει κάποιον άλλο σύμφωνα με το θέλημά Του. Κήρυττε ότι τα μικρά παιδιά ήταν σαν φίδια δίπλα στο Θεό εκτός αν ήταν εν Χριστώ. Ματθ.ιη:1-5.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗΣ 

(1722 - 1900 μ.Χ.)

1. Οι Μοραβοί  Αποκ.γ:7-12

·        Μια μικρή ομάδα Μοραβών προσφύγων βρήκε καλή υποδοχή απ’ τον Κόμη Νικόλαο Ζίντσεντορφ στα κτήματά του στη Σαξονία κοντά στη Δρέσδη (1722). Η ομάδα αυτή ήταν μέλη των Μοραβών αδελφών που είχαν αποδεχτεί τις διδασκαλίες του Γουίκλιφ, του Χους και του Γουάλντενσες. Γρήγορα δημιουργήθηκε ένας μικρός συνοικισμός στο Χέρνχουτ. Κάτω απ’ την προστασία του Κόμη Ν. Ζίντσεντορφ, η μικρή αποικία γρήγορα αυξήθηκε. Ονομάστηκε Herrnhut (Χέρνχουτ) = Κυρίου σκέπη.

·        Οι Μοραβοί ήταν άνθρωποι προσευχής, είχαν την πραγματική εμπειρία της σωτηρίας, αληθινή χαρά απ’ το Θεό και ζήλο να κηρύξουν το ευαγγέλιο παντού. Η εκκλησία τους είχε ιδρυθεί στη Μοραβία το 1467 με τη βοήθεια Βαλδέσιων επισκόπων. Πολλοί άνθρωποι απ’ τη Μοραβία, Βοημία και Πολωνία αποδέχτηκαν την πίστη. Το 1517 αριθμούσαν περίπου 200.000 μέλη. Μετά απ’ αυτά ξεσηκώθηκε διωγμός και υπέφεραν πάρα πολύ από τον Τριακονταετή πόλεμο. Για κάποια στιγμή φάνηκε ότι η εκκλησία τους είχε εξαλειφθεί, αλλά έμενε ένα υπόλοιπο. Ιωαν.ις:33  Α’ Ιωαν.γ:10-13.

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ - Αναζωπύρωση ή αρπαγή;

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Υπάρχουν δύο διαφορετικές γνώμες πάνω σ' αυτό το θέμα.

Η μία λέει ότι ο Ιησούς μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή κι ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να αγρυπνούμε, ενώ η άλλη λέει ότι θα υπάρξει μια μεγάλη αναζωπύρωση στις τελευταίες μέρες πριν την Αρπαγή.

Ποια είναι η σωστή;        

Ένα φταίξιμο ζητά παραλήπτη….

Όταν το βρίσκουμε μπροστά μας, κοιτάζουμε αδιάφοροι, προσπερνάμε ή αλλάζουμε δρόμο. Ακόμα και αν είναι δικό μας, ποτέ σχεδόν δε σκύβουμε να το σηκώσουμε. Μιλάμε για το φταίξιμο. Δεν είναι από τα …αγαπημένα μας. Είμαστε σίγουροι πως …σπάνια φταίμε. Ακόμα πιο σίγουροι είμαστε ότι συνήθως φταίνε οι άλλοι… Όχι γιατί είμαστε Έλληνες, αλλά γιατί είμαστε άνθρωποι. Και που είμαστε πιστοί του Χριστού, λίγη πρόοδο έχουμε κάνει στο σημείο αυτό, νομίζω.

Το θέμα μας είναι μόνιμα τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας. Κοινωνία, κοινότητα, ο χώρος μας, το σπίτι μας, όπως θέλετε να το πείτε. Άλλο είναι το πρόβλημα. Ποτέ δεν ήμαστε πιο χαμηλά, ποτέ δεν ήμαστε πιο μακριά, ποτέ δεν ήμαστε πιο φτωχοί, ποτέ δεν ήμαστε πιο αδύναμοι. Κάθε χρόνο και πιο κάτω, κάθε χρόνο και λιγότεροι, κάθε χρόνο και πιο πίσω, πιο φτωχοί, κάθε χρόνο και πιο ψυχροί και αποξενωμένοι. Τα γνωρίζουμε, τα έχουμε περιγράψει, τα έχουμε υπογραμμίσει.

Βαπτισμένοι με φωτιά

Η πρώτη εκκλησία γεννήθηκε στη φωτιά της αναζωπύρωσης και ανακατεύθηκε στις φωτιές των διωγμών. Δεν είναι υπερβολικό να περιμένει κανείς σήμερα να γεμίσουν οι Χριστιανοί με τη φωτιά του ζήλου καθώς ζουν μέσα στις φωτιές των επικίνδυνων ημερών μας.

Λουκ.γ:16

Ιωήλ β:1-11, 28-29

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η εποχή που ζούμε αλλά και οι μέρες της βιβλικής ιστορίας είναι γεμάτες με αντιθέσεις. Σκοτάδι υπάρχει παντού και φαίνεται ότι η αμαρτία αφθονεί όπως στη φοβερή εκείνη δήλωση που έγινε στις μέρες του Νώε, ότι οι διαλογισμοί των ανθρώπων ήταν διαρκώς στο κακό (ΓΕΝ.ς:5). Η διαστροφή που υπάρχει σήμερα προκαλεί τη διαστροφή στις μέρες των Σοδόμων. Ο φόβος για ασθένειες που προέρχονται από αμαρτία απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης και η απειλή του AIDS τοποθετεί την υγεία κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα.

 

Οι φραγμοί έχουν πέσει!

Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιώβ διαβάζουμε:

«Ημέραν δέ τινα ήλθον οι υιοί τού Θεού διά νά παρασταθώσιν ενώπιον τού Κυρίου, καί μεταξύ αυτών ήλθε καί ο Σατανάς» (εδ.6).

Ο Σατανάς ρώτησε τον Κύριο σχετικά με τον Ιώβ με τα παρακάτω λόγια: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο  Ιώβ τόν Θεόν; δέν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν καί τήν οικίαν αυτού καί πάντα όσα έχει; τά έργα τών χειρών αυτού ευλόγησας, καί τά κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί τής γής» (Ιώβ α:9-10). Προσέξτε, ότι είναι σαν να έλεγε στο Θεό, να ρίξει όλα αυτά τα περιτοιχίσματα από τη ζωή του Ιώβ.

Φαινομενικά, ο Θεός το έκανε! 

Έχουμε χώρο για ένα προφήτη;

Εμείς μπορεί να μην έχουμε, αλλά η γυναίκα από το Σουνάμ και η οικογένειά της είχαν.

Η ιστορία βρίσκεται στη Β’ Βας.δ:9-10. «Καί είπεν η γυνή πρός τόν άνδρα αυτής, Ιδού τώρα, γνωρίζω ότι είναι άγιος άνθρωπος τού Θεού ούτος, όστις πάντοτε διαβαίνει πρός ημάς άς κάμωμεν, παρακαλώ, μικρόν υπερώον επί τού τοίχου καί άς βάλωμεν εκεί δι' αυτόν κλίνην καί τράπεζαν καί καθέδραν καί λύχνον, διά νά στρέφη εκεί, όταν έρχηται πρός ημάς».

Τι περιμένουμε;

Ακούστηκε τελευταία από κήρυκα ότι: κουράστηκε ν’ ακούει στην εκκλησία που πήγαινε για την μεγάλη αποστασία των έσχατων καιρών και δεν μπορούσε, μέχρι που άκουσε από κάτι «τρελούς» για τη μεγάλη αναζωπύρωση!!!

Ε, βέβαια, το πρώτο δεν είναι ευχάριστο κήρυγμα, δεν αρέσει στον άλλο να του λες ότι πρέπει να τακτοποιηθεί, ο λαός δεν ικανοποιείται. Αντίθετα, αν τους πείσεις ότι θα έρθουν σαν τσουνάμι οι ευλογίες του Θεού χωρίς αυτοί να κάνουν κάτι, αυτό τους κάνει ν’ αλαλάζουν κι έχεις κερδίσει το ακροατήριο!!! Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου»;

η εκκλησία στην Κούβα

Το νησί της Κούβας με τους λόφους του, τις κοιλάδες και τα βουνά του, το επισκέφτηκε μια φοβερή αναζωπύρωση κατά την οποία χιλιάδες ζωές σώζονται κάθε λεπτό, σύμφωνα με μία αναφορά από τη Χριστιανική Βοήθεια (Christian Aid).

Μέσα σε κάθε λογής οικονομικές δυσκολίες το 'Αγιο Πνεύμα του Θεού κινείται δυναμικά μέσα στην Κούβα. Εκατοντάδες σημεία κηρυγμάτων γνωστά ως κατ' οίκον εκκλησίες και κύτταρα προσευχών ξεπηδούν σ' ολόκληρη τη χώρα. Μέσα σ' αυτά ο Κύριος συναντά τον κατατρεγμένο και άπορο λαό Του, τον ευλογεί και τον θεραπεύει. Είναι υπέροχο πράγμα.