Γένεση Κεφ.ς Η κιβωτός

 Η πίστη του Νώε: Στη Γέν.ς:8-9 διαβάζουμε ότι ο Νώε βρήκε χάρη ενώπιον του Θεού, ότι ήταν δίκαιος, κι ότι περπάτησε με τον Κύριο.

Μέσα σ’ ένα κόσμο που τον χαρακτήριζε η κακία, υπήρχε ένας άνθρωπος που ακόμα είχε πίστη στο λόγο του Θεού γιατί διαβάζουμε στην Εβρ.ια:7 «Διά πίστεως ο Νώε, ειδοποιηθείς θεόθεν περί των μη βλεπομένων έτι, εφοβήθη και κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού».

Ο Νώε κινήθηκε, η πίστη ενεργεί στις υποσχέσεις του Θεού. Ο Κύριος είχε πει στο Νώε ότι «το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ' αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην» με κατακλυσμό, και τον οδήγησε να φτιάξει την κιβωτό. Αυτή καθ’ αυτή η πιστότητα του Νώε στο να φτιάξει την κιβωτό είναι μια μαρτυρία εναντίον αυτών που αρνούνται να πάρουν στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του Θεού.

 

Η κατασκευή: Η κιβωτός με πολλούς τρόπους είναι ένας όμορφος τύπος του Ιησού Χριστού. Η πόρτα ήταν στα πλάγια. Εμείς εμπιστευόμαστε το αίμα που χύθηκε από την λογχισμένη πλευρά του Ιησού για τη σωτηρία μας.

Για να μπει κάποιος στην «Κιβωτό της σωτηρίας» πρέπει να περάσει από την πόρτα. Αυτή η πόρτα άνοιξε την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:38  Ιωάν.ι:1).

Το παράθυρο ήταν στην κορυφή. Αφού βρεθούμε «εν Χριστώ», περνώντας την πόρτα, μετά δεν εμπιστευόμαστε πλέον σε βραχίονα ανθρώπου για προμήθειες. Η Γραφή μας λέει να κοιτάζουμε ψηλά, γιατί η βοήθεια του Χριστιανού είναι «άνωθεν».

Εφόσον δεν υπήρχαν παράθυρα στα πλάγια, δεν μπορούσαν να βλέπουν έξω τη δυστυχία που υπήρχε στον κόσμο. Όταν ο Κύριος επιστρέψει για τους δικούς Του, θα αρπάξει την εκκλησία Του πάνω από τις καταστροφές που θα επέλθουν σε όσους παραμείνουν (Ης.κς:20-21).

 

Η πίσσα: Η κιβωτός ήταν αδιαβροχοποιημένη με πίσσα, εσωτερικά και εξωτερικά (Γεν.ς:14). Η ίδια λέξη που εδώ μεταφράζεται «πίσσα», στο Λευιτ.ιζ:11 μεταφράζεται «εξιλέωση».

Η εξιλέωση που ο Ιησούς έκανε όταν έχυσε το αίμα Του θα φυλάξει τον πιστό από τα νερά της κρίσης. Αν ο Νώε είχε φτιάξει την κιβωτό και δεν την άλειφε με πίσσα, τα νερά θα περνούσαν μέσα από τα μικρά ανοίγματα και θα χανόταν μαζί με τους υπόλοιπους.

Η είσοδος στην κιβωτό: Ο Νώε δεν περίμενε μέχρι να αισθανθεί τις πρώτες σταγόνες της βροχής για να μπει στην κιβωτό, αλλά διαβάζουμε ότι μπήκε με όλη την οικογένειά του 7 μέρες πριν αρχίσει να βρέχει.

Μερικοί άνθρωποι περιμένουν να συμβεί μια μεγάλη καταστροφή που θα τους προειδοποιήσει για το σύντομο ερχομό του Κυρίου ώστε να ετοιμαστούν.

Εφόσον όμως ο ερχομός του θα είναι ξαφνικός, «ως κλέπτης εν νυκτί», καλούμαστε μέσα από τη Γραφή να μην περιμένουμε να ετοιμαστούμε, αλλά να είμαστε συνεχώς έτοιμοι. Ούτε μαύρα σύννεφα υπήρχαν, ούτε αστραπές και βροντές που να προειδοποιούν το Νώε ότι πλησιάζει η μέρα. Όλα κυλούσαν όπως κάθε μέρα. Οι άντρες πήγαιναν στις δουλειές τους, τα παιδιά παίζανε στα χωράφια, βόδια και πρόβατα έβοσκαν στις βουνοπλαγιές. Οι άνθρωποι τότε, όπως και σήμερα, ήταν της γνώμης ότι «τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής της κτίσεως» (Β΄Πέτρ.γ:4).

Όταν ο Κύριος επιστρέψει για να παραλάβει τη Νύμφη Του, ο ήλιος θα είναι το ίδιο λαμπρός όπως πάντα, μικρά παιδιά θα παίζουν στις αυλές, οι άντρες θα δουλεύουν στα χωράφια και στις πόλεις, και οι γυναίκες θα ασχολούνται με το σπίτι τους όπως κάθε μέρα.

Μέσα σ’ ένα ανυποψίαστο κόσμο, η Αρπαγή θα έχει συμβεί. Η κιβωτός ίσως δεν έδειχνε ότι αξίζει κάτι λίγες μέρες πριν έρθει η βροχή, αλλά μετά που «εσχίσθησαν πάσαι αι πηγαί της μεγάλης αβύσσου, και οι καταρράκται των ουρανών ηνοίχθησαν» (Γέν.ζ:11), πολλοί θα έδιναν ότι είχαν και δεν είχαν για μια θέση μέσα στην κιβωτό.

Αυτοί που απορρίπτουν το Χριστό σήμερα, προφανώς δεν βλέπουν την αξία της θείας χάρης, αλλά όταν είναι πια αργά, ευχαρίστως θα έδιναν όλα τους τα υπάρχοντα για μια δεύτερη ευκαιρία, που δεν θα τους δοθεί.

 

Η κιβωτός στον κατακλυσμό: Αν και τα νερά της κρίσης χτύπησαν με μανία την κιβωτό, ο Νώε και η οικογένειά του ήταν ασφαλείς εκεί μέσα. Τα κύματα της θείας κρίσης έπεσαν πάνω στο Χριστό, στο Γολγοθά.

Στον Ψαλμ.μβ:7 διαβάζουμε τον προφητικό λόγο: «Άβυσσος προσκαλεί άβυσσον εις τον ήχον των καταρρακτών σου· πάντα τα κύματά σου και αι τρικυμίαι σου διήλθον επ' εμέ».

Ωστόσο, όλοι όσοι είναι εν Χριστώ, είναι ασφαλείς από την κρίση που Αυτός επεφορτίσθη αντί εμάς. Η φωτιά του θυμού του Θεού επέπεσε στο Χριστό στο Γολγοθά. Εφόσον αυτό το «σημείο» κατακάηκε, εμείς τώρα μπορούμε να σταθούμε εκεί σαν μετανιωμένοι αμαρτωλοί με ασφάλεια. Η φωτιά θα συνεχίσει να κατακαίει οτιδήποτε γύρω – γύρω, αλλά δεν θα μας αγγίξει.

 

Η πόρτα έκλεισε: «και έκλεισεν ο Κύριος την κιβωτόν επάνω αυτού» (Γέν.ζ:16). Η ίδια πόρτα που ασφάλισε την οικογένεια του Νώε, έκλεισε τους υπόλοιπους απ’ έξω. Υπό αυτή την έννοια, το ευαγγέλιο που κηρύττουμε για άλλους σημαίνει θάνατο και για άλλους ζωή: «διότι του Χριστού ευωδία είμεθα προς τον Θεόν εις τους σωζομένους και εις τους απολλυμένους· εις τούτους μεν οσμή θανάτου διά θάνατον, εις εκείνους δε οσμή ζωής διά ζωήν» (Β΄Κορ.β:15,16).

Όταν ο Κύριος αρπάξει τη Νύμφη Του, θα κλείσει τους υπόλοιπους απ’ έξω (Ματθ.κε:10-12). Ο Θεός έσωσε το Νώε και την οικογένειά του. Ο Θεός θέλει να διεκδικούμε απ’ Αυτόν την οικογένειά μας.

Στις Πράξ.ις:31 ο Παύλος είπε στο δεσμοφύλακα ότι θα σωθεί αυτός και ο οίκος του. Ας προσέξουμε λίγο το γεγονός ότι ο Νώε έβαλε στην κιβωτό όλα του τα υπάρχοντα και τελικά αποδείχτηκε μια καλή επένδυση. Ο Χριστιανός σώζει μόνο ότι δίνει στο Θεό.

 

Βάπτισμα στο νερό: Ο Πέτρος χρησιμοποίησε την ιστορία της οικογένειας του Νώε που σώθηκε «δι’ ύδατος» σαν τύπο του βαπτίσματος στο νερό: «εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος» (Α΄Πέτρ.γ:18-20).

«Του οποίου αντίτυπον ον το βάπτισμα, σώζει και ημάς την σήμερον, ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν, διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού» (γ:21).

Προσέξτε ότι η ανάσταση αναφέρεται εδώ σε σχέση με το βάπτισμα στο νερό, όπως και στη Ρωμ.ς:5.

Το βάπτισμα είναι η παραδοχή από μέρους μας ότι πεθαίνουμε με το Χριστό. Το να ταφείς κατά το βάπτισμα ενώ δεν έχεις πεθάνει ως προς τον εαυτό σου και τον κόσμο δεν θα σε σώσει από τίποτα. Όμως, αν έχουμε γίνει «σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως».

Αν πεθάνουμε σωστά και ταφούμε σωστά, θα αναστηθούμε σωστά.

Υπάρχουν άνθρωποι που πήραν το Άγιο Πνεύμα τη στιγμή που έβγαιναν από το νερό κατά τη βάπτιση. Αυτό είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού γιατί είναι ένα βάπτισμα (Εφες.δ:5), το βάπτισμα στο νερό και το Πνεύμα.