Πρώτο, το άμεσο πλαίσιο αυτών των εδαφίων αφορά στα
παθήματα του Χριστού - του δίκαιου υπέρ των αδίκων - (Α ́ Πέτρ.γ:18).
Σε όλες τις επιστολές του, ο απόστολος Πέτρος, αναφέρει τις
ευλογίες που έχουν οι Χριστιανοί λόγω των παθημάτων του Χριστού, και επίσης το
γεγονός ότι πρέπει να είναι πρόθυμοι να υποφέρουν για τον Ιησού.
Για να αποκομίσουμε τα οφέλη των παθημάτων του Χριστού, του δίκαιου που υπέφερε για εμάς τους άδικους, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε για το σκοπό Του.
Στην Α’ Πέτρ.β:21-25, ο Πέτρος υπενθύμισε στους αναγνώστες
του το παράδειγμα των παθημάτων του Χριστού, και στη συνέχεια στην Α’ Πέτρ.δ:1-4
και 12-19, τόνισε τα βάσανα που πρέπει να υπομείνουν οι Χριστιανοί για να
αριθμηθούν με τους δίκαιους που «δύσκολα θα σωθούν» (δ:18).
Δεύτερο, ο Πέτρος ανέφερε το γεγονός ότι ο Χριστός «θανατωθείς
μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος…». Με αυτή τη δήλωση,
ο Πέτρος είπε ότι παρόλο που ο Χριστός πέθανε κατά σάρκα, ζωοποιήθηκε ή αναστήθηκε
από τους νεκρούς, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος (γ:18).
Στη συνέχεια, ο Πέτρος είπε: «διά του οποίου πορευθείς
εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή». Το «διά του οποίου»
αναφέρεται στο ίδιο Πνεύμα που αναφέρεται στο προηγούμενο εδάφιο, διά του οποίου
εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή».
Έτσι, με το ίδιο πνεύμα που ο Χριστός αναστήθηκε από τους
νεκρούς, κήρυξε και στα «πνεύματα στη φυλακή».
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό το κήρυγμα του Χριστού έγινε
μετά το θάνατό Του και πριν από την ανάστασή Του. Το κείμενο δεν υποστηρίζει
αυτό το συμπέρασμα.
Ένα γνωστό απόσπασμα της Καινής Διαθήκης που έχει παράλληλη
σημασία, φωτίζει αυτό που έγραψε ο Πέτρος στο εδ.19 του κειμένου μας.
Θυμηθείτε την δήλωση του Παύλου στην Εφες.β:16-17 όπου
είπε για το Χριστό:
«και να συνδιαλλάξη αμφοτέρους εις εν σώμα προς τον Θεόν
διά του σταυρού, θανατώσας δι' αυτού την έχθραν. Και ελθών εκήρυξεν ευαγγέλιον
ειρήνης εις εσάς τους μακράν και εις τους πλησίον».
Ο Παύλος μίλησε μεταφορικά, λέγοντας ότι ο Χριστός κήρυξε ευαγγέλιον
ειρήνης στους Εβραίους και τους Εθνικούς. Το νόημα είναι ότι το έκανε μέσω του
έργου του Αγίου Πνεύματος από χρισμένους εργάτες οι οποίοι διακήρυξαν το
ευαγγέλιο της σωτηρίας σε όλους τους ανθρώπους.
Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Χριστός δεν πήγε αυτοπροσώπως ή εν
Πνεύματι για να κηρύξει σ’ εκείνους της εποχής του Νώε, αλλά μέσα από το έργο
του Αγίου Πνεύματος, χρησιμοποιώντας το στόμα του Νώε, ο Χριστός κήρυξε στα
«πνεύματα στη φυλακή».
Ο Νώε κήρυξε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος
το οποίο ο Πέτρος ονόμασε νωρίτερα «Πνεύμα Χριστού» (Α’ Πέτρ.α:11).
Αλλά οι άνθρωποι της γενιάς του Νώε, παρά την «μακροθυμία
του Θεού» που καθυστερούσε την κρίση, απέρριψαν αυτή τη διακήρυξη.
Εξαιτίας αυτής της ανυπακοής τους, τώρα βρίσκονται στη
φυλακή. Δηλαδή, οι ψυχές τους, μετά το θάνατό τους, δίκαια πήγαν στην κόλαση
για να τιμωρηθούν για τις αμαρτίες τους.
Τρίτο, στο εδ.20 ο Πέτρος προσδιόρισε αυτά τα
συγκεκριμένα «πνεύματα στη φυλακή», λέγοντας «τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις
ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ,
ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος».
Ο Πέτρος προσδιόρισε ότι ήταν εκείνοι που ηπείθησάν ποτέ
στις μέρες του Νώε, ενώ η κιβωτός ετοιμαζόταν. Αυτή τη χρονική περίοδο, ο Πέτρος μας λέει ότι η μακροθυμία του Θεού
επρόσμενέ ποτέ αυτούς.
Έτσι, αυτά τα πνεύματα είναι λογικά οι ψυχές ή τα πνεύματα
των άδικων ανθρώπων που έζησαν τον καιρό του Νώε, πριν από τον κατακλυσμό, αλλά
των οποίων τα πνεύματα βρίσκονται φυλακισμένα βασανιζόμενα στο βασίλειο του
Άδη, όταν ο Πέτρος έγραψε αυτή την επιστολή.
Δεδομένου ότι ο ίδιος ο Πέτρος, στην Β’ Πέτρ.β:5, αποκάλεσε
το Νώε «κήρυκα της δικαιοσύνης», είναι λογικό, Γραφικό, και σε αρμονία
με αυτό που έγραψε στο κείμενο που εξετάζουμε, για να καταλήξει στο συμπέρασμα
ότι τα «πνεύματα στη φυλακή» δεν αναφέρονται σε όλες τις ψυχές που έχουν φυλακιστεί
στον Άδη (κόλαση) που ο Χριστός αναφέρθηκε σαν τόπο βασάνου στην αφήγηση του
πλούσιου και του Λάζαρου (Λουκ.ις:19-31).
Συγκεκριμένα, αυτά τα πνεύματα είναι εκείνα που ήταν
ανυπάκουα κατά τη διάρκεια των ημερών του Νώε, και τώρα, λόγω της ανυπακοής
τους, βρίσκονται φυλακισμένα μέχρι «την ημέραν της κρίσεως, διά να
κολάζωνται» (Β’ Πέτρ.β:9).
Συμπέρασμα
Σίγουρα δεν εξαντλήσαμε το θέμα. Αλλά, τα βιβλικά στοιχεία
δείχνουν ότι ο Χριστός, μέσω του Νώε, κήρυξε και διακήρυξε το μήνυμα της σωτηρίας
στους ανυπάκουους των ημερών του, ενώ αυτός, δια πίστεως (Εβρ.ια:7), προετοίμαζε
την κιβωτό καθώς η μακροθυμία του Θεού τους περίμενε.
Ο Πέτρος κοιτάζοντας πίσω σ’ αυτό το γεγονός, είπε ότι μόνο
οκτώ ψυχές σώθηκαν από το νερό, σε αντίθεση με όλους τους ανυπάκουους της
εποχής του Νώε στους οποίους ο Νώε κήρυξε δικαιοσύνη, αλλά απωλέσθησαν από το
νερό κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού, επειδή απέτυχαν να μετανοήσουν και να
ακούσουν το κήρυγμα του Νώε (Γέν.ζ:17-23).
Στη συνέχεια, ο Πέτρος συνέδεσε τα νερά του κατακλυσμού, τα
οποία έσωσαν και απώλεσαν, με τα νερά της βάπτισης, «σαν εικόνα» ή σαν αντίτυπο
του βαπτίσματος στο νερό, που «σώζει και ημάς την σήμερον», όσους
υπακούν στο ευαγγέλιο του Χριστού (γ:21).
Ο Πέτρος αναφέρθηκε στις ψυχές εκείνων των ανυπάκουων, που ζούσαν
κατά τη διάρκεια των ημερών του Νώε και καταστράφηκαν από τον κατακλυσμό, σαν
«πνεύματα στη φυλακή». Ήταν φυλακισμένες σε βάσανα όταν έγραψε ο Πέτρος, και
εξακολουθούν να είναι.
Αυτοί οι ανυπάκουοι είναι τα πνεύματα στα οποία ο Χριστός
(μέσα από το στόμα του Νώε) κήρυξε όταν ο Νώε «κινήθηκε από το Άγιο Πνεύμα». (Β’
Πέτρ.α:21)
Πώς σχετίζεται αυτό το κείμενο της Αγίας Γραφής με εμάς
σήμερα; Η μακροθυμία του Θεού συνεχίζεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Εβρ.α:1-2).
Ο Πέτρος μας προειδοποιεί κοιτώντας πίσω και υπενθυμίζοντάς
μας το γεγονός ότι ο ανυπάκουος στον οποίο ο Χριστός κήρυξε μέσα από τον Νώε,
συνέχισε να αμαρτάνει και τώρα είναι «στη φυλακή» (σε βάσανα).
Ο Θεός τερμάτισε την περίοδο της μακροθυμίας καταστρέφοντας
τους άδικους με τον κατακλυσμό και επιφυλάχθηκε «τους δε αδίκους να φυλάττη
εις την ημέραν της κρίσεως, διά να κολάζωνται» (Β’ Πέτρ.β:9).
Η μακροθυμία του Θεού συνεχίζεται στην εποχή του Ευαγγελίου,
αλλά η ίδια μοίρα περιμένει εκείνους που απορρίπτουν το κήρυγμα του Χριστού και
των αποστόλων Του (Β’ Πέτρ.γ:9-12).
Όπως το νερό έσωσε τότε το Νώε, το βάπτισμα, σαν αντίτυπο, «σώζει
και ημάς την σήμερον» (Α’ Πέτρ.γ:21, Μάρκ.ις:16).
Μετά το θάνατο, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία.
Εβρ.θ:27 Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους
άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις,
Όταν κάποιος πεθάνει αμαρτωλός, το ευαγγέλιο δεν θα του κηρυχθεί μετά το θάνατο. Πρέπει να υπακούμε το Θεό
κατά τη διάρκεια της ζωής μας, διαφορετικά θα υποφέρουμε αιώνιο όλεθρο (Β ́ Θες.α:7,8).
Β’ Κορ.ς:2 Εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν
ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα· ιδού, τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού, τώρα ημέρα
σωτηρίας·
