Η Αρπαγή και η Δεύτερη Έλευση

Πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι η Αρπαγή της Εκκλησίας και η δεύτερη έλευση του Χριστού στη γη, είναι δύο ξεχωριστά γεγονότα. Ξέρουμε ότι υπάρχει διαφωνία μεταξύ των μελετητών της Βίβλου ως προς το πότε θα γίνει η Αρπαγή σε σχέση με την Μεγάλη Θλίψη. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ολόκληρα βιβλία αφιερωμένα στο θέμα, έτσι δεν θα ασχοληθούμε εδώ. Αλλά δεν υπάρχει καμία διαφωνία ως προς το πότε θα γίνει η δεύτερη έλευση του Χριστού. Αυτό θα συμβεί ακριβώς στο τέλος της επταετίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Μήπως Αμφιβάλλεις;

Δεν υπάρχει φίλε μου αμφιβολία πως οι μέρες που περνάμε είναι μέρες δύσκολες και επικίνδυνες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία νομίζω πως το κακό γύρω μας, αντί να υποχωρεί ή έστω κάπως να ελαττώνεται, θεριεύει σαν καλοταϊσμένο αγρίμι.

Δεν υπάρχει πιστεύω αμφιβολία πως όχι μόνον οι άλλοι, αλλά κι εμείς οι ίδιοι, εσύ, εγώ, τα παιδιά μας, κινδυνεύουμε καθημερινά από το φούντωμα της κακίας, της αγριάδας στις μέρες μας. Οι άνθρωποι, το μάτι τους, οι αντιδράσεις τους, οι ενέργειές τους…

Κ α λ η μ έ ρ α

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Ματθ.ε:48  “Εστε λοιπόν σείς τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος”.

Φιλιπ.γ:12   “Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος τρέχω όμως...”

Εβρ.ς:1  “Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα”.

Η Καινή Διαθήκη θέτει υψηλά πρότυπα πρακτικού αγιασμού και βεβαιώνει τον άνθρωπο ότι μπορεί να ελευθερωθεί απ’ τη δύναμη της αμαρτίας. Είναι καθήκον του χριστιανού να αγωνίζεται για την τελειότητα.

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε σωστά την έννοια της τελειότητας, όπως δίνεται στην Αγία Γραφή.  Υπάρχουν δύο είδη τελειότητας:

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΓΙΑ ΖΩΗ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΗΣ

Εβρ.ιβ:14 “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.”

Η λέξη “άγιος”  στα Εβραϊκά  είναι “καντός” και σημαίνει “ξεχωρισμένος για τον Θεό”.  Η Εβραϊκή λέξη μεταφράζεται “άγιος, αφιερωμένος, καθαγιασμένος.” Αυτή είναι η κύρια σημασία της λέξης κι αναφέρεται σε κάποιο άτομο ή πράγμα που είναι άγιο, αφιερωμένο, αποχωρισμένο ή καθαγιασμένο - κάτι που έχει ξεχωριστεί για τον Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με τον πρακτικό αγιασμό, το βάδισμα του Χριστιανού δηλαδή. Μερικοί θεωρούν τον αγιασμό σαν κάτι αγγελικό, κάτι πνευματικό, μυστικιστικό και τελείως έξω απ’ αυτό τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.  Η ζωή του αγιασμού είναι μία πρακτική, γήινη, ώρα με την ώρα εμπειρία νίκης, μία ζωή θριάμβου. Αυτή η πρακτική ζωή του αγιασμού είναι απαραίτητη αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν έλθει ο Ιησούς.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

Α’ Θεσ.δ:3   “Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας.”

΄

Αγιασμός σημαίνει ξεχωρισμός απ’ το κακό κι αφιέρωση στο Θεό και την υπηρεσία Του.  Η Γραφή κάνει σαφές ότι ο αγιασμός συνδέεται με την απόρριψη όλων όσων είναι αμαρτίες και μολύνουν τη ψυχή και το σώμα.  Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο  ξεχωρισμό “από” αλλά και ξεχωρισμό “προς”.  Για να αγιαστεί κάποιος πρέπει να ξεχωρίσει απ’ την αμαρτία αλλά και να ξεχωριστεί σε αγιασμό.  Οτιδήποτε ξεχωρίζεται απ’ την κοσμικότητα για μία άγια χρήση και αφιερώνεται αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού είναι αγιασμένο.

Αναφορές:

Β’ Χρον.κθ:5, 15-18          Εξ.ιθ:20-22                                       Εβρ.θ:3

Λευιτ.κζ:14-16                   Αρ.η:17                                            Ιεζ.λς:23

Κ α λ η μ έ ρ α

"Διαρρήξατε την καρδίαν σας"

«Διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μεταμελούμενος διά το κακόν» (Ιωήλ β:13)

Ένα πανάρχαιο έθιμο

Μια πράξη που αναφέρεται αρκετά συχνά στις Άγιες Γραφές, είναι αυτή της διάρρηξης ή σχισίματος των ρούχων. Για πρώτη φορά τη συναντούμε στη Γέν.λζ:29, τότε που τα αδέλφια του είχαν πουλήσει τον Ιωσήφ στους Μαδιανήτες εμπόρους, ενώ ο Ρουβήν ήταν απών. Όταν ο Ρουβήν επέστρεψε στο λάκκο που τον είχαν φυλακίσει προσωρινά και είδε ότι ο Ιωσήφ δεν ήταν εκεί «διέσχισε τα ιμάτια αυτού» δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη θλίψη και την απελπισία του γι’ αυτό που συνέβηκε στον αδελφό του.

Το ίδιο έκανε και ο Ιακώβ, στη συνέχεια, όταν του είπαν ότι κάποιο θηρίο είχε φάει δήθεν τον Ιωσήφ, οπότε «διέσχισεν τα ιμάτια αυτού και έβαλε σάκκον εις την οσφύν αυτού και επένθησε τον υιόν αυτού ημέρας πολλάς» (Γεν.λζ:34).

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

Ιωάν.γ:3   “Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού”.

Β’ Κορ.ε:17 “Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα, τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα.”

Εφεσ.δ:24  “Και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας”.

Με την αναγέννηση μας επιτρέπεται η είσοδος στη βασιλεία του Θεού.  Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει κανείς παιδί του Θεού, παρά μόνο να γεννηθεί “άνωθεν”. Η αναγέννηση δεν είναι ένα φυσικό βήμα προόδου στην ανάπτυξη του ανθρώπου, είναι μια υπερφυσική ενέργεια του Θεού.  Δεν αποτελεί κάποια εξέλιξη, αλλά είναι η μετάδοση νέας ζωής. Είναι μια ολοκληρωτική μεταβολή, μια αλλαγή κατεύθυνσης που απορρέει απ’ αυτή τη νέα ζωή.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”

Ρωμ.δ:8 “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”

Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στο Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με το Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος. Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με το Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται το Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλλάσσονται απ’ την ενοχή και την καταδίκη. 

Κ α λ η μ έ ρ α

ΠΙΣΤΗ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Ιάκ.β:20 “Θέλεις όμως να γνωρίσης, ω άνθρωπε μάταιε, ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά;”

Ρωμ.ι:9  “...Και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή.”

Εβρ.ια:1 “Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.”

Τί είναι η σώζουσα πίστη; Είναι μια πίστη μέσα απ’ την καρδιά. Πίστη σημαίνει πεποίθηση κι εμπιστοσύνη. Είναι η συναίνεση του νου κι η συγκατάθεση της θέλησης. Η διανοητική πίστη δεν είναι αρκετή (Ιάκ.β:19, Πρ.η:13-21). Κάποιος μπορεί να συμφωνήσει διανοητικά με το Ευαγγέλιο, χωρίς όμως να παραχωρήσει τη ζωή του σ’ αυτό. Η πίστη μέσα απ’ την καρδιά είναι απαραίτητη (Ρωμ.ι:9). Διανοητική πίστη σημαίνει αναγνώριση ότι τα γεγονότα του Ευαγγελίου είναι αληθινά, ενώ πίστη μέσα απ’ την καρδιά σημαίνει την πρόθυμη αφιέρωση της ζωής μας στις υποχρεώσεις τις οποίες τα γεγονότα αυτά συνεπάγονται. Η πίστη σαν εμπιστοσύνη εμπεριέχει και το συναισθηματικό στοιχείο, έτσι η πίστη που σώζει είναι μια ενέργεια ολόκληρης της προσωπικότητας και περιλαμβάνει το νου, τα συναισθήματα και τη θέληση.

Κ α λ η μ έ ρ α

Με ή χωρίς τζίβα;

Είμαι σίγουρος ότι από τον τίτλο και μόνο, δεν μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος και να είναι σίγουρος για το τι εννοούμε. Καλύτερα να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όλοι μας συμφωνούμε νομίζω ότι μια μεγάλη εκκλησία είναι καλύτερη από μια μικρή εκκλησία. Μια εκκλησία γεμάτη είναι προτιμότερη από μια εκκλησία με λιγοστά άτομα στο ακροατήριο ή στα μέλη της. Μέχρι εδώ τίποτα το κακό, το μεμπτό. Άλλωστε ο ρόλος της εκκλησίας είναι να δέχεται αμαρτωλούς από το σκοτάδι του κόσμου γύρω μας και να τους οδηγεί στη σωτηρία του Ιησού Χριστού με τη διδασκαλία της, το παράδειγμά της, την άγια ζωή της, την υπηρεσία της αγάπης της.

Σωστά μέχρι εδώ.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Β’ Κορ.ζ:10 “Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον.”

Μετάνοια είναι η κατά Θεό λύπη για την αμαρτία. Ωστόσο, η λύπη για την αμαρτία από μόνη της δεν είναι μετάνοια, αν και μπορεί να εργαστεί μετάνοια. Μετάνοια δεν είναι  μόνο η λύπη αλλά κι ο θάνατος ως προς την αμαρτία  καθώς κι η ολοκληρωτική μεταστροφή που πρέπει να ακολουθήσει. Ένα μικρό αγόρι είπε, “Είναι το να λυπηθείς τόσο ώστε να μην το ξανακάνεις.”

Β.  Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Λουκ.ιγ:3 “Ουχί σας λέγω, αλλ’ εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή.”

Πρ.ιζ:30  “Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.”

Β’ Πέτρ.γ:9 “Αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.”

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΣΩΤΗΡΙΑ

Α. «ΣΩΤΗΡΙΑ» Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ρωμ.α:16 “Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού, επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα.”

Αυτή η θαυμαστή λέξη, σωτηρία, είναι το θέμα ολόκληρης της Γραφής και το θέμα κάθε κηρύγματος του ευαγγελίου. Οι υπέροχοι ύμνοι της εκκλησίας υμνούν τη μεγάλη σωτηρία που μας χαρίστηκε απ’ τον Ιησού Χριστό.

Η Εβραϊκή και η Ελληνική λέξη για τη σωτηρία περικλείουν την έννοια της απελευθέρωσης,  της ασφάλειας, της διατήρησης, της θεραπείας και της πληρότητας. Η σωτηρία είναι η μεγάλη περιεκτική λέξη του ευαγγελίου που περικλείει όλες τις λυτρωτικές ενέργειες και διαδικασίες, όπως τη δικαίωση, την απολύτρωση, τη χάρη, τον εξιλασμό, τη συγχώρεση,  τον αγιασμό και τη  μελλοντική δόξα..”

Κ α λ η μ έ ρ α

Γιατί αμαρτάνουμε;

Τι είναι αυτό που μας παρασύρει, μας σπρώχνει και τελικά μας ρίχνει στην αμαρτία;

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση με τη βοήθεια του προφήτη Ιεζεκιήλ.

Θα δούμε μια αμαρτία του λαού Ισραήλ, και θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τι είναι αυτό που ξεγέλασε τους Ισραηλίτες ώστε να φτάσουν να λατρεύουν είδωλα μέσα στον ίδιο το Ναό του Κυρίου.

Θα δούμε 4 ψέματα, 4 ψευδαισθήσεις που συχνά έχουμε και μας οδηγούν στην αμαρτία.

Κ α λ η μ έ ρ α