ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ

Το υποτιθέμενο λάθος του Παύλου

Αρ.κε:9 “Εισαν δε οι αποθανόντες εν τη πληγή εικοσιτέσσαρες χιλιάδες”.

Α΄ Κορ. ι:8 “...Και έπεσον εν μια ημέρα είκοσι τρεις χιλιάδες.”

Δεν υπάρχει καμία αντίφαση εδώ. Στο βιβλίο των Αριθμών δίνεται το σύνολο, ενώ ο Παύλος, γράφοντας κάτω από την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, αναφέρει ότι πέθαναν 23.000 σε μια μέρα. Οι υπόλοιποι πέθαναν άλλη μέρα.

Ο Ιωνάς και το κήτος

Τα κήτη είχαν, όπως είχε γίνει αντιληπτό, γύρω στα 70 πόδια μήκος υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αναφέρονται στο τεράστιο μέγεθος τους ή στα μεγάλα αντικείμενα που κατάπιναν, όπως ένα ολόκληρο καρχαρία 15 πόδια μήκος. Ένα κήτος το οποίο πεθαίνει εκτινάσσει το περιεχόμενο του στομαχιού του και τεράστιες ποσότητες έχουν γίνει αντιληπτές. Αυτά τα κήτη συνήθως κολυμπούν με το κάτω σαγόνι κρεμασμένο κάτω από την κανονική του θέση και τον οισοφάγο τους να χάσκει ανοικτός σαν μια μεγάλη σπηλιά. Ο Ιωνάς μπορούσε πολύ εύκολα να έχει γλιστρήσει μέσα σ’ ένα τέτοιο κήτος.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΤΗΝ ΒΙΒΛΟ

Α. Ετοιμασία για Βιβλική μελέτη

Ο σπουδαστής της Βίβλου πρέπει να έχει μία καλή Βίβλο. Με τον όρο αυτό, εννοούμε μία καλοδεμένη Βίβλο η οποία είναι γραμμένη με τέτοια τυπογραφικά στοιχεία ώστε να μπορεί να διαβαστεί άνετα. Μία Βίβλος που δεν θα έχει ερμηνευτικά σχόλια συνιστάται, τις περισσότερες φορές, για τον αρχάριο σπουδαστή ώστε να μην διατρέχει τον κίνδυνο να θεωρήσει τις σημειώσεις σαν μέρος του κειμένου. Είναι καλό να μάθει από την αρχή να αφήνει τη Βίβλο να ερμηνεύει τον εαυτό της.

Ο σπουδαστής της Βίβλου πρέπει να έχει μια Βίβλο γραμμένη σε σύγχρονη γλώσσα, από αυτές που σήμερα κυκλοφορούν, αν μπορεί μάλιστα είναι καλό να αγοράσει περισσότερες από μία εκδόσεις. Η σύγκριση μεταξύ όλων αυτών μπορεί να του δώσει κάποιες πληροφορίες που θα τον οδηγήσουν σε μια πιο βαθιά κατανόηση των Γραφών. Φυσικά πρέπει πάντοτε να θυμάται τις επιφυλάξεις που πρέπει να έχει σχετικά με τη χρήση όλων αυτών των σύγχρονων μεταφράσεων.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης

Η ακρίβεια της σημερινής Παλαιάς Διαθήκης εξαρτάται από την ακρίβεια του Εβραϊκού κειμένου, καθώς αυτό αντιγράφτηκε από το ένα χειρόγραφο στο άλλο και μετά μέσα από διάφορες μεταφράσεις πέρασε στη γλώσσα που διαβάζουμε και μελετάμε τη Βίβλο. Ο σκοπός αυτού του κεφαλαίου είναι να δείξει πως οι λόγιοι απέδειξαν ότι το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης είναι αξιόπιστο και έγκυρο.

Μετά από μία λεπτομερή μελέτη του τρόπου που έφθασε μέχρι εμάς το γραπτό κείμενο, ο συγγραφέας είναι πεισμένος ότι ο Θεός πρόσφερε στον αιώνα μας το καθαρό και ακριβές μήνυμα του. Έχουμε πλήθος στοιχεία τα οποία μας οδηγούν να πιστέψουμε ότι το σημερινό κείμενο της Γραφής είναι αξιόπιστο. Ο Frederic Kenyon, ο οποίος είναι αυθεντία στη μελέτη του κειμένου δηλώνει:

Κ α λ η μ έ ρ α

«Εν Χριστώ»

Ο Ιησούς είναι τόσο απαραίτητος, γιατί είναι Αυτός που μπαίνει ανάμεσα σε μας τους αμαρτωλούς με τις αδυναμίες και τα προβλήματά μας, που αγωνιζόμαστε όμως να φτάσουμε το στόχο μας, και τον άγιο Θεό.

Η Γραφή λέει ότι ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Είναι δηλαδή τόσο άγιος που δεν μπορεί να Τον πλησιάσει τίποτα ακάθαρτο. Στο Σινά, όταν ο Θεός «κατέβηκε» για να δώσει τον Νόμο στον Μωυσή, το βουνό έτρεμε και κάπνιζε γιατί ο Θεός ήταν εκεί. Κάποια άλλη φορά, ο Θεός είχε πει στο Μωυσή, βγάλε τα παπούτσια σου γιατί στέκεσαι σε άγιο τόπο!

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η Γέννηση της Βίβλου

Δεν υπάρχει καμία καταγραφή θεόπνευστων γραπτών πριν από την εποχή του Μωυσή. Αν είχαν υπάρξει τέτοια γραπτά είναι πιθανόν ότι κάποιοι απ’ τους συγγραφείς της Βίβλου θα τα ανέφεραν. Ξεκινώντας με το Μωυσή (γύρω στο 1500 π.χ.) καταγράφτηκε και διατηρήθηκε μία συνεχιζόμενη καταγραφή της αποκάλυψης του Θεού στο ανθρώπινο γένος.

Το γεγονός ότι ο Μωυσής ξεκινάει να γράφει με τη δημιουργία είναι μία ισχυρή απόδειξη ότι ο Θεός διέταξε το έργο του Μωυσή να είναι η πρώτη φάση της θείας του αποκάλυψης η οποία θα γραφόταν. Πριν απ’ αυτό ο Θεός ευαρεστήτο να αποκαλύπτει τον εαυτό του προφορικά σε ανθρώπους, όπως στον Αδάμ τον Νώε και τον Αβραάμ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η σπουδαιότητα της Θεοπνευστίας

Η Βίβλος είναι από το Θεό, δεν είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Αυτή η αλήθεια είναι θεμελιώδης για να στηρίξουμε την εξουσία της Βίβλου για διδασκαλία κι οδηγία.  Ο τρόπος με τον οποίο η Βίβλος απορρέει απ’ το Θεό είναι γνωστός σαν θεοπνευστία.  Η Βίβλος δηλώνει, “Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος...” (Β’ Τιμ.γ:16).

Η πίστη στη Θεοπνευστία των Γραφών είναι η πρώτη διακήρυξη της πίστης μας.

“Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης” (Β’ Τιμ. γ:16).

Η Βίβλος είναι η μόνη δοσμένη εξουσία απ’ το Θεό που κατέχει ο άνθρωπος.  Γι’ αυτό όλη η διδασκαλία, η πίστη, η ελπίδα κι η οδηγία για την εκκλησία πρέπει να στηρίζονται πάνω στη Βίβλο και να είναι εναρμονισμένες μ’ αυτή. Πρέπει να διαβάζεται και να μελετάται απ’ όλους τους ανθρώπους παντού και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο απ’ αυτούς που έχουν το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος (Α’ Ιωάν.β:27). “Ουδεμία προφητεία της γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως.  Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού”.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Γενικές πληροφορίες για τη Βίβλο

1.     Συγγραφή και χρόνος συγγραφής

Η Βίβλος αποτελείται από 66 βιβλία, τα οποία γράφτηκαν σε μια περίοδο 1600 χρόνων περίπου, από 40 περίπου διαφορετικούς συγγραφείς. Ο Μωυσής έγραψε τα πρώτα βιβλία της Βίβλου γύρω στο 1500 π.Χ. οδηγημένος απ’ το πνεύμα του Θεού και ο απόστολος Ιωάννης πρόσθεσε την τελική αποκάλυψη του Θεού γύρω στο 97 μ.Χ.  Ο Θεός χρησιμοποίησε ανθρώπους από κάθε κοινωνική τάξη για να μεταδώσει τους λόγους Του στο ανθρώπινο γένος: βοσκούς, βασιλιάδες, ιερείς, προφήτες, αγρότες, ψαράδες, γιατρούς, τελώνες, δικηγόρους και δασκάλους.  Αυτοί “οι άγιοι άνθρωποι του Θεού ελάλησαν κινούμενοι υπό του Πνεύματος του Αγίου” (Β’ Πέτρ.α:21).

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η ιστορία της λέξης Βίβλος

Η ενότητα του περιεχομένου της Βίβλου φανερώνεται από τον ενικό του ονόματός της. Αρχικά ο τίτλος δεν ήταν στον ενικό, γιατί στην πρώτη εκκλησία οι Χριστιανοί που μιλούσαν Ελληνικά ονόμαζαν τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης σαν “Τα Βιβλία”. Οι Λατίνοι δανείστηκαν τον τίτλο “Βιβλία” αλλά τον μετέφεραν στον ενικό (Βίβλος).

Η Ελληνική χρήση του τίτλου, “Τα Βιβλία” έχει την προέλευσή της από το όνομα του παπύρου ή καλαμιού που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα για να φτιάχνουν περγαμηνές ή βιβλία.  Οι Έλληνες φυσικά ονόμαζαν ένα βιβλίο “βίβλος” ή, όταν επρόκειτο για μικρό βιβλίο, “βιβλίον”.  Αργότερα οι Έλληνες ονόμασαν τις Άγιες Γραφές “Τα Βιβλία”.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού

Πολλά στοιχεία αποδεικνύουν την εξουσία των Γραφών σαν λόγου του Θεού.  Έτσι ο άνθρωπος που γνωρίζει και καταλαβαίνει το περιεχόμενο της Βίβλου θα θερίσει πολλές ευλογίες καθώς προσαρμόζει τη ζωή του με τις αρχές της.  Αυτός που αγνοεί και περιφρονεί τα λόγια αυτού του Βιβλίου θα κάνει ανυπολόγιστο κακό στον εαυτό του.

Η Βίβλος διακηρύσσει ότι “Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος” (Β’ Τιμ.γ:16) και ότι “Υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού” (Β’ Πετρ.α:21). Μέσα από προσωπικές εμπειρίες, πολλοί σπουδαίοι άνδρες του παρελθόντος και του παρόντος είναι μάρτυρες της αξιοπιστίας της Γραφής, η οποία είναι αυτό ακριβώς που ισχυρίζεται ότι είναι. Πώς τολμά ο περιορισμένος άνθρωπος να αγνοεί τη σημασία αυτού του μηνύματος από το Θεό;

Κ α λ η μ έ ρ α

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Α. Η επισκόπηση της Βίβλου προσφέρει μία πανοραμική άποψη της Γραφής

Ο μέσος Χριστιανός μπερδεύεται συνήθως όταν πρωταρχίζει να διαβάζει τη Γραφή. Τις περισσότερες φορές ξεκινάει να διαβάζει από κάποιο σημείο στην Καινή Διαθήκη και συνηθίζει να ξαναγυρνάει συχνά εκεί, γιατί το περιεχόμενο της Παλαιάς Διαθήκης, σε πολλές περιπτώσεις, φαίνεται μπερδεμένο. Δεν βλέπει τη Βίβλο σαν μία ενότητα, ένα σύνολο, αλλά βλέπει “κομμάτια και κομματάκια”, τα οποία δεν έχουν καμία ουσιαστική σχέση μεταξύ τους.  Αυτή όμως δεν είναι η εικόνα που ο Θεός θέλει να έχει ο άνθρωπος. Αντίθετα, θέλει ο άνθρωπος να δει ολόκληρο το σχέδιό Του για το ανθρώπινο γένος, όπως αυτό εκτίθεται και φανερώνεται σε όλη τη Γραφή.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ας μην αποθαρρυνόμαστε

Στις μέρες αυτές, πραγματικά συμβαίνουν πολλά παράδοξα πράγματα μεταξύ των πιστών. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τις δύσκολες μέρες μέσα στις οποίες ζούμε, και πραγματικά, εγώ λυπάμαι για πολλά που ακούω και βλέπω. Δεν θέλω να το κρύψω ότι μέσα στην καρδιά μου υπάρχει λύπη και πολλές φορές απογοήτευση, και είμαι σίγουρος ότι έτσι είναι και μέσα στις δικές σας καρδιές.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Δεν υπάρχει κάτι μαγικό στα εδάφια του λόγου του Θεού. Αλλά υπάρχει δύναμη σ’ αυτά, ακριβώς επειδή είναι ο λόγος του Θεού.

Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά συχνά πρέπει να κάνουμε επιλογές:

– Επιλέγοντας να μην επιτρέψω στον φόβο και το άγχος να ελέγχουν τη ζωή μου.

– Επιλέγοντας να φυλάω την καρδιά μου.

– Επιλέγοντας να επικεντρώνω το μυαλό μου σε ό,τι είναι αλήθεια κατά τη διάρκεια αβέβαιων καταστάσεων.

Μπορεί ακόμα να αισθανόμαστε φοβισμένοι, αλλά μπορούμε να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Μπορεί να μην έχουμε τον έλεγχο, αλλά μπορούμε να εμπιστευτούμε Αυτόν που ελέγχει τα πάντα. Μπορεί να μην ξέρουμε το μέλλον, αλλά ξέρουμε τον Θεό που το ξέρει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Εν Χριστώ!

Οριστικά πλέον, η σωτηρία εξαρτάται από το αν είναι κάποιος «εν Χριστώ».

Ο Παύλος γράφει σ’ αυτούς που είναι «εν Χριστώ».

Η σωτηρία βρίσκεται μόνο «εν Χριστώ».

Γαλ.γ:27 επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε.

Αυτό σημαίνει ότι αυτός που έχει ενδυθεί τον Χριστό, είναι «εν Χριστώ»! Άρα, μόνο όσοι έχουν βαπτιστεί σωστά – εις Χριστόν – και όχι εις Πατέραν Υιόν και Άγιον Πνεύμα, είναι εν Χριστώ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ματθ.κδ:29 Ήλιος, φεγγάρι, αστέρια

Ματθ.κδ:29 Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή.

Μία από τις αρχικές ερωτήσεις που οι μαθητές έκαναν στον Ιησού στην αρχή αυτής της ομιλίας ήταν «τι το σημείον της παρουσίας σου». Ο Κύριος απαντάει στην ερώτηση στο κδ:23. Έχοντας μιλήσει για τον ερχομό Του στο Ματθ.κδ:27, ο Ιησούς βασίζεται τώρα στο προηγούμενο σημείο Του ότι δεν θα έρθει κρυφά, αλλά η επιστροφή Του θα είναι ένα σαφές, δημόσιο γεγονός που θα γίνει ξαφνικά. Ακριβώς αυτή η ένδοξη εμφάνιση περιγράφεται στο Ματθ.κδ:29-30.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός της ψυχής και του πνεύματος από το σώμα. Φέρνει τον άνθρωπο στην αιωνιότητα και τον αόρατο κόσμο.

Β.  ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η Βίβλος αναφέρεται στον θάνατο με τους παρακάτω όρους:

1. Ύπνος - Δευτ.λα:16, Ιωάν.ια:11, Α’ Κορ.ιε:6, Α’ Κορ.ιε:51, Α’ Θεσ.δ:13-14

2.   Επίγειος οικία που χαλάει - Β’ Κορ.ε:1

3.   Απόθεση του σκηνώματος - Β’ Πέτρ.α:14

4.   Ο Θεός ζητά την ψυχή - Λουκ.ιβ:20

Κ α λ η μ έ ρ α

Σαν χριστιανοί....

Υπάρχουν βλέπετε πολλοί τομείς της ζωής μας όπου ο καθένας από έλλειψη σοβαρής καθοδήγησης ενεργεί και σκέπτεται ευκαιριακά, αυτοσχεδιάζοντας σχεδόν σύμφωνα με τις εντυπώσεις της στιγμής και  - το χειρότερο - ανεξάρτητα από τη χριστιανική του πίστη και από εκείνα που του υπαγορεύει ο λόγος του Θεού.

Κι αυτό γίνεται για θέματα σημαντικά όπως είναι π.χ. το θέαμα ή η μουσική  ή η τέχνη γενικά, η οικονομία, τα ανθρώπινα δικαιώματα κι ακόμη γενικότερα ο πολιτισμός, όπου ακούγονται του κόσμου οι ανεύθυνες κουβέντες και γράφονται του κόσμου οι προχειρότητες, ή τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του καιρού μας όπου τις πιο πολλές φορές διαμορφώνουμε τη γνώμη μας αποκλειστικά από αυτά που γράφουν και λένε οι δημοσιογράφοι, μια ομάδα με μεγάλη κοινωνική δύναμη και επιρροή που σε ένα μεγάλο όμως ποσοστό είναι εντελώς ακατάλληλη να καθοδηγήσει σωστά και υπεύθυνα τις μάζες, προπάντων στη δική μας τη χώρα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Ιησούς σαν «σημείον αντιλεγόμενον».

Όταν κάποτε ο Ιησούς αναρωτήθηκε μπροστά στους μαθητές Του, λέγοντας «Πλην ο Υιός του ανθρώπου, όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» (Λουκ.ιη:8), ασφαλώς γνώριζε καλά ότι ο ίδιος ήταν, είναι και θα είναι «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ.β:34), δηλαδή σημείο αντιλογίας, διαφωνίας και κρίσης μεταξύ των ανθρώπων, αφού πάνω στον Ιησού Χριστό - σαν άξονα, κέντρο και βάση της ιστορίας - και στο τι Εκείνος εκφράζει και εκπροσωπεί, στέκεται διαχρονικά όλη η ανθρωπότητα, αντλώντας νόημα και σκοπό από αυτό ακριβώς το ερώτημα.

Καλημέρα