«Εν Χριστώ»

Ο Ιησούς είναι τόσο απαραίτητος, γιατί είναι Αυτός που μπαίνει ανάμεσα σε μας τους αμαρτωλούς με τις αδυναμίες και τα προβλήματά μας, που αγωνιζόμαστε όμως να φτάσουμε το στόχο μας, και τον άγιο Θεό.

Η Γραφή λέει ότι ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον. Είναι δηλαδή τόσο άγιος που δεν μπορεί να Τον πλησιάσει τίποτα ακάθαρτο. Στο Σινά, όταν ο Θεός «κατέβηκε» για να δώσει τον Νόμο στον Μωυσή, το βουνό έτρεμε και κάπνιζε γιατί ο Θεός ήταν εκεί. Κάποια άλλη φορά, ο Θεός είχε πει στο Μωυσή, βγάλε τα παπούτσια σου γιατί στέκεσαι σε άγιο τόπο!

«Προσέχετε μή καταφρονήσητε τόν λαλούντα. Διότι άν εκείνοι δέν απέφυγον, καταφρονήσαντες τόν λαλούντα πρός αυτούς επί τής γής, πολλώ μάλλον ημείς εάν αποστραφώμεν τόν λαλούντα από τών ουρανών» (Εβρ.ιβ:25)

«Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος, καί πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα νά λαλήται διά τού Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό τών ακουσάντων» (Εβρ.β:3)

Μπροστά σ’ Αυτόν τον άγιο Θεό, ερχόμαστε εμείς σήμερα και Του μιλάμε, προσευχόμαστε, ψάλουμε, μιλάμε θεολογικά πάνω στον λόγο Του, παίρνουμε στο στόμα μας το όνομά Του… πώς είναι δυνατόν;

Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Είναι δυνατόν μόνο εν Χριστώ! Δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για τον Θεό, αν δε υπήρχε ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Δεν θα μπορούσαμε να προσευχόμαστε, αν δεν υπήρχε ο μόνος μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός (Α’ Τιμ.β:5). Είναι λοιπόν ο Ιησούς το μέσο με το οποίο μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό.

«Απεκρίθη ο  Ιησούς καί είπε πρός αυτόν·  Εάν τις μέ αγαπά, τόν λόγον μου θέλει φυλάξει, καί ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, καί πρός αυτόν θέλομεν ελθεί καί εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (Ιωάν.ιδ:23).

Όταν βαπτιζόμαστε με Άγιο Πνεύμα, ουσιαστικά έρχεται ο Πατέρας εν Υιώ γιατί ο Θεός είναι αδύνατον να κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο χωρίς να τον κάψει εξαιτίας της αμαρτίας. Ο άνθρωπος Ιησούς δίνει αυτή την ικανότητα, κι αυτό είναι χάρις.

«Παύλος, απόστολος  Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, πρός τούς αγίους [τούς όντας εν  Εφέσω] καί πιστούς εν Χριστώ  Ιησού· χάρις είη υμίν καί ειρήνη από Θεού Πατρός ημών καί Κυρίου  Ιησού Χριστού» (Εφες.α:1-2).

τούς όντας εν  Εφέσω: Δεν υπάρχει στο κείμενο. Δεν υπάρχουν προσωπικοί χαιρετισμοί σ’ αυτή την επιστολή αν και η Έφεσος ήταν μία πόλη που ο Παύλος την ήξερε  πολύ καλά αφού είχε μείνει περίπου 3 χρόνια, άρα πρέπει να είχε καλούς φίλους.

Αυτή η επιστολή δεν είναι μόνο για τους Εφεσίους, αλλά για όλους τους πιστούς. Ο Παύλος, από την ημέρα που γνώρισε τον Κύριο, κήρυττε στους εθνικούς γιατί ήξερε ότι αυτή ήταν η κλήση του. Τους έλεγε ότι μπορούν να γίνουν Χριστιανοί χωρίς να είναι ανάγκη να γίνουν και Ιουδαίοι, γιατί αυτό ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα τότε. Αυτό είναι το αποκεκρυμμένο μυστήριο για το οποίο μιλούσε, ότι οι Εθνικοί μπορούν να γίνουν συμμέτοχοι των ευλογιών του Ισραήλ (Εφεσ.γ:6) χωρίς να γίνουν προσήλυτοι, όπως γινόταν στην Π.Δ. Οι εθνικοί τώρα ήταν ελεύθεροι να γνωρίσουν τον Θεό του Ισραήλ (Ρωμ.ια:25).

«Ευλογητός ο Θεός καί Πατήρ τού Κυρίου ημών  Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τά επουράνια [διά] Χριστού» (Εφες.α:3).

Στο κείμενο δεν λέει διά Χριστού, αλλά εν Χριστώ κι αυτές οι δύο λεξούλες είναι το κλειδί αυτού του κεφαλαίου (περίπου 12 φορές αναφέρεται η φράση εν Χριστώ) που σημαίνει ότι αυτή η επιστολή αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, γι’ αυτούς που είναι εν Χριστώ.

Ποιος είναι εν Χριστώ και πως μπορεί κάποιος να είναι εν Χριστώ; Το θέμα είναι σοβαρό, γιατί η σωτηρία εξαρτάται αν είσαι εν Χριστώ ή έξω από το Χριστό. Όποιος δεν είναι εν Χριστώ δεν είναι σωσμένος κι αυτό προσπαθεί να πει ο απόστολος Παύλος σ΄ αυτή την επιστολή χρησιμοποιώντας τόσες φορές αυτή τη μικρή φράση.

«Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τώ  Αδάμ, ούτω καί πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τώ Χριστώ» (Α΄ Κορ.ιε:22).

Έχει να κάνει λοιπόν από πού κρατάς, ποια είναι η γενεαλογία σου! Αν δεν μπορείς να πεις ότι είσαι του Χριστού, είσαι για θάνατο! Ζωοποιούνται μόνο όσοι είναι εν Χριστώ. Αλλά πως μπορεί κάποιος να είναι, να αισθάνεται, να πιστεύει ή να ξέρει ότι είναι εν Χριστώ;

Αν για πρώτη φορά σου γίνεται αυτό το ερώτημα, δεν νομίζω ότι μπορείς απόψε να κοιμηθείς ήσυχα πριν απαντήσεις ή έστω να το αναλογιστείς!

Αν μόνο εν Χριστώ υπάρχει ζωή, αν δεν είμαι του Χριστού σημαίνει ότι είμαι νεκρός, άσχετα με το τι πιστεύω ή τι αισθάνομαι.

«διότι ημείς πάντες διά τού ένός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις έν σώμα, είτε  Ιουδαίοι είτε  Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, καί πάντες εις έν Πνεύμα εποτίσθημεν» (Α΄Κορ.ιβ:13).

Όποιος είναι βαπτισμένος δια του ενός πνεύματος στο ένα σώμα, είναι του Χριστού. Ο Κύριος είναι η κεφαλή, αλλά έχει και ένα σώμα κι όταν εσύ ανήκεις σ’ αυτό το σώμα, τότε είσαι εν Χριστώ. Ο θάνατος δεν ισχύει πλέον για σένα, είσαι ζωοποιημένος. Το ερώτημα όμως παραμένει, είμαι ή δεν είμαι. Είσαι ή δεν είσαι;

Ο Παύλος γράφει σ’ αυτούς που είναι εν Χριστώ, γιατί η σωτηρία είναι μόνο σ’ αυτούς.

«Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ» (Εφες.α:3).

Δεν λέει ότι θα μας ευλογήσει αλλά ότι μας έχει ήδη ευλογήσει στα επουράνια, αλλά εν Χριστώ.

«καθὼς ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμοῦ εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγάπῃ» (α:4).

Εν αυτώ, μέσα σ’ Αυτόν. Πως με διάλεξε εμένα ο Θεός; Που με ήξερε; Πως ήξερε τι θα κάνω; Με είδε και με διάλεξε μόνο εν Χριστώ. Ο Θεός δεν μπορεί να δει τίποτα έξω από το Χριστό, γιατί τα μάτια Του είναι σαν φλόγα φωτιάς που ησυχάζει μόνο εν Χριστώ.

Προ καταβολής κόσμου σημαίνει πριν θεμελιωθεί ο κόσμος. Το πρώτο πράγμα που είδε ο Θεός ήταν ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός και μέσα σ’ Αυτόν την εκκλησία.

Ο σκοπός που μας διάλεξε είναι να είμαστε άγιοι καί άμωμοι ενώπιον αυτού διά τής αγάπης.

«προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτὸν κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ. εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ ἧς ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳ. Ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸ πλοῦτος τῆς χάριτος αὐτοῦ» (α:5-7).

«ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ». Σκέψου αυτόν τον λόγο, σκέψου τι ήσουνα πριν γνωρίσεις τον Χριστό, και σύγκρινε αυτές τις δύο καταστάσεις. Αν αυτές οι υποσχέσεις είναι αλήθεια, θα συνεχίσουμε να ζούμε κατά τα πρότυπα του κόσμου;

Αν μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε τι μας έχει προσφέρει ο Θεός, θα είναι δύσκολο να υποκύψουμε στους διάφορους πειρασμούς που μας ενοχλούν καθημερινά και μας προσφέρουν εφήμερα ψέματα.

Κάθε φορά που η σάρκα σου, ο κόσμος η διάβολος έρθει να σου προτείνει κάτι, να θυμάσαι τί ο Θεός σου έχει ήδη δώσει!

Βέβαια, όλα αυτά δε σημαίνουν ότι ο Θεός γνώρισε κάποιους πριν γίνει ο κόσμος και αυτοί οι κάποιοι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, να ζουν όπως θέλουν κι ο Θεός να είναι υποχρεωμένος να τους περιμένει για να τους πάρει στον ουρανό.

Ο Θεός μας έδωσε λογική και ελεύθερη βούληση να διαλέγουμε. Αν σήμερα βρισκόμαστε εδώ, είναι αποτέλεσμα δικής μας εκλογής. Κι αν κάποιος λείπει σήμερα, πάλι αυτός το διάλεξε να λείπει. Τι θα κάνεις απόψε το βράδυ, πάλι εσύ το αποφασίζεις.

Ο Θεός είδε αυτές τις εκλογές, πριν ακόμα εμείς γεννηθούμε. Είδε τη ζωή μας, μας είδε αμαρτωλούς, αλλά μας είδε και να κλαίμε μετανοημένοι κι αυτό κράτησε. Και είπε: Αυτόν ή αυτήν θα τον/την κάνω σαν Εμένα. Αυτή είναι η πρόγνωση του Θεού και βάσει αυτής της πρόγνωσης ο Θεός μιλάει ανάλογα για την εκκλησία Του.

«διά νά ήμεθα άγιοι καί άμωμοι ενώπιον αυτού». Αυτό σημαίνει ότι όλη μέρα, κάθε μέρα είμαστε ενώπιον Αυτού, μας βλέπει γιατί μας διάλεξε γι’ αυτό το σκοπό. Άρα, δεν μπορώ να κάνω ότι θέλω ή να ζω όπως θέλω όταν ξέρω ότι είμαι συνέχεια ενώπιον Αυτού!

«εις έπαινον τής δόξης τής χάριτος αυτού». Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός μας διάλεξε και μας κάλεσε για να επαινούμε συνέχεια τη δόξα και τη χάρη Του.

«γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ. εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἐν αὐτῷ. Ἐν ᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ» (9-11).

Το Άγιο Πνεύμα μας λέει ότι εκλεχτήκαμε στην αιωνιότητα του παρελθόντος (δεν υπήρχε ακόμα χρόνος) αλλά θα πραγματοποιηθεί στην αιωνιότητα του μέλλοντος, στο πλήρωμα των καιρών. Ο Θεός το σκέφτηκε, Αυτός θα το κάνει και ήδη το ενεργεί. Εδώ και 6.000 χρόνια ο Θεός δουλεύει πάνω σ’ αυτό το σχέδιο και τελειοποιεί αυτό που σκέφτηκε να κάνει.

εις οικονομίαν τού πληρώματος τών καιρών:

Όταν έρθει ο καιρός του. Πότε έρχεται αυτός ο καιρός που όλα συγκεφαλαιώνονται εν Χριστώ; ΤΩΡΑ!

Μπορεί να καταλάβει τώρα κανείς τι σημαίνει να πιστεύει κάποιος ότι ο Ιησούς είναι το “δεύτερο πρόσωπο” ….κτλ! Ο Θεός θέλησε σ’ αυτή την οικονομία να είναι όλα εν Χριστώ.

«προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά  Ιησού Χριστού εις έαυτόν, κατά τήν ευδοκίαν τού θελήματος αυτού»

Δεν πιέστηκε από κανέναν ο Θεός γι’ αυτό. Το θέλησε ο ίδιος. Το να είναι κάποιος Χριστιανός και να ζει χριστιανικά είναι το φυσιολογικό, αυτό που ο Θεός πάντοτε ήθελε. Ο κοσμικός τρόπος είναι το λάθος. Κι αν ο Θεός θέλει αυτό που είσαι, ποιος μπορεί να είναι εναντίον σου; Αν ο Θεός θέλει να είσαι σήμερα εδώ, ποια δύναμη είναι αυτή που μπορεί να σε κρατήσει μακριά;

«προορισθέντες κατά τήν πρόθεσιν τού ενεργούντος τά πάντα κατά τήν βουλήν τού θελήματος αυτού»

Δεν υπάρχει κάτι έξω από το Θεό που επηρεάζει τις σχέσεις μας μαζί Του. Αυτός θέλει και κάνει ότι θέλει. Ήθελε τον άνθρωπο και τον έφτιαξε. Τον ήθελε κοντά Του και θα το κάνει. Αυτός δεν είναι ο τόπος για μας. Η γη φτιάχτηκε για να ζήσει ο άνθρωπος ένα διάστημα και να πάρει κάποιες αποφάσεις. Έχει ημερομηνία λήξης. Είμαστε φτιαγμένοι ουράνιοι πολίτες, ουράνιας πρόσκλησης άγιοι Το πολίτευμά μας είναι στον ουρανό. Ο Ιησούς πήγε στον ουρανό να μας ετοιμάσει τόπο.

«εις έπαινον τής δόξης τής χάριτος αυτού»

Ποιος είναι ο σκοπός της εκκλησίας; Η εκκλησία έχει σαν σκοπό να επαινεί τη δόξα και τη χάρη του Θεού. Η εκκλησία πρέπει να έχει δύναμη, ζωή, φωνή, έργο «εις έπαινον τής δόξης τής χάριτος αυτού». Είμαστε προορισμένοι, φτιαγμένοι να επαινούμε τον Θεό.

Σήμερα, είσαι εδώ, και μ’ αυτή σου την απόφαση επαινείς την δόξα της χάρης του Θεού, επειδή το διάλεξες.

Όταν αρχίζεις να ομολογείς τον Κύριο, τότε ζεις «εις έπαινον τής δόξης τής χάριτος αυτού».

Την ώρα που ψάλουμε, όταν εσύ χάνεσαι μέσα στην παρουσία του Θεού, χαίρεσαι, αλαλάζεις και χειροκροτάς, τότε ζεις «εις έπαινον τής δόξης τής χάριτος αυτού». Δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, τι θα πουν οι άλλοι, αν πρέπει, αν δεν πρέπει….

Όταν έρθει ο διάβολος και προσπαθεί να σε κάνει να αμαρτήσεις, αλλά εσύ λες όχι, τότε ζεις «εις έπαινον τής δόξης τής χάριτος αυτού». Όταν αρνείσαι την αμαρτία, τότε ζεις «εις έπαινον τής δόξης τής χάριτος αυτού».

διά νά ήμεθα εις έπαινον τής δόξης αυτού ημείς οι προελπίσαντες εις τόν Χριστόν· (12).

όστις είναι ο αρραβών τής κληρονομίας ημών, μέχρι τής απολυτρώσεως τού αποκτηθέντος λαού αυτού, εις έπαινον τής δόξης αυτού. (14).

ἐσφραγίσθητε τῷ πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ ἁγίῳ, ὅ ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ» (13-14).

Αρραβώνας σημαίνει καπάρο, εγγύηση, προκαταβολή.

Οι μεγάλες ευλογίες όμως απαιτούν και ανάλογα σκεύη. Χρειάζεται αγώνας και ο Παύλος λέει γονατίζω και προσεύχομαι ώστε να μπορέσετε να καταλάβετε το μήκος το πλάτος και το ύψος.

Ας μη φύγουμε σήμερα επιπόλαια από εδώ. Ας ζητήσουμε από τον Θεό να μας δώσει πνεύμα σοφίας σύνεσης και αποκάλυψης ώστε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, για πού έχουμε καλεστεί, τι μας περιμένει.

«Καί εσάς όντας νεκρούς διά τάς παραβάσεις καί τάς αμαρτίας εζωοποίησεν» (Εφες.β:1).

Αν κάποιος δεν είναι εν Χριστώ είναι νεκρός. Αλίμονο αν γεννήθηκες για να ζήσεις 60, 70, 80, 90 χρόνια. Είσαι νεκρός όταν δεν έχεις πνευματική ζωή, αιώνια ζωή.