Α' ΒΑΣΙΛΕΩΝ

Α. ΘΕΜΑ

Το Α’ Βασιλέων συνεχίζει την ιστορία του βασιλείου του Ισραήλ η οποία ξεκίνησε στα βιβλία Α’ και Β’ Σαμουήλ. Είναι η ιστορία της ανόδου της δόξας και της πτώσης του Εβραϊκού βασιλείου ανάλογα με τη στάση του λαού απέναντι στο Θεό. Το βιβλίο φανερώνει με γλαφυρότητα ότι η σχέση του λαού με το Θεό συχνά εξαρτιόταν από τη στάση του μονάρχη που κυβερνούσε - ένα σημαντικό μάθημα για κάθε έθνος.

Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Θεωρείται γενικά ότι ο Ιερεμίας συγκέντρωσε τις αναφορές που κατέγραψαν ο Νάθαν, ο Γάδ κ.α. (Α’ Χρον.κθ:29). Τα Α’ και Β’ Βασιλέων ήταν αρχικά ένα βιβλίο στα πρωτότυπα Εβραϊκά χειρόγραφα.

Γ. ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Το Α΄ Βασιλέων καταγράφει 118 χρόνια της ιστορίας του λαού Ισραήλ από το θάνατο του Δαβίδ (1015 π.Χ.) μέχρι τη βασιλεία του Ιωράμ στον Ισραήλ (897 π.Χ.)

Δ. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

            1. Η αναγνώριση του βασιλείου του Σολομώντα (κεφ. α΄, β΄)

Ο Δαβίδ που σκότωσε τον γίγαντα, γέρασε και εξασθένησε. Η βασιλεία του έφθανε στο τέλος της. Ο μεγαλύτερος γιος του Αδωνίας τον οποίο ο Δαβίδ δεν είχε ποτέ δυσαρεστήσει (α:6) συνειδητοποίησε ότι ο πατέρας του θα έδινε το θρόνο στο Σολομώντα. Επειδή όμως πίστευε ότι του ανήκε το δικαίωμα της διαδοχής σαν πρωτότοκος, συγκέντρωσε τους οπαδούς του στο Εν-ρωγήλ και ανακηρύχθηκε βασιλιάς. Όταν ο Δαβίδ άκουσε αυτό το γεγονός απ’ το Νάθαν και την Βήθ-σαβεέ αμέσως κανόνισε να στεφθεί βασιλιάς ο Σολομώντας. Όταν έφτασε η είδηση της στέψης του αδελφού του, ο Αδωνίας έσπευσε στο ναό και άρπαξε τα κέρατα του θυσιαστηρίου. Τον έδιωξαν με μια προειδοποίηση από τον Σολομώντα.

Ο θάνατος του Δαβίδ και η στέψη του Σολομώντα καταγράφονται στο κεφ. β΄.

            2. Η βασιλεία του Σολομώντα (κεφ.γ΄-ια΄)  

Ο Θεός πρόσφερε στο Σολομώντα οτιδήποτε θα Του ζητούσε. Του υποσχέθηκε πως ό,τι ήθελε θα γινόταν δικό του. Ο Σολομώντας διάλεξε να ζητήσει σοφία για να μπορέσει να οδηγήσει το λαό του Θεού. Ο Θεός ευαρεστήθηκε γι’ αυτή την εκλογή και του υποσχέθηκε σοφία, τιμή και πλούτη. Η σοφία του φάνηκε όταν ασχολήθηκε με την υπόθεση αυτή με τις δύο πόρνες (γ:16-28).

Το πρώτο κύριο καθήκον του Σολομώντα σαν βασιλιά, ήταν να χτίσει το ναό τον οποίο θέλησε να κατασκευάσει ο Δαβίδ. Τα σχέδια, βασικά μια μεγέθυνση και επεξεργασία της Σκηνής του Μαρτυρίου έγιναν, καθώς και μια συμμαχία μεταξύ του Σολομώντα και του βασιλιά Χειράμ της Τύρου για την προμήθεια ξύλου από τους κέδρους του Λιβάνου. Ο Σολομώντας μετά ασχολήθηκε να συγκεντρώσει το χρυσάφι και το χαλκό και να κόψει τις πέτρες. Όλη η κατασκευή κράτησε 7 χρόνια.

Η νεφέλη της δόξας του Θεού γέμισε τόσο πολύ το Ναό κατά την ημέρα της αφιέρωσης (κεφ. η΄), που οι ιερείς δεν μπορούσαν να σταθούν μέσα εκεί. Αφού ο Σολομώντας μίλησε και προσευχήθηκε για ν’ αφιερώσει το Ναό, μετά έγιναν πολύ μεγάλες προσφορές και θυσίες. Για 7 ημέρες ο λαός γιόρταζε και χαιρόταν.

Ο Θεός κράτησε τις υποσχέσεις του και τίμησε το Σολομώντα με σοφία, πλούτη και φήμη. Πολλοί ταξίδευαν από μακριά για να δουν αν πραγματικά όσα άκουγαν γι’ αυτό τον άνθρωπο ήταν αληθινά. Μια απ’ αυτούς ήταν η βασίλισσα της Σεβά. Βλέποντας τα πλούτη του Σολομώντα και ακούγοντας τη σοφία του παραδέχθηκε ότι ούτε τα μισά απ’ όσα ήταν πραγματικότητα δεν της είχαν πει.

Ο Σολομώντας ξεκίνησε πραγματικά θαυμαστά. Ήταν σοφός και πλούσιος αλλά κατέληξε άφρων. Είχε πολλές ξένες γυναίκες - όχι μόνο πολλές αλλά ξένες γυναίκες - τις οποίες ο Θεός είχε τελείως απαγορεύσει. Αυτές οι γυναίκες και οι παλλακίδες οδήγησαν τον Σολομώντα στην ειδωλολατρία. Ο ίδιος δέχθηκε την κρίση του Θεού (ια:9-13).

            3. Ο διασκορπισμός και η πτώση του βασιλείου (κεφ. ια΄-κβ΄)

Τον Σολομώντα διαδέχθηκε στο θρόνο ο γιος του Ροβοάμ, ο οποίος ήταν αδύναμος και άφρων και δεν άκουσε τους ηλικιωμένους συμβουλάτορες του πατέρα του. Εξαιτίας αυτής της ανοησίας (ια:43-ιβ:19) οι δέκα φιλές επαναστάτησαν και ενθρόνισαν τον Ιεροβοάμ σαν βασιλιά του Ισραήλ.

Και τα δύο βασίλεια υπέφεραν μετά τον χωρισμό αλλά ο Ισραήλ ακόμα περισσότερο γιατί όλοι οι βασιλιάδες του ήταν κακοί. Παρ’ όλο που οι περισσότεροι απ’ τους βασιλιάδες στον Ιούδα δεν ήταν καλοί, ωστόσο υπήρχαν και κάποιοι που ήταν καλοί. Πιο κάτω έχουμε ένα κατάλογο από κάποιους βασιλιάδες κι απ’ τα δύο βασίλεια.

ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑ	ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ
Ροβοάμ (πολύ κακός)	Ιεροβοάμ (κακός)
Αβιάμ (πολύ κακός)
Ασά (καλός)	Ναδάβ (κακός)
	Βαασά (κακός)
	Ηλά (κακός)
	Ζιμβρί (κακός)
	Αμρί (εξαιρετικά κακός)
Ιωσαφάτ (καλός)	Αχαάβ (ο χειρότερος)
Ιωράμ (κακός)	Οχοζίας (κακός)

            4. Ηλίας, ο προφήτης

Το φωτεινό σημείο μέσα σ’ αυτούς τους καιρούς του χάους ήταν η φωνή των προφητών. Οι βασιλείς είχαν αποτύχει να δώσουν το παράδειγμα κι έτσι τώρα ο βασιλιάς κι ο προφήτης θα κυβερνούσαν μαζί. Ο βασιλιάς κυβερνούσε τους ανθρώπους αλλά ο Θεός θα κυβερνούσε το βασιλιά μέσα απ’ τον προφήτη. Και οι δύο επιδρούσαν πάνω στο έθνος, ο ένας για κακό ο άλλος για καλό.

Ο κύριος προφήτης που αναφέρεται στο Α’ Βασιλέων είναι ο Ηλίας. Τα κύρια γεγονότα στη διακονία του είναι:

*     Το μήνυμα του στον Αχαάβ (ιζ:1)

*     Η φυγή του στο Χείμαρρο Χερίθ (ιζ:2-7)

*     Η θρέψη του από τη χήρα στα Σαρεπτά και η ανάσταση του γιου της (ιζ:8-24)

*     Η διαμάχη του με τους ιερείς του Βάαλ στο όρος Κάρμηλος (κεφ.ιη΄)

*     Η φυγή του στο όρος Σινά όταν τον κυνηγούσε η Ιεζάβελ (ιθ:1-18)

*     Η κλήση του Ελισσαιέ (ιθ:19-21)

*     Η καταγγελία του Αχαάβ για το φόνο του Ναβουθαί (κα:17-29)

*     Το μήνυμά του στον Οχοζία (Β΄Βασ.α:3-16)

*     Η μετάθεση του (Β΄Βασ.β:1-11)

Ο Ηλίας και ο Ιωάννης ο βαπτιστής αναφέρονται μαζί στην Καινή Διαθήκη και λέγεται ότι ο τελευταίος εκπλήρωσε τη διακονία του πρώτου σε σχέση με την πρώτη έλευση του Μεσσία (Λουκ.α:17, Ματθ.ιζ:10-13)