Μη πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοι (Ιάκ.α:16).
Η φράση αυτή είναι η κατακλείδα μιας παραγράφου που απαντάει στο ερώτημα «γιατί
αμαρτάνουμε;» ή όταν αμαρτάνουμε ποιος φταίει;
Είναι πολύ βολικό να πιστεύουμε
πως πάντα φταίει κάποιος άλλος για τις επιλογές μας. Και αυτός ο κάποιος συχνά
καταλήγει να είναι ο Θεός. Αφού ο Θεός τα ξέρει όλα, αφού Εκείνος τα κατευθύνει
όλα, τότε ποιος φταίει που εγώ γεννήθηκα με αδύναμο χαρακτήρα; Τι να κάνουμε;
Ποιος φταίει που βρέθηκα σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι και δεν ήξερα τι να κάνω; Ο
Θεός φταίει.
Μηδείς πειραζόμενος ας λέγη ότι
από του Θεού πειράζομαι· διότι ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα
πειράζει. Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος
και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία
εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον. Μη πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοί. (Ιάκ.α:13-16).


























