Υπάρχουν εξαιρέσεις; (7)

 

Μια υποδεέστερη νέα γέννηση.

 

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορεί κανείς να αναγεννηθεί, χωρίς να συμμορφωθεί απόλυτα με το αποστολικό πρότυπο. Για να υποστηρίξουν αυτή την θέση, αναφέρονται σε παραδείγματα που ο Θεός έσωσε ανθρώπους μέσα στο σχέδιό Του για τις μέρες τους, αλλά με ένα ασυνήθιστο και απρόσμενο τρόπο.

Παραδείγματα από την Π.Δ. είναι της Ιεριχούς, του Βαλαάμ και της Νινευή. Επίσης, ο ληστής πάνω στο σταυρό σώθηκε κάτω από το Νόμο, αλλά με τον Ιησού να είναι ιερέας και θυσία γι’ αυτόν.

Αυτό δείχνει ότι ο Θεός έχει την ελευθερία να εκπληρώσει το σχέδιό Του δε δικούς Του τρόπους, αλλά εμείς δεν πρέπει να μένουμε πολύ σ’ αυτό το παράδειγμα, εφόσον συνέβη σε μια μοναδική περίπτωση και χρονική στιγμή.

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (6)

 

Μια δεύτερη ευκαιρία μετά το θάνατο.

 

Κάποιοι άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους είναι οι Μορμόνοι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, διδάσκουν ότι υπάρχει περίπτωση να σωθούν μετά θάνατο, τουλάχιστον όσοι δεν είχαν «πλήρη» ευκαιρία σ’ αυτή τη ζωή.

Αυτές οι θεωρίες μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες για διαλογισμό, αλλά η Βίβλος δεν μας δίνει το δικαίωμα να τις κηρύξουμε σαν Ευαγγέλιο. Η Βίβλος πουθενά δεν διδάσκει ότι μπορεί να υπάρξει ευκαιρία να δεχτεί κάποιος το Ευαγγέλιο αφού η επίγεια ζωή του τελειώσει, αντίθετα μας λέει ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση:

«Καί καθώς είναι αποφασισμένον εις τούς ανθρώπους άπαξ νά αποθάνωσι, μετά δέ τούτο είναι κρίσις» (Εβρ.θ:27).

«Μή θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ' ήν πάντες οι εν τοίς μνημείοις θέλουσιν ακούσει τήν φωνήν αυτού, καί θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τά αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δέ πράξαντες τά φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν.ε:28-29).

«Καί έδωκεν η θάλασσα τούς εν αυτή νεκρούς, καί ο θάνατος καί ο Άδης έδωκαν τούς εν αυτοίς νεκρούς, καί εκρίθησαν έκαστος κατά τά έργα αυτων» (Αποκ.κ:13).

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (5)

 

Καθ’ ομολογία χριστιανοί στην εκκλησιαστική ιστορία.

 

Η Βίβλος, που ισχύει σε όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας, αποκαλύπτει μονάχα ένα σχέδιο σωτηρίας για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης.

Ιστορικές αναφορές από την πρώτη μεταποστολική περίοδο, είναι σήμερα προσιτές και επιβεβαιώνουν το αποστολικό μήνυμα της βάπτισης στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού, καθώς και για το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς.

Επιπλέον, φαίνεται ότι αυτές οι διδασκαλίες υπήρχαν καθ’ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Δεν ξέρουμε τα πάντα για την πνευματική ζωή σημαινόντων εκκλησιαστικών ηγετών κατά την διάρκεια της Μεταρρύθμισης. Πιθανόν κάποιοι να έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και να μίλησαν με γλώσσες, ίσως χωρίς να κατανοούν πλήρως τη σπουδαιότητα αυτής της εμπειρίας.

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (4)

 

Αυτοί που ομολογούν τον Χριστό.

 

Μια ειλικρινής ομολογία βασισμένη όμως σε μια λανθασμένη άποψη για τον Χριστό, δεν είναι αρκετή. Θα πρέπει κανείς να πιστέψει και να υπακούσει στο Ευαγγέλιο.

Ψευδοπροφήτες και αιρετικοί ομολογούν πίστη στον Χριστό, αλλά δεν είναι σωσμένοι. Σύμφωνα με τον Ιησού, κάποιοι θα Τον ομολογήσουν ειλικρινά, θα πιστεύουν ότι είναι σωσμένοι, θα κάνουν θαύματα στο όνομά Του, αλλά δεν θα σωθούν γιατί δεν υπάκουσαν στον λόγο Του (Ματθ.ζ:21-27). Πολλοί θα ομολογούν ότι Τον γνωρίζουν κι ότι απόλαυσαν την παρουσία Του, αλλά δεν θα σωθούν (Λουκ.ιγ:25-27).

Τι θα γίνει με αυτούς που έχουν ένα μέτρο πίστης στον Χριστό, αλλά δεν έχουν υπακούσει ακριβώς στο Ευαγγέλιο;

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (3)

 

Ηθικοί και ειλικρινείς άνθρωποι.

 

Κανείς δεν είναι δίκαιος από μόνος του, κανείς δεν είναι αγαθός στα μάτια του Θεού, όλοι είναι αμαρτωλοί και κανείς δεν μπορεί να σωθεί εξαιτίας των καλών του έργων (Ρωμ.γ:10-12, 23, 27-28  Εφες.β:8-9).

Μία αμαρτία είναι αρκετή να καταδικάσει μια ψυχή, και άσχετα με το πόσο καλός μπορεί να είναι κάποιος, χωρίς τον Θεό είναι ένας αμαρτωλός.

Κανείς δεν μπορεί να κερδίσει την σωτηρία του, γιατί είναι δώρο από τον Θεό και δίδεται με τους δικούς Του όρους, που περιλαμβάνουν πίστη στον Χριστό και υπακοή στο Ευαγγέλιό Του. Άσχετα με το πόσο ηθικά προσπαθεί να ζήσει κανείς, αν δεν ακολουθήσει το σχέδιο του Θεού, δεν μπορεί να σωθεί.

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (2)

 

Οι Εθνικοί θα χαθούν;

 

Εφαρμόζοντας αυτές τις αρχές, ας εξετάσουμε την πιθανότητα εξαίρεσης αυτών που ποτέ δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο.

Κανείς δεν μπορεί να κληρονομήσει αιώνια ζωή έξω από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού «Αληθώς, αληθώς σοί λέγω, εάν τις δέν γεννηθή εξ ύδατος καί Πνεύματος, δέν δύναται νά εισέλθη εις τήν βασιλείαν τού Θεού»  (Ιωάν.γ:5).

Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός καί η αλήθεια καί η ζωή· ουδείς έρχεται πρός τόν Πατέρα, ειμή δι' εμού» (Ιωάν.ιδ:6).

Ακόμα είπε: «Σάς είπον λοιπόν ότι θέλετε αποθάνει εν ταίς αμαρτίαις υμών· διότι εάν δέν πιστεύσητε ότι εγώ είμαι, θέλετε αποθάνει εν ταίς αμαρτίαις υμών» (Ιωάν.η:24).

Ο Παύλος έγραψε: «εις εσάς δέ τούς θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος  Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά τών αγγέλων τής δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τούς μή γνωρίζοντας Θεόν καί εις τούς μή υπακούοντας εις τό ευαγγέλιον τού Κυρίου ημών  Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου τού Κυρίου καί από τής δόξης τής δυνάμεως αυτού» (Β’ Θες.α:7-9).

Υπάρχουν εξαιρέσεις; (1)

 

«πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα νά λαλήται διά τού Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό τών ακουσάντων, καί ο Θεός συνεπεμαρτύρει μέ σημεία καί τέρατα καί μέ διάφορα θαύματα καί μέ διανομάς τού  Αγίου Πνεύματος κατά τήν θέλησιν αυτού» (Εβρ.β:3-4).

 

Μπορεί να υπάρξει εξαίρεση στο σχέδιο σωτηρίας της Καινής Διαθήκης που ξέρουμε μέσα από τον λόγο του Θεού;

Θα αναλύσουμε τώρα, στο φως των Γραφών, κάποιες προτεινόμενες εξαιρέσεις.

Το Ευαγγέλιο τυπολογικά

Αφού ζούμε κάτω από την καινούρια οικονομία, είναι φυσικό ν’ αναγνωρίσουμε και να εδραιώσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου από τα εδάφια της Καινής Διαθήκης.

Ωστόσο, η Παλαιά Διαθήκη είναι ο παιδαγωγός που μας φέρνει στον Χριστό (Γαλ.γ:24) και περιέχει πολλούς τύπους, σκιές και εικόνες του σχεδίου της σωτηρίας (Κολ.β:17 & Εβρ.ι:1).

Ας δούμε πολύ σύντομα κάποιες προοιωνίσεις του Ευαγγελίου της Καινής Διαθήκης:

(1)   Η απελευθέρωση των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο είναι τύπος της δικής μας απελευθέρωσης από τα δεσμά της αμαρτίας. Θα δούμε τώρα, τρία σημεία κλειδιά στην απελευθέρωσή τους: το αίμα του αρνιού του Πάσχα, το νερό της ερυθράς θάλασσας και η νεφέλη της παρουσίας του Θεού που τους οδηγούσε (Έξ.ιβ-ιδ).

Ο Θεός χρησιμοποίησε το αίμα για να τους σώσει από την πληγή που έπεισε τον Φαραώ να τους αφήσει να φύγουν, όπως το αίμα του Χριστού σώζει εμάς.

Ο Θεός χρησιμοποίησε το νερό για να διαλύσει τα στρατεύματα του Φαραώ διαφυλάσσοντας τους Ισραηλίτες, όπως με το βάπτισμα στο νερό καταστρέφει τη δύναμη της αμαρτίας και μας ελευθερώνει.

Το Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης

Όλοι οι συγγραφείς και οι κήρυκες της Καινής Διαθήκης διδάσκουν το ίδιο μήνυμα σωτηρίας, σαν απάντηση στην ερώτηση τι πρέπει να κάνει κάποιος για να σωθεί. Τα στοιχεία, εκτός από την πίστη, που είναι απαραίτητα για τη σωτηρία φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.

 

ΚΗΡΥΚΑΣ	ΜΕΤΑΝΟΙΑ	ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ	ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ
Ιωάννης Βαπτιστής	Ματθ.γ:2,8 Λουκ.γ:8	Ματθ.γ:6 Μάρκ.α:8 Λουκ.γ:3	Ματθ.γ:11 Μάρκ.α:8 Λουκ.γ:16
Ιησούς Χριστός	Ματθ.δ:17 Μάρκ.α:15 Λουκ.ιγ:3-5	Ματθ.κη:19 Μάρκ.ις:16 Ιωάν.γ:5, δ:1	Λουκ.ια:13 Ιωάν.γ:5, ζ:38-39, κ:22, Πράξ.α:4-8
Πέτρος	Πράξ.β;38, γ:19	Πράξ.β:38, ι:48	Πράξ.β:38, ια:15-17
Φίλιππος		Πράξ.η:12, 16	Πράξ.η:15-16
Ανανίας		Πράξ.κβ:16	Πράξ.θ:17
Παύλος	Πράξ.ιζ:30 Εβρ.ς:1	Πράξ.ιθ:3-5 Εβρ.ς:1, ι:22	Πράξ.ιθ:2,6 Εβρ.ς:1, ι:15
Ιωάννης		Α’ Ιωάν.ε:8-10	Α’ Ιωάν.ε:8-10

 

 

Το μήνυμα του ευαγγελιστή Φίλιππου.

Ο Φίλιππος είναι αυτός που έφερε το ευαγγέλιο στους Σαμαρείτες. Η Γραφή αναφέρει απλά ότι ο Φίλιππος «εκήρυττεν εις αυτούς τον Χριστόν» και «τα περί της βασιλείας του Θεού» (Πράξ.η:5,12). Το μήνυμά του περιελάμβανε το βάπτισμα στο νερό γιατί όταν οι άνθρωποι πίστεψαν στο μήνυμα του Φίλιππου «εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες». Εκτός αυτού, το να κηρύττεις τον Χριστό και την Βασιλεία του Θεού σημαίνει ότι κηρύττεις και το βάπτισμα με Άγιο Πνεύμα, γιατί οι Σαμαρείτες πρέπει να το άκουσαν το ζήτησαν και τελικά το έλαβαν. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης «προσηυχήθησαν περί αυτών, δια να λάβωσι Πνεύμα Άγιον. Διότι δεν είχεν έτι επιπέσει επ’ ουδένα εξ αυτών, αλλά μόνον ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. Τότε επέθετον τας χείρας επ’ αυτούς και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον» (Πράξ.η:15-17).

 

Το μήνυμα του Πέτρου

Ο Πέτρος εκπροσώπησε τους μαθητές και την πρώτη εκκλησία σε πολλές περιπτώσεις. Όταν ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός και ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς του έδωσε τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών, καθώς και την εξουσία να δένει και να λύνει πράγματα στην γη και τον ουρανό (Ματθ.ις:19).

Ο Ιησούς έδωσε την εξουσία του «δεσμείν και λύειν» σε όλους τους μαθητές Του (Ματθ.ιη:18), που δεν είναι κάτι άλλο από την δύναμη να παίρνεις απαντήσεις στην προσευχή (Ματθ.ιη:19, Ιωάν.ιδ:12-14) καθώς και η δύναμη να φέρνεις την σωτηρία και σε άλλους. Η δύναμη που ακολουθεί κάθε κήρυγμα του ευαγγελίου.

Ωστόσο, τα κλειδιά της Βασιλείας έχουν να κάνουν με την δύναμη ν’ ανοίγει κανείς την Βασιλεία του Θεού με το κήρυγμα του λόγου. Δίνοντας στον Πέτρο τα κλειδιά, ο Ιησούς αναγνώρισε ότι θα κατείχε το αληθινό μήνυμα της σωτηρίας, με το οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μπουν στην Βασιλεία του Θεού.

Το μήνυμα του Ιωάννη του Βαπτιστή

Η διακονία του Ιωάννη ήταν ουσιαστικά μια προετοιμασία για τον μελλοντικό ερχομό του Μεσσία. Το μήνυμά του ήταν μετάνοια και βάπτισμα στο νερό για την άφεση των αμαρτιών:

«Ήτο ο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω και κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών» (Μάρκ.α:4).

«Κάμετε λοιπόν καρπούς αξίους της μετανοίας» (Λουκ.γ:8).

Ακόμα, ο Ιωάννης έκανε νύξη για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος:

«Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ.γ:11).

Επομένως, μπορούμε να διακρίνουμε τρία χαρακτηριστικά στοιχεία στο μήνυμα του Ιωάννη:

Σώζουσα πίστη

Σώζουσα πίστη είναι η αποδοχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού σαν του μόνου μέσου σωτηρίας και εφαρμογή αυτού του ευαγγελίου στην ζωή μας υπακούοντας στις απαιτήσεις του. Η σώζουσα πίστη στηρίζεται στον Ιησού Χριστό, στον σταυρικό Του θάνατο, στην ανάστασή Του και στην διδασκαλία του λόγου Του.

Η σώζουσα πίστη εκφράζεται καθώς υπακούμε στο ευαγγέλιο του Χριστού και ταυτιζόμαστε μαζί Του. Είναι μια ζωντανή πίστη που έχει έργα.

Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι ο θάνατος, η ταφή και η ανάστασή Του (Α’ Κορ.ιε:1-4).

Εφαρμόζουμε το ευαγγέλιο στην ζωή μας - ταυτιζόμαστε με τον Χριστό και το έργο της σωτηρίας - με την μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού και την λήψη της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος (Ρωμ.ς:3-5). Άσχετα με το πως το αναλύουμε, η σώζουσα πίστη εκφράζεται, οδηγεί προς, παράγει και περιλαμβάνει αυτά τα τρία στοιχεία.

Επίκληση του ονόματος του Κυρίου

Όταν λέει στους Ρωμ.ι:13 «Διότι πάς όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθεί», εννοεί πολύ περισσότερα από μια απλή, προφορική επίκληση του ονόματος Ιησούς.

Διαφορετικά, η πίστη δεν θα ήταν απαραίτητη! Αντίθετα, η σώζουσα πίστη έχει να κάνει με περισσότερα πράγματα από μια απλή προφορική ομολογία του Χριστού, γιατί αυτή η πράξη από μόνη της δεν είναι αρκετή (δες Ματθ.ζ:21).

Προφανώς το Ρωμ.ι:13 περιγράφει την ειλικρινή κραυγή της καρδιάς κάποιου που πιστεύει στον Ιησού. Η προφορική ομολογία είναι ένα βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνση, αλλά η ζωντανή πίστη και η υπακοή είναι απαραίτητα στοιχεία για να νομιμοποιηθεί αυτή η ομολογία.

Ο κύριος στόχος του Ρωμ.ι:13 δεν είναι να δώσει μια συνταγή σωτηρίας, αλλά να διδάξει ότι ο καθένας μπορεί να σωθεί. Η έμφαση είναι στο «πάς όστις». Ο Παύλος σύνδεσε αυτό το εδάφιο για να υποστηρίξει τη θέση του ότι «δεν είναι διαφορά Ιουδαίου τε και Έλληνος διότι ο αυτός Κύριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλουμένους αυτόν» (Ρωμ.ι:12).

Ομολογία, πίστη και σωτηρία.

 

Μήπως αυτά που έχουμε πει για τη σώζουσα πίστη αντικρούουν τα εδάφια Ρωμ.ι:8-10 όπου διαβάζουμε: «Αλλά τι λέγει; Πλησίον σου είναι ο λόγος, εν τω στόματί σου, και εν τη καρδία σου τουτέστιν ο λόγος της πίστεως τον οποίον κηρύττομεν ότι εάν ομολογήσης δια του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθεί διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν».

Μερικοί ερμηνεύουν αυτά τα εδάφια έτσι, ώστε να σημαίνουν ότι η σωτηρία έρχεται αυτόματα μόλις κάποιος αποδεχτεί διανοητικά ότι ο Ιησούς αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς και ομολογήσει με το στόμα του ότι είναι Κύριος.

Όμως, αυτή η ερμηνεία αντιφάσκει με την αλήθεια ότι η σώζουσα πίστη περιλαμβάνει την οικειοποίηση και την υπακοή. Σύμφωνα μ’ αυτή την άποψη, πολλοί που ούτε καν υποστηρίζουν ότι ζουν για τον Θεό, είναι σωσμένοι.

Ακόμα και τα δαιμόνια πρέπει να σώζονται αφού ξέρουν ότι ο Ιησούς είναι ζωντανός, Τον ομολογούν με το στόμα τους και πιστεύουν σε ένα Θεό (Ματθ.η:29  Ιάκ.β:19). Σίγουρα, αυτή η επιπόλαιη ερμηνεία του Ρωμ.ι:8-10 είναι ανεπαρκής.

Ορισμός της χάρης

 

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις»  (Εφεσ.β:8-9).

 

Χάρις είναι η εύνοια του Θεού προς τον άνθρωπο που δεν την άξιζε. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Η λέξη εννοεί ότι η σωτηρία είναι μια ευλογία που κανείς δεν δικαιούται, δεν κερδίζεται, αλλά απονέμεται δωρεάν από τον Θεό. Ο Θεός κάνει όλο το έργο που σχετίζεται με την σωτηρία μιας ψυχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει τον Θεό στην σωτηρία του, δεν μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δεχτεί ή να απορρίψει το έργο που ο Θεός έχει κάνει κι είναι πρόθυμος να κάνει απ’ τη μεριά Του.

 

Η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της χάρης του Θεού

 

Το εδάφιο Εφεσ.β:8-9 τονίζει ότι η σωτηρία προέρχεται απ’ τη χάρη του Θεού κι όχι από ανθρώπινα έργα. Ο Θεός έκανε διαθέσιμη την σωτηρία σε μας δια του θανάτου του Ιησού Χριστού. Είμαστε δικαιωμένοι «δωρεάν με την χάριν αυτού, δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού, δια την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, δια της μακροθυμίας του Θεού» (Ρωμ.γ:24-25).

Σύγκριση των τριών απαντήσεων.

Έχουμε εξετάσει τις Βιβλικές απαντήσεις στην ερώτηση «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» στο φως τριών από τα πιο διακεκριμένα μέρη της Γραφής πάνω στο θέμα. 

Η Βίβλος χρησιμοποιεί διαφορετική γλώσσα σε κάθε περίπτωση. Όμως, εφόσον είναι ο θεόπνευστος και αλάθητος λόγος του Θεού, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσά τους. 

Αφού ο Θεός θέλει ο καθένας να βρει τον δρόμο της σωτηρίας, η Βίβλος πρέπει να είναι ξεκάθαρη και σαφής πάνω στο θέμα. 

Ωστόσο, παρά την διαφορά στην χρησιμοποίηση των λέξεων, οι τρεις περιπτώσεις που είδαμε, δεν αντιφάσκουν ούτε μπερδεύουν το θέμα. Αντίθετα, η κάθε μια απαντά στην ερώτηση σωστά. Με άλλα λόγια, η κάθε περίπτωση απαντά στην ερώτηση με διαφορετικούς όρους, από διαφορετική άποψη και σε διαφορετικές καταστάσεις, αλλά είναι η ίδια απάντηση.

Η απάντηση του Παύλου στον δεσμοφύλακα των Φιλίππων.

Υπάρχει μόνο άλλη μια περίπτωση στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης, όπου τίθεται κατ’ ευθείαν το ερώτημα, «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;».

Στις Πράξ.ις αναφέρεται η φυλάκιση του Παύλου και του Σίλα στους Φιλίππους της Μακεδονίας επειδή κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας προσευχήθηκαν και έψαλαν στον Θεό. Ξαφνικά, ένας σεισμός έσεισε την φυλακή και οι πόρτες άνοιξαν. Όταν ξύπνησε ο δεσμοφύλακας και κατάλαβε τι είχε γίνει, φαντάστηκε ότι όλοι οι κρατούμενοι θα είχαν δραπετεύσει και αναλογιζόμενος τι θα του συμβεί, αποφάσισε ν’ αυτοκτονήσει. Την ώρα όμως που τράβηξε το σπαθί του, ο Παύλος φώναξε: «Μη πράξης μηδέν κακόν εις σεαυτόν διότι πάντες είμεθα εδώ» (Πράξ.ις:28).

Η απάντηση του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής.

Στο πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές Του οδηγίες της τελευταίας στιγμής, λίγο πριν αναληφθεί στους ουρανούς. Τους είπε να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να περιμένουν για την υπόσχεση του Πατέρα, δηλαδή για την βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα. Περίπου 120 μαθητές υπάκουσαν και μαζεύτηκαν στο ανώγειο, στην Ιερουσαλήμ.

Στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων, διαβάζουμε ότι την μέρα της Εβραϊκής γιορτής της Πεντηκοστής, η υπόσχεση της βάπτισης με Άγιο Πνεύμα εκπληρώθηκε. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, άνθρωποι που ήταν τριγύρω, άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τους μαθητές, γιατί άκουσαν ένα υπερφυσικό θόρυβο (βοή) που ακολούθησε αυτή την πρώτη έκχυση του Πνεύματος, καθώς και από τις ξένες γλώσσες που μιλούσαν υπερφυσικά όσοι είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα.

Τι είναι σωτηρία;

Αρχικά, θα εδραιώσουμε τι εννοούμε με τον όρο σωτηρία. Γενικά, αυτός ο όρος, μπορεί να αναφέρεται σε κάθε είδους απελευθέρωση. Σε θεολογικό πλαίσιο σημαίνει απελευθέρωση «από την δύναμη και την επιρροή της αμαρτίας». Μέσα από την Αγία Γραφή, είναι φανερό ότι η σωτηρία έχει να κάνει με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μπορούμε να πούμε σωθήκαμε, με την έννοια, ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες μας, ελευθερωθήκαμε από τον έλεγχο της αμαρτίας στην ζωή μας, και πήραμε δύναμη να ζήσουμε για τον Θεό. 

Για παράδειγμα, ο Παύλος είπε: «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος» (Τίτ.γ:5).

Μπορούμε ακόμα να πούμε ότι είμαστε σωσμένοι, γιατί τη στιγμή που το λέμε απολαμβάνουμε την συγχώρεση των αμαρτιών μας, την δύναμη που μας ικανώνει να ζούμε για τον Θεό και την ελευθερία από την δύναμη και τα αποτελέσματα της αμαρτίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Παύλος λέει: «κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι» (Εφεσ.β:5).