Έχουμε εξετάσει τις Βιβλικές απαντήσεις στην ερώτηση «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» στο φως τριών από τα πιο διακεκριμένα μέρη της Γραφής πάνω στο θέμα.
Η Βίβλος χρησιμοποιεί διαφορετική γλώσσα σε κάθε περίπτωση. Όμως, εφόσον είναι ο θεόπνευστος και αλάθητος λόγος του Θεού, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσά τους.
Αφού ο Θεός θέλει ο καθένας να βρει τον δρόμο της σωτηρίας, η Βίβλος πρέπει να είναι ξεκάθαρη και σαφής πάνω στο θέμα.
Ωστόσο, παρά την διαφορά στην χρησιμοποίηση των λέξεων, οι τρεις περιπτώσεις που είδαμε, δεν αντιφάσκουν ούτε μπερδεύουν το θέμα. Αντίθετα, η κάθε μια απαντά στην ερώτηση σωστά. Με άλλα λόγια, η κάθε περίπτωση απαντά στην ερώτηση με διαφορετικούς όρους, από διαφορετική άποψη και σε διαφορετικές καταστάσεις, αλλά είναι η ίδια απάντηση.
Όταν ο Ιησούς μίλησε στον Νικόδημο, δεν απάντησε σε κάποια ευθεία ερώτηση σχετικά με την σωτηρία. Αντίθετα, περιέγραψε το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης που επρόκειτο να υπάρξει στο μέλλον.
Εκείνη την στιγμή, το
Πνεύμα το Άγιο δεν είχε δοθεί ακόμα αφού ο Ιησούς δεν είχε αναληφθεί
(Ιωάν.ζ:39 Πράξ.α:4-5). Ο σκοπός του
Κυρίου ήταν να δώσει πληροφορίες στον Νικόδημο και να τον παρακινήσει να
πιστέψει στο πρόσωπό Του και στην διακονία Του (Ιωάν.γ:16) και όχι να τον
γεμίσει με το Πνεύμα Του εκείνη την στιγμή.
Η περίπτωση την ημέρα της Πεντηκοστής ήταν διαφορετική, όταν ο Πέτρος έδωσε μια ευθεία απάντηση σε μια ανάλογη ερώτηση σχετικά με την σωτηρία.
Το Άγιο Πνεύμα είχε εκχυθεί, έτσι
ο Πέτρος προόριζε με την απάντησή του να δώσει κατηγορηματικές οδηγίες για το
πως μπορεί να συμβεί η νέα γέννηση. Το ακροατήριο ήταν Εβραίοι και προσήλυτοι
που οι περισσότεροι - αν όχι όλοι - είχαν ακούσει για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.
Εφόσον ήταν αρκετά εξοικειωμένοι με τα της θρησκείας και την ορολογία, ο Πέτρος
μπορούσε να τους δώσει μια ακριβή και πλήρη απάντηση με μια απλή διακήρυξη.
Στις Πράξ.ις, ο Παύλος κι ο Σίλας αντιμετώπισαν έναν άνθρωπο που ήξερε ελάχιστα αν όχι τίποτα σχετικά με τον Θεό. Μόλις είχε προσπαθήσει ν’ αυτοκτονήσει. Είχε συνέλθει απ’ τον τρόμο του σεισμού και τώρα είναι εμβρόντητος στην παρουσία του υπερφυσικού.
Απάντησαν
λοιπόν την ερώτησή του μ’ έναν απλό, γενικό τρόπο που μπορούσε να γίνει
κατανοητός και να είναι καθησυχαστικός. Του έδωσαν να καταλάβει ότι η σωτηρία
είναι μόνο δια Ιησού Χριστού, μετά του εξήγησαν μαζί με όλη την οικογένειά του,
το ευαγγέλιο με λεπτομέρειες.
Η διαφορά σ’ αυτές τις τρεις περιπτώσεις απορρέει από τις διαφορετικές συνθήκες, αλλά το περιεχόμενό τους συμφωνεί.
Στις δύο περιπτώσεις μιλάει για βάπτισμα στο νερό
και στην τρίτη για γέννηση εξ ύδατος.
Το ίδιο, σε δύο περιπτώσεις μιλάει για την ενέργεια του Πνεύματος στην σωτηρία
και στην τρίτη περιγράφει μια εμπειρία που δημιούργησε χαρά, σαν αυτή που
αισθάνεται κάποιος όταν παίρνει το Άγιο Πνεύμα. Μόνο σε μία περίπτωση γίνεται
σαφής αναφορά για μετάνοια, όπως μόνο σε μια ζητείται σαφώς πίστη στον Ιησού
Χριστό. Όμως, είναι πολλά τα εδάφια που διδάσκουν ότι και τα δύο, μετάνοια και
πίστη, είναι απαραίτητα για την σωτηρία.
Το συμπέρασμα απ’
αυτές τις τρεις περιπτώσεις, είναι ότι η σωτηρία έρχεται με τη μετάνοια από την
αμαρτία και την πίστη στον Ιησού Χριστό. Η μετάνοια και η πίστη θα οδηγήσουν
στο βάπτισμα στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού (γέννηση εξ ύδατος) και στο
βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (γέννηση εκ του Πνεύματος).
Άλλα εδάφια που σχετίζονται με τη σωτηρία, περιέχουν το ίδιο συμπέρασμα.
Για παράδειγμα:
(1) η σωτηρία προέρχεται δια του ονόματος του Ιησού (Πράξ.δ:12),
(2) όταν κανείς ομολογήσει τον Ιησού σαν Κύριο, πιστέψει στην ανάστασή Του και επικαλεστεί το όνομά Του (Ρωμ.ι:9-13),
(3) κατά χάρη δια της πίστεως (Εφεσ.β:8-9),
(4) με την μετάνοια (Β’ Κορ.ζ:10),
(5) δια του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας (Β’ Θεσ.β:13)
(6) με την υπακοή στον Χριστό (Εβρ.ε:9).
Μπορούμε να δούμε τη σωτηρία από δύο συμπληρωματικές, όχι αντιφατικές οπτικές γωνίες:
(1) Έχει μια ελάχιστη απαίτηση, δηλαδή, την νέα γέννηση
(2) Είναι μια προοδευτική διαδικασία οικειοποίησης της χάρης του Θεού μέσα από μια συνεχή ζωή πίστης και αγιασμού.
Πρέπει να δούμε και τις δύο όψεις να εκπληρώνονται στην ζωή μας, αν θέλουμε
να κληρονομήσουμε αιώνια σωτηρία.
Απ’ την αρχή μέχρι
το τέλος, η σωτηρία μας αναπαύεται στην πίστη στον Ιησού Χριστό. Αν έχουμε
πίστη σ’ Αυτόν, τότε θα μετανοήσουμε από τις αμαρτίες μας, θα βαπτιστούμε στο
νερό στο όνομά Του, θα λάβουμε το Άγιο Πνεύμα Του και θα συνεχίσουμε να ζούμε
μια άγια χριστιανική ζωή δια πίστεως. Μ’ αυτό τον τρόπο θα έχουμε σωτηρία στο
παρόν και το μέλλον.
