ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΗΧΗ ΨΗΛΑ

«διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι» (Ιωάν.ιζ:20-22)

Έχουμε ακούσει, έχουμε γράψει ή διαβάσει πολλά γύρω από το κεφαλαιώδες αυτό θέμα. Να είμαστε ΕΝΑ! Το ζήτησε ο Ιησούς Χριστός στην προσευχή Του στον Πατέρα για εμάς. «Πάτερ άγιε, φύλαξον αυτούς εν τω ονόματί σου, τους οποίους μοι έδωκας, διά να ήναι εν καθώς ημείς» (Ιωάν.ιζ:11).

Έχουμε προσπαθήσει να το αναλύσουμε και γράφουμε κείμενα, κάνουμε ομιλίες, φέρνουμε παραδείγματα. Συχνά μπλέκουμε το ΕΝΑ με την ενότητα – ενώ είναι διαφορετικές έννοιες –, μιλάμε για την αγάπη, την ανοχή, την υποχωρητικότητα, την καλοσύνη.

Σεβαστές προσπάθειες όλες αυτές να πλησιάσουμε και να καταλάβουμε αυτό το τόσο μεγάλο και βαθύ θέμα. Επιστρατεύουμε εδάφια που μιλούν για το πώς πρέπει να φέρεται ο ένας στον άλλο, πώς πρέπει να τον αντιμετωπίζει ώστε να βγαίνει προς τα έξω η αγάπη.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (4) - Ένα ποτήρι λεμονάδα

Το παράδειγμα που θα αναφέρουμε παρακάτω, έχει σκοπό να αποσαφηνίσει τη διπλή φύση του Ιησού Χριστού. Το λεμόνι αντιπροσωπεύει τον Ένα αληθινό Θεό που είναι Πνεύμα, τη θεότητα, τον Πατέρα. Το νερό αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φύση του Χριστού, τον Υιό.

Μη διαβάσεις απλά τα παρακάτω, αλλά μελέτησε προσεκτικά όλα τα εδάφια που αναφέρονται, προσπαθώντας να κατανοήσεις βαθιά το όλο θέμα.

Ένα σώμα

«Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία, και ουδέ εις έλεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ των υπαρχόντων αυτού αλλ' είχον τα πάντα κοινά» (Πράξ.δ:32).

Δεν υπάρχει νομίζω καλύτερο, υψηλότερο, πολυτιμότερο αγαθό για τη ζωή και την πορεία μιας εκκλησίας.

«...Να γίνουμε πολλοί... να γεμίσουν τα καθίσματα... να βγούμε έξω να μιλήσουμε στον κόσμο... να σωθούν κι άλλοι... να φωνάξουμε δυνατούς ομιλητές...»

Όλα αυτά, όσο σωστά και ωραία και αν φαίνονται, δεν είναι το πρώτο, δεν είναι το βασικό, δεν είναι το σημαντικότερο. Αυτό που χρειάζεται στις μέρες μας η εκκλησία είναι «Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή» ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ!

Να φωνάξουμε τον..... να συνδεθούμε δορυφορικά με... να γεμίσουμε με κόσμο ένα στάδιο... να πλημμυρίσουμε την Ελλάδα φυλλάδια, Ευαγγέλια. ..

Τι ενώνει την εκκλησία!

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που καλούν σήμερα τους χριστιανούς και τις χριστιανικές εκκλησίες σε μια ενότητα θρησκευτική. Έκφραση και άξονας αυτής της ενότητας είναι η ένωση των εκκλησιών σε μία εκκλησία ή τουλάχιστον η μείωση του αριθμού τους ή η δημιουργία συνδέσμων αποτελουμένων από διάφορες εκκλησίες που αποδέχονται κάποιες κοινές βιβλικές αρχές.

Όταν, όμως, ο Ιησούς προσευχήθηκε και ζήτησε από τον Πατέρα «Να είναι όλοι (οι μαθητές) ένα ... όπως εμείς είμαστε ένα», τι άραγε εννοούσε; (Iωάν.ιζ:21, 22-23). Τι περιέκλειε μέσα της η λέξη «ένα»;

H ενότητα του Χριστού με τον Πατέρα, με βάση το παραπάνω εδάφιο, δεν αφορούσε μια ενότητα συμφωνίας αρχών. O Χριστός ήταν ένα με τον Πατέρα, γιατί είχε τον ίδιο με Αυτόν άγιο χαρακτήρα. Πάνω λοιπόν σ' αυτή, την AΓIAΣTIKH BAΣH, προσευχήθηκε ο Χριστός για την εκκλησία Του.

 

Προσέχετε...

«Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί» (Εφες.ε:15)

Η προσοχή αυτή έχει να κάνει με την πνευματική, συζυγική, επαγγελματική, οικονομική, κοινωνική, εκκλησιαστική ζωή.

Απαιτείται αυτοεξέταση, αυτοκριτική. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε την κατάλληλη θεραπεία μέσα από το λόγο του Θεού.

Η εκκλησία για να ανταποκρίνεται στο σκοπό της, πρέπει να έχει φυσιολογική ζωή.

Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά που έχουν πρακτική αξία για την καθημερινή ζωή της εκκλησίας:

ΚΥΡΙΑΚΟ ΔΕΙΠΝΟ - Ενότητα στο δείπνο

Θα μελετήσουμε την πιο γνωστή, την πιο διαβασμένη περικοπή σχετικά με το Δείπνο του Κυρίου, τα εδάφια που βρίσκονται στην Α΄ Κορ.ια:17-34.

Ο λόγος που κάνουμε αυτή τη μελέτη είναι γιατί συνήθως, μελετούμε από το εδάφιο 23 και μετά, τα εδάφια που αναφέρονται κατά την διάρκεια της τελετής.

Δίνουμε επίσης προσοχή ιδιαίτερη στο εδάφιο 28, «Ας δοκιμάζει δε εαυτόν ο άνθρωπος και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου.» Και το καταλαβαίνουμε αυτό σαν μια προειδοποίηση αγάπης του Θεού σε μας, πως δηλαδή πρέπει να κάνουμε την αυτοεξέτασή μας για να δούμε αν υπάρχει αμαρτία στη ζωή μας.

ΚΥΡΙΑΚΟ ΔΕΙΠΝΟ - Δείπνο = Ενότητα

«Μετά ταύτα είπε προς τον Μωϋσήν, Ανάβα προς τον Κύριον, συ και Ααρών, Ναδάβ και Αβιούδ, και εβδομήκοντα εκ των πρεσβυτέρων του Ισραήλ, και προσκυνήσατε μακρόθεν και ο Μωϋσής μόνος θέλει πλησιάσει προς τον Κύριον, αυτοί όμως δεν θέλουσι πλησιάσει ουδέ ο λαός θέλει αναβή μετ' αυτού. Και ήλθεν ο Μωϋσής και διηγήθη προς τον λαόν πάντας τους λόγους του Κυρίου και πάντα τα δικαιώματα αυτού απεκρίθη δε πας ο λαός ομοφώνως και είπε, Πάντας τους λόγους, τους οποίους ελάλησεν ο Κύριος, θέλομεν κάμει. Και έγραψεν ο Μωϋσής πάντας τους λόγους του Κυρίου και σηκωθείς ενωρίς το πρωΐ, ωκοδόμησε θυσιαστήριον υπό το όρος, και έστησε δώδεκα στήλας κατά τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ. Και απέστειλε τους νεανίσκους των υιών Ισραήλ, και προσέφεραν ολοκαυτώματα και εθυσίασαν θυσίας ειρηνικάς εις τον Κύριον, μοσχάρια. Λαβών δε ο Μωϋσής το ήμισυ του αίματος, έβαλεν εις λεκάνας και το ήμισυ του αίματος ερράντισεν επί το θυσιαστήριον. Έπειτα λαβών το βιβλίον της διαθήκης, ανέγνωσεν εις τα ώτα του λαού οι δε είπον, Πάντα όσα ελάλησεν ο Κύριος, θέλομεν κάμνει και θέλομεν υπακούει. Και λαβών ο Μωϋσής το αίμα, ερράντισεν επί τον λαόν, και είπεν, Ιδού, το αίμα της διαθήκης, την οποίαν ο Κύριος έκαμε προς εσάς κατά πάντας τούτους τους λόγους» Έξ.κδ:6-8           

Ένα σώμα

«Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία, και ουδέ εις έλεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ των υπαρχόντων αυτού αλλ' είχον τα πάντα κοινά» (Πράξ.δ:32).

Δεν υπάρχει νομίζω καλύτερο, υψηλότερο, πολυτιμότερο αγαθό για τη ζωή και την πορεία μιας εκκλησίας.

«...Να γίνουμε πολλοί... να γεμίσουν τα καθίσματα... να βγούμε έξω να μιλήσουμε στον κόσμο... να σωθούν κι άλλοι... να φωνάξουμε δυνατούς ομιλητές...» 

Ζήλος - Ενότητα - Πίστη - Ελπίδα

«Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε· και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ» (Ψαλμ.ξθ:9).

«Τότε ενεθυμήθησαν οι μαθηταί αυτού ότι είναι γεγραμμένον, Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγεν» (Ιωάν.β:17).

«διότι μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ' ουχί κατ' επίγνωσιν» (Ρωμ.ι:2). 

Χρίσμα υπακοής

Σκέφτομαι πόσο υπέροχα επιδρά το όποιο έργο του Θεού μέσα στη ζωή μας. Έχουμε ανάγκη να βλέπουμε τον Κύριο να εκχέει τη χάρη Του πάνω στην Εκκλησία Του. Γεμίζουμε με πίστη και ελπίδα. Το χέρι του Κυρίου, σίγουρα, δεν έχει σμικρυνθεί και σίγουρα δεν έχει αδυνατίσει. Μάλιστα, στις μέρες μας είναι έτοιμος να μας δώσει "τον καλόν οίνον", τον οποίο έχει φυλάξει για το τέλος.

Όπως στις μέρες του Νώε

Γέν.ς:4 Κατ' εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες επί της γης, και έτι, ύστερον, αφού οι υιοί του Θεού εισήλθον εις τας θυγατέρας των ανθρώπων, και αύται ετεκνοποίησαν εις αυτούς εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί.

Γίγαντες: Δεν λέει ότι επειδή οι υιοί του Θεού εισήλθαν στις θυγατέρες των ανθρώπων γεννήθηκαν οι γίγαντες, αλλά ότι «Κατ’ εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες επί της γής», δηλαδή προϋπήρχαν.