ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.α:14-16

 

Αποκάλυψη α:14 ἡ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἱ τρίχες λευκαὶ ὡς ἔριον λευκόν ὡς χιὼν καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρὸς.

 

Ο Ιωάννης συνεχίζει να περιγράφει τον «όμοιον με υιόν ανθρώπου» που μ’ αυτή την περιγραφή δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον ΓΙΑΧΒΕ τον παλαιό των ημερών όπως αναφέρεται στον Δαν.ζ:9.

Το σύμβολο των λευκών μαλλιών φανερώνει την ιδιότητα του Θεού σαν αιώνιου. Αυτού που πάντοτε υπήρχε και που όμως δεν «γέρασε» αλλά μένει και θα μένει πάντοτε ο Αυτός.

Η αποκάλυψη είναι, ότι ο ΓΙΑΧΒΕ του Δανιήλ, του Ισραήλ, μιλάει στον λαό Του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Ματθ.ιζ:1-2 Η αφήγηση της μεταμόρφωσης του Χριστού. Η αληθινή φύση του Χριστού αποκαλύφθηκε στους 3 μαθητές Του. Το ίδιο κι εδώ, η αληθινή φύση του Χριστού αποκαλύπτεται άλλη μια φορά στα μάτια του Ιωάννη. 

Μαρκ.θ:2-3 Λουκ.θ:28 «Και τα ιμάτια αυτού έγειναν στιλπνά, λευκά ως χιών» που όπως είπαμε συμβολίζει την δικαιοσύνη Του. 

Αυτή η μεταμόρφωση είναι ένα παράλληλο γεγονός μ’ αυτό που ο Ιωάννης βλέπει για άλλη μια φορά τώρα στην Αποκ.α:14. Είναι ο ίδιος Θεός που φανερώθηκε στον Μωυσή πάνω στο όρος Σινά, στην καιγόμενη βάτο, όταν του έδωσε τις εντολές, αργότερα στην σκηνή του Μαρτυρίου, στον ναό του Σολομώντα, στην όραση του Ησαΐα, του Δανιήλ και τώρα του Ιωάννη.

Στο 5^ο κεφάλαιο του Ασ.Ασμ. η νύμφη περιγράφει τον νυμφίο της σαν τύπο του Χριστού και λέει ότι: «Η κεφαλή αυτού χρυσίον δεδοκιμασμένον, οι πλόκαμοι αυτού κλάδοι φοινίκων ΜΕΛΑΝΕΣ ΩΣ ΚΟΡΑΞ» (Ασ.Ασμ.ε:11). Ενώ στην Αποκάλυψη Τον βλέπουμε με λευκά μαλλιά, εδώ φανερώνεται με κατάμαυρα.

Φαίνεται σαν αντίθεση, όμως δεν είναι γιατί έτσι περιγράφεται η διπλή φύση του Χριστού, η θεϊκή Του φύση = μαλλιά λευκά και η ανθρώπινή Του φύση = μαλλιά μαύρα που φανερώνουν την νιότη, την δύναμη, την ζωντάνια και την ομορφιά, τον νέο που πάει στην μάχη.

Και ο Χριστός όταν νίκησε τον Σατανά, δεν ήταν γέρος, ούτε γερασμένος από τις φιλοσοφίες του κόσμου, αλλά 33 χρόνων γεμάτος ομορφιά, ζωντάνια, και δύναμη πνευματική. Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός νίκησε το σκοτάδι. Παράλληλα όμως είναι ο Παλαιός των ημερών, ο αιώνιος, ο μακάριος, ο μόνος Δεσπότης και Κύριος του παντός. Μιχ.ε:2 «Αι έξοδοί Του είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος».

 

και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός

Ο Ιησούς θα δείξει στον Ιωάννη αυτά που άλλος δεν μπορεί να δει, αλλά τα μάτια του Κυρίου βλέπουν.

·       Είναι τα μάτια του Πατέρα που βλέπουμε στο πρόσωπο του Χριστού γιατί το Πνεύμα δεν έχει μάτια, έχει όμως Αυτός μέσα στον Οποίο το Πνεύμα, ο Πατέρας, κατοικεί χωρίς μέτρο.

·       Ο ίδιος που φαίνεται με πύρινα μάτια, αλλού περιγράφεται σαν αρνίο με 7 οφθαλμούς (Αποκ.ε:6). Τα 7 μάτια συμβολίζουν την τέλεια όραση ή την παντογνωσία του Θεού. Εδώ όμως στο α:14 είναι ο Υιός του ανθρώπου που έχει τους οφθαλμούς που γνωρίζουν τα πάντα (Εβρ.ιβ:25-29).

·       Αποκ.ιθ:12. Εδώ είναι η 2^η έλευση του Ιησού, και περιγράφεται πάλι με οφθαλμούς ως φλόξ πυρός.

 

Αποκάλυψη α:15 καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ ὡς ἐν καμίνῳ πεπυρωμένης καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν,

 

και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκοιίάανω

Τα πόδια του Ιησού εδώ φανερώνουν το πνευματικό βάδισμα και την διακονία που εκπλήρωσε στα 33,5 χρόνια της ζωής Του.

«Χαλκολίβανος» αποτελείται από την λέξη «χαλκός» και πιθανότατα από την λέξη «λιβάνι» που έχει την έννοια του λευκού. Έτσι τον χαλκολίβανο θα μπορούσαμε να τον πούμε σήμερα λευκό χαλκό. Λέγεται ότι έπαιρνε μια απαστράπτουσα γυαλιστερή μορφή όταν καθαρό έβγαινε από το χυτήριο. Είχε το χρώμα της αστραπής (μιας ηλεκτρικής εκκένωσης).

Γνωρίζουμε ότι ο χαλκός συμβολίζει την κρίση, την τιμωρία. 

Το θυσιαστήριο της σκηνής του Μαρτυρίου και του ναού του Σολομώντα ήταν φτιαγμένα από χαλκό, και πάνω σ’ αυτό το θυσιαστήριο τοποθετούσαν ολόκληρη την δια πυρός προσφορά, που συμβολίζει το Χριστό που τιμωρήθηκε για τις δικές μας αμαρτίες. 

Το λευκό είναι σύμβολο δικαιοσύνης. Θα δούμε ότι το πνευματικό βάδισμα του Χριστού στην γη ήταν μια δίκαιη κρίση, μια δίκαιη τιμωρία. 

Τα πόδια Του ήταν από λευκό χαλκό και αυτό Του δίνει το δικαίωμα του δίκαιου κριτή επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. 

Ιωαν.ε:21-23  Ο Ιησούς περιγράφει εδώ γιατί έχει την εξουσία να είναι κριτής όλου του ανθρώπινου γένους. 

Ιωαν.ε:26-30. Επειδή σαν άνθρωπος βάδισε άψογα και δίκαια μπροστά στον Θεό και δεν ζήτησε το θέλημά Του αλλά του Πατέρα Του, γι’ αυτό λέει ότι ο Πατήρ μου έδωκεν εξουσίαν να κάμω κρίσιν.

Ο Ιησούς λοιπόν έχει την δύναμη να κρίνει και να αθωώνει. Ήταν και είναι το τέλειο πρότυπο του αγιασμού και της τέλειας υπακοής στον Θεό. Αυτός είναι το μέτρο με το οποίο μας μετρά ο Θεός. Ο Ιησούς είναι το τέλειο παράδειγμα για μας.

Μπήκε μέσα στον τρομερό κλίβανο, πυρώθηκε όσο κανείς άλλος μέσα στη φωτιά της δοκιμασίας και όμως πάντοτε έδειχνε την απαστράπτουσα στιλπνή, καθαρή υπόστασή Του σαν άνθρωπος.

Έχει λοιπόν το δικαίωμα του κριτή, γιατί όταν ο ίδιος ο Θεός τον πέρασε από τη σκληρότερη δοκιμασία - τέτοια που κανείς από μας δεν πρόκειται να δοκιμάσει - ακόμη κι εκεί το βάδισμά Του ήταν σαν απαστράπτων χαλκολίβανος, άγιος, δίκαιος και καθαρός.

Στο τέλος σαν άνθρωπος είπε: «Πάτερ, στα χέρια σου παραδίδω το πνεύμα μου». Μέχρι και την τελευταία στιγμή ο Χριστός αποκάλυπτε την καθαρότητά Του, την δικαιοσύνη Του, την αγνότητά Του. Το βάδισμά Του είναι το τέλειο μέτρο ποιότητας σύμφωνα με το οποίο όλο το ανθρώπινο γένος θα μετρηθεί.

Στον Ιεζεκ.α:7 όπου βλέπουμε τα 4 ζώα που συμβολίζουν την εκκλησία του Χριστού κάτω στη γη τις τελευταίες ημέρες, τα πόδια των αγίων δεν είναι από χαλκολίβανο όπως είναι του Χριστού, αλλά σαν χαλκός στίλβων.

Ο χαλκός όταν μπαίνει στη φωτιά και κοκκινίζει, γίνεται το λαμπρό κόκκινο, δεν είναι άσπρο. Και αυτό γιατί το βάδισμά μας κάτω στην γη δεν είναι τέλειο, καθαρό όπως του Χριστού, όσο κι αν ο Θεός μας περνά από την φωτιά για να καεί και να φύγει η αμαρτία.

ως εν καμίνω πεπυρωμένης

Την στιγμή που είδε ο Ιωάννης τα πόδια του Χριστού, ήταν σαν πυρωμένα μέσα στο καμίνι. Και είπαμε ότι ο χαλκολίβανος όταν πυρώνεται απαστράπτει.

Ο Χριστός μπήκε μέσα στο καμίνι της κρίσης του Θεού - όπως είδαμε πριν - για μας, ώστε να μπορούμε εμείς να σταθούμε άγιοι και δίκαιοι μπροστά στον ΓΙΑΧΒΕ. Υπέφερε δοκιμασία, ώστε να γίνει το μέτρο του αγιασμού για μας. Δοκιμάστηκε στην ζωή κατά πάντα, αλλά πέρασε την μεγαλύτερη δοκιμασία όταν έβαλε όχι μόνο την ζωή Του, αλλά την ψυχή Του για μας.

Ησ.νγ  λέει ότι η ψυχή Του έγινε προσφορά περί αμαρτίας την στιγμή που περνούσε την μεγάλη αυτή δοκιμασία. Έγινε νόμιμα αμαρτία για μας.

Ο Μωυσής σαν τύπος του Χριστού είπε: «πλήν τώρα εάν συγχωρήσεις την αμαρτίαν αυτών...ει δε μη, εξάλειψόν με, δέομαι εκ της βίβλου σου την οποίαν έγραψας» (Εξ.λβ:32). Έτσι κι ο Ιησούς όπως ο Μωυσής έβαλε την ψυχή Του για μας.  (Εβρ.ε:7)

 

και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών

Τα ύδατα συμβολίζουν τους λαούς, τα έθνη. Όμως εδώ εννοεί καταρράκτες ή τα μεγάλα κύματα που σκάνε στην ακτή.

Η ίδια παρομοίωση χρησιμοποιείται και σε άλλα μέρη όπως:

Ιεζεκ.μγ:2 Η φωνή του ΓΙΑΧΒΕ είναι σαν φωνή υδάτων πολλών. Μας δείχνει ποιος μιλά.

Αποκ.ιδ:2  Η φωνή του λαού του Θεού είναι σαν φωνή υδάτων πολλών, είναι η φωνή του Θεού (όταν αλαλάζει, ομολογεί, φανερώνει Αυτόν).

Αποκ.ιθ:6  Και πάλι η φωνή του λαού του Θεού.

Έτσι, ο Χριστός μιλά με την ίδια φωνή που ο λαός Του μιλά. Υπάρχει μια ταύτιση εδώ, εμείς μιλάμε με την φωνή του Θεού και μας δίδεται η ίδια δύναμη.

Αποκ.κβ:17 Η νύμφη και Πνεύμα λέγουσιν ελθέ. Η νύμφη μιλά με την ίδια φωνή του Πνεύματος του Θεού και έτσι οι ψυχές έλκονται στον Χριστό.

 

Αποκάλυψη α:16 καὶ ἔχων ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτὰ καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ.

 

και έχων εν τη δεξιά χειρί αυτού αστέρας επτά.

Οι 7 αστέρες συμβολίζουν τους εργάτες του ευαγγελίου όπως θα δούμε αργότερα όταν αναφερθούμε στους αγγέλους των 7 εκκλησιών.

Τους αστέρες αυτούς τους είχε κάτω από την εξουσία και την προστασία Του γιατί ο Ιησούς είπε: «Εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον και ουδείς θέλει αρπάξει αυτά εκ της χειρός μου» (Ιωαν.ι:28).

Αποκ.α:20 οι ίδιοι εργάτες και κήρυκες του ευαγγελίου ονομάζονται άγγελοι ή μηνυτές που σημαίνει αγγεία δια μέσου των οποίων ο Θεός μιλά και καλεί την εκκλησία Του. Λέει ότι οι 7 αστέρες είναι «άγγελοι» δεν λέει «οι 7 άγγελοι των 7 εκκλησιών». Πόσοι είναι; πολλοί, όσοι ήταν, είναι και πρόκειται να είναι. Αναφέρεται δηλαδή στο σύνολο των εργατών του Θεού: απόστολους, προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες, διδασκάλους (Εφεσ.δ:11) και ιδιαίτερα σ’ αυτούς που ασχολούνται με το να φέρνουν τον λόγο του Θεού και την διδασκαλία (Α’ Τιμ.ε:17).

 

και εκ του στόματος αυτού ρομφαία δίστομος οξεία

Γιατί άραγε φανερώνεται ο Κύριος έτσι εδώ; (ποδήρη ενδυμασία, χρυσή ζώνη, άσπρα μαλλιά, βροντερή φωνή και από το στόμα Του να βγαίνει ένα δίκοπο μαχαίρι). Επειδή πρόκειται να αποκαλύψει πράγματα, να φανερώσει κρίση, να αποκαλύψει τον εχθρό, τον αντίχριστο, τον διάβολο, τον ψευδοπροφήτη.

Ακόμη επειδή ο λόγος Του έρχεται να κόψει, φανερώνοντας την αλήθεια, το μεγαλείο και την δόξα Του. Δεν Τον βλέπουμε εδώ σαν αρνίο εσφαγμένο, γιατί το μήνυμα που φέρνει αυτή τη φορά περιέχει κρίση, έλεγχο.

Δίστομος σημαίνει ότι έχει δύο κόψεις. H κόψη εδώ ονομάζεται στόμα γιατί όταν γίνεται μάχη καταναλώνει τις σάρκες σαν να ήταν στόμα.

Η λέξη ρομφαία δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε σπαθί, αλλά στο Θρακικό σπαθί που ήταν μεγάλο και πλατύ, ένα φοβερό όπλο που ήταν δύσκολο να το αντιμετωπίσεις.

Εβρ.δ:12 διαβάζουμε ότι ο λόγος του Θεού είναι κοπτερότερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν.

Αποκ.β:12, 16 η ρομφαία είναι ο λόγος του Θεού που θα κρίνει.

Αποκ.ιθ:15,21 Ο Ιησούς στην 2^η έλευσή έρχεται με την ρομφαία του λόγου Του να κρίνει αυτούς που απείθησαν εναντίον Του.

 

και η όψις αυτού ως ο ήλιος φαίνει εν τη δυνάμει αυτού

Ο ήλιος εδώ είναι σύμβολο της δόξας, της αγιότητας και της δύναμης του Θεού. Όπως δεν μπορεί κανείς να δει τον ήλιο κατά πρόσωπο, το ίδιο δεν μπορεί να δει το πρόσωπο του Θεού και να ζήσει γιατί είναι πύρ καταναλίσκον.

Συμβολίζει ότι ο Θεός είναι πηγή ενέργειας που συντηρεί κάθε είδους ζωή. Πνευματικά είναι ο ήλιος που μας δίνει και μας κρατά στην ζωή.

 

Εν τη δυνάμει αυτού: καλοκαίρι μεσημέρι όταν ο ήλιος καίει!!!

Ματθ.ιζ:2  Το  πρόσωπο του Ιησού έλαμπε σαν ήλιος. 

Πράξ.κς:13 Η εμφάνιση του Ιησού στον Παύλο στο δρόμο για την Δαμασκό.

Α’ Τιμ.ς:16 Ο Ιησούς...κατοικών φως απρόσητον.

Μαλαχ.δ:2  Ιησούς, ο Ήλιος της δικαιοσύνης.

Αποκ.κα:23 Ο Ιησούς, το φως της Νέας Ιερουσαλήμ. 

Α’ Ιωαν.α:5 Ο Θεός είναι φως.

Ματθ.ιγ:43 Οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. Θα έχουμε την ίδια φύση με τον Κύριο (μέτοχοι θείας φύσεως).

Μιλάμε με την φωνή Του που είναι σαν φωνή υδάτων πολλών, έχουμε την δικαιοσύνη Του σαν ήλιος, φοράμε το ίδιο λευκό ένδυμα που ο Κύριος φορά, και όλα αυτά μας δείχνουν ότι είμαστε συγκληρονόμοι με τον Χριστό, και μοιραζόμαστε την κληρονομιά και την θέση που έχει ο ίδιος κοντά στον Θεό.

Αυτό και μόνο αρκεί να μας κάνει να πάρουμε δύναμη και πίστη ότι ο Κύριος θα μας φτάσει μέχρι το τέλος.

Ποια ήταν η αντίδραση του Ιωάννη μετά από την περιγραφή του Ιησού που μας έκανε; Το βλέπουμε στο παρακάτω εδάφιο: