Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σημερινή κοινωνία, ειδικά ο δυτικός πολιτισμός μας, γοητεύεται με πράγματα που σχετίζονται με το υπερφυσικό βασίλειο.
Οι εκπομπές με θέμα το υπερφυσικό έχουν την μεγαλύτερη
τηλεθέαση. Οι άνθρωποι ενθουσιάζονται από ιστορίες ψυχικών φαινομένων, από
ιστορίες πνευμάτων. Είναι λιγότερο τρομακτικές και πιο αποδεκτές σαν μέρος του
κόσμου στον οποίο ζούμε.
Μεταξύ αυτών που συγκεντρώνουν μια μικρή αύξηση της
προσοχής λόγω αυτού του υπερφυσικού ενδιαφέροντος είναι οι σημερινές χαρισματικές
εκκλησίες, όπου τα πνευματικά γεγονότα και η υποτιθέμενη «δύναμη του Αγίου
Πνεύματος» εκτίθενται σε τακτική, εβδομαδιαία βάση.
Ένα από τα πρόσφατα αξιοθέατα είναι οι ζωντανοί
εξορκισμοί και η εκβολή δαιμονίων – όπως λένε - από «ειδικά χρισμένα» άτομα.
Το θέμα και οι θεατρινισμοί τέτοιων πραγμάτων έχουν προκαλέσει κάποια σύγχυση μεταξύ των χριστιανών που αναρωτιούνται και ανησυχούν με όλα αυτά που γίνονται από κάποιους επιτήδειους.
Πολλοί αναρωτήθηκαν για την θέση των πιστών σε σχέση
με τέτοιους ισχυρισμούς. Μπορεί ένας Χριστιανός να είναι δαιμονοκατειλλημένος;
Μια επισκόπηση της ερώτησης αυτής από βιβλική άποψη θα
μας πει σίγουρα ότι η απάντηση είναι «Όχι».
Α’
Ιωάν.β:13 Γράφω προς εσάς, πατέρες, διότι
εγνωρίσατε τον απ' αρχής. Γράφω προς εσάς, νεανίσκοι, διότι ενικήσατε τον
πονηρόν. Γράφω προς εσάς, παιδία, διότι εγνωρίσατε τον Πατέρα.
Πρέπει να θυμόμαστε, πρώτα απ' όλα, ότι ο λόγος του
Θεού είναι η μόνη αξιόπιστη πηγή αλήθειας για τον Σατανά και τα δαιμόνια.
Καμία επιστήμη, όση γνώση κι αν υπάρχει, κανένα ταλέντο,
ούτε καν η προσποίηση θείας έμπνευσης («χάρισμα»), δεν μπορεί να δικαιολογήσει την
απομάκρυνση από τις αλήθειες που διδάσκονται μέσα στον λόγο του Θεού.
Όλοι οι δάσκαλοι πρέπει να στέκονται πάνω σ’ αυτό το
πρότυπο.
Γαλ.α:8 Αλλά και εάν ημείς
ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας
εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα.
Είμαστε ευγνώμονες που έχουμε ένα τέτοιο πρότυπο με το
οποίο μπορούμε να δοκιμάζουμε τα πνεύματα αν είναι από τον Θεό.
Τι λέει ο λόγος του Θεού, ο ακρογωνιαίος λίθος της
αλήθειας;
Μπορούν τα δαιμόνια να κατοικήσουν μέσα σε έναν
αληθινό πιστό;
Μπορούν να περάσουν από μια ανοιχτή πόρτα και να
γίνουν καταπατητές;
Οι υποστηρικτές του σημερινού κινήματος «πνευματικός πόλεμος»,
λένε ναι, αλλά βασίζουν την απάντησή τους σε υποκειμενικές εμπειρίες, όχι στον λόγο
του Θεού.
Η Αγία Γραφή καθιστά σαφές ότι ένας τέτοιος ισχυρισμός
δεν έχει καμία βάση.
Δεν υπάρχει σαφές παράδειγμα στην Βίβλο όπου ένας
δαίμονας κατοικούσε ή εισέβαλε ποτέ σε έναν αληθινό πιστό.
Διαψεύδοντας εκείνους που κάνουν αυτούς τους «δημόσιους
εξορκισμούς» σήμερα, οι Γραφές σιωπούν όσο αφορά σε οδηγίες για εξορκισμούς στο
εκκλησιαστικό σώμα.
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η απουσία τους στις ποιμαντικές
επιστολές. Αυτή η σιωπή στην πραγματικότητα λέει πολλά, καθώς προφανώς δεν
υπήρχε ανησυχία στην πρώτη εκκλησία, ούτε υπάρχουν λεπτομερείς ιστορίες,
οποιουδήποτε Χριστιανού που έχει ποτέ καταληφθεί από δαιμόνια.
Ποτέ στις επιστολές της Καινής Διαθήκης οι πιστοί δεν
προειδοποιούνται για την πιθανότητα να κατοικηθούν από δαίμονες.
Ούτε βλέπουμε κανέναν να επιτιμά, να δένει, ή να εκβάλει
δαιμόνια από έναν αληθινό πιστό.
Οι επιστολές ποτέ δεν καθοδηγούν τους πιστούς να
εκδιώξουν δαίμονες, είτε από έναν πιστό είτε από έναν άπιστο.
Ο Χριστός και οι απόστολοι ήταν οι μόνοι που έκβαλαν
δαίμονες, και σε κάθε περίπτωση οι δαιμονισμένοι άνθρωποι ήταν άπιστοι.
Η συλλογική διδασκαλία των Γραφών είναι ότι οι
δαίμονες δεν μπορούν ποτέ να κατοικούν σ’ έναν αληθινό πιστό.
Μια σαφής συνέπεια της Β ́ Κορ.ς, για παράδειγμα,
είναι ότι το ενοικούν Άγιο Πνεύμα δεν θα μπορούσε ποτέ να συγκατοικεί με
δαίμονες:
Εδ.15 Τίνα δε συμφωνίαν
ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον;
Εδ.16 Τίνα δε συμβίβασιν
ο ναός του Θεού με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο
Θεός ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και
αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου.
Κολ.α:13 όστις ηλευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του
σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού·
Η σωτηρία φέρνει αληθινή απελευθέρωση και προστασία
από τον Σατανά.
Ρωμ.η:37 Αλλ' εις πάντα
ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς.
Α’ Κορ.ιε:57 Αλλά χάρις εις τον
Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Β’ Κορ.β:14 Πλην χάρις εις τον
Θεόν, όστις πάντοτε κάμνει ημάς να θριαμβεύωμεν διά του Χριστού και φανερόνει
εν παντί τόπω δι' ημών την οσμήν της γνώσεως αυτού·
Α’ Ιωάν.β:13 Γράφω προς εσάς,
πατέρες, διότι εγνωρίσατε τον απ' αρχής. Γράφω προς εσάς, νεανίσκοι, διότι
ενικήσατε τον πονηρόν. Γράφω προς εσάς, παιδία, διότι εγνωρίσατε τον Πατέρα.
Α’ Ιωάν.δ:4 Σεις εκ του Θεού
είσθε, τεκνία, και ενικήσατε αυτούς, διότι μεγαλήτερος είναι εκείνος όστις
είναι εν υμίν παρά όστις είναι εν τω κόσμω.
Πώς θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί αυτές τις
ένδοξες αλήθειες, και ταυτόχρονα να πιστεύει ότι τα δαιμόνια μπορούν να
κατοικούν μέσα σε γνήσιους πιστούς;
ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ
ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ
Πολλές από τις ηγετικές φωνές στο σημερινό κίνημα «πνευματικού
πολέμου» είναι πολύ γρήγορες να χαιρετίσουν κάθε ομολογία πίστης στον Χριστό σαν
απόδειξη σωτηρίας. Αυτό αντικατοπτρίζει την εύκολη πίστη που έχει σαρώσει αυτή
τη γενιά.
Μια διεξοδική βιβλική κατανόηση της διδασκαλίας της
σωτηρίας καθιστά σαφές ότι τα δαιμόνια δεν μπορούν να κατοικούν ή να κατέχουν
έναν πιστό.
Οι Γραφές περιγράφουν την σωτηρία με όρους που
υποδηλώνουν ή σημαίνουν αλλαγή της φύσης:
·
αναγέννηση
·
νέα κτίση
·
ανάσταση από τους νεκρούς
·
ανανέωση πνεύματος του νου
·
νεκρός ως προς την αμαρτία και ζωντανός στη δικαιοσύνη
·
τα παλαιά παρέρχονται και όλα γίνονται νέα
·
μέτοχοι θείας φύσης
και ούτω καθεξής.
Συνεπώς, εάν δεν υπάρχει πραγματική και διαρκής αλλαγή
στους ανθρώπους που πιστεύουν ότι σώθηκαν, η θρησκεία τους είναι άχρηστη,
όποιες και αν είναι οι εμπειρίες τους.
Σωτηρία σημαίνει στροφή ολόκληρου του ανθρώπου από την
αμαρτία στον Θεό (μετάνοια).
Ο Θεός μπορεί να συγκρατήσει τους άπιστους ανθρώπους
από την αμαρτία, φυσικά, αλλά στους πιστούς μετατρέπει την ίδια την καρδιά και
την φύση από αμαρτωλή σε άγια. Ο
πιστός γίνεται
εχθρός της
αμαρτίας.
Τι θα κάνουμε, λοιπόν, με ένα άτομο που λέει ότι έχει σωθεί,
αλλά του οποίου τα θρησκευτικά συναισθήματα σύντομα εξαφανίζονται, αφήνοντάς
τον σχεδόν το ίδιο άτομο όπως ήταν πριν;
Φαίνεται τόσο εγωιστής, κοσμικός, ανόητος,
διεστραμμένος και αντιχριστιανικός όσο ποτέ. Αυτό μιλάει εναντίον του πιο
δυνατά από κάθε θρησκευτική εμπειρία που μπορεί να επικαλεστεί.
Εν Χριστώ Ιησού, ούτε η περιτομή ούτε η ακροβυστία,
ούτε μια δραματική ή ήσυχη εμπειρία, ούτε μια θαυμάσια ή βαρετή μαρτυρία, δεν
μετράει για τίποτα. Το μόνο πράγμα που μετράει είναι η νέα κτίσις!
Στον Ματθ.ιβ, ο Χριστός επέκρινε εκείνους που
Τον ακολουθούσαν μόνο και μόνο για να δουν σημεία και θαύματα:
Εδ.43-45 Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του
ανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν και δεν ευρίσκει.
Τότε λέγει· Ας επιστρέψω εις τον οίκόν μου, όθεν εξήλθον· και ελθόν ευρίσκει
αυτόν κενόν, σεσαρωμένον και εστολισμένον. Τότε υπάγει και παραλαμβάνει μεθ'
εαυτού επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικούσιν εκεί,
και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων. Ούτω θέλει
είσθαι και εις την γενεάν ταύτην την πονηράν.
Αντί να απαντήσει με θεαματικά σημάδια και θαύματα, ο
Χριστός αντιμετώπισε την ανάγκη τους για σωτηρία.
Πολλοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν μια τακτοποιημένη ζωή.
Αλλά στην πραγματικότητα, δεν εμπιστεύτηκαν τον Χριστό σαν Σωτήρα και Κύριο.
Οι ψυχές τους είναι «ακατοίκητες» – δηλαδή, το Άγιο
Πνεύμα δεν έχει κατοικήσει μέσα τους. Έτσι είναι ανοιχτοί σε δαιμονικές εισβολές.
Αυτό δεν μπορεί να ισχύει για εκείνους των οποίων τα σώματα είναι ναοί του
Αγίου Πνεύματος.
Β’
Κορ.ς:16 Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού
με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι θέλω
κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί
θέλουσιν είσθαι λαός μου.
Σύμφωνα με την Α’ Πέτρ.α:5, όταν ο Χριστός βασιλεύει
στην ζωή ενός ατόμου, αυτό το άτομο κρατιέται από την δύναμη του Θεού. Σαν
αποτέλεσμα, «ο πονηρός δεν εγγίζει αυτόν» (Α ́ Ιωάν.ε:18).
Όταν το Άγιο Πνεύμα κατοικεί σε ένα άτομο, κανένας
δαίμονας δεν μπορεί να καταπατήσει αυτόν τον χώρο. Η κατοίκηση δαιμονίων σε
ανθρώπους είναι μόνο απόδειξη έλλειψης πραγματικής σωτηρίας.
Τι αποκαλύπτουν οι
βιβλικές αναφορές γι’ αυτό το θέμα;
Μια ματιά στην Αγία Γραφή, στις αναφορές ανθρώπων που
κατέχονται από δαιμόνια, μας δίνει μερικές χρήσιμες γνώσεις για το θέμα.
Καταρχάς, είναι πάντα άπιστος το δαιμονισμένο άτομο.
Ούτε στην Παλαιά, ούτε στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει
έστω και ένα σαφές, αδιαμφισβήτητο παράδειγμα ενός αληθινού πιστού που είναι
δαιμονοκατειλλημένος.
Υπάρχουν μόνο τέσσερα από τα συνολικά δεκαπέντε
παραδείγματα που θα μπορούσαν ακόμη και εκ μακρόθεν να οδηγήσουν στο συμπέρασμα
ότι ένας χριστιανός μπορεί να κατοικηθεί από δαιμόνια. Θα
εξετάσουμε εν
συντομία αυτά
τα τέσσερα
παραδείγματα.
Τα τρία πρώτα παραδείγματα αφορούν τον Σαούλ, τον
πρώτο βασιλιά του Ισραήλ, στο Α’ Σαμουήλ. Αν υποθέσουμε ότι ο Σαούλ ήταν
πιστός, φαίνεται ότι δεν ήταν δαιμονισμένος, όπως θα υποστήριζαν κάποιοι.
Σκεφτείτε τα ακόλουθα αποσπάσματα: Α’ Σαμ.ις:14-15
Η Βίβλος μας λέει ότι ο Σαούλ εταράττετο από ένα «πνεύμα παρά του Κυρίου». Το εδ.16 λέει ότι το πνεύμα ήταν «επ’
αυτόν». Στο εδ.23, «ήτο
επί τον Σαούλ» και «επήλθε πνεύμα πονηρόν παρά Θεού επί τον Σαούλ»
στο ιη:10. Τέλος, στο ιθ:9
λέει και πάλι ότι «το πονηρόν πνεύμα παρά Κυρίου εστάθη επί τον Σαούλ».
Αν ο Σαούλ ήταν πιστός, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι
αυτές οι φράσεις υποδηλώνουν μόνο ότι το κακό πνεύμα δεν υπήρξε ποτέ μέσα στον
Σαούλ, αλλά μάλλον τον βασάνιζε εξωτερικά.
Στα Εβραϊκά υπάρχει άλλη λέξη που δηλώνει κατοίκηση,
όπως όταν το Πνεύμα του Θεού εισέρχεται στον Ιεζεκιήλ:
Ιεζ.β:2 Και καθώς ελάλησε
προς εμέ, εισήλθεν εις εμέ το πνεύμα και με έστησεν επί τους πόδας μου, και
ήκουσα τον λαλούντα προς εμέ.
Έτσι, αν ο Σαούλ ήταν δαιμονισμένος, τότε η εβραϊκή
γλώσσα σε όλες τις περιπτώσεις που τον αφορούσαν θα μπορούσε να το πει, αν αυτό
συνέβαινε.
Το τέταρτο παράδειγμα που κάποιοι χρησιμοποιούν για να
δικαιολογήσουν την χριστιανική κατοχή από δαιμόνια μπορεί να βρεθεί στη θλιβερή
ιστορία της άρρωστης γυναίκας στον Λουκ.ιγ:10-17.
Το εδ.11 μας λέει ότι είχε μια ασθένεια για δεκαοκτώ
χρόνια που την έκανε να είναι «συγκύπτουσα και δεν ηδύνατο παντελώς να
ανακύψη». Προφανώς αυτή η γυναίκα ήταν άρρωστη λόγω του «πνεύματος» που κατοικούσε
μέσα της (εδ.11) που αναγνωρίστηκε σαν «Σατανάς» στο εδ.16.
Για να ενισχύσουν το επιχείρημά τους, οι υπέρμαχοι της
χριστιανικής κατοχής από δαιμόνια, αναφέρουν ότι ήταν αναμφίβολα πιστή λόγω του
τίτλου που της δόθηκε, «κόρη του Αβραάμ». Αυτό, θα έλεγαν, δένει το επιχείρημα
ότι ένας πιστός μπορεί να είναι δαιμονισμένος.
Αν αυτή η γυναίκα ήταν πιστή τότε σαφώς θα έπρεπε να
συμπεράνουμε ότι οι πιστοί μπορούν να κατοικηθούν από κακά πνεύματα. Ωστόσο,
αυτή η φράση δεν σημαίνει ότι ήταν πιστή.
Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία του Ζακχαίου στον Λουκά
ιθ:9. «Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς ότι, Σήμερον έγεινε σωτηρία
εις τον οίκον τούτον, καθότι και αυτός υιός του Αβραάμ είναι». Εδώ
χρησιμοποιείται ο τίτλος «γιος του Αβραάμ» για τον Ζακχαίο πριν από την σωτηρία
του.
Η χρήση των τίτλων "γιος του Αβραάμ" και
"κόρη του Αβραάμ" απλά περιγράφει την εθνικότητα. Με άλλα λόγια,
αυτοί οι περιγραφικοί τίτλοι μιλούν για την εβραϊκή κληρονομιά τους. Ο λαός που
ο Ιησούς «ήρθε να σώσει . . . από τις αμαρτίες τους» (Ματ.α:21). Προφανώς, ο Ζακχαίος
ονομαζόταν «γιος του Αβραάμ» πριν σωθεί, όχι μετά. Ως εκ τούτου, μπορούμε να συμπεράνουμε με
βεβαιότητα ότι η άρρωστη γυναίκα δεν ήταν πιστή ενώ βίωνε αυτή τη σατανική
ασθένεια.
Επίσης αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η πράξη της
εκβολής ενός δαίμονα από ένα άτομο, βρίσκεται αποκλειστικά στην Καινή Διαθήκη,
και χρησιμοποιήθηκε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τους αποστόλους, αλλά και
τους εβδομήντα μαθητές που στάλθηκαν (Λουκ.ι:17), για αυστηρά ευαγγελιστικό
σκοπό.
Αυτές οι πράξεις επαλήθευσαν την εξουσία του Χριστού σαν
Υιού του Θεού, αλλά και των αποστόλων σαν αυτών που επέλεξε ο Χριστός για να
ξεκινήσει την εποχή της Εκκλησίας.
Η δαιμονοκατάληψη έχει πληγώσει τους άπιστους με
πολλούς τρόπους, προκαλώντας παραφροσύνη, βουβαμάρα, ανηθικότητα, κώφωση,
επιληπτικές κρίσεις, τύφλωση, αυτοκτονική μανία, σωματικά ελαττώματα, μεγάλη
δύναμη, αυτοκαταστροφικές τάσεις. Αλλά ο
Θεός σπεύδει να μας δείξει ότι οι πιστοί δεν χρειάζεται να ανησυχούν γι’ αυτά
τα πράγματα.
Πώς προστατεύει ο Θεός
τους Χριστιανούς από τον Σατανά και τα δαιμόνια;
Ένας από τους τρόπους που ο Θεός προστατεύει τους
πιστούς είναι μέσω των αγγέλων Του.
Οι άγγελοι, κάνοντας το θέλημα του Κυρίου σχετικά με
εκείνους που σώζονται, αποτελούν μέρος του «φράκτη προστασίας» που ο Θεός δίνει
στους δικούς Του. Ας δούμε μερικά γενικά
εδάφια σχετικά με αυτή την δράση.
Εβρ.α:14 Δεν είναι πάντες
λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας να
κληρονομήσωσι σωτηρίαν;
Ψαλμ.λδ:7 Άγγελος Κυρίου
στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ελευθερόνει αυτούς.
Ψαλμ.91:10,11 δεν θέλει
συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου. Διότι
θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, διά να σε διαφυλάττωσιν εν
πάσαις ταις οδοίς σου.
Μεγάλη ενθάρρυνση να ξέρουμε ότι έχουμε αυτή την
προστασία, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός δεν μας δίνει μόνο αγγελική βοήθεια, αλλά
είναι και κυρίαρχος για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει ο Σατανάς.
Στην Ρωμ.η:38-39 ο Παύλος είναι πεπεισμένος ότι
τίποτα δεν θα μπορέσει να μας χωρίσει (εκείνους που είναι εν Χριστώ) από την
αγάπη του Θεού, ούτε καν άγγελοι! (Αυτό
περιλαμβάνει τους πεσόντες αγγέλους.)
Α’ Ιωάν.ε:18 Εξεύρομεν ότι πας
ο γεννηθείς εκ του Θεού δεν αμαρτάνει, αλλ' όστις εγεννήθη εκ του Θεού φυλάττει
αυτόν, και ο πονηρός δεν εγγίζει αυτόν.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα αποσπάσματα που
επιβεβαιώνουν ότι ο Θεός είναι πιστός όσον αφορά στους εκλεκτούς Του και ότι
δεν θα μας αφήσει χωρίς βοήθεια, ειδικά στη σφαίρα του πνευματικού
πολέμου.
Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη έχουν πολλές άλλες
περιπτώσεις όπου άγγελοι βοήθησαν τους πιστούς σε περιόδους ανάγκης.
· Στις Πράξ.ε:5-11, ο Πέτρος απελευθερώθηκε από την
φυλακή από άγγελο.
· Στο Α’ Βας.ιθ:5-8, ένας άγγελος ήρθε και τάισε τον Ελισσαιέ
στην έρημο.
· Στο Β’ Βας.ς:8-17, ο βοηθός του Ελισσαιέ είχε την
δυνατότητα από τον Θεό να δει έναν μεγάλο αγγελικό στρατό που ήταν εκεί για
λογαριασμό τους.
· Άγγελοι μάλιστα υπηρέτησαν τον Χριστό μετά τον
πειρασμό του Σατανά στον Μάρκ.α:9.
Είναι
σίγουρα εκεί
για να
μας βοηθήσουν!
Ο Θεός χρησιμοποιεί επίσης τους αδελφούς μας για να
μας βοηθήσει. Για έναν Χριστιανό, το να
είναι μέρος ενός σώματος πιστών είναι απολύτως απαραίτητο για το βάδισμά του με
τον Θεό.
Το να είμαστε μέσα και γύρω από μια ομάδα πιστών έχει
πολλά οφέλη.
Υπάρχει δύναμη, όταν μαζευόμαστε μαζί. Ο Ιησούς μας
λέει στο Ματθ.ιη:20, «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά
μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών».
Σε μια ομάδα πιστών, θα κάνει πολλά πράγματα ο ένας
για τον άλλον αν ακολουθούν τον Χριστό και τον λόγο Του.
Θα αγαπιούνται, θα υπηρετούν ο ένας τον άλλον, θα
ενθαρρύνουν ο ένας την πίστη του άλλου, θα νουθετούν ο ένας τον άλλον όταν
κάποιος πέφτει σε αμαρτία, θα μοιράζονται τα βάρη του άλλου, θα προκαλούν ο
ένας τον άλλον στην αγάπη και σε καλά έργα και θα προσεύχονται ο ένας για τον άλλο
για αποκατάσταση, πνευματική βοήθεια και διάφορες ανησυχίες.
Τείνουμε να ενεργούμε σαν το περιβάλλον μέσα στο οποίο
βρισκόμαστε, έτσι, αν είμαστε γύρω από τον λόγο του Θεού, την διδασκαλία και
τους αδελφούς, θα πρέπει να αυξάνουμε ενεργώντας σαν τον Κύριό μας όλο και
περισσότερο κάθε μέρα.
Αυτό μας επιτρέπει να μένουμε σταθεροί για τον Χριστό.
Και είναι επίσης χρήσιμο να θυμόμαστε:
Ιακ.ε:16 ........πολύ
ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη.
Αυτό περιλαμβάνει θέματα νίκης στον πνευματικό πόλεμο.
Τι έχει να κάνει η
σωτηρία μου σε όλα αυτά;
Η σωτηρία είναι το βασικό ζήτημα σε αυτό το θέμα. Ίσως η μεγαλύτερη μαρτυρία του ελέους, της
χάρης και της προστασίας του Θεού είναι το γεγονός ότι κατοικεί σε όλους τους
πιστούς.
Ιωάν.ιδ:17 το Πνεύμα της
αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό ουδέ
γνωρίζει αυτό· σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ' υμών και εν υμίν
θέλει είσθαι.
Ιωάν.ιδ:23 Απεκρίθη ο Ιησούς
και είπε προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ
μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν
κατοικήσει.
Αυτό, αποθαρρύνει απόλυτα την σκέψη ότι ένα δαιμόνιο
μπορεί να κατέχει έναν Χριστιανό, επειδή ο Θεός κατοικεί μέσα σ’ εκείνους που Τον
γνωρίζουν και Τον αγαπούν!
Ο Παύλος επιβεβαιώνει σαφώς αυτό το γεγονός στην Α
́ Κορ.ς:19:
«Η δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του
Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι
εαυτών;»
Θα ήταν ασφαλές να πούμε ότι οι Χριστιανοί ήδη κατοικούνται
και κατέχονται, από τον Παντοδύναμο Θεό!
Είμαστε εν Χριστώ και δεν υπάρχει περίπτωση να
μοιραστεί τον άγιο ναό Του με ένα ακάθαρτο πνεύμα.
Β’ Κορ.ς:14-18 Μη ομοζυγείτε με
τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε
κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή
τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα
είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι θέλω κατοικεί
εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι
λαός μου. Διά τούτο. Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Κύριος,
και μη εγγίσητε ακάθαρτον, και εγώ θέλω σας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας,
και σεις θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.
Εφεσ.α:13,14 εις τον οποίον και
σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας
σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της
επαγγελίας, όστις είναι ο αρραβών της κληρονομίας ημών, μέχρι της απολυτρώσεως
του αποκτηθέντος λαού αυτού, εις έπαινον της δόξης αυτού.
Είμαστε σφραγισμένοι με το Άγιο Πνεύμα. Τα δαιμόνια
δεν μπορούν να μπουν μέσα!
Α’ Ιωάν.δ:4 Σεις εκ του Θεού
είσθε, τεκνία, και ενικήσατε αυτούς, διότι μεγαλήτερος είναι εκείνος όστις
είναι εν υμίν παρά όστις είναι εν τω κόσμω.
Μέσα μας είναι ο Μεγάλος (Θεός και σωτήρας ημών Ιησούς
Χριστός) και έξω, στον κόσμο είναι ο «άλλος»!
Για ποιο πράγμα πρέπει
να ανησυχούν οι Χριστιανοί τότε;
Ενώ είμαστε βιβλικά βέβαιοι ότι δεν μπορεί να
κατοικούν δαιμόνια μέσα μας, μπορούμε να επηρεαστούμε από κακά πνεύματα. Οι
πιστοί εν Χριστώ βρίσκονται συνεχώς σε μια διαδικασία αγιασμού.
Ως εκ τούτου, η αμαρτωλή παλιά μας φύση και η νέα μας
φύση εν Χριστώ βρίσκονται σε συνεχή «πόλεμο» μεταξύ τους:
Γαλ.ε:17 Διότι η σαρξ
επιθυμεί εναντία του Πνεύματος, το δε Πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε
αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα, τα οποία θέλετε, να μη πράττητε.
Η αμαρτωλή μας φύση είναι ευάλωτη στις επιθυμίες της
σάρκας, και αυτή είναι η περιοχή όπου ο διάβολος και οι άγγελοί του έρχονται σε
όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των πιστών.
Α’ Ιωάν.β:16 διότι παν το εν τω
κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του
βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου.
Μας δελεάζουν αυτοί οι τρεις τομείς, και μέσω της μεθόδευσης
αυτών των ανάγιων επιθυμιών, ο Σατανάς, ο θεός αυτού του κόσμου, δελεάζει τον άπιστο
άνθρωπο και τον τυφλώνει στο ευαγγέλιο του Χριστού (Β’ Κορ.δ:4).
Ο Σατανάς ξέρει ότι δεν μπορεί να τυφλώσει τους
πιστούς στο Ευαγγέλιο, οπότε προσπαθεί να μας καταστήσει αναποτελεσματικούς στη
μαρτυρία μας για τον Χριστό στον κόσμο, δελεάζοντας μας να ενδώσουμε στην
αμαρτωλή μας φύση.
Ευτυχώς, ο Θεός μας έδωσε όλα όσα χρειαζόμαστε σχετικά
με την ζωή και την ευσέβεια (Β’ Πέτρ.α:3).
Η αληθινή δύναμη σε πνευματικά θέματα προέρχεται από
τον λόγο του Θεού που μας εξοπλίζει για κάθε καλό έργο (Β’ Τιμ.γ:15-17).
Δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, το γεγονός ότι οι
οδηγίες μας δεν είναι να ανησυχούμε μήπως κάποιο δαιμόνιο μπει μέσα μας, ούτε
να εκβάλουμε δαιμόνια.
Ποτέ δεν λέγεται στους πιστούς να ανταποκριθούν στον
Σατανά ή στα δαιμόνια εκβάλοντάς τα... Αντίθετα, για τον πιστό η εντολή είναι
πάντα να σταθεί ή να αντισταθεί, κάτι που είναι αντίθετο με τους «επιθετικούς
πολέμους» των «ειδικών»!!
Ο Θεός μας λέει ότι η μάχη μας είναι πνευματική και
ότι πρέπει να φορέσουμε την πανοπλία του Θεού (Εφεσ.ς:11-12) για μάχη.
Θα πρέπει επίσης να προσευχόμαστε για την βοήθεια του
Θεού στο πνευματικό μας βάδισμα και αύξηση, ειδικά όταν χρειαζόμαστε βοήθεια και
προστασία στις αδύναμες περιοχές της ζωής μας.
Παρ.κβ:3 Ο φρόνιμος
προβλέπει το κακόν και κρύπτεται· οι άφρονες όμως προχωρούσι και τιμωρούνται.
Ιακ.δ:7 Υποτάχθητε λοιπόν
εις τον Θεόν. Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σάς·
Τι μεγάλη παρηγοριά που δίνει ο Θεός στα παιδιά
Του! Το να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν και να
αντιστέκεσαι στον διάβολο είναι σαν να έχεις ψεκασμένο πάνω σου «δαιμονικό
απωθητικό». Δεν θα σε πλησιάζουν!
Αν ακολουθήσουμε τις οδηγίες του Θεού και έχουμε πίστη
στον λόγο Του, αν Τον υπακούμε και φυλάμε τις οδηγίες Του, τότε συμμετέχουμε
στη νίκη που κέρδισε ο Χριστός επί του Διαβόλου και σίγουρα δεν πρέπει να
ανησυχούμε αν θα κατοικήσει ποτέ μέσα μας αυτός ή τα δαιμόνιά του.
