ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.δ:5-6

 

Περισσότερες πληροφορίες για τους τύπους του Ναού και τα ουράνια αντίτυπά τους.

Απ’ όλα αυτά που είδαμε μέχρι τώρα και που πρόκειται να δούμε, σχετικά με τους τύπους και τα αντίτυπα του ναού και της σκηνής του Μαρτυρίου, πρέπει να καταλάβουμε ότι:

Ο Θεός δεν έγραψε πρώτα τους τύπους και μετά στην αποκάλυψη προσπάθησε να ταιριάξει τα αντίτυπα, βάση των τύπων που ήδη είχε δώσει στο Μωυσή, αλλά μάλλον το αντίθετο.

Πρώτα υπήρχε και υπάρχει το αντίτυπο, το αληθινό, το ουράνιο, αυτό δηλαδή που βλέπει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη και μετά με βάση αυτό ο Θεός προσπαθεί να μας το μεταδώσει με σκιές και τύπους. Αυτή την αλήθεια τη βλέπουμε να εκφράζεται σε αρκετά σημεία του λόγου του Θεού:

·     Εβρ. θ:23 «Ανάγκη ουν τα μεν υποδείγματα των εν τοις ουρανοίς τούτοις καθαρίζεσθαι, αυτά δε τα επουράνια κρείττοσιν θυσίαις παρά ταύτας». Εδώ βλέπουμε καθαρά ότι τη σκηνή του Μαρτυρίου και το Ναό του Σολομώντα, τα ονομάζει υποδείγματα αυτών που είναι στους ουρανούς, που σημαίνει ότι τα υποδείγματα έγιναν βάση αυτών που υπήρχαν ήδη στους ουρανούς και όχι το αντίστροφο.

·     Εβρ.θ:24 «ου γαρ εις χειροποίητα εισήλθεν άγια ο Χριστός, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, νυν εμφανισθήναι τω προσώπω του Θεού υπέρ ημών». Τα χειροποίητα κατασκευάσματα της σκηνής και του Ναού είναι αντίτυπα των αληθινών του ουρανού. Άρα τα μεν κατασκευάσθηκαν βάση των δε.

·     Όταν ο Θεός διέταξε το Μωυσή να κατασκευάσει τη σκηνή του Μαρτυρίου και όλα τα σκεύη της του έδειξε πώς ακριβώς θα έπρεπε να ήταν το κάθε τι με κάθε λεπτομέρεια, γιατί αυτά αντιπροσώπευαν τα ουράνια που τώρα βλέπει ο Ιωάννης.  Εξ. κε:9,40, Αριθ.η:4, Πραξ.ζ:44.

Πραξ.ζ:44 «Η σκηνή του μαρτυρίου ην τοις πατράσιν ημών εν τη ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τω Μωυσή ποιήσαι αυτήν κατά τον τύπον ον εωράκει». Ο Μωυσής έβλεπε τον τύπο που του έδειχνε ο Θεός και έκανε ανάλογα τα σκεύη. Βλέπουμε ότι όλα τα χειροποίητα έγιναν βάση αντιτύπων τα οποία ήδη υπήρχαν στους ουρανούς.

Η μελέτη μας αυτή θα ήταν ελλιπής, αν δεν αναφέραμε ένα από τα πιο ουσιώδη μέρη της Σκηνής και του Ναού, το καταπέτασμα, που τόσο διακριτικά λείπει από το αντίτυπο που είναι ο θρόνος του Θεού.

Γιατί να λείπει το καταπέτασμα που εμπόδιζε τους ιερείς να εισέρχονται στα Άγια των αγίων και παράλληλα έκρυβε τον θρόνο της παρουσίας του Θεού απ’ αυτούς και τον λαό;

Εβρ.ι:19-20 «Έχοντες ουν αδελφοί παρρησίαν εις την είσοδον των αγίων εν τω αίματι Ιησού, ην ενεκαίνισεν ημίν οδόν πρόσφατον και ζώσαν δια του καταπετάσματος, τουτ’ έστιν της σαρκός αυτού».

Το καταπέτασμα του Ναού συμβόλιζε την σάρκα του Κυρίου Ιησού (Ματθ.κζ:51). Με τον θάνατο του Κυρίου, έχουμε ανοιχτή την είσοδο στην παρουσία του Θεού γιατί έχουμε μέγα αρχιερέα και μεσίτη ο οποίος μεσιτεύει για μας.

Α’ Ιωάν.γ:2-3 «Αγαπητοί νυν τέκνα Θεού εσμέν, και ούπω εφανερώθη τι εσόμεθα. Οίδαμεν ότι εάν φανερωθή όμοιοι αυτώ εσόμεθα, ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστίν....».

Α’ Κορ.ιγ:12 «τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε θέλω γνωρίσει καθώς εγνωρίσθην».

Αυτό σημαίνει ότι το καταπέτασμα δεν θα υπάρχει να μας εμποδίζει να δούμε το πρόσωπο και την δόξα του Θεού διότι η αμαρτία μας θα έχει καλυφθεί κάτω από το αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

 

«....και εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσαρα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν».

Εκτός από τους 24 πρεσβύτερους οι οποίοι είναι κύκλω του θρόνου, εδώ βλέπουμε πάλι κύκλω του θρόνου, αλλά και στο μέσο του θρόνου, 4 ζώα που είναι θαυμαστοί συμβολισμοί που θα εξετάσουμε με λεπτομέρειες.

Η λέξη «ζώα» αναφέρεται στα ζώα του αγρού φυσικά, αλλά εδώ έχει το δεύτερο νόημά της που είναι «ζωντανά όντα», οντότητες που έχουν το στοιχείο της ζωής.

Ο Ιωάννης εδώ βλέπει 4 ζωντανά όντα, που ζούσαν στην παρουσία του Θεού, εν μέσω και κύκλω του θρόνου. Έχουμε δηλαδή 4 όντα που είναι απόλυτα συνδεδεμένα με τον θρόνο του Θεού.

Στον ναό του Σολομώντα, υπήρχαν 4 χερουβείμ μέσα στα Άγια των αγίων.

Α’ Βασ.ς:23-30 «Έσωθεν δε του χρηματιστηρίου έκαμε δύο χερουβείμ εκ ξύλου ελαίας, δέκα πηχών το ύψος. Και ήτο πέντε πήχαι η μία πτέρυξ του χερούβ, και πέντε πήχαι η άλλη πτέρυξ του χερούβ, από του άκρου της μιάς πτέρυγος αυτού, έως του άκρου της άλλης πτέρυγος αυτού δέκα πήχαι. Και το άλλο χερούβ ήτο δέκα πηχών, του αυτού μέτρου και της αυτής κατασκευής, ήσαν αμφότερα τα χερουβείμ. Το ύψος του ενός χερούβ δέκα πηχών, και ούτου άλλου χερούβ. Και έθεσε τα χερουβείμ εν μέσω του ενδοτάτου οίκου, και ήχον τα  χερουβείμ τας πτέρυγας αυτών εξηπλωμένας, ώστε η πτέρυξ του ενός ήγγιζε τον έναν τοίχον, και η πτέρυξ του άλλου χερούβ ήγγιζε τον άλλον τοίχον, και αι πτέρυγες αυτών ήγγιζον η μία την άλλην, εν τω μέσω του οίκου. Και εσκέπασε τα χερουβείμ με χρυσίον».

Εδώ έχουμε την περιγραφή των δύο από τα τέσσερα χερουβείμ που βρισκόταν μέσα στο χρηματιστήριο, δηλ. τα Άγια των αγίων του Ναού που έκτισε ο Σολομώντας. Το ύψος τους ήταν περίπου 5 μέτρα και το άνοιγμα των πτερύγων τους περίπου 10 μέτρα.

Στο 29^ο εδάφιο βλέπουμε ότι ο Σολομώντας κάλυψε τους τοίχους του χώρου του χρηματιστηρίου με ξύλο πάνω στο οποίο ήταν χαραγμένα γλυπτά χερουβείμ τα οποία είχε σκεπάσει με χρυσό. Τα άλλα δύο χερουβείμ ήταν πάνω στην Κιβωτό της Διαθήκης, κατασκευασμένα από ένα κομμάτι χρυσού το οποίο είχε σφυρηλατηθεί και σε καπάκι της Κιβωτού. Η Κιβωτός ήταν αυτή που ο Μωυσής είχε κατασκευάσει στην έρημο κατ’ εντολή του Θεού (Έξοδ.κε:17-22 και Α’ Πετρ.η:6-7).

Όσον αφορά στο νόημα του Χερούβ ή Χερουβείμ, είναι ακαθόριστο από τα Εβραϊκά λεξικά. Η ρίζα του είναι άγνωστη και δεν υπάρχει κανένα θετικό στοιχείο που να μας διευκρινίσει το νόημά του.

Μόνο ο Γεσένιος, αφού λέει ότι το νόημά του είναι ακαθόριστο, μας δίνει ορισμένες εκδοχές και η πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι το χερούβ μπορεί να σημαίνει «θείος φορέας, θείο άλογο». Το συνδέει αυτό με μία Αραβική λέξη που σημαίνει «πλοίο μεταφοράς, ή μεταβίβασης».

Β’ Βασ.κβ:11 μιλάει για τον Κύριο σε συμβολική γλώσσα και λέει: «και επέβη επί χερουβείμ και επέταξε, και εφάνη επί πτερύγων ανέμων».

Βλέπουμε την έννοια που μας δίνει ο Γεσένιος να επιβεβαιώνεται σ’ αυτό τον ψαλμό του Δαυίδ. Αυτή η έννοια που βλέπουμε εδώ, να μη ξεχνάμε ότι είναι συμβολική, γιατί ο Θεός δεν χρειάζεται μεταφορά διότι είναι πανταχού παρών (Ψαλμ.ιη:10).

Α’ Χρον.κη:18 «...... και χρυσίον δια το σχέδιον της αμάξης των χερουβείμ, τα οποία εξαπλόνουσι τας πτέρυγας, και σκεπάζουσι την κιβωτόν της διαθήκης του Κυρίου».

Αναφέρεται στα δύο μεγάλα χερουβείμ που είχαν 10 πήχες άνοιγμα φτερών και ονομάζονται η άμαξα των χερουβείμ. Αυτά τα χερουβείμ σαν να είναι η άμαξα που μεταφέρει τον Θεό. Είναι μία τυπολογική εικόνα.

Ένα άλλο νόημα που δίνει ο Γεσένιος για το χερούβ είναι: «αυτός που είναι κοντά στον Θεό, αυτός που Τον υπηρετεί, ή ακόμη αυτός που γίνεται δεκτός στην παρουσία του Θεού.

Σαν πρώτο συμπέρασμα για το τι μπορεί να είναι τα χερουβείμ απ’ ότι είδαμε μέχρι αυτή τη στιγμή:

·     Πρώτα απ’ όλα, ότι τόσο στην Σκηνή του Μαρτυρίου, όσο και στο ναό του Σολομώντα τα βλέπουμε μέσα στα Άγια των αγίων, στην ιδιαίτερη παρουσία του Κυρίου. Στην Σκηνή του Μαρτυρίου τα βλέπουμε να κοιτούν το ένα το άλλο πρόσωπο προς πρόσωπο και τα φτερά τους ν’ αγγίζουν μεταξύ τους, πράγμα που δηλώνει ενότητα και πλήρη σύνδεση.

·     Ακόμα βλέπουμε ότι όταν ερχόταν η δόξα του Θεού στο ιλαστήριο, φαινόταν ανάμεσα στα δύο χερουβείμ, τα οποία θα λέγαμε ότι ήταν μάρτυρες, μέτοχοι, και φρουροί της παρουσίας του Θεού. Καθώς το φως της παρουσίας Του φώτιζε, αντανακλούσε στα πρόσωπά τους, γιατί είπαμε ότι ήταν κατασκευασμένα από καθαρό χρυσάφι. Είναι δηλαδή σαν να βλέπει το ένα στο πρόσωπο του άλλου την δόξα του Θεού.

·     Το ιλαστήριο συμβολίζει τον Χριστό. Αυτός είναι το σκέπασμα, ο ιλασμός των αμαρτιών μας, από καθαρό χρυσάφι, που συμβολίζει την θεότητα. Κολ.β:9 λέει ότι όλο το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί στο Χριστό σωματικά. Αυτός είναι που σκεπάζει σαν το καπάκι του ιλαστηρίου τον Νόμο του Θεού που πρόκειται να κρίνει τον κόσμο περί αμαρτίας. Εμάς όμως που Τον δεχθήκαμε δεν θα μας κρίνει γιατί πλήρωσε την τιμωρία μας με το ίδιο Του το αίμα, έτσι που η δικαιοσύνη του Θεού ικανοποιήθηκε απόλυτα. Ο Ιησούς σκεπάζει τον Νόμο όπως το ιλαστήριο σκέπαζε τις 10 εντολές που ήταν γραμμένες στις δύο πλάκες. Αυτό σημαίνει ότι τώρα ο κάθε πιστός έχει απόλυτη ελευθερία να παρουσιαστεί μπροστά στον θρόνο του Θεού χωρίς ιερέα και τύπους και θυσίες αιμάτων αλλά μόνο δια πίστεως, βασιζόμενος στην χάρη του Θεού.

Ο Ιησούς είναι ακόμη η ξύλινη κιβωτός (ανθρώπινη φύση), που ήταν σκεπασμένη με χρυσάφι (θεϊκή φύση). Βλέπουμε την διπλή φύση του Χριστού να εκφράζεται μέσα από το σύμβολο της κιβωτού της Διαθήκης.

Αυτός είναι που έχει τον τέλειο Νόμο του Θεού μέσα στην καρδιά Του, όπως ακριβώς είχε η κιβωτός τις πλάκες του Νόμου που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή.

Αυτός είναι το μάννα του ουρανού, ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, καθώς επίσης και ο Μέγας Αρχιερέας, ο Μεσίτης, που αντίστοιχα συμβόλιζε η χρυσή στάμνα με το μάννα και η ράβδος του Ααρών που είχε ανθίσει.

Τα δύο χερουβείμ που σκέπαζαν την κιβωτό ήταν αναπόσπαστα ενωμένα με το καπάκι και από το ίδιο μέταλλο μ’ αυτό. Είπαμε ότι το καπάκι της κιβωτού συμβολίζει τον Χριστό και τα χερουβείμ είναι θα λέγαμε μέτοχοι της φύσης του σκεπάσματος της κιβωτού.

Είναι ένα με τον Χριστό έχουν την ίδια φύση και είναι ένα σώμα μ’ Αυτόν. Αυτή η εικόνα αναφέρεται όχι τόσο στους αγγέλους αλλά στους αγίους του Θεού, γιατί αυτοί είναι μέτοχοι θείας φύσης και ένα σώμα μαζί Του.

Αυτό δεν φαίνεται πουθενά να συμβαίνει με τους αγγέλους του Θεού. Οι άγγελοι δεν χρειάζονται σφυρηλάτιμα για να πάρουν μορφή και να σχηματιστούν, αλλά οι άγιοι του Θεού μορφώνονται κατά την εικόνα του Υιού του Θεού.

Εξετάζοντας πάλι τον Ναό του Σολομώντα, βλέπουμε ότι τα δύο μεγάλα χερουβείμ που βρισκόταν μέσα στα Άγια των αγίων, ήταν κατασκευασμένα από αγριελιά καλυμμένη με χρυσό.

Το Εβραϊκό κείμενο λέει αντί για ελιά «αγριελαία» που σύμφωνα με την Ρωμ.ια:17 συμβολίζει τους Εθνικούς Χριστιανούς, οι οποίοι κεντρίστηκαν στην καλλιελαία που συμβολίζει τον λαό Ισραήλ και έγιναν συγκοινωνοί της ρίζας και της παχύτητας της καλλιελαίας.

Έτσι η αγριελαία, τα έθνη, φέρνουν τον ίδιο καρπό με την καλλιελαία. Συνεπώς τα έθνη πρέπει κατά κάποιο τρόπο να συμπεριλαμβάνονται μέσα στην αληθινή αυτή αποκάλυψη των χερουβείμ. Αυτή η εικόνα που βλέπουμε εδώ στο Ναό του Σολομώντα αναφέρεται σε μεταγενέστερους χρόνους όταν τα έθνη δια της θυσίας του Ιησού θα γίνουν συμμέτοχα και ίσοι κληρονόμοι της χάρης και της Βασιλείας του Θεού.

 

Επιστρέφουμε τώρα πίσω στην Αποκάλυψη όπου είδαμε τα 4 ζώα. Ο αριθμός 4 φανερώνει παγκοσμιότητα γιατί έχει να κάνει με τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Εάν είναι άνθρωποι ή εάν τυπολογικά αναφέρεται σε ανθρώπους, τότε αυτό το σύνολο των ανθρώπων θα πρέπει να έχει λυτρωθεί και να αποτελείται από έθνη και λαούς όλου του κόσμου. Το 4 λοιπόν φανερώνει ένα παγκόσμιο σύνολο ανθρώπων.