ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.δ:1-4

 

Αποκ.δ:1 Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδοὺ θύρα ἠνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἡ φωνὴ ἡ πρώτη ἣν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης μετ' ἐμοῦ λέγων, Ἀνάβα ὧδε καὶ δείξω σοι ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα.

 

Ορισμένοι παίρνουν αυτό εδάφιο σαν τύπο της Αρπαγής. Όμως είναι αδύνατο να κάνει κανείς αυτόν τον παραλληλισμό. Δεν είναι αυτή η αλήθεια που θέλει να μας φανερώσει εδώ ο Ιησούς, αλλά μάλλον φανερώνει την άδεια εισόδου του Ιωάννη στις ουράνιες οράσεις ώστε να μπορεί να μας τις μεταδώσει.  Η αιτία που το λέμε αυτό είναι ότι η φωνή του είπε «..... ανάβα ώδε..» και στο 2^ο εδάφιο ο Ιωάννης λέει: «ευθέως εγενόμην εν πνεύματι, και ιδού θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ....». Αυτό σημαίνει ότι άρχισε να βλέπει αυτή την όραση του ουράνιου θρόνου αμέσως μετά το εδάφιο 1.

 

Η «ηνεωγμένη θύρα», ήταν μία θύρα μέσα στον «χώρο» του πνεύματος, ώστε να μπορέσει να πάρει αυτές τις αποκαλύψεις και να τις μεταδώσει στην εκκλησία.

 

Παρόμοια εδάφια:

Ιεζ.α:1 «.... ηνοίχθησαν οι ουρανοί, και είδον οράματα του Θεού».

Ματθ.γ:16 «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος, και ιδού ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν».

Πραξ.ζ:56 μόλις πριν πεθάνει ο Στέφανος είπε: «Ιδού θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους, και τον Υιόν του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού».

Β’ Κορ.ιβ:2 Ο απ. Παύλος ηρπάγη έως τρίτου ουρανού, και μας λέει ότι δεν γνώριζε εάν ήταν εντός ή εκτός του σώματος.

 

Όταν ο Ιωάννης λέει «μετά ταύτα είδον....» θέλει να μας πει ότι τα γεγονότα που μόλις περιέγραψε, δεν έχουν ήδη συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά μόνο μέσα στην όραση.  Δηλαδή αφού είδε τις οράσεις του πρώτου, δεύτερου και τρίτου κεφαλαίου, στη συνέχεια είδε την ανοικτή θύρα στον ουρανό, που είναι η αρχή μιας ολόκληρης σειράς από άλλες οράσεις.

 

«.... και η φωνή η πρώτη ήν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ’ εμού....»

«η φωνή η πρώτη» αναφέρεται στην φωνή του Ιησού που άκουσε για πρώτη φορά στο α:10, και μας λέει πάλι ότι ήταν όμοια με φωνή σάλπιγγας.

Πάλι βλέπουμε τον Ιωάννη, στην αρχή αυτής της όρασης, ν’ ακούει την φωνή που τόσο αγαπά. Στο Ασμ. Ασμ.β:8 μιλά για την φωνή του αγαπημένου. Στο κατά Ιωάν.ι:27, ο Ιησούς είπε «τα πρόβατά μου ακούν την φωνή μου και με ακολουθούν.

 

Αυτή η φωνή του λέει: «Ανάβα ώδε, και δείξω σοι α δεί γενέσθαι μετά ταύτα».

Ο Ιησούς προσκαλεί τον Ιωάννη στα επουράνια για να του δείξει τι πρόκειται να γίνει μετά από την Αρπαγή. Στο 5^ο κεφάλαιο, θα δούμε τον Ιησού ν’ ανοίγει τις σφραγίδες, τον ερχομό του Αντίχριστου και την Θλίψη.

Άρα, αυτά που βλέπει ο Ιωάννης στο 4^ο και 5^ο κεφάλαιο είναι πριν την Θλίψη και μετά την Αρπαγή, γιατί οι άγιοι της Αρπαγής βρίσκονται μπροστά στην παρουσία του Θεού.

 

 

Αποκ.δ:2 εὐθέως ἐγενόμην ἐν πνεύματι καὶ ἰδοὺ θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τὸν θρόνον καθήμενος,

 

«ευθέως εγενόμην εν πνεύματι...»

Ο Ιωάννης ήταν εν πνεύματι, ήταν σε έκσταση πνευματική και λέει μάλιστα ότι «ευθέως», δηλαδή «αμέσως», μπήκε μέσα σ’ αυτόν τον χώρο και άρχισε να βλέπει τις οράσεις.

 

«και ιδού θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ και επί τον θρόνον καθήμενος»

Η ύπαρξη του θρόνου, φανερώνει ότι υπάρχει Βασίλειο το οποίο κυβερνάται απ’ αυτό τον θρόνο. Όπως θα δούμε, το βασίλειο του Θεού εδραιώθηκε, γιατί οι άγιοι έχουν αρπαχτεί, και βρίσκονται γύρω απ’ αυτόν τον θρόνο.

Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς ήδη κυβερνά και μάλιστα είπε ότι «πάσα εξουσία εδώθη εις εμέ». Όμως εδώ, ο Ιωάννης βλέπει αυτό το γεγονός να συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Η υπόσχεση του Ιησού στις 7 εκκλησίες εκπληρώνεται μπροστά στα μάτια του Ιωάννη. Η Βασιλεία Του εδραιώνεται και το βλέπουμε με σύμβολα και τύπους.

Θα δούμε τους 24 πρεσβύτερους και τα 4 ζώα κύκλω του θρόνου πάνω σε θρόνους.  Αυτή η βασιλεία ολοκληρώνεται με την Αρπαγή των αγίων.

Α’ Κορ.ιε:25-26 «Διότι πρέπει να βασιλεύει εωσού θέσει πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας Αυτού, έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος». 

Αυτό σημαίνει ότι για τους αγίους της Αρπαγής ο έσχατος εχθρός καταργείται όταν το φθαρτό τούτο ενδυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο ενδυθεί αθανασία.

Δεν είμαστε πλέον υπό την καταδίκη του θανάτου, συνεπώς η βασιλεία του Κυρίου αρχίζει να ολοκληρώνεται πρώτα με τους αγίους της Αρπαγής οι οποίοι αποτελούν το στενό κύκλο που πλαισιώνει τον θρόνο του Θεού, που είναι οι 24 πρεσβύτεροι, και τα 4 ζώα.

Από τα ευαγγέλια γνωρίζουμε ότι η βασιλεία του Θεού είχε εδραιωθεί μέσα στις καρδιές των ανθρώπων σ’ όλη την περίοδο της εκκλησίας. Εδώ όμως την βλέπουμε στην ολοκληρωμένη, πλήρη μορφή της.

Στην Αποκ.ιβ:7-12 βλέπουμε τους αγίους στα επουράνια, τον Σατανά να ρίπτεται κάτω στην γη και αυτό έχει να κάνει με την εδραίωση του θρόνου του Θεού. 

Εδ.9 «και εβλήθη ο Δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην εβλήθη εις την γήν, και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν». 

Όπως βλέπουμε στον Ιώβ, ο Σατανάς κατηγορεί τους αγίους του Θεού ημέρα και νύκτα. Εδώ όμως παύει πλέον, διότι οι άγιοι νίκησαν οριστικά γιατί αρπάχτηκαν στον θρόνο του Θεού όπως βλέπουμε στο ιβ:5 κάτω από το σύμβολο του «υιού του άρσενος».

Εδ.10 «και ήκουσα φωνήν μεγάλη εν τω ουρανώ λέγουσαν, Αρτι εγένετο η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού, ότι εβλήθη ο κατήγωρ των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του θρόνου του Θεού ημών ημέρα και νυκτός. Και αυτοί ενίκησαν αυτόν δια το αίμα του αρνίου και δια τον λόγον της μαρτυρίας αυτών και ουκ ηγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου». 

Να, λοιπόν, πώς και πότε εδραιώνεται η Βασιλεία και ο θρόνος του Θεού: πρώτα η Αρπαγή, μετά ρίχνεται ο διάβολος στην γη και σαν επακόλουθο η εδραίωση της σωτηρίας, της δύναμης και της Βασιλείας του  Θεού και της εξουσίας του Χριστού Αυτού.

Αποκ.ια:15 «Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισεν και εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ λέγοντες, Εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων». 

Αυτό το γεγονός, όπως θα δούμε αργότερα, είναι το περιεχόμενος της 7^ης σάλπιγγας η οποία σημαίνει λίγο πριν από την 2^η έλευση του Χριστού.

Αποκ.ιθ:2,3,6 βλέπουμε την πόρνη την μεγάλη και τον Θεό να βασιλεύει πάνω της με κρίση. Αυτό κατά κάποιο τρόπο σημαίνει ότι εδραιώθηκε ο θρόνος του Θεού.

Διαβάζοντας αυτά τα εδάφια, έχουμε χαρά, γιατί βλέπουμε αυτό το τρομερό σύστημα που αυτή τη στιγμή βασιλεύει με το ψέμα και την απάτη, καταστρέφοντας τις καρδιές και τις συνειδήσεις των ανθρώπων, στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες καθημερινά στην κόλαση, να καταστρέφεται ολοσχερώς, χωρίς να υπάρξει ποτέ περίπτωση ν’ αναβιώσει. Θα γίνει μεγάλη χαρά στον ουρανό όταν ο Κύριος εκδικηθεί αυτήν την πόρνη εκκλησία η οποία μεθύει με το αίμα των αγίων του Θεού.

Κάτι άλλο που περικλείεται μέσα στην λέξη «ετέθη» είναι αυτό που βλέπουμε στην Αποκ.κ:1-2. Ο Σατανάς δένεται. Η Βασιλεία του Θεού στερεώνεται και δεν υπάρχει πλέον ο πειράζων.

Επίσης βλέπουμε την Βασιλεία του Θεού οριστικά πλέον θεμελιωμένη και εδραιωμένη στους αιώνες των αιώνων στο κ:1,5,6 όπου βλέπουμε την νέα γη και τον νέο ουρανό, την πόλη την αγία, την άνω Ιερουσαλήμ και τον Κύριο να βασιλεύει σ’ αυτήν.

Δαν.ζ:9-14 Η αιώνια βασιλεία του Θεού εδραιώνεται. Ο Δανιήλ είδε σε όραση το ίδιο πράγμα που βλέπει ο Ιωάννης εδώ:

«Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν, και ο Παλαιός των ημερών κάθισε, του οποίου το ένδυμα ήτο λευκόν ως χιών, και αι τρίχες της κεφαλής αυτού ως μαλλίον καθαρόν, ο θρόνος αυτού ήτο ως φλόξ πυρός, οι τροχοί αυτού ως πυρ καταφλέγον. .... και εις αυτόν εδώθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύουσιν αυτόν πάντες οι λαοί τα έθνη και αι γλώσσα, και η εξουσία αυτού εξουσία αιώνιος.....» 

Ενώ λέει «θρόνοι ετέθησαν» μετά λέει «και ο Παλαιός των ημερών εκάθησεν», και γνωρίζουμε ότι ο Θεός κάθεται σ’ ένα θρόνο και όχι σε πολλούς. 

«Οι θρόνοι» είναι στον πληθυντικό γιατί αναφέρεται στους θρόνους των αγίων της εκκλησίας, που τους βλέπουμε κάτω από το σύμβολο των 24 πρεσβυτέρων και των 4 ζώων.

Τόσο ο Δαυίδ όσο και ο Σολομών είναι τύποι του Χριστού ο οποίος βασιλεύει επάνω σ’ όλα τα έθνη. 

Ψαλμ.ρι:1 είναι μία προφητεία για τον Χριστό και λέει:

«Είπεν ο Κύριος προς τον Κύριόν μου, κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου».

Αυτό γίνεται όταν τεθεί ο θρόνος του Θεού και πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό είναι γραμμένο μεταφορικά, ότι δηλ. οι εχθροί του Κυρίου θα γίνουν το ακουμπιστήρι των ποδιών Του, με άλλα λόγια θα υποτάξει τους εχθρούς Του μια για πάντα.

Το ίδιο βλέπουμε στους Εβρ.ι:12-13, τα πάντα θα υποταχθούν σ’ Αυτόν και σ’ αυτούς που είναι του Χριστού.

Στην Α’Κορ.ιε:23-28 βλέπουμε όλα αυτά να συγκεφαλαιώνονται και ο Θεός να είναι τα πάντα εν πάσι.

Το βασίλειο του Θεού στην πλήρη δόξα και ανεξαρτησία του, όπου όλοι οι εχθροί του έχουν εξαφανιστεί, και όλοι οι άγιοι έχουν λάβει την κληρονομιά τους, και η καινούργια ζωή η άφθαρτη και η αιώνια βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων.

 

«και επί τον θρόνον καθήμενος»

Υπάρχει λοιπόν θρόνος και Αυτός που κάθεται πάνω στο θρόνο.  Δεν μας λέει ποιος είναι ο καθήμενος γιατί είναι περιττό.

 

Αποκ.δ:3 καὶ ὁ καθήμενος ὅμοιος ὁράσει λίθῳ ἰάσπιδι καὶ σαρδίῳ καὶ ἶρις κυκλόθεν τοῦ θρόνου ὅμοιος ὁράσει σμαραγδίνῳ.

 

«και ο καθήμενος όμοιος λίθω ιάσπιδι...»

Ίασπις είναι ένας πολύτιμος λίθος πορφυρού χρώματος. Ο καθήμενος λοιπόν επί του θρόνου ήταν όμοιος κατά την θέα με λίθο εκθαμβωτικού και απαστράπτοντος πορφυρού χρώματος, που ακτινοβολούσε παντού και γέμιζε τον τόπο όπου ήταν ο θρόνος Του.

Στο κα:18,19 παρατηρούμε ότι το πρώτο στρώμα των θεμελίων της ουράνιας Ιερουσαλήμ είναι λίθος ίασπις.

Έξοδ.κη:20 Ίασπις ήταν ένας από τους λίθους του επιστήθιου του Αρχιερέα.

Ιωάν. ιθ:2-5 Οι Ρωμαίοι στρατιώτες έβαλαν πάνω στον Ιησού ένα ιμάτιο χρώματος πορφυρού. Ο Πιλάτος έγραψε το επίγραμμα «ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ». Οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να το διορθώσουν αλλά δεν τα κατάφεραν και ο Πιλάτος είπε «ο γέγραφα γέγραφα».

Ο Θεός επέτρεψε αυτό να συμβεί προφητικά γιατί ο Ιησούς ήταν πράγματι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων. Έτσι το ιμάτιο αυτό που έβαλαν πάνω στο Χριστό για λοιδορία, ήταν κάτι που ο Θεός επέτρεψε να γίνει, για να φανεί ότι ο Χριστός ήταν πράγματι ο Βασιλιάς των βασιλιάδων. Βλέπουμε λοιπόν ότι το πορφυρούν συμβολίζει Βασιλικότητα. Επομένως ο καθήμενος επί του θρόνου είναι ο Βασιλιάς των βασιλιάδων (Α’Τιμ.α:17).

 

«και σαρδίω»

Έχουμε δύο πολύτιμους λίθους εδώ, γιατί το Πνεύμα του Θεού θέλει να μας διδάξει δύο αλήθειες.

Ο καθήμενος επί του θρόνου ήταν κατά την θέα όμοιος και με τους δύο λίθους. Ο Σάρδιος λίθος έχει ένα χρώμα λαμπερό κόκκινο, που συμβολίζει την Σωτηρία, γιατί η Σωτηρία προέρχεται από το αίμα του Χριστού.

Έξοδ.κη:17 Σάρδιος είναι ο πρώτος πολύτιμος λίθος στο επιστήθιο του Αρχιερέα. Αυτοί οι λίθοι ήταν 12 και αντιπροσώπευαν τις 12 φυλές του Ισραήλ.

Έξοδ.κη:20 Ο πρώτος λίθος στο επιστήθιο του Αρχιερέα ήταν Σάρδιος, και ο τελευταίος επάνω σ’ αυτό ήταν Ίασπις. Εδώ έχουμε μια μεγάλη αλήθεια που μας φανερώνει ότι αυτός που κάθεται πάνω στον θρόνο είναι ο πρώτος και ο έσχατος.  Ποιος είναι ο πρώτος και ο έσχατος;

Αποκ.α:11-12 είναι ο Ιησούς, σαν ο Θεός.

Βλέπουμε τον Ιησού σαν Σωτήρα και Βασιλιά. Ο Σάρδιος συμβολίζει την σωτηρία και ο Ίασπις τη Βασιλικότητα. Ήταν (και είναι) Σωτήρας στην πρώτη Του έλευση και γίνεται Βασιλιάς στα πάντα, στην 2^η έλευσή Του.

 

«και ίρις κυκλόθεν του θρόνου όμοιος οράσει σμαραγδίνω».

Ίρις (Γεν.θ:12-17), ήταν σύμβολο της διαθήκης του ελέους που έκανε ο Θεός στο Νώε. Αυτή η Ίρις του ελέους και της χάρης του Θεού φανερώνει ακριβώς αυτές τις ιδιότητές Του καθώς κάθεται πάνω στον θρόνο Του.

«κυκλόθεν» του θρόνου σημαίνει ότι αυτή η ίρις ήταν 360^ο γύρω από τον θρόνο. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν σ’ αυτή την εικόνα είναι ότι απ’ όπου κι αν κοιτάξουμε ή προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε τον θρόνο του Θεού, πρώτα βλέπουμε ή αγγίζουμε το έλεος και την χάρη Του. Το έλεος και η χάρη του Θεού μας προστατεύουν από την κρίση Του. Αυτή η ίρις έκανε τον θρόνο να έχει όψη «σμαράγδινη».

 

Αποκ.κα:4-7 δείχνει το έλεος του Θεού να εκδηλώνεται στο λαό Του.

 

Αποκ.δ:4 καὶ κυκλόθεν τοῦ θρόνου θρόνοι εἴκοσι τέσσαρες, καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους εἴκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους περιβεβλημένους ἱματίοις λευκοῖς καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν στεφάνους χρυσοῦς.

 

Τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε πως είναι το «σκηνικό» γύρω από τον θρόνο του Θεού. Έχουμε 24 θρόνους που κάθονται 24 πρεσβύτεροι.

24 = 2Χ12. Έχουμε δύο Διαθήκες, την Παλαιά και την Καινή. Στην Παλαιά είχαμε 12 πατριάρχες, και στην Καινή 12 αποστόλους οι οποίοι θα είναι κριτές στις 12 φυλές του Ισραήλ. Δεν σημαίνει όμως ότι οι 24 πρεσβύτεροι που ο Ιωάννης βλέπει εδώ είναι οι 12 υιοί του Ιακώβ, και οι 12 μαθητές του Ιησού.

Αυτό που θέλει να μας φανερώσει ο λόγος του Θεού εδώ είναι ότι οι πατριάρχες των 12 φυλών αντιπροσώπευαν ολόκληρες φυλές.

Στην ιστορία του Ισραήλ, ο Θεός αποκαλεί ολόκληρη φυλή με το όνομα του γενάρχη της.

Αυτές οι 12 φυλές συμβολίζουν τον πνευματικό Ισραήλ, διότι στην όραση αυτή βλέπουμε το πνευματικό Βασίλειο του Θεού.

Οι 12 απόστολοι αντιπροσωπεύουν όλη την πνευματική εκκλησία του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Από πολλές άλλες γραφές μέσα στον λόγο του Θεού, βρίσκουμε ότι ο αριθμός 12 συμβολίζει το πλήρες πνευματικό Βασίλειο του Θεού που αποτελείται από αγίους της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Με άλλα λόγια το πλήρες Βασίλειο του Θεού θα αποτελείται από τους αγίους της Αρπαγής, που σημαίνει και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Στο κεφ.κα:10-14, έχουμε μία περιγραφή της ουράνιας Ιερουσαλήμ, της πόλεως της αγίας που όλοι γνωρίζουμε καλά ότι αναφέρεται στην εκκλησία, την νύμφη του Αρνίου, και εδώ βλέπουμε να περιγράφεται το σύνολο αυτό των πιστών της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης με δύο δωδεκάδες ονόματα.

Τα ονόματα των 12 υιών του Ιακώβ γραμμένα πάνω στους δώδεκα πυλώνες της πόλης, και τα ονόματα των 12 αποστόλων, γραμμένα πάνω στα 12 θεμέλιά της.

Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι το 24 συμβολίζει το σύνολο των πιστών της νύμφης του Ιησού τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης.

Άρα, ο Ιωάννης βλέπει σε σύμβολα την νύμφη του Χριστού που έχει ήδη αρπαχτεί, γύρω από τον θρόνο Του και όπως θα δούμε και άλλες ομάδες ανθρώπων πρόκειται να προστεθούν σ’ αυτή την ουράνια σκηνή.

 

«πρεσβύτεροι»

Παντού μέσα στην Καινή Διαθήκη, η λέξη αυτή αναφέρεται σε ανθρώπους, όχι σε αγγέλους. Τους βλέπουμε να κάθονται πάνω σε θρόνους, που σημαίνει ότι ο κόπος της εργασίας τους έχει πια τελειώσει.

Όταν ο Ιησούς τελείωσε την διακονία Του στην γη, η Καινή Διαθήκη μας λέει ότι αναλήφθηκε και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα.

Το να κάθεται κανείς σημαίνει ότι η διακονία του έχει σταματήσει, έχει πλέον την θέση του στην δόξα του Θεού και απολαμβάνει την παρουσία Του.

 

«περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς».

Αυτό δείχνει ότι έχουν καθαριστεί, για πάντα. Έχουν πλέον σωθεί. Έχουν ντυθεί την δικαιοσύνη του Χριστού και τώρα πια ζουν αιώνια σ’ αυτή την κατάσταση της δικαιοσύνης.

 

«και επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς».

Αυτοί οι στέφανοι όπως είδαμε πριν είναι τρόπαια νίκης. Δεν είναι διαδήματα, αλλά στέφανοι και μάλιστα χρυσοί, που σημαίνει ότι νίκησαν με τον Θεό, γιατί ο χρυσός συμβολίζει την θεότητα.

Δεν είναι σαν τα στέμματα που φορούν οι βασιλιάδες, γιατί δεν έχουν παντρευτεί με τον Βασιλιά των βασιλιάδων ακόμη. Έχουν όμως κατακτήσει την νίκη, είναι μέσα στην παρουσία του Βασιλιά.

Ο χρυσός συμβολίζει την θεότητα και οι χρυσοί στέφανοι δείχνουν ότι δεν νίκησαν με την δική τους δύναμη, αλλά γιατί εμπιστεύθηκαν την δύναμη του Θεού και την χάρη Του.

Αργότερα, στο δ:10 και στο ε:14 βλέπουμε ότι βάζουν τα χρυσά στεφάνια μπροστά στον θρόνο του Θεού, δίνοντας στον Θεό όλη την δόξα και την τιμή για την νίκη τους.

Θα θέλουμε συνεχώς να Τον υψώνουμε και να Τον ευχαριστούμε για όσα έκανε για μας. Αυτό ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει στο 4^ο και 5^ο κεφάλαιο.

Οι 24 πρεσβύτεροι συνεχώς προσκυνούν και ρίχνουν τα στεφάνια τους στα πόδια του Ιησού. Είναι ολοκληρωτικά δοσμένοι σ’ αυτή την απασχόληση, της συνεχούς αναγνώρισης της χάρης και της αγάπης του Θεού.