ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.γ:18-21

 

Αποκ.γ:18 συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ’ εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης, και ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και κολλ(ο)ύριον εγχρίσαι τους οφθαλμούς σου ίνα βλέπης.

 

συμβουλεύω σοι

Αφού ο Κύριος τους μίλησε για την κατάσταση και τα προβλήματά τους, τώρα φαίνεται σαν να θέλει να τους συμβουλέψει με αγάπη για το τι πρέπει να κάνουν για να μπορέσουν να γιατρευτούν απ’ αυτή την κατάσταση της αθλιότητας.

 

αγοράσαι παρ’ εμού

Ο Ιησούς κάνει «παζάρια» θα λέγαμε μαζί τους, κάνει συμφωνία. Η σωτηρία είναι μια συμφωνία, μια διαθήκη που έχει δύο πλευρές. Εδώ καλούνται ν’ αγοράσουν από τον Ιησού αλλά με την δική τους θέληση. Πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν ανάγκη απ’ αυτό που έχει ο Ιησούς και που δεν δίδεται πλέον δωρεάν. Πρέπει να το αγοράσουν, πρέπει να πληρώσουν μια τιμή. Θα πρέπει να διαλέξουν μεταξύ του Χριστού και του Αντίχριστου.

 

χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός

Ο μόνος τρόπος ν’ απαλλαγεί ο άνθρωπος του Θεού από την αμαρτία είναι δια μέσου της θλίψης και της δοκιμασίας. Το να γνωρίζεις εγκεφαλικά τον Κύριο δεν είναι αρκετό, γιατί λέει ο απόστολος Παύλος:

Φιλ.γ:10 «δια να γνωρίσω αυτόν, και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού, και την κοινωνία των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατο αυτού».

Δεν μπορείς να γνωρίσεις τον Κύριο μόνο στην ανάσταση. Πρέπει πρώτα να Τον γνωρίσεις στο πάθος!!! Στην Γεθσημανή, στο δικαστήριο που τον δίκασε παράνομα, πάνω στον Γολγοθά! Κι αυτό γίνεται με το να βαδίσουμε όπως Εκείνος.

Α’ Πετρ.δ:1 «Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα διότι ο παθών κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας».

Όταν πάρουμε μια αποφασιστική στάση εναντίον της αμαρτίας, τότε η αμαρτία δεν έχει πλέον εξουσία πάνω μας και μεταφερόμαστε σε μια καινούρια θέση μπροστά στον Θεό.

Ο χρυσός που πρέπει ν’ αγοράσουν από τον Ιησού είναι πυρωμένος από την φωτιά, που σημαίνει ότι έχει λιώσει, η σκουριά έχει καεί, και είναι πεντακάθαρος (χρυσός = θεότητα - φωτιά = κρίση). Δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί αν δεν αφήνουμε τον Θεό να μας περάσει μέσα από τέτοιους καθαρισμούς. Αυτοί οι Χριστιανοί που θα δοκιμαστούν στην φωτιά της Θλίψης, θα καθαριστούν και θα γίνουν άξιοι πλέον σαν καθαρό χρυσάφι.

Η φωτιά συμβολίζει την Θλίψη.

Ζαχ.ιγ:9 «και θέλω περάσει το τρίτον δια πυρός και θέλω καθαρίζει αυτούς ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς, ως δοκιμάζεται το χρυσίον....».

Τα 2/3 των Ισραηλιτών θα σκοτωθούν στην μάχη του Αρμαγεδδώνα ενώ το 1/3 θα περάσει από το καμίνι της Μεγάλης Θλίψης η οποία ονομάζεται «στεναχωρία του Ιακώβ» (Ιερ.λ:7)

Αργότερα, στην Αποκάλυψη, βρίσκουμε ότι πολλοί από τους Λαοδικείς ακολουθούν την συμβουλή του Ιησού. Ακούν και υπακούν σ’ ότι το Πνεύμα λέγει προς την εκκλησία και παίρνουν την μεγάλη απόφαση ν’ ακολουθήσουν τον Ιησού.

 

ίνα πλουτίσης

Η εκκλησία αυτή έβλεπε τον εαυτό της πλούσιο, εδώ όμως ο Ιησούς τους συμβουλεύει ότι θα πλουτίσουν μόνο εάν πληρώσουν την τιμή που πρέπει, να πάρουν τον εσωτερικό πλούτο που μένει για πάντα και προσφέρει μόνο Αυτός.

 

και ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου

Μέσα σ’ αυτή την δοκιμασία, ο Ιησούς τους συμβουλεύει ν’ αγοράσουν ιμάτια λευκά, να αποκτήσουν την δικαιοσύνη του Ιησού μέσα από την θλίψη και τις δοκιμασίες.

Χωρίς την δικαιοσύνη του Χριστού, ο Θεός μας βλέπει γυμνούς, γεμάτους από αμαρτία και ντροπή κι αυτό δεν είναι ωραίο, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ντυμένοι.

Τους συμβουλεύει λοιπόν να ντυθούν με την δικαιοσύνη Του, και θα το κάνουν όταν δουν ότι γίνεται η Αρπαγή κι αυτοί μένουν κάτω. Θα το καταλάβουν γιατί εκατομμύρια άνθρωποι απ’ όλο το πρόσωπο της γης θα εξαφανιστούν εν μια στιγμή. Θα καταλάβουν ότι έχασαν αυτή την θέση, θ’ αφήσουν το κάθε τι και θα τρέξουν στα πόδια του Χριστού γιατί διαφορετικά θα πρέπει να ταυτιστούν με τον Α/Χ οπότε θα πάνε στην κόλαση.

Το «περιβάλη» αναφέρεται στο ένδυμα του γάμου που ήταν λευκό και έπρεπε ο κάθε καλεσμένος να το ρίξει πάνω του για να περάσει μέσα στη γιορτή του γάμου. Τους συμβουλεύει λοιπόν να το αγοράσουν απ’ Αυτόν έστω και αν τους κοστίσει την ζωή τους, για να γίνουν δεκτοί στον γάμο του ουρανού.

Το Ματθ.κβ:1-14 μας δίνει μια πολύ καλή σχετική εικόνα. Μας δείχνει το πόσο απαραίτητο είναι να έχουμε το λευκό ένδυμα του γάμου, την δικαιοσύνη δηλαδή του Χριστού, όταν παρασταθούμε στην παρουσία Του. Βλέπουμε επίσης ότι εδώ αναφέρεται στους καλεσμένους (εκκλησία Λαοδίκειας) και όχι στην νύμφη που είναι η εκκλησία της Φιλαδέλφειας.

 

και κολλο(υ)ριον εγχρίσαι τους οφθαλμούς σου ίνα βλέπης

Το κολλούριον ή κολλύριο ήταν μια μαύρη αλοιφή την οποία άλειφαν γύρω απ’ τα μάτια τους όταν ήταν εκτεθειμένοι στον ήλιο της ερήμου, όπου όλα ήταν αστραφτερά από τον μεγάλο καύσωνα, για να μην τυφλωθούν. Το έβαζαν δηλαδή για να σπάσουν την ακτινοβολία του ήλιου και της ερήμου.

Η Αγία Γραφή παρομοιάζει την Θλίψη σαν το καυτό Καλοκαίρι, τον καύσωνα. Ο Χειμώνας αναφέρεται στους σκοτεινούς αιώνες, η Άνοιξη στη Μεταρρύθμιση και ο καιρός που η συκή εκβλαστάνει φύλλα και βγάζει τους ολύνθους της, είναι οι μέρες που ζούμε τώρα αυτή τη στιγμή και μετά την όψιμη βροχή που στο Ισραήλ έπεφτε στο τέλος της Άνοιξης, έρχεται η Αρπαγή. Μετά απ’ αυτό έρχεται το μεγάλο καυτό καλοκαίρι, ο καύσωνας που είναι ο καιρός της Θλίψης.

Ένα παράδειγμα έχουμε στον Ιερ.η:20 που αναφέρεται στον λαό Ισραήλ, που ενώ έγινε η Αρπαγή, αυτοί σαν έθνος μένουν να περάσουν μέσα από το θέρος της Θλίψης και αφού αυτό παρέλθει λέει ότι ακόμη δεν σώθηκαν.

Αυτό γιατί μετά την Θλίψη, τα πρώτα 3 ½ χρόνια της βασιλείας του Α/Χ, έχουμε άλλα 3 ½ χρόνια που είναι η περίοδος των πληγών και μόνο μετά τον Αρμαγεδώνα κατά την 2^η έλευση του Ιησού, αφού μετανοήσουν σαν έθνος, θα σωθούν και τότε θ’ αρχίσει η 7^η χιλιετηρίδα.

Τους συμβουλεύει λοιπόν ο Ιησούς να βάλουν στα μάτια τους κολλύριο ώστε να μη χάσουν την πνευματική τους όρασή από το θάμβος, τον πειρασμό και την θλίψη του Α/Χ. Για να μην τους εξαπατήσει ο Α/Χ γιατί λέει ότι θα έλθει με πλάνη, και θα κάνει τέρατα και σημεία ψεύδους. (Β’Θεσ.β:9-11).

 

Αποκ.γ:19 ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον.

 

Εγώ όσους εάν φιλώ

Ο Ιησούς εδώ ανακουφίζει τον λαό Του που βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση. Το «φιλώ» σημαίνει «αγαπώ». Τους λέει, εγώ επειδή σας αγαπώ σας ελέγχω και σας παιδεύω για να σας βοηθήσω.

Αυτή η εκκλησία, της Λαοδίκειας, δεν άφησε τον Χριστό να την παιδεύσει όσο ήταν καιρός γιατί προτίμησε τον πλουτισμό του κόσμου, και την αμαρτία. Όμως, δεν γίνεται να τα έχεις με όλους καλά!

Επειδή τον καιρό της Θλίψης πολλοί θα νομίσουν ότι επειδή έχασαν την Αρπαγή, δεν έχουν πια καμιά ελπίδα, είναι μόνοι τους κι ότι ο Θεός δεν τους θέλει πια, ο Ιησούς έρχεται να τους παρηγορήσει λέγοντάς τους «σας αγαπώ» και σας ελέγχω γιατί σας αγαπώ και σας θέλω κοντά μου. Αυτό λοιπόν είναι παρηγοριά και  ανακούφιση για τους Χριστιανούς της Θλίψης που θα τους βοηθήσει ν’ αντέξουν και να νικήσουν.

 

ζήλευε ουν και μετανόησον

Η λέξη «ζήλευε» είναι προστακτική του ρήματος «ζηλόω» που σημαίνει ανταγωνίζομαι αμιλλώμαι προς τινα, ποθώ τι μετά ζήλου, αγωνίζομαι ν’ αποκτήσω κάτι.

Τους ζητά να έχουν άμιλλα, ν’ ανταγωνιστούν την ζωή του Ιησού. Να ποθήσουν με ζήλο την ζωή Του, να γίνουν σαν κι Εκείνον σαν μάρτυρες πιστοί και αληθινοί, να περάσουν μέσα από την Θλίψη όπως κι Εκείνος πέρασε και νίκησε.

Ν’ ανταγωνισθούν αυτούς που πήγαν κοντά Του πριν απ’ αυτούς, δηλαδή την νύμφη του Χριστού. Αυτούς που ξέφυγαν τα δεινά της Θλίψης επειδή έμειναν πιστοί και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου.

Τους παροτρύνει ν’ αποκτήσουν αυτή την ευγενική άμιλλα με την νύμφη του Χριστού, να μιμηθούν την πίστη τους, την υπομονή τους και την αγάπη τους για τον Ιησού.

Τέλος τους καλεί να ποθήσουν με ζήλο την παρουσία Του και ν’ ακούσουν την φωνή του Πνεύματος που τους καλεί, να μετανοήσουν και να παραδοθούν πλήρως στα χέρια του Κυρίου.

Να μη νομίζουν ότι έμειναν έξω απ’ τον ουρανό, αλλά ότι υπάρχει και γι’ αυτούς ένας ιδιαίτερος χώρος στην παρουσία του Θεού που πρέπει όμως να αγωνισθούν με ζήλο για να τον αποκτήσουν.

 

Αποκ.γ:20 ἰδοῦ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἑὰν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ' αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ' ἐμοῦ.

 

ιδού έστηκα επί την θύραν.

Το ρήμα εδώ είναι στον αόριστο χρόνο και φανερώνει μια πράξη που άρχισε στο παρελθόν και συνεχίζεται μέχρι αυτή την στιγμή. Ο Ιησούς λοιπόν εδώ και αρκετό καιρό στέκεται στην πόρτα της καρδιάς της Λαοδίκειας, αλλά εκείνη ούτε που το κατάλαβε. Τώρα όμως τους το λέει και κτυπά!!!

 

και κρούω

Νόμιζαν τους εαυτούς τους πλούσιους, χωρίς καμία ανάγκη κι όμως όλο αυτό τον καιρό που νόμιζαν ότι ο Ιησούς ήταν ανάμεσά τους, ο Χριστός ήταν έξω από την εκκλησία και ζητούσε να μπει μέσα.

Πόσες και πόσες εκκλησίες σήμερα δεν κάνουν το ίδιο πράγμα! Νομίζουν ότι όλα είναι εντάξει, όμως λείπει το κυριότερο, ο Κύριος Ιησούς.

Αυτά τα λόγια μπορεί να είναι γι’ αυτούς, αλλά και για μας σήμερα. Για κάθε ένα που μπορεί η καρδιά του να βρίσκεται σε χλιαρότητα ή αποστασία, να είναι μακριά απ’ τον Θεό.

Αυτό το εδάφιο χρησιμοποιείται πολύ στον ευαγγελισμό για σωτηρία και είναι πολύ καλό. Ο Ιησούς όμως εδώ απευθύνεται σε Χριστιανούς και τους λέει «Είμαι έξω από την πόρτα». Αυτός που νομίζετε ότι είναι μέσα σας είναι απ’ έξω και θέλει να μπει μέσα στην καρδιά. Ίσως πολλοί από τους αγίους της Θλίψης να είχαν αρνηθεί το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, όμως εδώ ο Ιησούς τους λέει «θέλω να έλθω εντός σας» (εισελεύσομαι προς αυτόν) να σας πληρώσω, να σας γεμίσω με την παρουσία μου «δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς, έρχομαι προς εσάς».

Επιθυμεί λοιπόν να εισέλθει στην καρδιά τους και να τους πληρώσει με το Πνεύμα Του που είχαν αρνηθεί, ενώ αυτοί που το είχαν δεχτεί τώρα είναι στους ουρανούς.

Το «κρούω» έχει την έννοια του ελαφρού, ευγενικού κτυπήματος στην πόρτα. Δείχνει την υπομονή και την ευγένεια του Ιησού που είναι ο τρόπος με τον οποίο καλεί και ειδοποιεί τους ανθρώπους για την παρουσία Του.

Ο Ίδιος είπε: «Κρούετε και θέλει σαν ανοιχθεί». Εδώ όμως ο Κύριος έρχεται στη δική μας θέση και κρούει σ’ εμάς, αντί εμείς να κρούομε σ’ Εκείνον, πράγμα που αποδεικνύει την μεγάλη Του αγάπη, που είναι σε θέση να κάνει ακόμη κι αυτό αν χρειαστεί, αρκεί να Του ανοίξουμε.

Αυτό το εδάφιο αποδεικνύει ότι κατά την Θλίψη, οι άνθρωποι θα μπορούν να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό.

 

και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού

Αυτό δείχνει την στενή προσωπική επαφή και επικοινωνία την οποία έχουμε στην κοινωνία του άρτου και του οίνου που είναι το σώμα και το αίμα Του, όταν ανοίγουμε την καρδιά μας και δεχόμαστε την θυσία και την Διαθήκη του αίματος του Ιησού.

Ο Ιησούς θέλει να έχει κοινωνία με τον κάθε πιστό, μια συνεχή γιορτή, ένα συμπόσιο μέσα στην καρδιά. Μια στενή επικοινωνία αγάπης και φιλίας που θα συνεχιστεί στο μεγάλο ουράνιο δείπνο με όλους τους πιστούς.

 

Αποκ.γ:21 ὁ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ' ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου, ὡς κἀγὼ ἐνίκησα καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ.

 

Πρέπει να θυμόμαστε ότι η νίκη δεν σημαίνει την ίδια αμοιβή για κάθε ομάδα. Ο καθένας που νικά, ανάλογα με την οικονομία και τις καταστάσεις στις οποίες βρίσκεται, θα πάρει την θέση που ο Θεός έχει γι’ αυτόν.

Α’ Κορ.ιε:41,42 «Άλλη δόξα είναι του ηλίου, και άλλη δόξα της σελήνης και άλλη δόξα των αστέρων, διότι αστήρ διαφέρει αστέρος κατά την δόξαν. Ούτω και η ανάστασις των νεκρών, σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία».

Το κείμενο εδώ αναφέρεται στην ανάσταση των νεκρών της νύμφης που μαζί με τους ζωντανούς θα αρπαχτούν όπως λέει και στην Α’ Θεσ.δ:15-18 και Α’ Κορ.ιε:50-54.

Υπάρχουν όμως και διαφορετικά επίπεδα ανάστασης των νεκρών. Άλλη η ανάσταση των νεκρών στην Αρπαγή, άλλη η ανάσταση των αγίων της Θλίψης και άλλη η τελευταία ανάσταση, του λευκού θρόνου.

Οι «Λαοδικείς», σαν εκκλησιαστική περίοδος δεν συμπεριλαμβάνονται στην ανάσταση των αγίων της νύμφης, γιατί χάνουν την Αρπαγή.

Η αρχή είναι η ίδια, ότι υπάρχουν διαφορετικές θέσεις αμοιβής στην παρουσία του Θεού. Στο ουράνιο δείπνο έχουμε το Νυμφίο με τη νύμφη κι έχουμε τους καλεσμένους οι οποίοι ανάλογα με την «συγγένεια», παίρνουν και θέσεις γύρω από το τραπέζι του γάμου.

Στο Άσμα Ασμάτων βλέπουμε τον Βασιλιά να έχει βασιλίδες και παλλακίδες αναρίθμητες, όμως η περιστερά Του είναι μία, η εκλεκτή Του νύμφη.

Συνεπώς το ότι ο Ιησούς λέει στην εκκλησία της Λαοδίκειας ότι στους νικώντας θα δώσει να καθίσουν μαζί Του στον θρόνο Του, δεν σημαίνει ότι θα έχουν την ίδια θέση με την νύμφη του Χριστού.

Βλέπουμε ότι ενώ η νύμφη καλείται με τη θέλησή της ν’ αγιαστεί, να γίνει άμωμος για να εκφύγει με την Αρπαγή, η εκκλησία της Λαοδίκειας καλείται σε «αναγκαστικό» θα λέγαμε αγιασμό δια μέσου της Θλίψης και του θανάτου από το θηρίο.

Το βραβείο αναφέρεται περισσότερο στο ότι θα είναι σε θέση να βασιλεύσει και να κυβερνήσει με τον Ιησού και όχι στην θέση που θα έχει σε σχέση με την νύμφη.

 

δώσω αυτώ καθίσαι μετ’ εμού εν τω θρόνω μου

Το να καθίσει κανείς με τον Ιησού στον θρόνο Του, αναφέρεται στην θέση που θα έχει με όλους τους αγίους γενικά, απολαμβάνοντας την παρουσία Του και βασιλεύοντας μαζί Του στην ερχόμενη χιλιετηρίδα, όπως βλέπουμε στην Αποκ.κ:4.

Αυτοί λοιπόν οι Λαοδικείς από πλούσιοι ταπεινώνονται, δέχονται τον πραγματικό πλούτο της ταπείνωσης και της υπομονής του Ιησού, μάχονται με το θηρίο το οποίο τελικά τους σκοτώνει κι έτσι νικούν και κερδίζουν την παρουσία του Θεού και μια θέση στον θρόνο Του.

 

Πνευματικά μαθήματα από την εκκλησιαστική περίοδο της Λαοδίκειας

 

Η πρώτη νουθεσία για μας που ζούμε σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες είναι στο εδάφιο 16, να μην προσπαθήσουμε να ευχαριστήσουμε και τις δύο πλευρές, και το ψυχρό και το ζεστό, γιατί τότε γινόμαστε χλιαροί και θα χάσουμε την Αρπαγή.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και ν’ ακολουθούμε τον Κύριο κατά πάντα, με υπευθυνότητα και χωρίς φόβο για τις συνέπειες. Δεν μπορούμε να υπηρετούμε δύο κυρίους, ούτε να μείνουμε στα ρηχά μαζί με αυτούς που κρατούν τη μισή διαθήκη του Ιησού και δεν ενδιαφέρονται για τα υπόλοιπα.

Αυτοί οι χλιαροί Λαοδικείς αντιπροσωπεύουν όχι μόνο αυτούς που δεν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα από απιστία και μεθοδική στάση εναντίον αυτής της αλήθειας, αλλά κι αυτούς που έλαβαν το Πνεύμα το Άγιο αλλά παραχώρησαν στον Ιησού μόνο ένα μέρος του εαυτού τους και προσπάθησαν να ευχαριστήσουν και τον κόσμο και τον Χριστό.

Υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι Χριστιανοί, που ενώ βλέπουν την δύναμη του Θεού, ακούν τον λόγο Του, δεν παραδίδουν πλήρως την καρδιά τους στον Ιησού αλλά μένουν σε μια κατάσταση αναποφασιστικότητας και αναμονής.

Όλοι όσοι ακούμε αυτά ή τα διαβάζουμε ας μην μείνουμε στην ίδια κατάσταση αλλά ας παραδώσουμε όλο μας τον εαυτό με τα προβλήματά μας, τις δυσκολίες και τις απιστίες μας στον Ιησού, κι Εκείνος θα μας βοηθήσει να γίνουμε η αγαπημένη Του άγια νύμφη.

 

Το δεύτερο μάθημα είναι ότι οι Λαοδικείς νομίζουν ότι είναι πλούσιοι, όχι μόνο υλικά αλλά και πνευματικά και θα νομίσουν ότι επειδή η παγκόσμια εκκλησία είναι πλούσια και γεμάτη θάμβος από την δόξα των ανθρώπων, ότι θα είναι θαυμάσιο να προσκολληθούν και αυτοί μαζί της κι έτσι να επιτευχθεί «η ενότητα» ενώ στην πραγματικότητα θα διαπράττουν έναν από τους μεγαλύτερους συμβιβασμούς με τον χειρότερο εχθρό του χριστιανισμού που είναι η ψευδοεκκλησία και ο Α/Χ.

 

Το τρίτο μάθημα είναι ότι η εκκλησία αυτή στα μάτια του Ιησού είναι γυμνή και φτωχή. Ας μην ξεγελάμε τον εαυτό μας, πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ότι είμαστε πτωχοί στο πνεύμα και γυμνοί, κι ότι μόνο η δικαιοσύνη του Ιησού μπορεί να μας σκεπάσει. Όταν έλθουμε ειλικρινά στον Κύριο έχοντας καταλάβει αυτό, τότε θα μας δεχθεί και θα μας οδηγήσει στην παρουσία Του. Μας διδάσκει λοιπόν ο Ιησούς ειλικρίνεια με τους εαυτούς μας.

 

Στο 20^ο εδάφιο βλέπουμε ότι ο Ιησούς είναι ο Ένας και μόνος Κύριος που κάθε καρδιά έχει ανάγκη. Αυτός καλεί, Αυτός κτυπά, Αυτός εισέρχεται στην καρδιά του πιστού, Αυτός είναι ο Ένας με τον Οποίο έχουμε κοινωνία, εορτή και συμπόσιο, Αυτός μας δίνει την αμοιβή, Αυτός είναι το παν για κάθε πιστό. Και όταν ο Κύριος έλθει στην καρδιά μας, ας μην γίνουμε σαν τη Μάρθα, αλλά σαν την Μαρία στα πόδια Του για να ακούσουμε τους λόγους Του και να γίνουμε ένα μ’ Αυτόν (Λουκ.ι:38). Ας ακούσουμε τι λέγει το Πνεύμα εις την εκκλησία αυτή την ώρα!