ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Εισαγωγή στο τέταρτο & πέμπτο κεφάλαιο

Το τέταρτο και πέμπτο κεφάλαιο, είναι το επόμενο μεγάλο μέρος της αποκάλυψης. Να θυμόμαστε ότι είναι η αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, όπως διαβάσαμε στο Αποκ.α:1.

1.   Αποκ.α:17-18 Τον είδαμε σαν Αυτόν που νίκησε τον θάνατο, και κατά συνέπεια ο μόνος ο οποίος μπορεί να μας δώσει αιώνια ζωή.

2.   Αποκ.α:13 Τον είδαμε να φανερώνεται σαν ο Αρχιερέας και ο Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου.

3.   Αποκ.α:8  Τον είδαμε σαν τον Παντοκράτορα Θεό, τον άναρχο και αιώνιο, ο οποίος βρίσκεται έξω από τον χρόνο και βλέπει τα πάντα.  Αυτός είναι το Α και το Ω, η Αρχή και το Τέλος, ο Πρώτος και ο Έσχατος. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ανήκουν στον Κύριο Ιησού, τον οποίο όταν ο Ιωάννης είδε, μας λέει ότι ήταν όμοιος με Υιόν ανθρώπου.

4.   Τον είδαμε σαν Αυτόν που είναι μαζί μας πάντοτε, μέχρι το τέλος του αιώνα, και ενδιαφέρεται άμεσα για τον λαό Του. Περπατά ανάμεσα στην εκκλησία Του σε κάθε φάση της ιστορίας της γεμάτος αγάπη γι’ αυτήν, συμβουλεύοντάς την, παρηγορώντας την, ελέγχοντάς την και μάλιστα αυστηρά όταν χρειάζεται, έχοντας πάντα πλήρη γνώση της κατάστασής της. Αυτός είναι ο Ιησούς μας, που γνωρίζει την κατάστασή του λαού Του κάθε στιγμή, γεγονός που αποδεικνύεται από τις τόσο λεπτομερείς πληροφορίες που δίνει στις επτά αυτές επιστολές, που αντιστοιχούν σε περιόδους της εκκλησίας.

 

Η αποκάλυψή Του όμως αυτή δεν σταματά εδώ, συνεχίζεται στα επόμενα κεφάλαια, όπου Τον βλέπουμε σαν το αρνίο της θυσίας σφαγμένο για την εξαγορά της αμαρτίας του ανθρώπου.

Με την προσφορά Του αυτή άνοιξε τον δρόμο στον αγαπημένο Του λαό, ώστε κι αυτοί να απολαύσουν την παρουσία του Πατέρα, όπως ακριβώς την απολαμβάνει ο Ίδιος.

Είδαμε κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο τον Κύριο στις επτά αυτές Περιόδους της εκκλησίας, να λέει επανειλημμένα τις φράσεις: «Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» ή «εις τον νικώντα θέλω δώση......» ή «όστις νικά θέλω κάμει αυτόν....».

Στο 4^ο και το 5^ο κεφάλαιο θα δούμε την εκπλήρωση αυτών των υποσχέσεων στον λαό Του.

1.   Βλέπουμε τους αγίους στα επουράνια, στον θρόνο του Θεού, μέσα στην παρουσία Του την εκκλησία της αρπαγής κάτω από διάφορα σύμβολα. Στο μέσο του θρόνου και κύκλω του θρόνου, βλέπουμε τους άγιους που ο Κύριος άρπαξε όπως είχε υποσχεθεί (Α’ Θεσ.δ:15-18 και Α’ Κορ.ιε:50-55).

2.   Βλέπουμε την απαρχή των καρπών του Θεού από την γη στον ουρανό, τους πρώτους καρπούς της καινούργιας κτίσης του Θεού. Η νύμφη του Αρνίου ή η εκκλησία της αρπαγής, είναι η απαρχή, και μετά ακολουθούν οι υπόλοιποι άγιοι της θλίψης, μετά οι 144.000, μετά ο Ισραήλ κατά την διάρκεια της Χιλιετηρίδας, και μετά όλοι όσοι βρεθούν δίκαιοι από την κρίση του μεγάλου Λευκού Θρόνου, που σημαίνει ότι περιλαμβάνονται όλοι οι δίκαιοι που έζησαν ποτέ πάνω στην γη, εκτός βέβαια από αυτούς που θα περικλείονται στην αρπαγή.

3.   Ιακ.α:18 «..... διά να ήμεθα ημείς απαρχή τις των κτισμάτων Αυτού». Οι απαρχές στην Π.Δ. προσφερόταν στον Θεό σαν θυσία, και αντιπροσώπευαν τους υπόλοιπους καρπούς που επρόκειτο να θεριστούν. Ο Θεός ήθελε τους πρώτους καρπούς κάθε σοδιάς να προσφέρονται σ’ Αυτόν. Όπως ο Χριστός έτσι και εμείς εφ’ όσον μένουμε πιστοί σ’ Αυτόν θα είμαστε απαρχή αφιερωμένοι πάντοτε στο Θεό.

4.   Α’ Κορ.ιε:20-23 «Αλλά τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων....... ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού».  Εάν εμείς είμαστε εν Χριστώ τότε θα γίνουμε αυτή η απαρχή της καινής κτίσης του Θεού, γιατί ο πρώτος τέλειος άνθρωπος, ή ακόμη το πρώτο τέλειο κτίσμα αυτής της καινούργιας κτίσης του Θεού, είναι ο Ιησούς Χριστός (εννοείται σαν άνθρωπος και όχι σαν ο Θεός). Είμαστε λοιπόν απαρχή των καρπών του Θεού.

 

Σ’ αυτό το κεφάλαιο βλέπουμε ακόμα την διπλή φύση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τον Βλέπουμε σαν τον ΓΙΑΧΒΕ να κάθεται στον θρόνο της δόξας, και παράλληλα σαν το Αρνίο της θυσίας, τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, που στέκεται μπροστά στον θρόνο του Πατέρα.

 

Ακόμα Τον βλέπουμε σαν τον έσχατο Αδάμ, το αρνίο το σφαγμένο από καταβολής κόσμου, ο οποίος είναι και το κύριο θέμα στο 4^ο και 5^ο κεφάλαιο, καθώς βέβαια και στο υπόλοιπο βιβλίο της Αποκάλυψης. Είναι ο μόνος άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο το σφραγισμένο έσωθεν και έξωθεν, ο μόνος άγιος εκτελεστής του θελήματος του Θεού, που αξιώνει τον άνθρωπο να κληρονομήσει τις διάφορες θέσεις δόξας στην Παρουσία του Πατέρα Του και Πατέρα μας.