ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.γ:10-12

 

Αποκ.γ:10 ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.

 

Εδώ υπάρχει μια ένδοξη υπόσχεση, με την διπλή χρήση του «τηρώ».

·     «ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου», δηλαδή κράτησες την διαθήκη μου και υπάκουσες στις εντολές μου, γι’ αυτό:

·     «καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού». Αυτή είναι η θαυμαστή υπόσχεσή που θα δούμε στην συνέχεια.

Η λέξη «τηρήσω» έχει την έννοια του να φυλάξεις κάτι με ασφάλεια. Συχνά χρησιμοποιείται για ανθρώπους που κρατούνται στη φυλακή για να μην δραπετεύσουν. Έτσι και ο Κύριος θα φυλάξει την Νύμφη Του από την ώρα του πειρασμού σε ασφάλεια (Πραξ.δ:3 & ε:18).

 

Είναι άραγε αυτή η υπόσχεση για όλη την εκκλησία;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ !!!

Αποκ.ιβ:1-5 Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ, γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα· και έγκυος ούσα έκραζε κοιλοπονούσα και βασανιζομένη διά να γεννήση. Και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά, και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, διά να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση. Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.

Βλέπουμε την εκκλησία αυτές τις τελευταίες μέρες να είναι έγκυος σε οδύνες τοκετού.

Εδ.5  Η εκκλησία σαν σύνολο, γεννά ένα άλλο σύνολο μέσα από τα σπλάχνα της - τον «άρρενα υιό».

Θα γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ της ορατής εκκλησίας και της αληθινής, πραγματικά πιστής εκκλησίας του Κυρίου, που είναι η Νύμφη Του.

Η υπόσχεση αυτή δεν είναι για όλη την εκκλησία, σαν σύνολο. Δεν μπορεί ο Ιησούς να αναφέρεται σ’ όλη την εκκλησία, αλλά μόνο σ’ αυτούς που θα μείνουν μέχρι τέλους και θα κρατήσουν τον λόγο της υπομονής Του.

Ακόμα, θα υπάρξει μια ψευδοεκκλησία που θα δεχτεί στην αγκαλιά της όλους αυτούς που θα αρνηθούν να κρατήσουν τον λόγο της υπομονής Του.

Άρα, ο Ιησούς, αυτή την υπόσχεση την δίνει στην πραγματική και αφοσιωμένη Νύμφη Του, στον Υιό Άρσενα ο οποίος θ’ αρπαχτεί στον ουρανό.

Ησ.ξς:5 Ακούσατε τον λόγον του Κυρίου, σεις οι τρέμοντες τον λόγον αυτού· οι αδελφοί σας, οίτινες σας μισούσι και σας αποβάλλουσιν ένεκεν του ονόματός μου, είπαν, Ας δοξασθή ο Κύριος· πλην αυτός θέλει φανή εις χαράν σας, εκείνοι δε θέλουσι καταισχυνθή.

Ησ.ξς:7,8 Πριν κοιλοπονήση, εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν. Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μιά ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ αλλ' η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής.

Βρίσκουμε περισσότερο φως στον Ης.ξς, όπου βλέπουμε ότι η Σιών κοιλοπονάει και γεννά τα τέκνα της, κάτι που βλέπουμε και στο Αποκ.ιβ.

Το Ησ.ξς:5 είναι παράλληλο με το Αποκ.γ:9-10. Το ότι Αυτός θα φανεί είς χαράν μας είναι το ίδιο με το ότι θα μας τηρήσει εκ της ώρας του πειρασμού, την επταετία της Θλίψης.

Ο λόγος που οι αδελφοί μας μας μισούν και μας αποβάλλουν είναι γιατί τηρούμε και θα τηρήσουμε το όνομά Του και το λόγο Του.

Ιωάν.ις:21,22 Η γυνή όταν γεννά, λύπην έχει, διότι ήλθεν ώρα αυτής· αφού όμως γεννήση το παιδίον, δεν ενθυμείται πλέον την θλίψιν, διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Και σεις λοιπόν τώρα μεν έχετε λύπην· πάλιν όμως θέλω σας ιδεί, και θέλει χαρή η καρδία σας, και την χαράν σας ουδείς αφαιρεί από σας.

Τα παραπάνω εδάφια είναι ακόμα μια παράλληλη γραφή που εκφράζει την ίδια αλήθεια, ότι ο Ιησούς θα φανεί προς χαράν μας, και αναφέρεται στην ώρα της Αρπαγής αυτό για το οποίο μιλά ο Ησαΐας και ο Ιησούς στην Αποκ.γ:9-10 & ιβ:1-5.

 

Ο Ιησούς θα φανεί προς χαρά αυτών που τήρησαν το όνομά Του, την αλήθεια του ονόματός Του, ότι ο Θεός είναι ΕΙΣ και το όνομά Του ΕΝ κι αυτό δεν είναι άλλο από το υπερπάν όνομα ΙΗΣΟΥΣ.

Εβρ.θ:28  «θέλει φανεί εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας Αυτόν δια σωτηρίαν»

Όταν ο Υιός Άρσεν αρπάζεται προς τον θρόνο του Θεού, τότε λέει: «και ήκουσα φωνήν μεγάλην εν τω ουρανώ Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού υμών και η εξουσία του Χριστού Αυτού...» (Αποκ.ιβ:10). Η σωτηρία δεν είναι πλέον δυνατόν να προσβληθεί και να χαθεί, από καμία δύναμη.

Λουκ.κα:36  Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.

Θα φανεί σ’ αυτούς που αγρυπνούν και δέονται εν παντί καιρώ.

Αυτή είναι η υπόσχεση που έδωσε ο Ιησούς στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας, ότι θα την φυλάξει απ’ την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει πάνω σ’ όλο τον κόσμο. 

Αυτή η ώρα, που όμοιά της δεν υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία, δεν ήρθε ακόμα. Θα εκφύγουμε αν κρατούμε σταθερά τον λόγο Του και τ’ όνομά Του.

 

ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου

Παρακάτω λέει ότι θα μας φυλάξει από την ώρα του πειρασμού. Αυτή η ώρα βέβαια δεν είναι 24ωρη, αλλά είναι μια περίοδος χρόνου που θα δοκιμαστούν όλοι οι κατοικούντες την γη για να πάρουν μια απόφαση.

Αυτή την απόφαση εμείς καλούμαστε να την πάρουμε τώρα για να μην χρειαστεί να μπούμε μέσα σ’ αυτή την ώρα του πειρασμού.

Είναι απόφαση θανάτου, γιατί λέει: «Και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου» (Αποκ.ιβ:11).

Ο Ιησούς μας είπε: «Και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού, και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού» (Ματθ.ι:38) κι ακόμη ότι: «όστις απολέσει την ζωήν αυτού δι’ εμέ, θέλει ευρεί αυτήν» (εδ.39).

Αυτό σημαίνει τέλεια αφιέρωση και υπακοή στον λόγο του Θεού, που επιτυγχάνεται από μια καρδιά αγάπης και αφοσίωσης στο πρόσωπο του Λυτρωτή μας. 

Επιμένουμε πάντοτε στην διδασκαλία του λόγου του Θεού γιατί είναι τόσο απαραίτητος για να μην κάνουμε συμβιβασμούς ή να περνάνε πράγματα απαρατήρητα. Πρέπει να γίνει δικός μας ο λόγος του Θεού για να μπορέσουμε να τον κρατήσουμε. Πως μπορείς να κρατήσεις κάτι αν δεν το έχεις!

Βλέπουμε πάλι την λέξη «υπομονή» που σημαίνει να μένεις κάτω από την πίεση κάποιου βάρους, διωγμού, θλίψης, μαρτυρίου, για τον Κύριο και την αλήθεια Του.

Ο λόγος του Θεού χρειάζεται υπομονή για να αγιαστούμε γιατί ο διάβολος είναι πάντοτε εκεί όταν παίρνουμε αποφάσεις για τον Κύριο προκειμένου να μας ρίξει, κι αν μπορούσε να μας σκοτώσει.

Χρειάζεται υπομονή γι’ αυτούς οι οποίοι δεν δέχονται τις αλήθειες του λόγου. Χρειάζεται υπομονή καθώς οργώνεις ή σπέρνεις για τον Κύριο, καθώς κάνεις το έργο του Θεού. Με την υπομονή θα κερδίσουμε τις ψυχές μας.

Όταν μείνουμε πιστοί, ο Κύριος θα μας φυλάξει. Αν όμως παρασυρόμαστε με κάθε άνεμο διδασκαλίας μια από δω και μια από κει, δεν θα μπορέσουμε να απολαύσουμε την επαγγελία γιατί ο Θεός θέλει στύλους!

 

καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού

Φαίνεται καθαρά στο Ησ.κς:16-20 όπου ο λαός του Θεού με το στόμα του Ησαΐα λέει: «Συνελάβομεν εκοιλοπονήσαμεν, πλήν ως να εγεννήσαμεν άνεμον» και απαντά ο Θεός: «οι νεκροί σου θέλουσι ζήσει μετά του νεκρού σώματός μου θέλουσιν αναστηθεί».

Το σώμα του Κυρίου θα ενωθεί και θα σχηματίσει ένα στράτευμα ισχυρό, ένα έθνος λαμπρό όπως λέει ο Ιεζ.λζ και Ησ.ξς:8.

Αυτόν τον λαό της υπομονής ο Κύριος θα τον τηρήσει έξω από την ώρα του πειρασμού, την ώρα της Θλίψης.

Ζούμε στην καλύτερη εποχή που θα μπορούσε να ζήσει άνθρωπος όσο αφορά στη γνώση, στα υλικά αγαθά, στην ελευθερία. Αλλά και όσο αφορά στα πράγματα του Θεού, είναι η εποχή της Αρπαγής!

Αν η πρώτη εκκλησία με τις στερήσεις και τις κακουχίες, χωρίς να έχουν μέσα στην διάθεσή τους, χωρίς βιβλία, τάραξαν όλο τον κόσμο και μέσα σε λίγα χρόνια τόσοι άνθρωποι είχαν δεχθεί τον Χριστό, τι πρέπει να κάνουμε εμείς σήμερα;

Η λέξη ΕΚ σημαίνει ΕΞΩ ΑΠΟ που σημαίνει ότι ο Θεός θα μας τηρήσει έξω από την ώρα του πειρασμού, όχι ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ του πειρασμού που θα έλθει σ’ όλη την οικουμένη, γιατί ο Θεός θα μας αρπάξει και θα μας πάρει κοντά Του εν ριπή οφθαλμού.

Β’ Θεσ.β:1-12...επισυνάξεως ημών = Αρπαγή!

...η ημέρα του Κυρίου αναφέρεται στην Ημέρα του Κυρίου την μεγάλη και επιφανή, είναι η ημέρα που ο Θεός έρχεται να κάνει κρίση και η κρίση Του αρχίζει από τον οίκο Του. Κρίνει τους δίκαιους και τους παίρνει στην παρουσία Του - το ότι θα μας αρπάξει ο Κύριος αυτό σημαίνει ότι κριθήκαμε δίκαιοι - και μετά αρχίζουν οι υπόλοιπες κρίσεις μέχρι το τέλος.

Θα έρθει με τέτοιες απάτες ο διάβολος, ώστε θα κάνει τον κόσμο να νομίζει ότι αυτός είναι ο Θεός. Θα κάνει να κατέβει φωτιά από τον ουρανό, θα κάνει την εικόνα του να μιλάει! Θα είναι παράξενα πράγματα όλα αυτά, αλλά δεν θα είναι απ’ τον Θεό!

«..διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι»

Όταν μιλάμε στον κόσμο την αλήθεια του λόγου του Θεού και δεν την δέχονται, αυτόματα αποφασίζουν να παραμείνουν στο ψεύδος. Ο κόσμος διαλέγει τον διάβολο που είναι ο πατέρας τους ψεύδους, διαλέγει το σκοτάδι και την αμαρτία.

Επειδή οι άνθρωποι αποφάσισαν ν’ ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο, ο Κύριος είπε: «τώρα είναι η ώρα του σκότους». Όμως ο Θεός δεν θ’ αφήσει την εκκλησία Του να περάσει μέσα απ’ αυτό το σκοτάδι.

Επειδή λοιπόν οι άνθρωποι από μόνοι τους έχουν διαλέξει το ψέμα, γι’ αυτό ο Θεός θα επιτρέψει να μπει ενέργεια πλάνης ώστε οι άνθρωποι να πιστέψουν σ’ αυτό  με τέτοιο φανατισμό, ώστε θα σκοτώνουν τους Χριστιανούς με χαρά.

Η λέξη ΩΡΑ δεν σημαίνει εδώ περίοδο χρόνου 60 λεπτών αλλά μάλλον το χρονικό διάστημα που θα λάβει χώρα η Θλίψη.

Η ίδια λέξη χρησιμοποιείται στην Αποκ.ιζ:12 κι έχει την έννοια ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος και μάλιστα εδώ αναφέρεται στην ίδια ώρα της Θλίψης όπου οι 10 βασιλείς, τα 10 κέρατα, θα βασιλέψουν αυτή την ίδια ώρα με το θηρίο.

Αποκ.ιγ:5 μας λέει ότι αυτή η ώρα της Μεγάλης Θλίψης που θα έρθει σ’ όλη την οικουμένη είναι 42 μήνες.

Αποκ.ιβ:6 εδώ ο ίδιος χρόνος, η ώρα αυτή περιγράφεται σαν 1260 ημέρες.

Λουκ.κα:36 ο Ιησούς είπε: «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ δια να καταξιωθήτε να εκφύγετε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι».

Εδώ αναφέρεται σ’ αυτή την ώρα της Θλίψης που θα δοκιμάσει τον κόσμο όλο. Οι άγιοι όμως του Θεού δεν θα δοκιμαστούν γιατί θα έχουν αρπαχτεί.

Για να τηρηθούμε λοιπόν έξω από την ώρα του πειρασμού πρέπει να φύγουμε από τον κόσμο αυτόν, γιατί η δοκιμασία θα έρθει επί της οικουμένης όλης πειράσαι τους κατοικούντας επί της γης.

Βλέπουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει άλλη ερμηνεία από το ότι η εκκλησιαστική περίοδος της Φιλαδέλφειας η πραγματική εκκλησία της περιόδου αυτής θ’ αρπαχτεί από την γη και θα είναι πάντα με τον Κύριο.

 

Αποκ.γ:11 έρχομαι ταχύ, κράτει ό έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου.

 

έρχομαι ταχύ

Αυτό συνδέεται άμεσα με το προηγούμενο εδάφιο που λέει ότι θα μας τηρήσει  εκ της ώρας του πειρασμού. Ο Ιησούς θα έρθει ταχέως να μας αρπάξει έξω απ’ αυτή την ώρα του πειρασμού.

Α’ Θεσ.δ:16-18  μας λέει ότι ο Κύριος θα καταβεί απ ουρανού με κέλευσμα... οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθεί πρώτον, έπειτα εμείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθεί μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα.

Θα έρθει ταχύ, αυτό δεν σημαίνει ότι από τότε που το είπε θα έρθει σε λίγο καιρό, γιατί από τότε έχουν περάσει 2.000 χρόνια, αλλά όταν θα έρθει αυτό θα γίνει ταχέως. Ο Χριστός δεν ήρθε ακόμα στην γη, αλλά όταν έρθει, θα έρθει γρήγορα κι αυτό είναι μια ενθάρρυνση γι’ αυτούς που κρατούν το όνομά Του, το λόγο Του και την υπομονή Του.

 

κράτει ό  έχεις ίνα μηδείς λάβει τον στεφανόν σου

Το ρήμα είναι στην προστακτική και φανερώνει κατάσταση διαρκείας, δηλ. μας προστάζει να κρατήσουμε και να συνεχίσουμε να κρατάμε αυτό που έχουμε γιατί ο διάβολος θα θελήσει να μας το πάρει.

Το «μηδείς» αναφέρεται υπό μια έννοια στον Α/Χ γιατί αν κάποιος δεν κρατήσει αυτό που έχει, δηλαδή το λόγο, το όνομα και την υπομονή, τότε ο Α/Χ θα του κλέψει τον στέφανο της νίκης, γιατί μας λέει στην Αποκ.ς:2 ότι εξήλθε νικών δια να νικήσει, εννοείται όλους αυτούς που δεν φύλαξαν αυτό που είχαν.

Αποκ.ιγ:7 λέει ότι εδόθη στο θηρίο να κάνει πόλεμο με τους αγίους (αυτούς που δεν αρπάχθηκαν) και να νικήσει αυτούς. Όλοι όσοι δεν θα πάρουν τη σφραγίδα του Α/Χ πρέπει να θανατωθούν.

Ο στέφανος αναφέρεται στο βραβείο που έπαιρναν τότε οι αθλητές όταν νικούσαν στους αγώνες, που ήταν ένα κλαδί ελιάς πλεγμένο σε στεφάνι.

Το «μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» σημαίνει ότι ήδη έχουν το στεφάνι, είναι δηλαδή σε θέση να βαδίζουν μαζί Του με το στεφάνι της νίκης. Πρέπει να κρατήσουμε αυτή την θέση και να μην αφήσουμε τίποτα να μας κλέψει αυτή την νίκη που είναι η αγάπη μας και η υπακοή μας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

 

Αποκ.γ:12 ὁ νικῶν ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ μου καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι καὶ γράψω ἐπ' αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ θεοῦ μου, τῆς καινῆς Ἰερουσαλὴμ ἡ καταβαίνουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομα μου τὸ καινόν.

 

ο νικών ποιήσω αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου

Εδώ βλέπουμε την συνέχεια της αμοιβής που δίνει ο Θεός στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας.

Ιαχείν και Βοάζ ήταν τα ονόματα δυο χάλκινων συμβολικών στύλων στο προαύλιο του ναού του Σολομώντα. Είχαν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τον Χειράμ (Β’ Χρ.γ:17). Στην αρχή ήταν απλά διακοσμητικοί, αλλά με την πάροδο του χρόνου αποτέλεσαν μέρος του ναού θεωρούμενοι φύλακες των θυρών των ιερών χώρων.

Ακόμα υπήρχαν στύλοι μέσα στον ναό που κρατούσαν την σκεπή. Στύλοι υπήρχαν και μέσα στην σκηνή του Μαρτυρίου και χώριζαν τα Άγια από τα Άγια των Αγίων. Πάνω τους ήταν στηριγμένο το καταπέτασμα που αργότερα σκίστηκε.

Ακόμα μια έννοια του στύλου, βλέπουμε στις σκηνές των νομάδων που ήταν πάρα πολύ μεγάλες και στηριζόταν σε πολλούς στύλους.  Όμως υπήρχε κάποιος στύλος που βρισκόταν στο κέντρο της σκηνής, ήταν ο πιο ψηλός και πάνω σ’ αυτόν κρεμούσαν όλα τα χρυσαφικά και πολύτιμα πράγματα που είχαν σαν στολίδια. Ο Χριστός ονομάζεται από τον Ησαΐα τέτοιος στύλος. Είναι λοιπόν μια θαυμαστή υπόσχεση!!!

Α’ Τιμ.γ:15 λέει...οίκω του Θεού όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας... 

Τα αληθινά παιδιά του Θεού είναι εκείνα που στηρίζουν και κρατούν την αλήθεια του Θεού υψωμένη, για να μπορούν και άλλοι να έλθουν και να βρουν καταφύγιο κάτω απ’ αυτήν.

Γαλ.β:9 ο Παύλος λέει: ο Ιάκωβος, ο Κηφάς (Πέτρος) και ο Ιωάννης θεωρούνταν στύλοι, οι στερεότεροι, η κύρια δύναμη της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ (Πράξ.ιε).

Α’ Σαμ.β:8 συγκρίνει τους αγίους του Θεού με στύλους που πάνω τους στερεώνεται όλη η οικουμένη.

Η λέξη «ναός» αναφέρεται μόνο στο μέρος που έμπαιναν οι ιερείς να υπηρετήσουν τον Κύριο, όπου η δόξα του Θεού φανερωνόταν.

Η λέξη ιερόν αναφέρεται σ’ ολόκληρη την οικοδομή με τις αυλές τα τείχη και όλους τους άλλους βοηθητικούς χώρους.

Ο Ιησούς λοιπόν λέει ότι θα μας κάνει στύλους μέσα σ’ αυτό τον ιδιαίτερο χώρο της παρουσίας Του, όπου η χάρις και η δόξα Του κατοικούν μόνιμα. Αν ήμασταν στην αυλή των ιερέων ή των γυναικών, ή των εθνών τότε θα ήμασταν κοντά στο ναό, ο Ιησούς όμως μας λέει ότι θα μας δώσει την κυριότερη θέση μέσα στον ναό Του, την θέση του στύλου που στηρίζει όλο το οικοδόμημα και μάλιστα στο χώρο που δεν τολμούσε κανείς να μπει παρά μόνο ο Αρχιερέας μια φορά το χρόνο, μετά από πολλές διαδικασίες. 

 

και έξω ού μη εξέλθει έτι

Το πραγματικό παιδί του Θεού φοβάται μήπως απομακρυνθεί από την παρουσία του Θεού. Υπάρχει ένα άγιος φόβος.

Ο Ιησούς λοιπόν λέει: μη στενοχωριέσαι αν όλοι γύρω σου αρνούνται το μήνυμα σου. Ετοιμάζω μια κατοικία για σένα που ποτέ κανείς δεν θα σε αναγκάσει να εγκαταλείψεις, μια αιώνια κατοικία στην ιδιαίτερη μου παρουσία.

Ησ.ξς:1-2...ποιός είναι ο οίκος, τον οποίον ηθέλετε οικοδομήσει δι εμέ;...εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν και τρέμοντα τον λόγον μου...

Αυτό είναι το κατοικητήριο του Θεού που ο Ίδιος αναζητά. Μας υπόσχεται λοιπόν μια μόνιμη περίβλεπτη θέση μέσα στην δόξα και το μεγαλείο της παρουσίας Του στα επουράνια.

 

Θα γράψει επάνω μας 3 πράγματα:

1.   Το όνομα του Θεού μου

2.   Το όνομα  της πόλεως του Θεού μου της καινής Ιερουσαλήμ η καταβαίνουσα εκ του ουρανού από του Θεού μου

3.   και το όνομά μου καινόν

Το να γράψει επάνω μας σημαίνει αντιπροσώπευση αυτού που γράφεται. Δηλαδή όπως όταν ένα κιβώτιο περιέχει χρυσό και γράφει πάνω «ΧΡΥΣΟΣ» έτσι ακριβώς και με τους αγίους θα έχουν μέσα τους στοιχεία που θα αντιπροσωπεύονται με το όνομα που θα αναγράφεται πάνω τους.

«Το όνομα του Θεού μου» φανερώνει ότι είναι ιδιοκτησία του Θεού. Αυτό φαίνεται στο γάμο όπου η νύμφη παίρνει το όνομα του νυμφίου. Φανερώνει λοιπόν αυτή τη γαμήλια σχέση μεταξύ του Θεού και του λαού  Του, ότι ο Θεός είναι ιδιοκτήτης και κάτοχος της εκκλησίας Του.

«Το όνομα της πόλεως του Θεού μου της καινής Ιερουσαλήμ» Εβρ.ιβ:22 μας λέει ότι εμείς είμαστε η Νέα Ιερουσαλήμ η πόλις του Θεού μας.

Αποκ.κα:10 μας δείχνει άλλη μια φορά την ένδοξη αυτή πόλη που δεν είναι άλλη από την Νύμφη του Αρνίου την άγια και καθαρή εκκλησία Του.

Ο Θεός μας δίνει την ένδειξη ότι πράγματι είμαστε αυτή η Νύμφη και ότι πράγματι έχουμε αυτή την ξεχωριστή θέση απέναντί Του. Το ίδιο βλέπουμε στο πρόσωπο της Σουναμίτισσας, στο Άσμα Ασμάτων, η οποία στέκεται πάνω απ’ όλες τις άλλες γυναίκες σαν η εκλεκτή και μόνη αγάπη του Μέγα Βασιλιά Ιησού Χριστού.

«και το όνομά μου καινόν» Το καινούργιο αυτό όνομα φανερώνει μια μεγαλύτερη αποκάλυψη του Θεού που δεν ήταν δοσμένη προηγουμένως. Όταν μας αρπάξει και γίνουμε πραγματικά η Νύμφη Του, τότε θα μας δώσει την καινούργια αυτή αποκάλυψη του Εαυτού Του.

Α’ Κορ.ιγ:12 «τότε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην».

Στην Π.Δ. ο Θεός φανερώθηκε σαν ο ΕΛ που θα πει ο ισχυρός, ο δυνατός, επίσης σαν ο ΕΛΟΧΙΜ που έχει την έννοια του συνόλου της δύναμης και του πλήθους της  μεγαλειότητας. Στον λαό Του όμως φανερώθηκε σαν ο ΓΙΑΧΟΥΕ, σαν ο ΩΝ δηλαδή σαν Αυτός που ΕΙΝΑΙ ό,τι ο λαός Του χρειάζεται να είναι.

Στην Καινή Διαθήκη φανερώθηκε σαν ΓΙΑΧΟΥΕ ΩΣΗΑ που σημαίνει ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡ, το όνομα του ΙΗΣΟΥ. Ήλθε εν Χριστώ, μας μίλησε το λόγο Του και μας φανερώθηκε (Α’ Τιμ.γ:16).  Αργότερα αποκαλύπτεται σαν ο Νυμφίος μας όταν θα Τον συναντήσουμε. Είναι λοιπόν πιθανόν ότι αυτό το νέο όνομα μπορεί να αναφέρεται στο γεγονός ότι ο ΓΙΑΧΟΥΕ έγινε ο Νυμφίος μας ή ο σύζυγός μας.

Όπως ένα προϊόν φέρει το όνομα του κατασκευαστή, και αυτό είναι εγγύηση για το προϊόν, έτσι κι εμείς θα φέρουμε το όνομα του Κατασκευαστή μας σαν εγγύηση ότι είμαστε προϊόντα του Θεού.

 

Πνευματικά μαθήματα της περιόδου της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας

Ο Ιησούς αποκαλύπτει τον Εαυτό Του σαν «Τον Άγιο» επομένως πρέπει κι εμείς να βαδίσουμε μέσα σ’ αυτή την αγιότητα του Θεού σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Στη συμπεριφορά μας, στον τρόπο που επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους, στη δουλειά μας, και ιδιαίτερα με τους αδελφούς και τις αδελφές εν Χριστώ.

Ο Κύριος μας καλεί σε αγιασμό, σ’ ένα βάδισμα άγιο, καθαρό χωρίς αναμίξεις του κόσμου ώστε ο Ιησούς να ευαρεστείται και να κατοικεί πλούσια ανάμεσά μας.

Φανερώνεται ακόμα σαν ο «Αληθινός». Μας καλεί να φανερώσουμε στον κόσμο την αλήθεια του λόγου Του. Μας καλεί εμείς οι ίδιοι να είμαστε αληθινοί και όχι υποκριτές σε ό,τι κάνουμε. Μας λέει ότι Αυτός είναι η πραγματοποίηση όλων των τύπων και των σκιών. Μας καλεί να εκπληρώσουμε όπως Εκείνος το σχέδιο της σωτηρίας του Θεού και να γίνουμε μέλη Του και έκφρασή Του εδώ στην γη.

Το εδ.8 λέει «ιδού δέδωκα ενώπιόν σου θύρα ηνεωγμένην». Έχουμε την πληροφορία ότι αυτές τις τελευταίες ημέρες ο Ιησούς έχει ανοίξει μπροστά μας μια θύρα και μας προσκαλεί να μπούμε μέσα.

Είναι η θύρα του λόγου του Ευαγγελίου.

Ιωήλ β:23 και Ωσηέ ς:3 μιλάνε για την όψιμη βροχή της διδασκαλίας του λόγου και την μεγάλη άγρα τω ψυχών στις τελευταίες ημέρες πριν την Αρπαγή.

Ο Κύριος θα ρίξει βροχές διδασκαλίας της αλήθειας σ’ όλο τον κόσμο, ώστε ο λαός Του να μάθει την αλήθεια και να σχηματισθεί η Νύμφη Του η εκλεκτή. Πρέπει λοιπόν να τρέξουμε να θερίσουμε την μεγάλη αυτή σοδειά του Θεού, να μπούμε σ’ αυτή την θύρα της διακονίας του λόγου για να ευαρεστήσουμε τον Κύριο μας.

Ιακ.ε:7 «Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. Ιδού ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γής, και μακροθυμεί δι’ αυτόν εωσού λάβει βροχήν πρόϊμον και όψιμον». Μέχρι να έρθει, εμείς πρέπει να εργαστούμε για να θερίσουμε αυτό τον καρπόν για τον Κύριο.

Ησ. νε:10-13 «.... σηκώθητι αγαπητή μου, ωραία μου και ελθέ διότι ιδού ο χειμών παρήλθεν, η βροχή διέβη, απήλθε....».

Μετά απ’ αυτή την βροχή, τότε που ο Ισραήλ είναι σχεδόν καιρός να επιστρέψει και να δει Αυτόν που εξεκέντησε και να μετανοήσει, ο Κύριος καλεί την αγαπημένη Του, την ωραία Του εκκλησία, να έλθει μαζί Του στην ουράνια κατοικία Του πριν έλθει η Θλίψη.

«ετήρησας τον λόγον μου» Μας λέει ότι θα λάβουμε μέρος στην Αρπαγή μόνο αν τηρήσουμε πλήρως και μέχρι τέλους τον λόγο του Θεού.

Ο Ιησούς ήρθε να εκφράσει τον λόγο του Θεού στη ζωή Του και μας καλεί όλους να κάνουμε το ίδιο. Καλούμαστε λοιπόν ν’ αφιερωθούμε σ’ Αυτόν και να ζήσουμε την ζωή του αγιασμού και της αφιέρωσης που έζησε Εκείνος και να φέρουμε τους ίδιους καρπούς μ’ αυτούς που έφερε.

Καλούμαστε ν’ αφήσουμε τον λόγο του Θεού να εργαστεί ελεύθερα μέσα μας, να κατοικήσει μέσα μας πλούσια ώστε να γίνουμε επιστολή γιγνωσκομένη και αναγιγνωσκομένη υπό πάντων. Δεν μπορούμε να τηρήσουμε τον λόγο του Θεού αν δεν τον έχουμε στην καρδιά μας, αν δεν είναι ο ακριβός θησαυρός της ζωής μας.

«και ούκ ηρνήσω το όνομά μου» Αυτή είναι η καρδιά της Νύμφης προς τον Νυμφίο. Θα σε νυμφευθώ διότι έμεινες αληθινή και κράτησες το όνομά μου. Έδειξες ότι θέλεις να έχεις το όνομά μου για όλη την αιωνιότητα κι αυτό ακριβώς πρόκειται να κάνω. Θα σου δώσω το Νέο μου όνομα. Για να γίνει αυτό πρέπει να αποχωριστείς απ’ τον κόσμο, την αμαρτία και το ψεύδος, ακόμη και από ορισμένους αδελφούς όχι γιατί δεν τους αγαπάς, αλλά γιατί δεν θέλουν να κρατήσουν την αποκάλυψη του ονόματός μου.

Όπως ο Ιωσήφ, έτσι και ο υιός ο άρσεν θ’ αποβληθεί από τα αδέλφια του. Τελικά όμως, ο Ιωσήφ υψώθηκε κι έγινε δεύτερος μετά τον Φαραώ και τροφοδότης όλου του κόσμου, τροφοδότης του λόγου του Θεού σ’ όλους τους πεινασμένους. Παρόλο που οι αδελφοί του τον απέβαλαν, ο Θεός τον ύψωσε και τον χρησιμοποίησε να διατηρήσει την ζωή των αδελφών του.

Αυτό θα γίνει και με τον Υιό άρσενα αυτές τις τελευταίες ημέρες, που σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε ένα μ’ Εκείνον, να Τον αγαπήσουμε και να δεχτούμε την αλήθεια του Πνεύματός Του.

«των λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι, και ουκ εισίν αλλά ψεύδονται». Αυτό δεν αναφέρεται στους Χριστιανούς που πρόκειται να χάσουν την Αρπαγή επειδή δεν δέχονται όλη την αλήθεια του Κυρίου ή είναι χλιαροί. Αυτούς θα τους πάρει ο Χριστός στον ουρανό μέσα στη θλίψη, αν δεν πάρουν το χάραγμα. Αυτοί όμως στους οποίους αναφέρεται εδώ είναι:

α) Οι ψευδοχριστιανοί της ψευδοεκκλησίας του συστήματος του Α/Χ που ο λόγος του Θεού λέει ότι πρόκειται να σχηματισθεί στις μέρες μας. Αυτοί λένε ότι είναι λαός του Θεού ενώ δεν είναι και ψεύδονται.

β) Οι ψευδοχαρισματικοί που λένε ότι είναι μέρος της κίνησης του Αγίου Πνεύματος αυτές τις τελευταίες ημέρες και που ίσως ακόμη να το πιστεύουν ότι είναι, ψεύδονται όμως είτε εν γνώσει τους είτε εν αγνοία.

 

«ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου»

Ο Ιησούς μας καλεί να τηρήσουμε την υπομονή Του. Όπως Εκείνος υπέμεινε μέχρι τέλους και νίκησε, έτσι κι εμείς να βαδίσουμε με καρτερία και υπομονή.

Μας καλεί να έχουμε την υπομονή του γεωργού (Ιακ.ε:7) καθώς και την υπομονή αυτών που εκβάλλονται και λοιδορούνται από τα ίδια τους τ’ αδέλφια για τον λόγο του Κυρίου.

Εβρ.ιβ:3-6. Όλα αυτά δεν είναι παρά παιδεία του Κυρίου για την ζωή μας. Ο Κύριος εργάζεται αγιασμό και καθαρότητα μέσα μας.

Α’Πετρ.δ:1 «ο παθών κατά σάρκα έπαυσε από της αμαρτίας».

Ας κρατήσουμε λοιπόν την υπομονή Του για να γίνουμε τέλειοι και χωρίς αμαρτία.

Γιατί ο Θεός ζητά από εμάς αυτή την τιμή; Η μόνη αιτία είναι ότι θέλει να έχει μία νύμφη που να είναι γεμάτη αγάπη για Εκείνον. Το να θανατώνουμε τα έργα της σάρκας είναι απόδειξη της αγάπης μας για τον Ιησού. Αυτές οι θλίψεις, οι δυσκολίες, οι αποβολές από τους αδελφούς θα συντελέσουν στο να αγαπήσουμε τον Ιησού ακόμη περισσότερο και να στηριζόμαστε μόνο σ’ Αυτόν.

Η τήρηση λοιπόν του λόγου της υπομονής αναφέρεται σ’ αυτούς που περνούν διωγμό και αντιστέκονται για τον λόγο Του. Γι’ αυτό πρέπει να τηρήσουν τον λόγο της υπομονής Του, που σημαίνει ότι θα περάσουν διωγμό και καταπίεση πριν την Αρπαγή.

 

Εδ.11 Ο Ιησούς μας εφιστά την προσοχή εδώ να μην πάρει κανείς το στέφανό μας. Να μην εντυπωσιαζόμαστε από τα επιτεύγματα των ανθρώπων, από τους μεγάλους οργανισμούς και αριθμούς ανθρώπων, γιατί τότε είμαστε υπερήφανοι κι έτσι γινόμαστε υποψήφιοι για απάτη και πλάνη από τον Α/Χ. Τότε μπορεί να μας κλέψουν το στέφανό μας, όταν πάρουμε τα μάτια μας απ’ τον Ιησού και στραφούμε σε επιτυχίες και επιτεύγματα ανθρώπινα. Ας αγρυπνούμε λοιπόν και ας προσέχουμε μέχρι τέλους.